Στο τελευταίο μου άρθρο έγραψα για την ιστορία και τον στόχο της Λέσχης της Ρώμης. Ανέφερα ότι τώρα είναι ένας από τους κορυφαίους υποστηρικτές της κήρυξης μιας “Πλανητικής Έκτακτης Ανάγκης”. Αυτό πιθανότατα θα αποτελέσει το έναυσμα για την εγκαθίδρυση μιας επιστημονικής δικτατορίας.
Η ιδέα της κήρυξης έκτακτης ανάγκης προτάθηκε για πρώτη φορά στη Λέσχη της Ρώμης από τον Βρετανό σύμβουλο και ψυχοθεραπευτή David Wasdell το 2005.
Ο Wasdell, με εκπαίδευση από το Ινστιτούτο Tavistock, είχε γράψει ένα έγγραφο με τίτλο “Παγκόσμια Προειδοποίηση”, το οποίο κυκλοφόρησε κατά τη διάρκεια της συνόδου κορυφής της G8 στο Gleneagles το 2005, με αποστολή να φέρει το κλιματικό ζήτημα πιο ψηλά στην πολιτική ατζέντα.
Μας απομένει ένα στενό χρονικό περιθώριο για να εμπλακούμε σε παγκόσμιο στρατηγικό σχεδιασμό και κινητοποίηση, ακολουθούμενο από ένα μέγιστο διάστημα πενήντα ετών για να επιτύχουμε τη μετάβαση, να μειώσουμε τη χρήση των πόρων, να τερματίσουμε την άδικη συσσώρευση κεφαλαίου και να σταθεροποιήσουμε και να αρχίσουμε τη μακροπρόθεσμη μείωση του παγκόσμιου πληθυσμού.
Ο Wasdell προσκλήθηκε στη συνέχεια από τον πρόεδρο της Λέσχης της Ρώμης πρίγκιπα El Hassan bin Talal να εκφωνήσει ομιλία στο ετήσιο συνέδριό της στο Νόρφολκ της Βιρτζίνια.
Προκειμένου να επιτευχθεί ο επιθυμητός αντίκτυπος, ο Wasdell τους συμβούλεψε να:
- Να αναγνωρίσουν ότι υπάρχει πλέον μια κατάσταση παγκόσμιας έκτακτης ανάγκης.
να κηρύξουν την περίσσεια CO2 ως οικολογική τοξίνη [!] με δυνητικά καταστροφικές επιπτώσεις στην παγκόσμια βιόσφαιρα - Να αναπτύξουν και να θέσουν σε εφαρμογή μια στρατηγική έκτακτης ανάγκης για να μετακινήσουν την παγκόσμια κοινωνία μας προς μια οικονομία μηδενικού ή αρνητικού άνθρακα εντός του συντομότερου δυνατού χρονικού διαστήματος.
- Ανάπτυξη και θέση σε λειτουργία των πιο αποτελεσματικών θεσμικών μέσων για τη διαχείριση της μετάβασης.
Ο Wasdell, ο οποίος έγινε σύμβουλος του Al Gore, συνεργαζόταν επίσης στενά με το Ινστιτούτο Έρευνας Κλιματικών Επιπτώσεων του Πότσδαμ (PIK) και τον διευθυντή του και μέλος της Λέσχης της Ρώμης Hans Joachim Schellnhuber για την ανάπτυξη της έννοιας των σημείων καμπής στο κλιματικό σύστημα[1].
Η έννοια αυτή ενσωματώθηκε στο πλαίσιο Planetary Boundaries, το οποίο αναπτύχθηκε υπό την ηγεσία του Johan Rockström στο Κέντρο Ανθεκτικότητας της Στοκχόλμης και παρουσιάστηκε στο άρθρο “Ένας ασφαλής χώρος λειτουργίας για την ανθρωπότητα” το 2009. Αυτό έγινε σε συνεργασία με τον Schellnhuber και το PIK[2].
Τα Πλανητικά Όρια είναι ένα πλαίσιο για την “περιγραφή των ορίων των επιπτώσεων των ανθρώπινων δραστηριοτήτων στο γήινο σύστημα”. Αν αφεθούν ανεξέλεγκτα, λέγεται ότι θα προκαλέσουν αλυσιδωτά σημεία καμπής που θα οδηγήσουν σε “απότομες ή μη αναστρέψιμες περιβαλλοντικές αλλαγές μεγάλης κλίμακας”. Για να αποφευχθεί αυτό το πιθανό σενάριο, θεωρείται απαραίτητος ένας πληθυσμιακός έλεγχος από πάνω προς τα κάτω.
Ο Rockström, Σουηδός γεωπόνος, είχε προσληφθεί το 2004 από τον πρώτο πρόεδρο της IPCC Bert Bolin για να αναλάβει τη θέση του διευθυντή του Ινστιτούτου Περιβάλλοντος της Στοκχόλμης και έγινε ο πρώτος διευθυντής του Κέντρου Ανθεκτικότητας της Στοκχόλμης το 2007.
Το τελευταίο ινστιτούτο, που εδρεύει στο Πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης, είχε συσταθεί από το σουηδικό ίδρυμα για τη στρατηγική περιβαλλοντική έρευνα (MISTRA) με αποστολή την ανάπτυξη στρατηγικών για τη βιώσιμη διακυβέρνηση και τη διαχείριση των οικολογικών και κοινωνικών συστημάτων. Ο Rockström διαδέχθηκε αργότερα τον Hans Joachim Schellnhuber στη θέση του συνδιευθυντή του PIK το 2018.
Το πλαίσιο “Πλανητικά Όρια” παρουσιάστηκε από τον Rockström στην Παγκόσμια Συνέλευση της Λέσχης της Ρώμης στο Άμστερνταμ τον Οκτώβριο του 2009, με τη συμμετοχή της βασιλικής προστάτιδας Βασίλισσας Beatrix της Ολλανδίας και του επίτιμου μέλους Μιχαήλ Γκορμπατσόφ. Χορηγοί ήταν η Philips, η Royal Dutch Shell και η KLM[3].
Το πλαίσιο συμπεριλήφθηκε στην έκθεση της Λέσχης της Ρώμης Bankrupting Nature, με συγγραφείς τον Johan Rockström και τον πρώην πρόεδρο της Λέσχης της Ρώμης Anders Wijkman, και αποτέλεσε μέρος του The Planetary Emergency Plan της Λέσχης της Ρώμης και του PIK το 2019. Ένα χρόνο αργότερα ξεκίνησε η Πλανητική Σύμπραξη Έκτακτης Ανάγκης τους με περισσότερους από 300 εταίρους σε όλο τον κόσμο.
Τα σχέδια αυτά έχουν πλέον υλοποιηθεί. Πριν από λίγες εβδομάδες, η Επιτροπή Διακυβέρνησης για το Κλίμα προέβη σε δήλωση στην Εβδομάδα Υψηλού Επιπέδου της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ και στην Εβδομάδα για το Κλίμα.
Η επιτροπή, στην οποία συμμετέχουν η σημερινή πρόεδρος της Λέσχης της Ρώμης, Sandrine Dixson-Declève, και ο Johan Rockström, παρουσιάζει μια ζοφερή εικόνα του μέλλοντος – εκτός αν αναλάβουμε αποφασιστική δράση.
Ο κόσμος αντιμετωπίζει μια βαθύτερη πλανητική κατάσταση έκτακτης ανάγκης – και βρίσκεται σε μια απερίσκεπτη πορεία προς την καταστροφική κλιματική αλλαγή – έχοντας ήδη υπερβεί έξι από τα εννέα επιστημονικά προσδιορισμένα πλανητικά όρια. Η συνεχιζόμενη αδυναμία αντιμετώπισης των βαθύτερων αιτιών αυτής της έκτακτης ανάγκης – όπως οι οικονομίες που βασίζονται στα ορυκτά καύσιμα, η σπατάλη/υπερκατανάλωση πόρων και η καταστροφή της φύσης – θα έχει περαιτέρω καταστροφικές συνέπειες για όλη την ανθρωπότητα, πυροδοτώντας δυνητικά μη αναστρέψιμα σημεία καμπής, με επικίνδυνες συνέπειες για την πλανητική σταθερότητα, τόσο κοινωνική όσο και οικολογική. Απαιτείται τώρα μια συστημική προσέγγιση για την επίλυση της κλιματικής κρίσης, η οποία θα εξασφαλίζει αξιόπιστη διακυβέρνηση του κλίματος και των πλανητικών ορίων για τη Γη στο σύνολό της.
Λόγω αυτών των υποτιθέμενων κρίσεων, η επιτροπή συνιστά “τολμηρά και συγκεκριμένα βήματα για να καταλύσει μια αλλαγή στην παγκόσμια διακυβέρνηση” στην επικείμενη έκθεσή της “Governing Our Planetary Emergency”, η οποία θα κυκλοφορήσει σε συνδυασμό με τη σύνοδο κορυφής για το κλίμα στο Ντουμπάι (COP28) τον Νοέμβριο του 2023.
Η Επιτροπή Διακυβέρνησης για το Κλίμα ιδρύθηκε από το Σουηδικό Ίδρυμα Παγκόσμιων Προκλήσεων στο Φόρουμ Παγκόσμιας Διακυβέρνησης του ΟΗΕ 75, στις 16 & 17 Σεπτεμβρίου 2020, και ηγείται η πρώην πρόεδρος της Ιρλανδίας Mary Robinson από το The Elders and Club of Madrid με συμπροέδρους τον Johan Rockström και την πρώην πρόεδρο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ María Fernanda Espinosa. Στους υποστηρικτές περιλαμβάνονται η Λέσχη της Μαδρίτης, το Κέντρο Stimson και το Ίδρυμα Rockefeller.
Ο πρώην πρόεδρος της Λέσχης της Ρώμης που παρενέβη προσπαθώντας να αποτρέψει την έγκριση της διατριβής μου είναι ένας “συνεισφέρων εμπειρογνώμονας”.
Δηλώνουν οι CGC ότι “το παγκόσμιο σύστημα διακυβέρνησης δεν είναι επαρκώς εξοπλισμένο για να αντιμετωπίσει την πλανητική μας κατάσταση έκτακτης ανάγκης, η οποία περιλαμβάνει πλέον την “πολυκρίση” που περιλαμβάνει, για παράδειγμα, τις διεθνείς συγκρούσεις, τη χρηματοπιστωτική αστάθεια, την παγκόσμια ανισότητα και τον κίνδυνο πανδημίας και την ανάκαμψη”. Ο νέος όρος “πολυκρίση” χρησιμοποιήθηκε συχνά στις συζητήσεις του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ στο Νταβός τον Ιανουάριο του 2023.
Για να αντιμετωπιστεί αυτή η “πολυκρίση”, η CGC ζητά “ικανή” ηγεσία κρίσης.
Εξουσιοδοτημένοι με νέες εξουσίες, οι σημερινοί και οι νέοι διεθνείς θεσμοί διακυβέρνησης πρέπει να ασκήσουν ικανή ηγεσία στην κρίση, αναπτύσσοντας και αναπτύσσοντας σχέδια έκτακτης ανάγκης και μια νέα γενιά αποτελεσματικών πολιτικών, επιδιώκοντας παράλληλα μια πιο δίκαιη κατανομή των πόρων. Περαιτέρω, τα επιστημονικά όρια δεν είναι διαπραγματεύσιμα, αλλά πρέπει να καθοδηγούν και να ενημερώνουν θεμελιωδώς τα συστήματα συλλογικής δράσης και διαχείρισης.
Για να τεθούν σε κίνηση αυτές οι “νέες εξουσίες και δυνατότητες”, η Επιτροπή προτείνει η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ να κηρύξει πλανητική κατάσταση έκτακτης ανάγκης στη Σύνοδο Κορυφής για το Μέλλον στις 22-23 Σεπτεμβρίου του επόμενου έτους.
Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ θα πρέπει να κηρύξει μια παγκόσμια πλανητική κατάσταση έκτακτης ανάγκης στη Σύνοδο Κορυφής του Μέλλοντος το 2024, η οποία θα ενισχυθεί με παρόμοιες δηλώσεις από τους οργανισμούς του ΟΗΕ, τους περιφερειακούς φορείς και τις εθνικές και τοπικές κυβερνήσεις.
Στη συνέχεια, η Επιτροπή προτείνει να επεξεργαστεί την προτεινόμενη από τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ Πλατφόρμα Έκτακτης Ανάγκης “για να σχεδιάσει και να συγκαλέσει μια διυπηρεσιακή, διακυβερνητική Πλατφόρμα Πλανητικής Έκτακτης Ανάγκης για να συγκεντρώσει τις κατακερματισμένες διεθνείς θεσμικές δομές και να αναπτύξει ένα Πλανητικό Σχέδιο Έκτακτης Ανάγκης για επείγουσα, συντονισμένη δράση, με συνδεδεμένα εθνικά σχέδια έκτακτης ανάγκης”.
Περιγράφω την Πλατφόρμα Έκτακτης Ανάγκης.
Αυτή η Πλατφόρμα, αποτελούμενη από διακυβερνητικούς, κρατικούς και μη κρατικούς φορείς, θα “σχεδιάζει και θα συνεργάζεται για επείγουσα δράση σε όλα τα επίπεδα διακυβέρνησης, συμπεριλαμβανομένης μιας παγκόσμιας δέσμης μέτρων για την απαλλαγή από τον άνθρακα”.
Η Επιτροπή επισημαίνει ότι η υπέρβαση των πλανητικών ορίων πρέπει να έχει συνέπειες.
Οι παγκόσμιοι κανόνες ασφαλείας θα πρέπει να διευρυνθούν ώστε να αντικατοπτρίζουν τις σοβαρές συνέπειες της υπέρβασης των κλιματικών/πλανητικών ορίων, συμπεριλαμβανομένων των πρακτικών του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, ώστε να αντικατοπτρίζουν καλύτερα τις προκλήσεις και τις προτεραιότητες της κλιματικής πολιτικής του Παγκόσμιου Νότου και όλων των λαών.
Είναι εξαιτίας αυτού που ζητούν “θαρραλέα ηγεσία “από πάνω προς τα κάτω” σε όλα τα επίπεδα της κυβέρνησης, σε συνδυασμό με γενικευμένη πίεση και δέσμευση των πολιτών “από κάτω προς τα πάνω”, για να καταλύσουν θεμελιώδεις μετασχηματισμούς”.
Ορισμένες από τις άλλες προτάσεις της δήλωσης περιλαμβάνουν:
- Ένας παγκόσμιος περιβαλλοντικός οργανισμός
- Ένα Διεθνές Δικαστήριο για το Περιβάλλον
- Θεσμική μεταρρύθμιση του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος
Σύμβουλοι Ροκφέλερ για τη φιλανθρωπία Παγκόσμια Συμμαχία των Κοινών
Πλανητικά όρια και η άνοδος της μη κρατικής παγκόσμιας διακυβέρνησης
Στο παρασκήνιο, αναπτύχθηκε μια άλλη στενά συνδεδεμένη πρωτοβουλία για την εκτέλεση του προβλεπόμενου μετασχηματισμού. Το 2019 ξεκίνησε στη Σιγκαπούρη η Global Commons Alliance από τους Rockefeller Philanthropy Advisors με αποστολή “να κινητοποιήσει πολίτες, εταιρείες, πόλεις και χώρες για να επιταχύνουν την αλλαγή των συστημάτων και να γίνουν καλύτεροι φύλακες των παγκόσμιων κοινών”[6].
Οι στρατηγικές προτεραιότητές τους είναι να αλλάξουν τα μυαλά, τις δράσεις και τα συστήματα προκειμένου να διαφυλάξουν τα παγκόσμια κοινά και να “ανακτήσουν την πλανητική σταθερότητα”. Είναι έτοιμοι να δράσουν γρήγορα όταν κηρυχθεί κατάσταση έκτακτης ανάγκης.
Μέχρι το 2025, το πραγματικό μέγεθος των πολύπλευρων μετασχηματισμών που χρειαζόμαστε για τη διαφύλαξη των παγκόσμιων κοινών θα είναι καλά κατανοητό. Οι βασικοί φορείς θα γνωρίζουν τι πρέπει να κάνουν, πού είναι πιο επείγοντα τα πράγματα και θα αναλαμβάνουν δράση που θα πυροδοτεί και θα στηρίζει τις μετασχηματιστικές αλλαγές για την προστασία των παγκόσμιων κοινών.
Η φιλοσοφία τους βασίζεται στο Πλαίσιο Πλανητικών Ορίων του Rockström.
Στους 70 και πλέον εταίρους περιλαμβάνονται η Λέσχη της Ρώμης, το PIK, το WEF και το WRI, με την υποστήριξη ενός “Συνεργατισμού Επενδυτών” που αποτελείται μεταξύ άλλων από το ελβετικό ίδρυμα MAVA, το ολλανδικό ίδρυμα Porticus και το Παγκόσμιο Περιβαλλοντικό Ταμείο των Ηνωμένων Εθνών.
Η Rockström είναι μέλος της διευθύνουσας επιτροπής της Global Commons Alliance και ηγείται του “συστατικού της Συμμαχίας” The Earth Commission με αποστολή να καθορίσει “ασφαλή και δίκαια όρια για τους ανθρώπους και τον πλανήτη”.
Αυτό είναι ένα γράφημα από το βιβλίο μου The Digital World Brain (υπό μετάφραση στα αγγλικά), που απεικονίζει τη φόρμουλα τους για τον “μετασχηματισμό των συστημάτων”.
Είναι μια συνταγή για μια Επιστημονική Δικτατορία. Για να παραθέσω τη “δέκατη εντολή” στο κατεδαφισμένο πλέον Georgia Guidestones:
Αφήστε χώρο για τη φύση.
Μου θυμίζει επίσης ένα έγγραφο της Γραμματείας της Παγκόσμιας Τάξης που αποκάλυψε ο George Hunt κατά τη διάρκεια μιας “Διάσκεψης της UNA για το Περιβάλλον και την Ανάπτυξη με σκοπό την παροχή ευρείας δημόσιας συζήτησης και υποστήριξης για τη Σύνοδο Κορυφής των Ηνωμένων Εθνών για τη Γη” στο Des Moines, στις 22 Σεπτεμβρίου 1991[7].
Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, με επικεφαλής τις Αγγλοσαξονικές Μεγάλες Εθνικές Δυνάμεις, θα αποφασίσει ότι στο εξής, το Συμβούλιο Ασφαλείας θα ενημερώνει όλα τα έθνη ότι η επάρκεια του πληθυσμού έχει λήξει, ότι όλα τα έθνη έχουν ποσοστώσεις για ΜΕΙΩΣΗ σε ετήσια βάση, οι οποίες θα επιβάλλονται από το Συμβούλιο Ασφαλείας’ με επιλεκτικό ή ολικό εμπάργκο πιστώσεων, ειδών εμπορίου, συμπεριλαμβανομένων των τροφίμων και των φαρμάκων, ή με στρατιωτική βία, όταν απαιτείται.
Αυτό έχει πλέον μετονομαστεί σε μείωση του αποτυπώματος άνθρακα.
Θα ασχοληθώ περισσότερο με την Παγκόσμια Συμμαχία Κοινών σε επόμενο άρθρο. Αναφέρω επίσης την επιρροή τους στην παρουσίασή μου με τίτλο “Διαμορφώνοντας τη μελλοντική ατζέντα – Ο εγκέφαλος του ψηφιακού κόσμου” από το Σταβάνγκερ.
Η αρχική πηγή αυτού του άρθρου είναι The Pharos Chronicle – Jacob Nordangård, PhD