Το 1810 ο Μαριάνο Μορένο έγραψε ότι οποιοσδήποτε τύραννος μπορεί να εξαναγκάσει τους δούλους του να ψάλλουν την ελευθερία. Αυτό ισχύει και σήμερα οι δούλοι με την ελλειμματική μνήμη ψέλνουν την ελευθερία τους αφού πρώτα «τσιμπηθούν» από τις σύριγγες .
Ο επικεφαλής του ΠΟΥ (προσωρινή παγκόσμια διακυβέρνηση) Τέντορ Αντάνοφ Γκεμπρεγέσους στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμα του έδωσε πολιτικές κατευθύνσεις και μεταξύ άλλων είπε: «Είναι η ώρα για τους ηγέτες να εκδιώξουν την πολιτική του λαϊκισμού και του ατομικού συμφέροντος που εκτροχιάζουν την αντιμετώπιση του COVID-19 και απειλούν να υπονομεύσουν την αντίδραση στη αναπόφευκτη επόμενη ασθένεια Χ». Με τις παραπάνω δηλώσεις του Τέντορ Αντάνοφ Γκεμπρεγέσους παραδινόμαστε στη βαρβαρότητα των εξαναγκασμένων μορφών της ιατροπολιτικής εξουσίας και πιο συγκεκριμένα σ’ έναν εναγκαλισμό ενός σύγχρονου γραφειοκρατικού εξουσιαστικού μοντέλου ιατροπολιτικής. Γι’ αυτή τη νέα ταυτότητα της επιστημονικό-πολιτικής υπαγωγής είχε αναφερθεί εκτενώς ο επιστημολόγος Πωλ Φεγεράμπεντ ως το βρυκολάκιασμα μιας συμβιβασμένης εξουσίας.
Με αυτό τον τρόπο επιστρέφουμε στις θεωρίες του Γκομπινώ φτιάχνουμε τους επιλεγμένους λαούς των καθαρόαιμους και τους ανυπόταχτους τα μιάσματα. Η προέλαση της ερήμου είναι εδώ.
Οι κίβδηλοι φωτοδότες του σήμερα μέσα στην αγράμματη αλλά εγκύκλια εκπαίδευσή τους, δεν έφθασαν να διαβάσουν εκείνο που έλεγε ο Μαλρώ (Antimemoires) «Κάτι μένει πάντα μέσα στον άνθρωπο που σκέπτεται κάτι που θα αποκαλούσα το θείο κομμάτι του. Είναι η τάση να θέτει τον Κόσμο υπό αμφισβήτηση».
Επίσης ποτέ δεν υπολογίζουν το χρονικό μάκρος της αντίδρασης και αυτό γιατί δεν έχουν ιστορική παιδεία για να καταλάβουν ότι την ελευθερία όσο την συμπιέζεις, τόσο κατεβαίνει βαθύτερα, όπως το νερό στο πηγάδι, όχι για να χαθεί αλλά για να τιναχθεί κάποτε ψηλά σαν πίδακας.
Φρονούν ότι ο άνθρωπος θα οδηγηθεί αργά αλλά σταθερά μέσα από την ιεροεξεταστική σπουδή και τιμωρία στην απώλεια της αυτεξουσιότητας του και παράλληλα στη φαλκίδευση της εθελούσιας σχέσης του. Η επιβιωτική ιδιοφυΐα του ανθρώπου που τον διατήρησε στα δύσκολα, εκ των πραγμάτων θα ταξιδεύσει πολύ μακριά και το πάθος του για αλήθεια θα θαφτεί για πάντα στους τόνους της μετα-αλήθειας και των φέϊκ νιους.
Τι προτείνουν οι βρυκολακιασμένοι και εκ-σβησμένοι φωτοδότες μας; Να ενισχύσουν τον φανατισμό και τις απανθρωπίζουσες όψεις του. Ο φανατισμός αποτελεί έτσι και αλλιώς την πεφωτισμένη βεβαιότητά μας. Και οι απόλυτες βεβαιότητες δεν είναι τίποτε άλλο από το αχαλίνωτο μίσος για τις πεποιθήσεις των άλλων. Να γιατί καλλιεργείται με μεγάλη επιμέλεια η σύγκρουση μεταξύ των κοινωνικών φυλών όπως θα έλεγε ο Μισέλ Μαφεζολί. Στην προκειμένη περίπτωση ο πόλεμος πραγματοποιείται μεταξύ εμβολιασμένων (χώρος υψηλού κινδύνου δικαιωμάτων και νόμου βιο-ισχύος) και ανεμβολίαστων (φιλέκδικος χώρος εξαίρεσης χωρίς δικαιώματα).
Η Δημοκρατία σήμερα αποτελεί περίπτωση τοξικής νοσταλγίας και σύμφωνα με τους επανεκκινητές (Η Μεγάλη Επανεκκίνηση Great Reset Κλάους Σβάαμπ) και πιο συγκεκριμένα με τις μεθοδολογίες τους και τις τους σκοπούς του θα πρέπει να της αφαιρεθεί η πολιτική και συμβολική σημασία της. Τα δικαιώματα του ανθρώπου στο εξής θα υποφέρουν τόσο ως έκφραση κοινωνικής δικαιοσύνης όσο και ως πολιτικές ελευθερίες. Η κυρίαρχη βιο-ισχύς ως νέα αυθαίρετη μορφή εξουσίας θα είναι η λογική κυριαρχίας πέραν των νόμων.
Η Δημοκρατία αποθεσμοποιείται. Οι θεσμοί λειτουργούν ως εξωτερικά εργαλεία που ηγεμονεύονται από τη Διεθνή Τάξη και λειτουργούν ως εθιμοτυπικοί μηχανισμοί γενικού ενδιαφέροντος χωρίς κοινωνική νομιμοποίηση.
Με τις δηλώσεις του Τέντορ Αντάνοφ Γκεμπρεγέσους πάμε ακόμη ένα βήμα πιο κάτω, ο πολίτης στο πολιτειακό γίγνεσθαι απολύει όλους τους όρους συναίνεσης του. Οποιαδήποτε προϋπόθεση εκούσιας κοινωνικής συναίνεσης εξαφανίζεται οριστικά. Η Δημοκρατία δεν θα πρέπει τώρα πια να επιδιώκει πολιτική συναίνεση αλλά να επιβάλει τη λογική της νομιμοποίησης των εντολών που δίδονται από τα διεθνοποιημένα κέντρα εξουσίας.
Ο ρόλος θεσμοποίησης των πολιτικών αποφάσεων αναγγέλλεται και επισημοποιείται από τους παγκοσμιοποιημένους μηχανισμούς παραγωγής και λειτουργίας της μονο-εξουσιαστικής επέκτασης. Η πολιτική αξιοπιστία ως κριτήριο νομιμοποίησης, ανύπαρκτη πλέον εκφράζεται ως αυθεντία από τους ελέω Θεού διεθνοποιημένους-παγκοσμιοποιημένους μηχανισμούς χωρίς να αξιώνει και την αποδοχή της από τις πλειοψηφίες. Έτσι οι πλειοψηφίες αδρανοποιούνται πλήρως από όλες τις πολιτικές επιλογές που λαμβάνονται σήμερα.
Ο Άρθουρ Καίσλερ στο έργο του «Οι Υπνοβάτες» διαπιστώνει ότι «Μέσα στους αιώνες έχουν παρατάξει μια στέρεη και εχθρική φάλαγγα από σχολαστικές μετριότητες. Ήταν αυτοί (κι όχι ο επίσκοπος Ντάντιστους ή ο πάπας Παύλος Γ’) η απειλή πούχε τρομοκρατήσει τον κληρικό Κοπέρνικο σε ισόβια σιωπή. Στην περίπτωση του Γαλιλαίου αυτή η φάλαγγα έμοιαζε περισσότερο με οπισθοφυλακή. Αλλά με μια οπισθοφυλακή σταθερά πάντοτε ταμπουρωμένη πίσω από ακαδημαϊκές έδρες και άμβωνες ιεροκηρύκων…»
Το ίδιο σκηνικό υπάρχει και σήμερα μόνο που σήμερα συμβαίνει αυτό που έγραφε κάποτε ο Πάουλ Τσέλαν «Κανείς δε μαρτυρά για τον μάρτυρα» και αυτό γιατί η μαρτυριολογία έχει ενοχοποιηθεί και αποτελεί ένα συντελούμενο που δεν οντολογικοποιεί τη σημασία της ζωής. Όχι γιατί «η αληθινή ζωή είναι αλλού» όπως θα έλεγε ο Ρεμπώ, αλλά γιατί η ζωή αποτελεί πια ένα πηγμένο δεδομένο του κόσμου ένα συντελούμενο που δεν είναι πουθενά.
Απόστολος Αποστόλου. Καθηγητής φιλοσοφίας.
Ακολουθήστε το Sahiel.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
Το Sahiel.gr, δεν υιοθετεί τις απόψεις των αρθρογράφων, επίσης περιλαμβάνει άρθρα άλλων (εξωτερικών) ειδησειογραφικών πηγών μέσω αναδημοσίευσης και άρθρα από τους αναγνώστες του με στόχο την ενημέρωση. Στο τέλος κάθε τέτοιου άρθρου αναγράφεται ευκρινώς η πηγή του.
Ακολουθήστε το Sahiel.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
Ακολουθήστε το Sahiel.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
Ακολουθήστε το Sahiel.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.