Αυτή την εβδομάδα συμπληρώνονται δύο χρόνια από τότε που οι Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ εγκατέλειψαν το Αφγανιστάν σε ερείπια. Η χώρα μαστίζεται από τη φτώχεια και τις καταστροφικές συνέπειες του πολέμου. Η ίδια μοίρα περιμένει και την Ουκρανία, μόνο που είναι σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα.
Μια βασική πιθανή διαφορά είναι ότι οι πολιτικές και στρατιωτικές συνέπειες για το μπλοκ υπό την ηγεσία των ΗΠΑ θα είναι αναπόφευκτα ολέθριες για τα τεκμήρια αυτοκρατορικής ισχύος της Ουάσιγκτον.
Πριν από δύο χρόνια, στις 15 Αυγούστου 2021, αντάρτες Ταλιμπάν εισέβαλαν στην πρωτεύουσα του Αφγανιστάν, Καμπούλ, εκδιώκοντας τον υποστηριζόμενο από τις ΗΠΑ πρόεδρο Ασράφ Γάνι, ο οποίος εγκατέλειψε τη χώρα. Μέχρι το τέλος εκείνου του μήνα, όλες οι αμερικανικές και συμμαχικές δυνάμεις του ΝΑΤΟ αποσύρθηκαν σε μια χαοτική, βιαστική υποχώρηση από το Αφγανιστάν, που είδε απελπισμένους ανθρώπους να προσκολλώνται στα υποστρώματα των αεροσκαφών καθώς απογειώνονταν από τους διαδρόμους προσγείωσης. Ήταν μια πανωλεθρία υπό την εποπτεία του Αμερικανού προέδρου Τζο Μπάιντεν.
Η αναγκαστική εγκατάλειψη του Αφγανιστάν σηματοδότησε το τέλος 20 ετών στρατιωτικής κατοχής των ΗΠΑ στο κράτος της Κεντρικής Ασίας. Οι Αμερικανοί είχαν εισβάλει τον Νοέμβριο του 2001 από αμφίβολη εκδίκηση για τις υποτιθέμενες τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου που είχαν σημειωθεί δύο μήνες πριν στη Νέα Υόρκη και την Πενσυλβάνια και στην έδρα του Πενταγώνου στην πολιτεία Βιρτζίνια. Η επίσημη διήγηση είναι απίστευτη.
Σε κάθε περίπτωση, το στρατιωτικό τέλμα που δημιούργησε στη συνέχεια η Ουάσινγκτον στο Αφγανιστάν κατέστη μάταιο και μη βιώσιμο. Ο Μπάιντεν έβγαλε τελικά το έθνος του από το χάος, αλλά δύσκολα του αξίζουν έπαινοι για τον τερματισμό ενός “ατελείωτου πολέμου”.
Ο Μπάιντεν προσπάθησε να κάνει αρετή μια ντροπή και ένα κολοσσιαίο εγκληματικό επεισόδιο. Είναι ενδεικτικό ότι μόλις οι ΗΠΑ έφεραν τα στρατεύματά τους στο σπίτι τους, ο μιλιταρισμός της Ουάσινγκτον ξαναγύρισε, υποδαυλίζοντας τη σύγκρουση στην Ουκρανία και εντείνοντας την εχθρότητα τόσο προς τη Ρωσία όσο και προς την Κίνα.
Οι Ταλιμπάν πολέμησαν τους Αμερικανούς και τους εταίρους τους στο ΝΑΤΟ μέχρις αδιεξόδου παρά τις συντριπτικές πιθανότητες εναντίον τους. Το ισλαμιστικό κίνημα βρίσκεται στην εξουσία για δεύτερη φορά, αφού προηγουμένως κυβέρνησε το Αφγανιστάν από το 1996 έως το 2001, όταν οι Αμερικανοί εισέβαλαν υπό την κυνική σημαία της “Επιχείρησης Διαρκής Ελευθερία”. Πρέπει να το αναγνωρίσουμε στους Αμερικανούς και στους υπηρέτες τους στα δυτικά μέσα ενημέρωσης για το απόλυτο θράσος τους στην οργουελιανή εξαπάτηση και αυτοεξαπάτηση.
Η εγκατάλειψη του Αφγανιστάν θα έπρεπε να αποτελεί θέμα έντονης ντροπής για τους Αμερικανούς, καθώς και λόγο για δικαστήρια εγκλημάτων πολέμου για τη δίωξη του Μπάιντεν, των προκατόχων του και άλλων δυτικών ηγετών. Οι Αμερικανοί και τα λαγωνικά τους στο ΝΑΤΟ πήγαν εκεί δήθεν για να “οικοδομήσουν τη δημοκρατία” και να νικήσουν τους Ταλιμπάν, τους οποίους κατηγορούσαν για συνενοχή στη θηριωδία της 11ης Σεπτεμβρίου. Αυτές οι κατηγορίες ήταν πάντα σαθρές, αν όχι εξωφρενικές. Ο πόλεμος υπό την ηγεσία των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν, όπως και ο ταυτόχρονος που διεξήχθη στο Ιράκ (2003-2012), ο οποίος ήταν εξίσου καταστροφικός, είχε πάντα ως στόχο την επιβολή της αυτοκρατορικής ισχύος της Ουάσινγκτον και την επιδίωξη των εννοιών της “κυριαρχίας πλήρους φάσματος” έναντι των γεωπολιτικών αντιπάλων, της Ρωσίας και της Κίνας.
Είναι αξιοσημείωτο, αλλά όχι περίεργο, ότι αυτή την εβδομάδα υπήρξε ελάχιστη κάλυψη στα δυτικά μέσα ενημέρωσης για τη δεύτερη επέτειο της πανωλεθρίας στο Αφγανιστάν. Η επαίσχυντη υποχώρηση των αμερικανικών δυνάμεων είναι εφάμιλλη της αποχώρησης των κουρελούδων τους από τη Σαϊγκόν του πρώην Νοτίου Βιετνάμ το 1975 στα χέρια των βιετναμέζων ανταρτών.
Η όποια μικρή κάλυψη από τα δυτικά μέσα ενημέρωσης είχε την τάση να επιρρίπτει στρεβλά την ευθύνη για τη φτώχεια και τα καταστροφικά επακόλουθα του πολέμου στην κυβέρνηση των Ταλιμπάν. Περίπου 15,5 εκατομμύρια Αφγανοί ή σχεδόν το 40% του πληθυσμού βρίσκονται σε δεινή επισιτιστική ανασφάλεια, σύμφωνα με τη Διεθνή Επιτροπή του Ερυθρού Σταυρού. Ένας σημαντικός παράγοντας που προκαλεί τη στέρηση είναι η κατάσχεση 7 δισεκατομμυρίων δολαρίων σε περιουσιακά στοιχεία της κεντρικής τράπεζας του Αφγανιστάν από την Ουάσινγκτον ως απάντηση στην κατάληψη της εξουσίας από τους Ταλιμπάν. Η Ουάσινγκτον εξακολουθεί να αρνείται οποιαδήποτε παράδοση λόγω “ανησυχιών για τα ανθρώπινα δικαιώματα”.
Το κραυγαλέο γεγονός – που παράλογα αγνοείται από τα δυτικά μέσα ενημέρωσης – είναι ότι ο αγώνας του Αφγανιστάν για ανάκαμψη είναι αποτέλεσμα της 20ετούς καταστροφής που προκάλεσαν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ στη χώρα αυτή.
Η ίδια φρικτή κληρονομιά του πολέμου και των στρατιωτικών μεθοδεύσεων μπορεί να παρατηρηθεί σε πολλά άλλα έθνη όπου η Ουάσιγκτον και οι δυτικοί συνεργάτες της έχουν εισχωρήσει υπό το πρόσχημα της “οικοδόμησης της δημοκρατίας”: Ιράκ, Λιβύη, Συρία, Υεμένη και Σομαλία, μεταξύ άλλων.
Επί του παρόντος, στο δυτικοαφρικανικό κράτος του Νίγηρα, οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι νεοαποικιοκράτες σύμμαχοί τους ετοιμάζουν μια στρατιωτική εισβολή για να ανατρέψουν ένα λαϊκό πραξικόπημα που διεξήχθη εναντίον ενός υποστηριζόμενου από τη Δύση προέδρου-μαριονέτας τον περασμένο μήνα.
Η πολεμική μηχανή του ΝΑΤΟ, που υπηρετεί τον Αμερικανό αφέντη της, δεν σταματάει ποτέ από την καταστροφική της πορεία πάνω από έθνη που θεωρούνται στόχοι των αμερικανικών ιμπεριαλιστικών συμφερόντων. Πόσο περισσότερες αποδείξεις χρειάζονται για να καταδειχθεί ότι το ΝΑΤΟ είναι μια ιμπεριαλιστική τρομοκρατική οργάνωση;
Η Ουκρανία αντιμετωπίζει μια παρόμοια τραγική μοίρα. Η 18μηνη σύγκρουση είναι ένας πόλεμος δι’ αντιπροσώπων εναντίον της Ρωσίας που υποκινείται από την Ουάσιγκτον και τους δυτικούς λακέδες της στο ΝΑΤΟ. Η σφαγή στη χώρα αυτή συνεχίζεται αμείωτη επειδή οι δυτικές δυνάμεις επιδιώκουν αμείλικτα την αντιρωσική τους ατζέντα, που πληρώνεται με το αίμα των Ουκρανών και επιδοτείται από το δυτικό κοινό. Το τελευταίο έχει ξεγελαστεί από έναν αδιάκοπο καταιγισμό ψεμάτων και δόλιας πολεμικής προπαγάνδας από τα δουλικά δυτικά μέσα ενημέρωσης, τα οποία σκύβουν πάνω από τα πόδια για να καλύψουν τον άθλιο ναζιστικό χαρακτήρα του καθεστώτος του Κιέβου και να αποκρύψουν κάθε ιστορικό πλαίσιο που οδήγησε στη σύγκρουση.
Με τον ίδιο τρόπο που το Αφγανιστάν και αμέτρητα άλλα έθνη πετάχτηκαν τελικά από την Ουάσινγκτον όταν κουράστηκε από τις μηχανορραφίες της λόγω αποτυχίας, η Ουκρανία θα πεταχτεί επίσης στην άκρη σαν ένα λερωμένο κουρέλι. Οι Ουκρανοί θα υπομείνουν για δεκαετίες τη φρίκη και τις κακουχίες του πολέμου ως ένα αποτυχημένο κράτος που δημιούργησε ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός.
Το καθεστώς του Κιέβου υπό τον πρόεδρο-μαριονέτα Βλαντιμίρ Ζελένσκι έχει καταβροχθίσει την αχαλίνωτη διαφθορά με τον ίδιο τρόπο που το έκανε το υποστηριζόμενο από τις ΗΠΑ καθεστώς της Καμπούλ πριν το διώξουν οι Ταλιμπάν.
Η Ουκρανία δεν έχει καμία πιθανότητα να νικήσει τις ανώτερες ρωσικές δυνάμεις. Το κατάπτυστο καθεστώς του Κιέβου που είναι γεμάτο ναζιστές θα καταρρεύσει μια μέρα κάτω από το ίδιο του το βάρος της διαφθοράς, και η Ουάσινγκτον και οι Ευρωπαίοι υποτελείς της θα αποτραβηχτούν για να αφήσουν την Ουκρανία σαν έναν καπνισμένο βόθρο, αν και θα αποσπάσουν τον φυσικό της πλούτο για πάντα μέσω της αποπληρωμής του χρέους και της ιδιοκτησίας ξένων κεφαλαίων. Εκτός, βέβαια, αν οι Ουκρανοί ακολουθήσουν έναν ριζικά διαφορετικό πολιτικό δρόμο, ίσως επανενωμένοι με τη Ρωσία, όπως έκαναν η Κριμαία και οι περιοχές του Ντονμπάς.
Προς το παρόν, η Ουάσινγκτον και οι αυτοκρατορικοί εταίροι της συνεχίζουν την παρωδία να καυχιούνται για την υποστήριξή τους στην Ουκρανία για “όσο χρειαστεί”. Αλλά αυτοί και τα προπαγανδιστικά τους μέσα ενημέρωσης γνωρίζουν ότι το παιχνίδι έχει τελειώσει, καθώς η Ρωσία καταφέρνει να αντιμετωπίσει την ισχύ του στρατιωτικού μπλοκ των 31 μελών του ΝΑΤΟ.
Το ΝΑΤΟ έχει εμπλακεί μοιραία σε έναν πόλεμο δι’ αντιπροσώπων στην Ουκρανία με έναν τρόπο που θα ανακάμψει πολύ πιο επακόλουθα από τις προηγούμενες εγκληματικές του περιπέτειες στην Κεντρική Ασία, τη Μέση Ανατολή και την Αφρική. Οι οικονομικές επιπτώσεις για την Ευρώπη ειδικότερα εκδηλώνονται ήδη με μια εκδίκηση της κρατικής δημοσιονομικής δυσπραγίας, της οικονομικής κακοδαιμονίας, των πτωχεύσεων και της δημόσιας κατάρρευσης. Τα προβλήματα της μαζικής μετανάστευσης από τους πολέμους του ΝΑΤΟ θα επιδεινωθούν επίσης αφόρητα.
Αλλά το πιο μοιραίο, ίσως, είναι ο τεράστιος πολιτικός αντίκτυπος της παταγώδους αποτυχίας που περιμένει την Ουάσιγκτον και το ΝΑΤΟ όταν η πραγματικότητα της ήττας στην Ουκρανία γίνει αναπόφευκτη. Τα δυτικά μέσα ενημέρωσης παραδέχονται ήδη ντροπαλά την πανωλεθρία. Αυτή η πανωλεθρία θα ενισχυθεί με την πάροδο του χρόνου. Θα υπάρξει πολύ τρίξιμο των δοντιών και αλληλοκατηγορίες για το φιάσκο υπό την ηγεσία των ΗΠΑ στην Ουκρανία. Οι επιπτώσεις μεταξύ των μελών του ΝΑΤΟ για το Αφγανιστάν ήταν αισθητές- για την Ουκρανία, θα είναι εκρηκτικές για την εύθραυστη αίσθηση ενότητας και σκοπού του μπλοκ.
Αν το Αφγανιστάν μπορεί να γίνει αντιληπτό ως καταστροφή για τις δυτικές αξιώσεις και την απερίσκεπτη εξαπάτηση, η Ουκρανία θα ανακάμψει με ακόμη πιο συγκλονιστικές επιπτώσεις.
Έρχεται η μέρα του λογαριασμού για την επί δεκαετίες εγκληματική πολεμοκαπηλεία υπό την ηγεσία των ΗΠΑ μέσω της πολεμικής μηχανής του ΝΑΤΟ. Αυτή η μέρα μπορεί να έρθει νωρίτερα απ’ ό,τι φανταζόμαστε.
Με πληροφορίες από strategic-culture.org