Η Ρωσία δοκιμάζει επιτέλους τον μοναδικό πύραυλο αεράμυνας S-400 με βεληνεκές 400 χιλιομέτρων – Πώς η σύζευξη με τα αεριωθούμενα “ιπτάμενα ραντάρ” A-50 μεγιστοποιεί την ακρίβεια.
Στις 7 Νοεμβρίου αναφέρθηκε ότι οι ρωσικές Ένοπλες Δυνάμεις χρησιμοποίησαν ένα σύστημα αεράμυνας μεγάλου βεληνεκούς S-400 στο ουκρανικό θέατρο για να εκτοξεύουν πυραύλους με τερματικό ενεργό ραντάρ στόχευσης και το συνδύασαν με το σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης και ελέγχου από αέρος (AEW&C) A-50 για να αυξήσουν την επίγνωση της κατάστασης των στόχων.
Η περιγραφή του πυραύλου που χρησιμοποιήθηκε ταίριαζε ακριβώς με τις δυνατότητες του 40N6, ο οποίος είναι μια μοναδική κατηγορία πυραύλων που χρησιμοποιείται από τους S-400 για να διευκολύνει τη στόχευση σε αποστάσεις έως και 400 χιλιομέτρων.
Η μοναδική τροχιά του πυραύλου, που ανεβαίνει σε ακραία κοντινά διαστημικά ύψη πριν κατέβει προς το στόχο του, του παρέχει απαράμιλλες δυνατότητες κρούσης πάνω από τον ορίζοντα και του επιτρέπει να εξουδετερώνει στόχους κοντά στα όρια του βεληνεκούς του σε ύψος μόλις 5 μέτρων από το έδαφος.
Αυτό επιτρέπει στις μονάδες S-400 να στοχεύουν αεροσκάφη χαμηλής θέσης και πυραύλους cruise σε μεγάλες αποστάσεις με τρόπο που κανένα μη ρωσικό σύστημα αεράμυνας δεν μπορεί, λόγω των περιορισμών της καμπυλότητας της Γης στα πυρομαχικά επιφανείας-αέρος που ακολουθούν συμβατικές τροχιές.
Παρόλο που το 40N6 τέθηκε σε χρήση από τον Οκτώβριο του 2018 και παραδόθηκε στον Κινεζικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό από το 2019, δεν ήταν γνωστό ότι είχε δοκιμαστεί σε μάχη πριν από τη χρήση του στην Ουκρανία στις αρχές Νοεμβρίου.
Για το τελευταίο τμήμα της τροχιάς του, η απόσταση του 40N6 από τα ραντάρ του ίδιου του συστήματος S-400 και τα πλεονεκτήματα των ραντάρ από υπερυψωμένες εναέριες θέσεις που παρέχουν δεδομένα στόχευσης σε στόχους χαμηλού ύψους, κατέστησαν τη σύζευξη με αεροσκάφη πολύτιμη για τη διασφάλιση της ακρίβειας.
Πηγή προσκείμενη στο ρωσικό υπουργείο Άμυνας ενημέρωσε το κρατικό μέσο ενημέρωσης TASS σχετικά με τη χρήση του πυραύλου στη μάχη και τη σύζευξή του με ένα A-50: “Η Ρωσία χρησιμοποίησε το σύστημα S-400 Triumf σε συνδυασμό με το αεροσκάφος έγκαιρης προειδοποίησης και ελέγχου A-50 στην ειδική στρατιωτική επιχείρηση στην Ουκρανία. Οι S-400 εκτόξευσαν αντιαεροπορικούς πυραύλους με ενεργές κεφαλές στόχευσης.
Η χρήση του συστήματος εναντίον εχθρικών αεροσκαφών ήταν επιτυχής”. Οι πύραυλοι εκτοξεύθηκαν σε μέγιστες αποστάσεις για να πλήξουν στόχους σε ύψος περίπου 1.000 μέτρων και σύμφωνα με πληροφορίες χρησιμοποιήθηκαν “νέες κεφαλές” στην εμπλοκή. Αν και τα αεροσκάφη A-50 AEW&C βρίσκονται σε σχετικά μικρό αριθμό στο ρωσικό στόλο και παρά τις πρόσφατες αναβαθμίσεις φέρονται να έχουν ακόμη περιορισμένο βαθμό ετοιμότητας μάχης, τα ρωσικά μαχητικά φέρουν κατά μέσο όρο ραντάρ σχεδόν διπλάσια από τα αντίστοιχα δυτικά, παρέχοντας πολύ υψηλό βαθμό επίγνωσης της κατάστασης και επιτρέποντάς τους να παρέχουν ομοίως δεδομένα στόχευσης.
Το αναχαιτιστικό MiG-31 Foxhound φέρει μακράν το μεγαλύτερο ραντάρ για τακτικό μαχητικό αεροσκάφος, πάνω από έξι φορές μεγαλύτερο από το ραντάρ AN/APG-68 του αμερικανικού F-16, το οποίο σχεδιάστηκε για να παρέχει πολύ υψηλή επίγνωση της κατάστασης εναντίον χαμηλά ιπτάμενων στόχων εδάφους.
Το γεγονός αυτό το κατέστησε επίσης βέλτιστο εναέριο αισθητήρα για να συνδυαστεί με επίγεια συστήματα αεράμυνας μεγάλου βεληνεκούς, ιδίως με μονάδες που χρησιμοποιούν πυραύλους 40N6.
Ρώσοι αξιωματούχοι, συμπεριλαμβανομένου του προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν, έχουν υποστηρίξει ότι η χώρα παράγει πυραύλους επιφανείας-αέρος με μεγαλύτερο ρυθμό από όλες τις άλλες χώρες μαζί, και ενώ αυτό παραμένει αβέβαιο λόγω των άγνωστων κλιμάκων της κινεζικής και βορειοκορεατικής παραγωγής, είναι σαφές ότι η Ρωσία έχει ένα άνετο προβάδισμα έναντι των συνδυασμένων παραγωγικών δυνατοτήτων όλων των χωρών του ΝΑΤΟ.
Αυτό της επέτρεψε να παραδώσει S-400 τόσο στη Λευκορωσία όσο και στην Ινδία, η τελευταία με πολύ υψηλό ρυθμό, ενώ ταυτόχρονα διεύρυνε τις δικές της δυνάμεις και αναπλήρωσε τους πυραύλους που δαπανήθηκαν κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων στην Ουκρανία.
Αυτή η κλίμακα παραγωγής επιτεύχθηκε σε μεγάλο βαθμό χάρη στην κατασκευή τριών σημαντικών νέων εγκαταστάσεων, συμπεριλαμβανομένης μιας νέας πτέρυγας του εργοστασίου Obukhov στην Αγία Πετρούπολη, του εργοστασίου Avitek στο Kirov, το οποίο εκσυγχρονίστηκε πλήρως, και του εργοστασίου NMP στο Nizhniy Novgorod.
Αυτή η χρονοβόρα διαδικασία ξεκίνησε τη δεκαετία του 2000 και επέτρεψε στις εγκαταστάσεις να παράγουν τους S-400 σε μεγάλη κλίμακα στο δεύτερο μισό της επόμενης δεκαετίας από το 2016 περίπου.
Η σημερινή μαζική κλίμακα παραγωγής πυραύλων επιφανείας-αέρος επέτρεψε την ετοιμότητα για υπηρεσία πολλαπλών νέων συνταγμάτων S-400 ετησίως – παράλληλα με την παραγωγή άλλων συστημάτων μεγάλου βεληνεκούς, όπως τα S-300V4 και S-500.
Ο συνδυασμός της υψηλής κινητικότητας και της υψηλής επίγνωσης της κατάστασης του S-400 με ένα πολύ μεγάλο βεληνεκές εμπλοκής του επέτρεψε να απειλεί εχθρικά μαχητικά αεροσκάφη σε πολύ μεγάλες περιοχές, ενώ παράλληλα παρείχε άμυνα ευρείας περιοχής έναντι όλων των ειδών τακτικών πυραυλικών επιθέσεων, συμπεριλαμβανομένων των πυραύλων που κινούνται με χαμηλότερες υπερηχητικές ταχύτητες.
Το νεότερο σύστημα S-500 έχει επεκτείνει αυτή τη δυνατότητα, και ενώ είναι λιγότερο καλά βελτιστοποιημένο για την προσβολή τακτικών μαχητικών αεροσκαφών, παρέχει αμυντικές δυνατότητες κατά βαλλιστικών πυραύλων διηπειρωτικού βεληνεκούς, δορυφόρων, διαστημικών αεροσκαφών και ταχύτερων κατηγοριών υπερηχητικών όπλων, ενώ παρέχει επίσης ένα τεράστιο βεληνεκές προσβολής 600 χιλιομέτρων που ξεπερνά ακόμη και αυτό του πυραύλου 40N6 του S-400.
Με τον αριθμό των μεραρχιών S-400 στη Ρωσία να ξεπερνά τις 60 το 2027-28, οι πύραυλοι 40N6 έχουν ενσωματωθεί ευρέως στις υπάρχουσες μονάδες, με τους ρυθμούς παραγωγής του πυραύλου να εκτιμάται ότι έχουν ξεπεράσει τους 300 ανά έτος.
Αυτό αντικατοπτρίζει το γεγονός ότι η ρωσική χρηματοδότηση για την απόκτηση μέσων αεράμυνας εδάφους ξεπερνά εδώ και δεκαετίες τη χρηματοδότηση για την απόκτηση μέσων τακτικής πολεμικής αεροπορίας αρκετές φορές.
Μετάφραση Sahiel.gr με πληροφορίες από militarywatchmagazine.com