Σύμπλευση με τους ξένους σχεδιασμούς για διχοτόμηση της Κύπρου.
Διπλωματικός ξεπεσμός που πρέπει να γίνει αντιληπτός και να «θεραπευθεί» προτού είναι αργά.
Σύμπλευση με τους ξένους σχεδιασμούς για διχοτόμηση της Κύπρου.
Διπλωματικός ξεπεσμός που πρέπει να γίνει αντιληπτός και να «θεραπευθεί» προτού είναι αργά.
Μετά την επιστολή του Αρχ. Μακαρίου προς τον Πρόεδρο της Ελλάδας Φαίδωνα Γκιζίκη 2 Ιουλίου 1974 το αναμενόμενο και από τον ίδιο πραξικόπημα για εκτοπισμό του, ξεκίνησε στις 15 Ιουλίου 1974 καθώς φιλοξενούσε παιδιά από την Αίγυπτο.
Σήμερα η Κυπριακή Δημοκρατία (ΚΔ),ημικατεχόμενη από την Τουρκία επί μισό αιώνα, διατρέχει θανάσιμο κίνδυνο επιβίωσης λόγω μεγάλης τρωτότητας της εθνικής ασφάλειας της, που οφείλεται στήν Τουρκική επιθετική στρατηγική
Ο Μακάριος άρχισε να επαναφέρει δημαγωγικά και εποχιακά την αξίωση για Ένωση σε μια άχαρη, άγονη και απολίτικη προσπάθειά του να λυτρωθεί από τις σκληρές κατηγορίες των πολιτικών αντιπάλων του ότι πρόδωσε την Ένωση για να γίνει Πρόεδρος του κράτους
Τα έθνη γράφουν τις αυτοβιογραφίες τους σε τρεις τόμους: το βιβλίο των πράξεων τους, το βιβλίο των λόγων τους και το βιβλίο της τέχνης τους.
Η Τουρκία ΔΕΝ σέβεται το Διεθνές και Ευρωπαϊκό Δίκαιο. Δεν σέβεται τη διεθνή νομιμότητα. Σέβεται μόνον την ισχύ και τον ισχυρό.
Οπουδήποτε και αν πήγαν, μια κηλίδα αίματος έδειχνε τα ίχνη του περάσματος τους και σε όλη την έκταση της κυριαρχίας τους ο Πολιτισμός εξαφανιζόταν
Η κυπριακή κοινωνία έχει εξευτελίσει την ευθύνη και εξοβελίσει την υποχρέωση, το καθήκον, τον σεβασμό, την αγάπη προς την πατρίδα.
Διάβασα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον το άρθρο του καθηγητή Θεόδωρου Χαραλάμπους με τίτλο « 50 χρόνια μετά – Η Σοβιετική Ένωση και η βάρβαρη τουρκική εισβολή του 1974».
Ο Κύπριος ΥπΕξ οφείλει να καταγγείλει έντονα και την υποκριτική πολιτική της ΕΕ έναντι της Ρωσίας και της Τουρκίας. Να ερωτήσει τους ομολόγους του αν υπάρχουν καλές και κακές εισβολές.
Αναφέρομαι στο πρόσφατο άρθρο της αγαπητής Λόριας Μαρκίδη (Πρέσβη ε.τ.), στη «Σημερινή» της Κυριακής, 5.8.2024, «Ο ξένος παράγων και οι ευθύνες του για την τραγωδία της Κύπρου».
Κανένα άθλιο “πολιτικό” σύστημα δεν υφίσταται χωρίς την αμιγή και “πολύτιμη βοήθεια” συστημικών “δημοσιογράφων” που είναι η “φωνή” και τα “χέρια” του σε ό,τι τους…κελεύσει (με το αζημίωτο)!