[δημοσιεύτηκε 11:47-08/07/24, ανανεώθηκε 12:18-09/07/24] Σε προηγούμενο σημείωμά μας (26/06/24) γράψαμε σχετικά με τις πολύ ύποπτες εργασίες πόντισης καλωδίου οπτικών ινών από το ιταλικό πλοίο «C/S Teliri» στην περιοχή νοτίως της Ρόδου και του Καστελόριζου. Τότε θέσαμε τα παρακάτω ερωτήματα:
«Το πρώτο ερώτημα που ανακύπτει είναι πότε ενημερώθηκαν οι ελληνικές αρχές για τις εργασίες που πρόκειται το «C/S Teliri» να διεξάγει; Το δεύτερο είναι, το ότι προηγήθηκε η τουρκική Navtex σημαίνει ότι η διαχειρίστρια εταιρεία του «C/S Teliri» ζήτησε πρώτα άδεια από την Τουρκία; Αν ναι γιατί; Το πιο κρίσιμο ερώτημα όμως είναι, γιατί ενώ η Τουρκία διεκδίκησε υφαλοκρηπίδα εντός της οριοθετημένης ελληνικής ΑΟΖ (δυτικά του 28ου Μεσημβρινού) και της ελληνικής υφαλοκρηπίδας -η οποία υφίσταται ipso facto et ab initio (ανατολικά του 28ου Μεσημβρινού)-, παρά ταύτα η Ελλάδα εξέδωσε αντι-Navtex μόνο με την όδευση του καλωδίου που θα ποντιστεί, αφήνοντας αναπάντητη την τουρκική αξίωση; Τέλος, είναι τυχαίο το γεγονός ότι η όδευση του καλωδίου βρίσκεται εντός των ορίων του χάρτη που κατέθεσε η Τουρκία στον ΟΗΕ και τερματίζει δυτικά πάνω στο όριο που διεκδικεί (μεταξύ σημείων E και D); Υπήρχε συνεννόηση μεταξύ Τουρκίας και διαχειρίστριας εταιρείας του «C/S Teliri»; Ή μήπως γνώριζε και η Ελλάδα;»