Η «Προπαγάνδα» είναι μια λέξη γνωστή σε όλους μας, αν και, κατά ειρωνικό τρόπο, όσο πλήρως και αν κατανοήσουμε τον ορισμό της, εξακολουθούμε να είναι απίθανο –αν η προπαγάνδα είναι αποτελεσματική– να εντοπίσουμε τη λειτουργία της επάνω μας.
Ετυμολογικά έχει κοινές ρίζες με τη λέξη «διαδίδω» και υποδηλώνει τη διάδοση, τη διάδοση πληροφοριών με σκοπό την προώθηση μιας συγκεκριμένης ατζέντας, αιτίας ή άποψης.
Στην ουσία της υπάρχει μια αναγκαστική όψη της προπαγάνδας, και σε συνδυασμό με την πρόθεση «να βγούμε και να πολλαπλασιαστούν», μια εμφανώς σεξουαλική όψη, έτσι ώστε στην πραγματικότητα να χαρακτηριστεί η προπαγάνδα ως ένα είδος βιαστικής δραστηριότητας. Επιδιώκει να κινήσει, να πείσει, να ελέγξει και να εξαναγκάσει, και έτσι αντιπροσωπεύει την ίδια την αντίθεση αυτού που έχουμε καταλήξει να θεωρούμε ως ελεύθερη βούληση και ελεύθερη έκφραση και την άσκηση αυτόνομου λογισμού.
Η προπαγάνδα είναι παντού και οι μέθοδοί της είναι λεγεώνες. Υπάρχουν άπειροι τρόποι προπαγάνδας και η λεγόμενη τέχνη της προπαγάνδας μπορεί να ασκείται από άτομα αλλά και ομάδες. Στην περίπτωση της προπαγάνδας του μεγάλου κράτους –το είδος της προπαγάνδας που έχει σχεδιαστεί για να αιχμαλωτίσει εκατομμύρια– μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι χρησιμοποιούνται κάθε μέσο, κάθε απόχρωση, κάθε λίγη χρήσιμη ανθρώπινη ψυχολογική γνώση – ήπια, σκληρή και, αν η προπαγάνδα είναι ιδιαίτερα τέλεια , αόρατα.
Μελετώντας περαιτέρω τη φύση του στο πλαίσιο της Covidian Dystopia που έχουμε υποστεί τα τελευταία τρία χρόνια, αναδύεται ένα ακόμη στοιχείο που χαρακτηρίζει την ουσία του: είναι μια πράξη μεταμφίεσης.
Σκέψου τα ακόλουθα. Μια πινακίδα που έχει στηθεί κατά μήκος ενός δρόμου που λέει στους περαστικούς ένα εστιατόριο στην περιοχή δεν είναι προπαγάνδα. Μια πινακίδα που απεικονίζει ένα καλά φωτισμένο και υπέροχο εστιατόριο, ενώ στην πραγματικότητα το εστιατόριο είναι μια σκοτεινή και ατημέλητη υπόθεση γίνεται, με την εξαπάτησή του, μια πράξη προπαγάνδας.
Όταν πλημμύρισαν στις αρχές του 2020 εικόνες στρατιωτών που απολυμάνουν τους κινεζικούς δρόμους και οι κινεζικές αρχές φυλακίζουν ανθρώπους στα διαμερίσματά τους, μας προπαγάνδαζαν σκόπιμα. Το μήνυμα προς εμάς ήταν: «Ο Covid είναι εξαιρετικά θανατηφόρος και απαιτούνται τα πιο αυστηρά μέτρα για την προστασία μας, μέτρα που έχουν προτεραιότητα έναντι των αναφαίρετων ανθρωπίνων δικαιωμάτων». Γνωρίζουμε τώρα –και οι δράστες αυτής της προπαγάνδας γνώριζαν τότε– ότι αυτό ήταν αναληθές.
Η μάσκα του προπαγανδιστή απεικονίζει ένα πράγμα ενώ πίσω από τη μάσκα βρίσκεται ένα άλλο. Το χαμογελαστό επείγον πρόσωπο του Δρ Άντονυ Φάουτσι που μας πληροφορεί ότι οι εμβολιασμοί Covid είναι ασφαλείς και αποτελεσματικοί και απαραίτητοι για την πρόληψη του θανάτου είναι η υποκριτική μάσκα του προπαγανδιστή: ο πραγματικός Άντονι Φάουτσι ήξερε διαφορετικά, όπως ο πραγματικός Φάουτσι κατάλαβε καλά ότι δεν υπήρχε Η πραγματική επιστήμη πίσω από τις εντολές για μάσκες, αποστάσεις, lockdown και μαζικό εμβολιασμό.
Αυτή η φύση της προπαγάνδας που μοιάζει με μάσκα εμφανίζεται και στη χρήση των λέξεων. Η ουδέτερη και καθαρή «ερήμωση» σημαίνει πραγματικά γενοκτονία. Ο τεχνικός όρος «κέρδος λειτουργίας», καθώς αναφέρεται στην έρευνα για τους ιούς, κρύβει τη σκόπιμη μηχανική αυτών των παθογόνων παραγόντων ώστε να γίνουν επικίνδυνα όπλα μεγαλύτερης ικανότητας να αρρωσταίνουν και να σκοτώνουν. Η «υπερβολική θνησιμότητα» σημαίνει φόνο, καθαρή και απλή.
Συμπτωματικά –ή όχι και τόσο τυχαία–, το πιο σημαντικό εργαλείο των προπαγανδιστών της Covidian ήταν η ίδια η μάσκα. Είναι σαν να καλλιεργούμαστε περαιτέρω για να αποδεχόμαστε και να αποδεχόμαστε τη διπροσωπία και την εξαπάτηση σε κάθε βήμα. Όταν βλέπω γύρω μου ανθρώπους που συνεχίζουν να συμμετέχουν στην παρέλαση φορώντας τα άχρηστα και αποκαθηλωτικά καλύμματα προσώπου τους, ανθρώπους που χαίρονται να κρύβονται και να κρύβουν το πιο εκφραστικό τους χαρακτηριστικό, αυτοί οι αθέλητοι ιεραπόστολοι, σαν καλοί μικροί αδιαμφισβήτητοι στρατιώτες, γίνονται συγκεκριμένοι παραδείγματα της αποτελεσματικότητας –και θεμελιώδους φύσης– της προπαγάνδας γενικά.
Υποθέτω ότι είναι δυνατό για έναν προπαγανδιστή, στο χώρο των δημοσίων σχέσεων, να αποκρύψει την αλήθεια για να υπηρετήσει ένα μεγαλύτερο καλό.
Αλλά τι μεγαλύτερο καλό, μπορώ να ρωτήσω, προέκυψε από την εκστρατεία φόβου, εξαπάτησης και ελέγχου της Covidian;
Ο Δρ. Γκαρσία είναι ψυχαναλυτής και ψυχίατρος γεννημένος στη Φιλαδέλφεια και μετανάστευσε στη Νέα Ζηλανδία το 2006. Έχει συγγράψει άρθρα που κυμαίνονται από τις εξερευνήσεις της ψυχαναλυτικής τεχνικής, την ψυχολογία της δημιουργικότητας στη μουσική (Mahler, Rachmaninoff, Scriabin, Delius) και την πολιτική. Είναι επίσης ποιητής, μυθιστοριογράφος και θεατρικός σκηνοθέτης. Αποσύρθηκε από την ψυχιατρική πρακτική το 2021 αφού εργάστηκε στον δημόσιο τομέα στη Νέα Ζηλανδία.
Πηγή: Global Research
Ακολουθήστε το Sahiel.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.