Μετά την έναρξη των ρωσικών αεροπορικών επιδρομών το πρωί της 24ης Φεβρουαρίου, με στόχο στρατιωτικές υποδομές, χώρους αεράμυνας, αεροδρόμια και αεροσκάφη, ρωσικές επίσημες πηγές ανέφεραν λιγότερο από τρεις ώρες αργότερα ότι η ουκρανική αεράμυνα είχε εξουδετερωθεί.
Τα μέσα που χρησιμοποιούνται από τη ρωσική Πολεμική Αεροπορία και πιθανώς το Πολεμικό Ναυτικό για αυτές τις επιχειρήσεις παραμένουν άγνωστα, αλλά εικαζόταν εδώ και καιρό ότι τα μαχητικά κρούσης Su-34 και ειδικά τα επιθετικά ελικόπτερα Ka-52 θα έπαιζαν κεντρικό ρόλο στην αιχμή του δόρατος οποιωνδήποτε τέτοιων επιχειρήσεων σε περίπτωση που οι εχθροπραξίες σπάσουν έξω.
Με την Ουκρανία να βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην επίγεια αεροπορική άμυνα λόγω της έλλειψης σύγχρονων μετασοβιετικών μαχητικών ή αναχαιτιστικών αεροσκαφών, με σημαντικό στρατιωτικό προϋπολογισμό που ξεπερνά τα 4 δισεκατομμύρια δολάρια και με τις δυνάμεις της να βρίσκονται σε κατάσταση συναγερμού για πάνω από δύο μήνες, καθώς οι εντάσεις με τη Ρωσία παρέμειναν υψηλές , η ταχύτητα με την οποία ο εναέριος χώρος της χώρας απελευθερώθηκε για να επιχειρούν ρωσικά στρατιωτικά αεροσκάφη θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι αντιπροσωπεύει μια απαράδεκτη αποτυχία.
Η αξιολόγηση του γιατί η ουκρανική αεράμυνα διακυβεύτηκε τόσο γρήγορα παρέχει σημαντική εικόνα για τα πλεονεκτήματα των μέσων καταστολής της ρωσικής αεράμυνας, καθώς και για τις επενδύσεις που άλλες χώρες που αντιμετωπίζουν δυνητικά απειλές αεροπορικών επιθέσεων θα μπορούσαν στο μέλλον να επιδιώξουν να αποφύγουν.
Εκτός από τα φορητά συστήματα ανθρώπου πολύ μικρής εμβέλειας, το δίκτυο αεράμυνας της Ουκρανίας αποτελείται εξ ολοκλήρου από συστήματα αεράμυνας της σοβιετικής εποχής, τα οποία η ίδια η Ρωσία κληρονόμησε επίσης από τη Σοβιετική Ένωση. Αυτό εξασφαλίζει υψηλό βαθμό εξοικείωσης από τη Ρωσία με τις προδιαγραφές απόδοσης και τις αδυναμίες αυτών των συστημάτων και διευκολύνει πολύ τη Ρωσία να κάνει αποτελεσματική χρήση του ηλεκτρονικού πολέμου για να τυφλώσει την ουκρανική αεράμυνα στα αρχικά στάδια ενός πολέμου.
Το μοναδικό σύστημα μεγάλης εμβέλειας της Ουκρανίας που κληρονόμησε από τη Σοβιετική Ένωση, το S-200, αποσύρθηκε χωρίς αντικατάσταση λόγω της ηλικίας του και της έλλειψης κινητικότητας που το άφησε εξαιρετικά ευάλωτο σε επιθέσεις με καθοδήγηση ακριβείας. Άλλα παλαιότερα συστήματα όπως το S-75, προκάτοχος του S-200, επίσης βελτιστοποιημένο για εμπλοκές σε μεγαλύτερες αποστάσεις και υψηλότερα υψόμετρα, αποσύρθηκαν επίσης. Η Ουκρανία επανέφερε τα συστήματα S-125 το 2020 μετά από μακρά αποχώρηση, με αυτά να χρονολογούνται από το 1961 στην υπηρεσία της και επίσης στερούνται κινητικότητας. Η απόφασή της να τοποθετήσει ξανά το S-125 αντανακλούσε μια σοβαρή έλλειψη πιο σύγχρονων επιλογών.
Η ραχοκοκαλιά της αντιαεροπορικής άμυνας της Ουκρανίας διαμορφώθηκε από τα συστήματα μεσαίου βεληνεκούς S-300P/PS/PT από τη δεκαετία του 1980, συμπληρωμένα από συστήματα μικρότερης εμβέλειας BuK-M1 της ίδιας εποχής. Παρόλο που το S-300 έχει αποκτήσει τη φήμη του παγκόσμιου κορυφαίου συστήματος αεράμυνας, με το σύστημα S-300V4 να παράγεται στη Ρωσία σήμερα, τα ουκρανικά S-300 δεν σχεδιάστηκαν για την άμυνα μεγάλων περιοχών, δεν έχουν πολυεπίπεδη άμυνα ικανότητα και παρέχουν πολύ πιο περιορισμένο βαθμό επίγνωσης της κατάστασης.
Η πολύ χαμηλότερη κινητικότητά τους και τα γηρασμένα αντίμετρα ηλεκτρονικού πολέμου τους καθιστούσαν εξαιρετικά ευάλωτους στα σύγχρονα ρωσικά μέσα καταστολής της αεράμυνας, όπως τα μαχητικά κρούσης Su-34 οπλισμένα με πυραύλους κατά της ραδιενέργειας. Ένα μέρος των ουκρανικών S-300 πωλήθηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες για δοκιμαστικούς σκοπούς, με ορισμένα συστήματα BuK να πωλούνται στο εξωτερικό στη Γεωργία, πράγμα που σημαίνει ότι το δίκτυο της Ουκρανίας ακόμη και από αυτά τα δύο συστήματα που δεν έχουν αποσυρθεί είναι μικρότερο από ό,τι ήταν όταν κατέρρευσε η ΕΣΣΔ.
Με τη ρωσική στρατιωτική εκπαίδευση για την αντιμετώπιση των υπερσύγχρονων συστημάτων αεράμυνας που αναπτύσσονται από τις ανεπτυγμένες χώρες και η ίδια διαθέτει αυτά που θεωρούνται ευρέως τα κορυφαία συστήματα αεράμυνας στον κόσμο, η αντιμετώπιση του σχετικά μικρού και εν πολλοίς απαρχαιωμένου δικτύου της Ουκρανίας της δεκαετίας του 1980 θα μπορούσε να επιτευχθεί μέσα σε λίγες ώρες .
Το πώς η Ουκρανία θα μπορούσε να επιδιώξει να ξαναχτίσει την αεράμυνα της μετά την τρέχουσα σύγκρουση θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από το αποτέλεσμα – δηλαδή εάν το Κίεβο θα συνεχίσει να ευθυγραμμίζεται με τα δυτικά συμφέροντα ή εάν θα εγκατασταθεί μια ευθυγραμμισμένη με τη Ρωσία κυβέρνηση. Το γεγονός ότι τα κράτη του ΝΑΤΟ γενικά δεν έχουν επενδύσει πολλά σε επίγεια αντιαεροπορικά συστήματα, βασιζόμενα πολύ περισσότερο σε αεροσκάφη για τέτοιους ρόλους, περιόρισε ιδιαίτερα την ικανότητά τους να υποστηρίξουν τις προσπάθειες της Ουκρανίας να βελτιώσει τη δική της αντιαεροπορική άμυνα στα οκτώ χρόνια από μια φιλοδυτική κυβέρνηση εγκαταστάθηκε στο Κίεβο.
Πηγή: militarywatchmagazine.com
Ακολουθήστε το Sahiel.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
Ακολουθήστε το Sahiel.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
Ακολουθήστε το Sahiel.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
Ακολουθήστε το Sahiel.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.