“Οι αυτοκράτορες καταλαβαίνουν μόνο μια λέξη: όχι, όχι, όχι. Όχι δεν θα πάρετε τη χώρα μου, όχι δεν θα πάρετε την ελευθερία μου, όχι δεν θα πάρετε το μέλλον μου… Ένας δικτάτορας που έχει βαλθεί να ξαναχτίσει μια αυτοκρατορία δεν θα μπορέσει ποτέ να απαλύνει την αγάπη του λαού για την ελευθερία. Η κτηνωδία δεν θα κατατροπώσει ποτέ τη θέληση των ελεύθερων.” – Πρόεδρος Μπάιντεν
Ω, η υποκρισία.
του John Whitehead
Ακούγοντας τον πρόεδρο Μπάιντεν να μιλάει για την επιθετικότητα της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας, μπορεί να φανταστεί κανείς ότι ο Πούτιν είναι ο μόνος δικτάτορας που είναι αποφασισμένος να επεκτείνει τη στρατιωτική του αυτοκρατορία μέσω της κατοχής, της επιθετικότητας και της καταπίεσης.
Ωστόσο, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν είναι καλύτερες, έχοντας περάσει μεγάλο μέρος του τελευταίου μισού αιώνα αστυνομεύοντας τον πλανήτη, καταλαμβάνοντας άλλες χώρες και διεξάγοντας ατελείωτους πολέμους.
Αυτό που οι περισσότεροι Αμερικανοί αδυνατούν να αναγνωρίσουν είναι ότι αυτοί οι συνεχιζόμενοι πόλεμοι έχουν ελάχιστη σχέση με τη διατήρηση της ασφάλειας της χώρας και έχουν να κάνουν αποκλειστικά με τη στήριξη ενός στρατιωτικού βιομηχανικού συμπλέγματος που έχει ως στόχο την παγκόσμια κυριαρχία.
Ο πόλεμος έχει γίνει ένα τεράστιο εγχείρημα παραγωγής χρημάτων και η κυβέρνηση των ΗΠΑ, με την τεράστια στρατιωτική αυτοκρατορία της, είναι ένας από τους καλύτερους αγοραστές και πωλητές του.
Ο ρόλος της Αμερικής στην αναμέτρηση μεταξύ της Ρωσίας και της Ουκρανίας έχει ήδη κοστίσει στους φορολογούμενους περισσότερα από 112 δισεκατομμύρια δολάρια και δεν δείχνει σημάδια ύφεσης.
Είναι σαφές ότι ήρθε η ώρα για την κυβέρνηση των ΗΠΑ να σταματήσει να αστυνομεύει τον πλανήτη.
Ο στρατός των ΗΠΑ φέρεται να έχει περισσότερους από 1,3 εκατομμύρια άνδρες και γυναίκες σε ενεργό υπηρεσία, με περισσότερους από 200.000 από αυτούς να σταθμεύουν στο εξωτερικό, σχεδόν σε κάθε χώρα του κόσμου.
Αμερικανικά στρατεύματα σταθμεύουν στη Σομαλία, το Ιράκ και τη Συρία. Στη Γερμανία, τη Νότια Κορέα και την Ιαπωνία. Στη Σαουδική Αραβία, την Ιορδανία και το Ομάν. Στον Νίγηρα, το Τσαντ και το Μάλι. Στην Τουρκία, τις Φιλιππίνες και τη βόρεια Αυστραλία.
Αυτοί οι αριθμοί είναι πιθανότατα σημαντικά υψηλότεροι, σύμφωνα με την πολιτική του Πενταγώνου να μην αποκαλύπτει πλήρως πού και πόσοι στρατιώτες είναι ανεπτυγμένοι για λόγους “επιχειρησιακής ασφάλειας και άρνησης του εχθρού κάθε πλεονεκτήματος”. Όπως εξηγεί ο ερευνητής δημοσιογράφος Ντέιβιντ Βάιν, “αν και λίγοι Αμερικανοί το συνειδητοποιούν, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν πιθανότατα περισσότερες βάσεις σε ξένα εδάφη από οποιονδήποτε άλλο λαό, έθνος ή αυτοκρατορία στην ιστορία”.
Είναι απίστευτο ότι οι στρατιωτικές δυνάμεις της Αμερικής δεν αναπτύσσονται στο εξωτερικό για να προστατεύσουν τις ελευθερίες μας εδώ στην πατρίδα. Αντίθετα, χρησιμοποιούνται για τη φύλαξη πετρελαιοπηγών, την κατασκευή ξένων υποδομών και την προστασία των οικονομικών συμφερόντων της εταιρικής ελίτ. Στην πραγματικότητα, ο στρατός των Ηνωμένων Πολιτειών δαπανά περίπου 81 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως μόνο για την προστασία των προμηθειών πετρελαίου σε όλο τον κόσμο.
Η εμβέλεια της στρατιωτικής αυτοκρατορίας της Αμερικής περιλαμβάνει σχεδόν 800 βάσεις σε 160 χώρες, οι οποίες λειτουργούν με κόστος άνω των 156 δισεκατομμυρίων δολαρίων ετησίως. Όπως αναφέρει το Vine, “ακόμη και τα αμερικανικά στρατιωτικά θέρετρα και οι περιοχές αναψυχής σε μέρη όπως οι Βαυαρικές Άλπεις και η Σεούλ της Νότιας Κορέας, είναι βάσεις κάποιου είδους. Παγκοσμίως, ο στρατός διαχειρίζεται περισσότερα από 170 γήπεδα γκολφ”.
Με αυτόν τον τρόπο μια στρατιωτική αυτοκρατορία καταλαμβάνει τον πλανήτη.
Μετά από 20 χρόνια στήριξης του Αφγανιστάν με τρισεκατομμύρια δολάρια και χιλιάδες χαμένες ζωές, ο αμερικανικός στρατός μπορεί τελικά να αναγκάστηκε να αποχωρήσει, αλλά αυτά τα στρατεύματα αντιπροσωπεύουν μόνο ένα κλάσμα της στρατιωτικής μας παρουσίας παγκοσμίως.
Σε μια συνεχή προσπάθεια αστυνόμευσης του πλανήτη, οι Αμερικανοί στρατιωτικοί συνεχίζουν να αναπτύσσονται σε μακρινά μέρη στη Μέση Ανατολή και αλλού.
Με αυτόν τον τρόπο το στρατιωτικό βιομηχανικό σύμπλεγμα, με τη βοήθεια και την υποστήριξη των Τζο Μπάιντεν, Ντόναλντ Τραμπ, Μπαράκ Ομπάμα, Τζορτζ Μπους, Μπιλ Κλίντον και άλλων, συνεχίζει να πλουτίζει σε βάρος των φορολογουμένων.
Ωστόσο, ενώ η λογική μπορεί να αλλάζει διαρκώς για το γιατί οι αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις αστυνομεύουν τον πλανήτη, αυτοί οι πόλεμοι στο εξωτερικό δεν κάνουν την Αμερική -ή τον υπόλοιπο κόσμο- πιο ασφαλή, σίγουρα δεν κάνουν την Αμερική ξανά μεγάλη και αναμφισβήτητα βυθίζουν τις ΗΠΑ βαθύτερα στο χρέος.
Οι πολεμικές δαπάνες χρεοκοπούν την Αμερική.
Αν και οι ΗΠΑ αποτελούν μόνο το 5% του παγκόσμιου πληθυσμού, η Αμερική διαθέτει σχεδόν το 50% των συνολικών στρατιωτικών δαπανών του κόσμου, δαπανώντας περισσότερα για τον στρατό από ό,τι τα επόμενα 19 κράτη με τις μεγαλύτερες δαπάνες μαζί.
Στην πραγματικότητα, το Πεντάγωνο ξοδεύει περισσότερα για τον πόλεμο από όσα ξοδεύουν και οι 50 πολιτείες μαζί για την υγεία, την εκπαίδευση, την πρόνοια και την ασφάλεια.
Το αμερικανικό στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα έχει στήσει μια αυτοκρατορία αξεπέραστη στην ιστορία ως προς το εύρος και την έκτασή της, μια αυτοκρατορία αφιερωμένη στη διεξαγωγή αέναου πολέμου σε όλη τη γη.
Από το 2001, η αμερικανική κυβέρνηση έχει δαπανήσει περισσότερα από 4,7 τρισεκατομμύρια δολάρια για τη διεξαγωγή των ατελείωτων πολέμων της.
Έχοντας συνεταιριστεί από άπληστους αμυντικούς εργολάβους, διεφθαρμένους πολιτικούς και ανίκανους κυβερνητικούς αξιωματούχους, η επεκτεινόμενη στρατιωτική αυτοκρατορία της Αμερικής αιμορραγεί τη χώρα με ρυθμό άνω των 32 εκατομμυρίων δολαρίων ανά ώρα.
Στην πραγματικότητα, η αμερικανική κυβέρνηση έχει ξοδέψει περισσότερα χρήματα κάθε πέντε δευτερόλεπτα στο Ιράκ από όσα κερδίζει ο μέσος Αμερικανός σε ένα χρόνο.
Οι μελλοντικοί πόλεμοι και οι στρατιωτικές ασκήσεις που διεξάγονται σε όλο τον κόσμο αναμένεται να ανεβάσουν τον συνολικό λογαριασμό πάνω από τα 12 τρισεκατομμύρια δολάρια μέχρι το 2053.
Μιλάμε για δημοσιονομική ανευθυνότητα: η κυβέρνηση των ΗΠΑ ξοδεύει χρήματα που δεν έχει για μια στρατιωτική αυτοκρατορία που δεν μπορεί να αντέξει οικονομικά.
Δυστυχώς, ακόμη και αν βάζαμε τέλος σε όλη τη στρατιωτική ανάμειξη της κυβέρνησης και φέρναμε όλα τα στρατεύματα πίσω σήμερα, θα χρειαζόταν δεκαετίες για να αποπληρώσουμε το τίμημα αυτών των πολέμων και να ξεφορτωθούμε τους πιστωτές της κυβέρνησης.
Όπως το θέτει ο ερευνητής δημοσιογράφος Uri Friedman, για περισσότερα από 15 χρόνια τώρα, οι Ηνωμένες Πολιτείες πολεμούν την τρομοκρατία με πιστωτική κάρτα, “ουσιαστικά χρηματοδοτώντας τους πολέμους με χρέος, με τη μορφή αγορών ομολόγων του αμερικανικού Δημοσίου από οντότητες με έδρα τις ΗΠΑ, όπως τα συνταξιοδοτικά ταμεία και οι πολιτειακές και τοπικές κυβερνήσεις, και από χώρες όπως η Κίνα και η Ιαπωνία”.
Ο πόλεμος δεν είναι φθηνός, αλλά γίνεται εξωφρενικά δαπανηρός όταν συνυπολογίσετε την κυβερνητική ανικανότητα, την απάτη και τους άπληστους εργολάβους. Πράγματι, μια κορυφαία λογιστική εταιρεία κατέληξε στο συμπέρασμα ότι μια από τις μεγαλύτερες υπηρεσίες του Πενταγώνου “δεν μπορεί να λογοδοτήσει για δαπάνες εκατοντάδων εκατομμυρίων δολαρίων”.
Δυστυχώς, οι προοπτικές δεν είναι πολύ καλύτερες για τις δαπάνες που μπορούν να εντοπιστούν.
Ένας κυβερνητικός έλεγχος διαπίστωσε ότι η αμυντική εργολάβος Boeing υπερχρέωνε μαζικά τους φορολογούμενους για πεζά ανταλλακτικά, με αποτέλεσμα την υπέρβαση των δαπανών κατά δεκάδες εκατομμύρια δολάρια. Όπως σημειώνεται στην έκθεση, ο Αμερικανός φορολογούμενος πλήρωσε:
71 δολάρια για μια μεταλλική καρφίτσα που θα έπρεπε να κοστίζει μόλις 4 σεντς- 644,75 δολάρια για ένα μικρό γρανάζι μικρότερο από ένα δεκάλεπτο που πωλείται προς 12,51 δολάρια: περισσότερο από 5.100 τοις εκατό αύξηση της τιμής. 1.678,61 δολάρια για ένα άλλο μικροσκοπικό εξάρτημα, επίσης μικρότερο από δεκάρα, το οποίο θα μπορούσε να αγοραστεί εντός του Υπουργείου Άμυνας για 7,71 δολάρια: αύξηση 21.000 τοις εκατό. 71,01 δολάρια για μια ευθεία, λεπτή μεταλλική καρφίτσα που το DoD είχε στα χέρια του, αχρησιμοποίητη κατά δεκάδες χιλιάδες, για 4 σεντς: αύξηση πάνω από 177.000 τοις εκατό.
Το γεγονός ότι η αύξηση των τιμών έχει γίνει αποδεκτή μορφή διαφθοράς στην αμερικανική στρατιωτική αυτοκρατορία είναι μια θλιβερή δήλωση για το πόσο λίγο έλεγχο έχουμε “εμείς οι άνθρωποι” πάνω στην ανεξέλεγκτη κυβέρνησή μας.
Λάβετε υπόψη σας ότι δεν πρόκειται για μια απλή διεφθαρμένη συμπεριφορά. Είναι θανατηφόρα, εντελώς ανήθικη συμπεριφορά.
Οι Αμερικανοί έχουν μέχρι στιγμής επιτρέψει στον εαυτό τους να τους ταΐζουν με το κουτάλι μια σταθερή δίαιτα φιλοπολεμικής προπαγάνδας που τους κάνει να αρκούνται στο να ανεμίζουν σημαίες με πατριωτική θέρμη και να είναι λιγότερο διατεθειμένοι να εξετάσουν πολύ προσεκτικά τον αυξανόμενο αριθμό των νεκρών, τις κατεστραμμένες ζωές, τις κατεστραμμένες χώρες, τα αντίποινα που προκύπτουν από κακώς μελετημένες στοχευμένες δολοφονίες με μη επανδρωμένα αεροσκάφη και εκστρατείες βομβαρδισμού σε ξένες χώρες ή τη μετατροπή της δικής μας πατρίδας σε εμπόλεμη ζώνη.
Αυτό πρέπει να αλλάξει.
Η κυβέρνηση των ΗΠΑ δεν κάνει τον κόσμο ασφαλέστερο. Κάνει τον κόσμο πιο επικίνδυνο. Υπολογίζεται ότι ο αμερικανικός στρατός ρίχνει μια βόμβα κάπου στον κόσμο κάθε 12 λεπτά. Από την 9/11, η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών έχει συμβάλει άμεσα στο θάνατο περίπου 500.000 ανθρώπων. Κάθε ένας από αυτούς τους θανάτους πληρώθηκε με χρήματα των φορολογουμένων.
Η κυβέρνηση των ΗΠΑ δεν κάνει την Αμερική ασφαλέστερη. Εκθέτει τους Αμερικανούς πολίτες σε ανησυχητικά επίπεδα blowback, ένας όρος της CIA που αναφέρεται στις ακούσιες συνέπειες των διεθνών δραστηριοτήτων της αμερικανικής κυβέρνησης. Ο Τσάλμερς Τζόνσον, πρώην σύμβουλος της CIA, προειδοποίησε επανειλημμένα ότι η χρήση του στρατού από την Αμερική για να αποκτήσει εξουσία πάνω στην παγκόσμια οικονομία θα είχε ως αποτέλεσμα καταστροφικά πλήγματα.
Οι επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου ήταν πλήγμα. Η βομβιστική επίθεση στον Μαραθώνιο της Βοστώνης ήταν πλήγμα. Η απόπειρα βομβιστή στην Times Square ήταν πλήγμα. Ο δράστης του Φορτ Χουντ, ταγματάρχης του αμερικανικού στρατού, ήταν πλήγμα.
Τα συνεχιζόμενα χτυπήματα με μη επανδρωμένα αεροσκάφη του αμερικανικού στρατού, φοβάμαι ότι θα προκαλέσουν ακόμη περισσότερα πλήγματα εναντίον του αμερικανικού λαού.
Η στρατιωτικοποίηση της Αμερικής από τα γεράκια του πολέμου – φέρνοντας στο σπίτι τα λάφυρα του πολέμου (τα στρατιωτικά τανκς, τους εκτοξευτές χειροβομβίδων, τα κράνη Kevlar, τα τουφέκια εφόδου, τις μάσκες αερίων, τα πυρομαχικά, τους πολιορκητικούς κριούς, τα κιάλια νυχτερινής όρασης κ.λπ.) και παραδίδοντάς τα στην τοπική αστυνομία, μετατρέποντας έτσι την Αμερική σε πεδίο μάχης – είναι επίσης πλήγμα.
Ο Τζέιμς Μάντισον είχε δίκιο: “Κανένα έθνος δεν θα μπορούσε να διατηρήσει την ελευθερία του εν μέσω συνεχών πολεμικών επιχειρήσεων”. Όπως εξήγησε ο Μάντισον, “από όλους τους εχθρούς της δημόσιας ελευθερίας ο πόλεμος είναι, ίσως, ο πιο επίφοβος, επειδή περιλαμβάνει και αναπτύσσει το μικρόβιο κάθε άλλου. Ο πόλεμος είναι ο γονιός των στρατών- από αυτούς προέρχονται τα χρέη και οι φόροι… γνωστά μέσα για την υπαγωγή των πολλών στην κυριαρχία των λίγων”.
Το βλέπουμε αυτό να διαδραματίζεται μπροστά στα μάτια μας.
Η κυβέρνηση αποσταθεροποιεί την οικονομία, καταστρέφει τις εθνικές υποδομές λόγω αμέλειας και έλλειψης πόρων και μετατρέπει τα δολάρια των φορολογουμένων σε χρήμα αίματος με τους ατελείωτους πολέμους, τις επιδρομές μη επανδρωμένων αεροσκαφών και τον αυξανόμενο αριθμό των νεκρών.
Είναι σαφές ότι οι εθνικές μας προτεραιότητες χρειάζονται απεγνωσμένα αναθεώρηση.
Στο απόγειο της δύναμής της, ακόμη και η πανίσχυρη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει μια καταρρέουσα οικονομία και έναν εκρηκτικό στρατό. Οι παρατεταμένες περίοδοι πολέμου και η ψευδής οικονομική ευημερία οδήγησαν σε μεγάλο βαθμό στην κατάρρευσή της. Όπως προβλέπει ο ιστορικός Τσάλμερς Τζόνσον:
Η μοίρα των προηγούμενων δημοκρατικών αυτοκρατοριών υποδηλώνει ότι μια τέτοια σύγκρουση δεν είναι βιώσιμη και θα επιλυθεί με έναν από τους δύο τρόπους. Η Ρώμη προσπάθησε να διατηρήσει την αυτοκρατορία της και έχασε τη δημοκρατία της. Η Βρετανία επέλεξε να παραμείνει δημοκρατική και στην πορεία άφησε την αυτοκρατορία της. Ηθελημένα ή όχι, ο λαός των Ηνωμένων Πολιτειών έχει ήδη μπει για τα καλά στην πορεία της μη δημοκρατικής αυτοκρατορίας.
Πρόκειται για την “αδικαιολόγητη επιρροή, είτε επιδιώκεται είτε δεν επιδιώκεται, από το στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα”, την οποία ο πρόεδρος Ντουάιτ Αϊζενχάουερ μας προειδοποίησε πριν από περισσότερα από 50 χρόνια να μην αφήσουμε να κινδυνεύσουν οι ελευθερίες μας ή οι δημοκρατικές διαδικασίες.
Ο Αϊζενχάουερ, ο οποίος υπηρέτησε ως ανώτατος διοικητής των συμμαχικών δυνάμεων στην Ευρώπη κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, θορυβήθηκε από την άνοδο της πολεμικής μηχανής με γνώμονα το κέρδος που προέκυψε μετά τον πόλεμο – μιας μηχανής που, για να διαιωνίζεται, θα πρέπει να συνεχίσει να διεξάγει πόλεμο.
Δεν εισακούστηκε την προειδοποίησή του.
Όπως ξεκαθαρίζω στο βιβλίο μου Battlefield America: The War on the American People και στο μυθιστορηματικό του αντίγραφο The Erik Blair Diaries, ο πόλεμος είναι ο εχθρός της ελευθερίας.
Όσο οι πολιτικοί της Αμερικής συνεχίζουν να μας εμπλέκουν σε πολέμους που χρεοκοπούν το έθνος, θέτουν σε κίνδυνο τους στρατιώτες και τις γυναίκες μας, αυξάνουν τις πιθανότητες τρομοκρατίας και αντιδράσεων στο εσωτερικό και σπρώχνουν το έθνος πολύ πιο κοντά στην τελική κατάρρευση, “εμείς, ο λαός”, θα βρισκόμαστε σε μια διαρκή κατάσταση τυραννίας.
Αυτό το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στο The Rutherford Institute.
Με πληροφορίες από globalresearch.ca
Ακολουθήστε το Sahiel.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
