Γράφει ο Κωνσταντίνος Παΐδας
Αναπληρωτής Καθηγητής του Ε.Κ.Π.Α.
Στις 22 Μαρτίου 2017 ο R.T. Erdoğan είχε εκστομίσει ευθέως την απειλή ότι “οι Ευρωπαίοι δεν θα μπορούν πλέον να κυκλοφορούν ασφαλείς στον δρόμο, εάν οι πολιτικοί της Δύσης συνεχίσουν να προκαλούν τους ηγέτες της Τουρκίας” (σχετικά βλ. την ανταπόκριση του Patrick Kingsley για τους New York Times). Η δήλωση αυτή στην πραγματικότητα ήταν μία δημόσια ομολογία του Τούρκου προέδρου ότι τότε είχε ήδη υπό τον έλεγχό του “μηχανισμούς” επί του ευρωπαϊκού εδάφους ικανούς και έτοιμους να απειλήσουν τη δημόσια ασφάλεια, να διασπείρουν τον τρόμο στους πολίτες και να εκβιάσουν τις πολιτικές ηγεσίες της Ευρώπης, εάν αυτές δεν συναινούσαν στους πολιτικούς του σχεδιασμούς.
Λίγο πριν την εκπνοή του 2020 και ενόψει των επαπειλούμενων κυρώσεων εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.) προς την Τουρκία εξαιτίας των ακραίων προκλήσεών της εναντίον της Ελλάδος και της Κυπριακής Δημοκρατίας, οι απειλές του 2017 δυστυχώς γίνονται πράξη. Όλως τυχαίως (!), τα δύο κράτη-μέλη της Ε.Ε. που επέδειξαν αυστηρή στάση έναντι της Τουρκίας για τη διαρκώς κλιμακούμενη επιθετικότητά της εις βάρος άλλων κρατών-μελών της Ε.Ε. βρίσκονται αντιμέτωπα με ένα άγριο κύμα τρομοκρατικών επιθέσεων με ισλαμική υπογραφή. Αρχικώς η Γαλλία και σχεδόν αμέσως η Αυστρία έγιναν στόχοι αιματηρών επιθέσεων από ακραία ισλαμικά στοιχεία, τα οποία στην περίπτωση της Αυστρίας μάλιστα ανήκουν στο “Ισλαμικό Κράτος” που ως γνωστόν διατηρεί στενούς δεσμούς με τον R.T. Erdoğan.
Οι επιδιώξεις των ηθικών αυτουργών των τρομοκρατικών αυτών χτυπημάτων είναι σαφείς:
1) Να τρομοκρατηθούν οι πολιτικές ηγεσίες των κρατών-μελών της Ε.Ε. που θέτουν όρια και φραγμούς στα νεο-οθωμανικά σχέδια του R.T. Erdoğan,
2) Να ασκήσουν πιέσεις οι φιλήσυχοι Ευρωπαίοι πολίτες (υπό το κράτος του φόβου τους) στις κυβερνήσεις τους, ώστε αυτές να υποκύψουν στους γεωπολιτικούς σχεδιασμούς της Τουρκίας, και
3) Να διαρραγεί οριστικά η ενότητα της Ε.Ε., καθώς κάθε κράτος-μέλος της θα αισθάνεται “αποκομμένο” και στοχοποιημένο από ακραία ισλαμικά στοιχεία. Ως εκ τούτου, κάθε κράτος-μέλλος δεν θα διακινδυνεύει να εναντιώνεται στις όποιες επιδιώξεις του Τούρκου προέδρου, ακόμα και αν αυτές έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τις επιταγές του Διεθνούς Δικαίου και με τα συμφέροντα της Ε.Ε.
Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει η στάση που θα κρατήσει πλέον εντός της Ε.Ε. η Γερμανία αναφορικά με το ζήτημα των κυρώσεων στην Τουρκία. Μπορεί, βεβαίως, οι σχέσεις Γερμανίας-Τουρκίας να είναι ιδιαιτέρως στενές επί εκατό περίπου έτη, μπορεί να διαβιούν εντός της Γερμανίας περί τα 4.000.000 Τούρκων οικονομικών μεταναστών, μπορεί να γερμανίδα καγκελάριος Angela Merkel να “συνεννοείται” άριστα με τον R.T. Erdoğan, αλλά όλα έχουν όρια. Και σίγουρα πλέον τόσο η Γαλλία όσο και η Αυστρία θα απαιτήσουν το αυτονόητο: την παραδειγματική τιμωρία του ηθικού αυτουργού των συγκεκριμένων τρομοκρατικών εγκλημάτων, όποιος και αν είναι αυτός και όσο ψηλά και αν (νομίζει ότι) στέκεται…
Ερχόμενοι στα καθ’ ημάς, μέγιστη προσοχή απαιτείται και εκ μέρους της Ελλάδος στην αντιμετώπιση αυτής της “νεοφανούς” ισλαμικής τρομοκρατίας επί ευρωπαϊκού εδάφους για δύο λόγους.
Κατά πρώτον, σύμφωνα με δηλώσεις προσώπων με σημαίνοντα θεσμικό ρόλο (βλ. π.χ. τη σχετική δήλωση του Περιφερειάρχη Βορείου Αιγαίου κ. Κων/νου Μουτζούρη στον Focus Fm 103,6) σε τουλάχιστον τρεις ελληνικές νήσους (Λέσβο, Χίο και Σάμο) υπάρχουν πυρήνες εξτρεμιστών, οι οποίοι θα στρέψουν τα όπλα τους εναντίον μας σε περίπτωση ακραίων καταστάσεων με την Τουρκία. Δεδομένης της έντασης που υπάρχει στις ελληνοτουρκικές σχέσεις κατά την παρούσα περίοδο, οι ελληνικές υπηρεσίες πληροφοριών και ασφαλείας επιβάλλεται να λάβουν όλα τα απαραίτητα μέτρα, προκειμένου οι πυρήνες αυτοί, εάν και εφόσον φυσικά υπάρχουν, να διαλυθούν και να πάψουν να αποτελούν απειλή για την εθνική μας ασφάλεια και για τη δημόσια τάξη της Ελλάδος. Ύστερα μάλιστα από την προειδοποίηση που έλαβαν από τον Αιγύπτιο πρόεδρο Abdel-Fattah al-Sisi τόσο η Ελλάδα όσο και η Κυπριακή Δημοκρατία για επικείμενα τρομοκρατικά χτυπήματα από ακραίους ισλαμιστές, ουδείς δύναται πλέον να ισχυριστεί ότι δεν ήξερε και δεν φανταζόταν…
Κατά δεύτερον, είναι βέβαιο ότι ο R.T. Erdoğan θα επιχειρήσει να εκμεταλλευτεί την ΕΛΛΗΝΙΚΗ μουσουλμανική κοινότητα, για να δημιουργήσει τους μεγαλύτερους δυνατούς τριγμούς εντός Ελλάδος εξ αφορμής κάποιου “τυχαίου” περιστατικού θρησκευτικού φανατισμού. Βεβαίως, ένα τέτοιο εγχείρημα ενέχει τον κίνδυνο της γελοιοποίησης των εμπνευστών του, δεδομένου ότι εντός της Ελληνικής Επικράτειας ουδείς στερείται τα δημοκρατικά του δικαιώματα και ότι η θρησκευτική ελευθερία συνιστά θεμελιώδη αρχή και συνταγματικό δικαίωμα στην Ελληνική Δημοκρατία. Ωστόσο, ουδείς μπορεί να αποκλείσει μία τέτοια “απόπειρα” από τα “μακριά χέρια” του Τούρκου προέδρου, ο οποίος αυτοπροβάλλεται ως χαλίφης ενός φαντασιακού χαλιφάτου και επιχειρεί να αναδειχθεί σε ηγέτη των απανταχού μουσουλμάνων, για να προωθήσει τους προσωπικούς (και διόλου πνευματικούς) στόχους του…
Τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης οφείλουν ενωμένα να υπερασπιστούν τις αξίες τους και την κοινή πολιτισμική τους ταυτότητα, και να μην επιτρέψουν να σκεπαστεί η Γηραιά Ήπειρος από το σκότος του θρησκευτικού φανατισμού και της μισαλλοδοξίας κάποιων “ημισεληνιασμένων”.
