Στις 17 Μαΐου, προέκυψε μια σειρά από αναφορές ότι οι μπαταρίες πυραύλων εδάφους-αέρος S-300 που είχαν τοποθετηθεί από τον Συριακό Αραβικό Στρατό είχαν επιβεβαιωθεί ως επιχειρησιακές και μπορεί να είχαν χρησιμοποιηθεί για να πυροβολήσουν μαχητικά αεροσκάφη της ισραηλινής Πολεμικής Αεροπορίας για να αποκρούσουν επίθεση σε συριακό κέντρο έρευνας.
Αναφορές για πυραύλους που εκτοξεύτηκαν υποδεικνύουν ότι εκτοξεύτηκαν βαλλιστικά χωρίς κλειδαριά ραντάρ, πράγμα που σημαίνει ότι ήταν πιθανό ότι η πρόθεση ήταν να πυροβολήσουν ως επίδειξη δύναμης και όχι με σκοπό να εξουδετερώσουν τα εχθρικά αεροσκάφη.
S-300 που πιστεύεται ότι είναι της παραλλαγής S-300PMU-2 παραδόθηκαν στη Συρία από τη Ρωσία από τον Σεπτέμβριο του 2018, αλλά δεν χρησιμοποιήθηκαν ποτέ στη μάχη, αν και ορισμένες αναφορές έχουν δείξει ότι οι αισθητήρες τους μπορεί να έχουν χρησιμοποιηθεί για την καθοδήγηση πυραύλων από άλλα συστήματα αεράμυνας για την αναχαίτιση ισραηλινών πυραύλων στο παρελθόν.
Η Συρία ήταν αρχικά προγραμματισμένο να λάβει S-300 γύρω στο 2013, αλλά η ισραηλινή πίεση στη Ρωσία οδήγησε τη Μόσχα να ακυρώσει τη συμφωνία, η οποία ήταν η τελευταία από τα πολλαπλά οπλικά συστήματα υψηλής απόδοσης που αρνήθηκαν στη Συρία μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης ως αποτέλεσμα των στενών ρωσο-ισραηλινών δεσμών.
Αυτό άλλαξε μόνο όταν η Ρωσία κατηγόρησε το Ισραήλ ότι χρησιμοποίησε ένα αεροσκάφος παρακολούθησης Il-20 της ρωσικής Πολεμικής Αεροπορίας πάνω από τη Συρία ως κάλυψη που προκάλεσε την καταστροφή του αεροπλάνου και τους θανάτους όλων των επιβαινόντων τον Σεπτέμβριο του 2018.
Μετά την παράδοσή του στη Συρία, και παρά το γεγονός ότι τα πληρώματα της Συρίας είχαν εκπαιδευτεί πάνω από πέντε χρόνια πριν από την ακύρωση της αρχικής παραγγελίας, οι S-300 χρησιμοποιήθηκαν αρχικά από ρωσικό προσωπικό, το οποίο θεωρήθηκε ως προφύλαξη έναντι πιθανών δυτικών, τουρκικών ή ισραηλινών επιθέσεων.
Ενώ όλες αυτές οι χώρες είχαν επιτεθεί στο συριακό προσωπικό, ήταν πιο προσεκτικές όσον αφορά την άμεση επίθεση στις ρωσικές δυνάμεις στη χώρα.
Παραμένει αβέβαιο πότε δόθηκε ο έλεγχος των συστημάτων στις συριακές δυνάμεις, αλλά συγκεκριμένα δεν χρησιμοποιήθηκαν για την απόκρουση ισραηλινών ή τουρκικών επιθέσεων στη χώρα για περισσότερα από τρία χρόνια, συμπεριλαμβανομένων των έντονων συγκρούσεων με τον τουρκικό στρατό από τον Ιανουάριο έως τον Μάρτιο του 2020.
Η ενεργοποίηση του συστήματος S-300 ακολουθεί τα αυξανόμενα βήματα της Ρωσίας για την ενίσχυση των δυνατοτήτων αεράμυνας της χώρας, συμπεριλαμβανομένης της μεταφοράς νέων μαχητικών MiG-29SMT ως βοήθειας και της έναρξης τακτικών κοινών ασκήσεων συμπεριλαμβανομένων και προσομοίωσης μάχης από τον Ιανουάριο του 2022.
Αυτό έρχεται καθώς η Ρωσία έχει επεκτείνει τη δική της στρατιωτική παρουσία στη Συρία, η οποία ενώ αρχικά είχε δημιουργηθεί για να υποστηρίξει τις συριακές αντεξεγερτικές προσπάθειες από τον Αύγουστο του 2015, έκτοτε χρησιμοποιήθηκε για να στεγάσει στρατηγικά μέσα, συμπεριλαμβανομένων αεροσκαφών MiG-31K και Tu-22M3 εξοπλισμένα με υπερηχητικούς βαλλιστικούς πυραύλους που παρέχουν βασικό πλεονέκτημα για έναν πιθανό πόλεμο με το ΝΑΤΟ.
Επομένως, μια ισχυρότερη ικανότητα αεράμυνας της Συρίας θεωρείται ότι είναι προς το συμφέρον της Ρωσίας και μειώνει το βάρος στις δυνάμεις της Ρωσίας για την προστασία του εναέριου χώρου της χώρας καθώς και των ρωσικών στρατιωτικών εγκαταστάσεων που βρίσκονται εκεί.
Η Ρωσία, ειδικότερα, πραγματοποίησε επίσης αναπτύξεις του κορυφαίου της μαχητικού Su-35 στο αεροδρόμιο Qamishli, μια νέα εγκατάσταση στη Συρία που βρίσκεται κοντά στα τουρκικά σύνορα για πρώτη φορά τον Οκτώβριο του 2021.
Το S-300PMU-2 τέθηκε για πρώτη φορά σε υπηρεσία στον ρωσικό στρατό το 1997 και είναι η πιο ικανή παραλλαγή της σειράς S-300P πριν από την εισαγωγή του S-400 το 2007 – το οποίο αρχικά ονομάστηκε S-300PMU-3.
Το σύστημα είναι ικανό να εμπλέκει έως και 32 στόχους ταυτόχρονα και έχει βεληνεκές εμπλοκής 250 km εάν είναι εξοπλισμένο με πυραύλους 48N6E3, αν και αυτοί στη Συρία μπορεί να βασίζονται στον παλαιότερο 48N6E2 με βεληνεκές 200 km και χαμηλότερη ταχύτητα. Αναπτυγμένο κοντά στη Δαμασκό, το βεληνεκές τους τους επιτρέπει να εμπλέκουν στόχους μεγάλου υψομέτρου βαθιά στον ισραηλινό εναέριο χώρο, ενώ φρουρούν την πρωτεύουσα.
Η ενεργοποίηση του συστήματος μπορεί κάλλιστα να προμηνύει την παράδοση περισσότερων μονάδων και περισσότερων μαχητικών MiG-29SMT στη Συρία, και πιθανώς ακόμη και μια νέα επίθεση από τον Συριακό Αραβικό Στρατό εναντίον ξένων δυνάμεων που βασίζονται στο συριακό έδαφος.
Αυτά περιλαμβάνουν όχι μόνο τους στρατιωτικούς και ευρωπαίους συμμάχους των ΗΠΑ, όπως η Νορβηγία και η Γαλλία, που διατηρούν ένα προπύργιο στην πλούσια σε πετρέλαιο βορειοανατολική Συρία και έχουν εξορύξει και επωφεληθεί από πετρέλαιο εκεί σε σημαντική κλίμακα, αλλά και τουρκικές δυνάμεις που κατέχουν την κυβέρνηση της Ιντλίμπ στα βορειοδυτικά . Το Idlib αναφέρεται από Αμερικανούς αξιωματούχους ως το μεγαλύτερο προπύργιο της Αλ Κάιντα στον κόσμο από το 2001, με τις μεγάλες τρομοκρατικές δυνάμεις που εδρεύουν εκεί να λαμβάνουν σημαντική υποστήριξη από το τουρκικό κράτος και να βλέπουν το τουρκικό προσωπικό να είναι ενσωματωμένο στις δικές τους μονάδες.
Όπου το 2020 ο τουρκικός έλεγχος του αέρα παρείχε ένα βασικό πλεονέκτημα έναντι των συριακών δυνάμεων, η ανάπτυξη των S-300 από τη Συρία θα μπορούσε να το αναιρέσει και ενδεχομένως να ανοίξει το δρόμο για σημαντικές προόδους.
Καθώς η Τουρκία δεν διαθέτει μαχητικά stealth ή μαχητικά με προηγμένες δυνατότητες ηλεκτρονικής επίθεσης συγκρίσιμες με το ισραηλινό F-16I, η ενεργοποίηση του S-300PMU-2 στα χέρια της Συρίας μπορεί κάλλιστα να είναι μια πιο επικείμενη πρόκληση για τα τουρκικά συμφέροντα από ό,τι για οποιαδήποτε άλλη χώρα.
Για το Ισραήλ, το οποίο έχει εξαπολύσει αεροπορικές επιδρομές σε συριακούς στόχους συχνά για σχεδόν μια δεκαετία, τα πιο περιορισμένα συμφέροντα της χώρας στη Συρία και η εξάρτησή του από πυραύλους που εκτοξεύονται εκτός συριακού εναέριου χώρου σημαίνει ότι ο κίνδυνος για τα μαχητικά του μπορεί να είναι σημαντικά χαμηλότερος.
Πηγή: militarywatchmagazine.com
Ακολουθήστε το Sahiel.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.