Γράφει ο Τιερί Μεϊσάν
Πολιτικός σύμβουλος, πρόεδρος-ιδρυτής του Δικτύου Βολταίρος και της διάσκεψης Axis for Peace. Τελευταίο βιβλίο στα γαλλικά: Sous nos yeux – Du 11-Septembre à Donald Trump.
Ολόκληρος ο κόσμος παρακολουθεί ακίνητος νέες συγκρούσεις μεταξύ του Ισραήλ και των Παλαιστινίων. Παραμένει ακίνητος σαν το μάρμαρο ενώπιον του αίματος που ρέει και στις δύο πλευρές. Η εξέλιξη των γεγονότων μαρτυρεί ότι ξένες δυνάμεις, οι Ηνωμένες Πολιτείες, το Ιράν και η Τουρκία, ρίχνουν λάδι στη φωτιά. Ωστόσο, αυτή η σύγκρουση διαφέρει από τους πολέμους που διαδέχονται ο ένας τον άλλο για 73 χρόνια, καθώς είμαστε μάρτυρες μιας πιθανής έναρξης εμφυλίου πολέμου στο Ισραήλ. Προκύπτει επομένως το ερώτημα εάν πρόκειται για αυθόρμητη πυρκαγιά ή αν προσκαλέστηκε και αυτή σκόπιμα.
Η Διεθνής Ημέρα της Ιερουσαλήμ
Η 7η Μαΐου 2021, τέταρτη Παρασκευή του Ραμαζανιού, ήταν η παραδοσιακή Διεθνής Ημέρα της Ιερουσαλήμ που θεσμοθετήθηκε από τον ιμάμη Ρουχόλα Χομεϊνί. Ο διάδοχός του, οδηγός Αλί Χαμενεΐ εκφώνησε έναν λόγο για να επανατοποθετήσει την Ιερουσαλήμ (τρίτο ιερό μέρος του Ισλάμ) στο κέντρο των διεθνών σχέσεων, ένα ζήτημα με οποιονδήποτε τρόπο κεντρικό, σύμφωνα με τον ίδιο, για τον ισλαμικό κόσμο [1].
Το Ιράν αναγνωρίζει τη σφαγή των Εβραίων της Ευρώπης από τους Ναζί. Θεωρεί ότι οι Ευρωπαίοι δημιούργησαν το Ισραήλ για να απαλλαγούν από τους Εβραίους που επιβίωσαν (κάτι που είναι ψευδές όπως επιβεβαιώνει η υπόθεση Έξοδος), κλέβοντας γη που δεν τους ανήκε και βάζοντας τους Παλαιστίνιους να πληρώσουν το βάρος του εγκλήματός τους. Με αυτόν τον τρόπο, οι Ευρωπαίοι έδειξαν πόσο λίγη σημασία δίνουν στα ανθρώπινα δικαιώματα. Οι καπιταλιστές και οι κομμουνιστές έδειξαν τότε το αληθινό τους πρόσωπο. Το Ιράν δεν αναγνώρισε ποτέ το κράτος του Ισραήλ, ούτε κατά την εποχή του σάχη Reza Pahlevi, ούτε από της Ισλαμικής Δημοκρατίας. Ο αγιατολάχ Αλί Χαμενεί προφήτευσε ότι το Ισραήλ θα εξαφανιστεί πριν από το 2040, όχι λόγω του Ιράν, αλλά λόγω της «ίδιας της δικής του αλαζονείας».
Ο κ. Χαμενεΐ ισχυρίστηκε ότι το Ισραήλ θα πέσει όταν ενωθεί το Ισλαμικό Έθνος. Τέλεσε μνημόνιο για τους μάρτυρες αυτού του ζητήματος, δηλαδή, τόσο τους σουνίτες Αδελφούς Μουσουλμάνους όσο και τους δικούς του σιίτες πιστούς, ξεκινώντας από τον σεΐχη Αχμέτ Γιασίν και τον στρατηγό Κασέμ Σολεϊμανί. Αντίθετα , κατήγγειλε χωρίς να τις κατονομάσει τη «Συμφωνία του Αιώνα» και τις «Συμφωνίες του Αβραάμ» που συνήψε ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ και την ομαλοποίηση των σχέσεων μεταξύ ορισμένων μουσουλμανικών χωρών και του Ισραήλ. Τέλος, ο οδηγός υπενθύμισε την πρότασή του που υποβλήθηκε στα Ηνωμένα Έθνη για τη διοργάνωση δημοψηφίσματος έτσι ώστε όλοι οι κάτοικοι της Παλαιστίνης, ανεξαρτήτως θρησκείας τους, και οι Παλαιστίνιοι που έχουν καταφύγει στο εξωτερικό (συμπεριλαμβανομένων εκείνων της Λατινικής Αμερικής, της Αυστραλίας και αλλού) να μπορέσουν να καθορίζουν το κοινό τους μέλλον.
Η προγραμματισμένη απέλαση των Παλαιστινίων από τη γειτονιά του σεΐχη Τζαρά
Καθ ’όλη τη διάρκεια του Ραμαζανιού και ειδικά μετά τον λόγο του αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ, ήταν αισθητή μια ισχυρή ένταση στην Ιερουσαλήμ σχετικά με την πιθανή απέλαση τεσσάρων παλαιστινιακών οικογενειών από την γειτονιά του σεΐχη Τζαρά [2]. Από το 1948, το Ισραήλ εκδιώκει στην Ιερουσαλήμ τους Παλαιστινίους, από σπίτι σε σπίτι, στο όνομα νόμων της οθωμανικής κατοχής που διατηρήθηκαν από τους Βρετανούς και το σημερινό καθεστώς. Αυτή η στρατηγική αναμένεται να ωθήσει τους Παλαιστινίους σε μια μικρή γειτονιά στην Ανατολική Ιερουσαλήμ, την Kfar Aqab, η οποία είναι ήδη απομονωμένη από την υπόλοιπη πόλη από ένα τσιμεντένιο τείχος. Ωστόσο, στη συγκεκριμένη περίπτωση αυτών των τεσσάρων παλαιστινιακών οικογενειών, τα δικαστήρια βασίζονται σε ισραηλινό νόμο που παραβιάζει τη συμφωνία που επιτεύχθηκε πριν από 65 χρόνια μεταξύ της Ιορδανίας (τότε διαχειρίστρια αυτού του τμήματος της πόλης) και των Ηνωμένων Εθνών.
Δεν υπάρχει αμφιβολία για τις επικείμενες αποφάσεις της ισραηλινής «Δικαιοσύνης» στο βαθμό που αυτό το κράτος διακήρυξε μονομερώς, το 1967, την Ιερουσαλήμ ως «αιώνια και αδιαίρετη πρωτεύουσα» του κατά παράβαση των ψηφισμάτων του ΟΗΕ.
Από το βράδυ της Παρασκευής 7 Μαΐου, οι συγκρούσεις πραγματοποιήθηκαν στο προαύλιο των τζαμιών (στο Όρος του Ναού σύμφωνα με την ισραηλινή ορολογία). Ήταν ακόμη πιο σκληρές από αυτές του 2017. Το Σάββατο έγιναν επίσης συγκρούσεις στη Δυτική Όχθη (που κυβερνιέται από το PLO) και στα σύνορα με τη Γάζας (που κυβερνιέται από τους Αδελφούς Μουσουλμάνους της Χαμάς). Οι ισραηλινές Αμυντικές Δυνάμεις (Τσαχάλ, IDF) διέλυσαν τα πλήθη με δακρυγόνα και λαστιχένιες σφαίρες. Όταν εκτοξεύθηκαν εμπρηστικά μπαλόνια και η Χαμάς έριξε έναν πύραυλο στο Ισραήλ, η Τσαχάλ απάντησε καταστρέφοντας μια στρατιωτική θέση των Αδελφών Μουσουλμάνων στα νότια της Λωρίδας της Γάζας. Στη συνέχεια, η Χαμάς ζήτησε από τους Παλαιστινίους να καταλάβουν την πλατεία των τζαμιών μέχρι το τέλος του Ραμαζανιού την Πέμπτη 13 Μαΐου.
Το ισραηλινό Ανώτατο Δικαστήριο ανέβαλε επ’ αόριστον (sine die) την ακρόαση, η οποία είχε προγραμματιστεί για τη Δευτέρα 10/5, για την απέλαση των τεσσάρων παλαιστινιακών οικογενειών του σεΐχη Τζαρά. Στο μήνυμα της Κυριακής, ο πάπας Φραγκίσκος ζήτησε τον τερματισμό της βίας στην Ιερουσαλήμ: «Η βία γεννά μόνο τη βία. Ας σταματήσουμε αυτές τις συγκρούσεις », είπε. Η Σαουδική Αραβία, το Μπαχρέιν, η Αίγυπτος, τα Εμιράτα, το Ιράν, η Ιορδανία, το Μαρόκο, το Πακιστάν, το Σουδάν, η Τυνησία, η Τουρκία καταδίκασαν τη συμπεριφορά του Ισραήλ και κάλεσαν για αποκλιμάκωση. Τελικά, το Κουαρτέτο (Ρωσία, ΕΕ, ΗΠΑ, ΟΗΕ) εξέδωσε δήλωση σημειώνοντας «με σοβαρή ανησυχία την πιθανή έξωση παλαιστινιακών οικογενειών από τα σπίτια τους όπου έχουν ζήσει για γενιές (…) και εκφράζοντας την αντίθεσή του για μονομερείς ενέργειες, οι οποίες οδηγούν μόνο σε κλιμάκωση σε ένα ήδη τεταμένο περιβάλλον »
Προς στρατιωτική σύγκρουση
Ξαφνικά τα γεγονότα μετατράπηκαν σε πόλεμο, με τη Χαμάς να εκτοξεύει ρουκέτες εναντίον του Ισραήλ από τη Δευτέρα 10η Μαΐου το απόγευμα. Η Τσαχάλ απάντησε βομβαρδίζοντας τη Γάζα με πλήθος αεροπλάνων και ελικόπτερων, δηλαδή με μέσα 10 φορές πιο θανατηφόρα.
Όλες οι παλαιστινιακές ένοπλες φατρίες μπήκαν γρήγορα στο πόλεμο με εξαίρεση την Παλαιστινιακή Αρχή, η οποία, αντίθετα, κατέστειλε τις λαϊκές διαμαρτυρίες στη Δυτική Όχθη.
Οι Παλαιστίνιοι στερούνται τόσο δημοκρατίας, όσο και θεσμού δημοκρατικής διακυβέρνησης. Κανείς δεν γνωρίζει τι σκέφτονται. Δεν έχουν διεξαχθεί εκλογές για 15 χρόνια. Εκείνες που είχαν προγραμματιστεί να πραγματοποιηθούν τον Μάιο ακυρώθηκαν από την Παλαιστινιακή Αρχή αφού το Ισραήλ αντιτάχθηκε στην διεξαγωγή τους στην Ανατολική Ιερουσαλήμ.
Την Τρίτη 11, ο ηγέτης της Χαμάς, Ισμαήλ Χανίγια, εκφώνησε μια τηλεοπτική ομιλία που συνδέει το ζήτημα της Ιερουσαλήμ με το ζήτημα της Γάζας. Παρουσίασε την Al-Quods (Ιερουσαλήμ) ως την καρδιά του παλαιστινιακού έθνους. Καταδίκασε τις απελάσεις του σεΐχη Τζαρά, αλλά προπαντός παρουσίασε τις συγκρούσεις στην πλατεία των τζαμιών ως εβραϊκές επιθέσεις εναντίον του τζαμιού Αλ Άκσα. Αυτό είναι λάθος: η ισραηλινή αστυνομία μπήκε στο τζαμί και πυροβόλησε δακρυγόνα εκεί, κυνηγώντας διαδηλωτές που δικαίως αμφισβητούσαν την έξωση των τεσσάρων οικογενειών της γειτονιάς σεΐχη Τζαρά. Αυτή η ομιλία εξέπληξε τους Ισραηλινούς. Η Χαμάς δεν παρουσιάζεται πλέον ως συμβολική αντίσταση στο Ισραήλ, αλλά ως δύναμη που ελπίζει να επιβάλει το τέλος του αργού ροκανίσματος των Παλαιστινιακών Εδαφών.
Έχομε πόλεμο –« alors c’est la guerre »
Την Τρίτη το απόγευμα, η Τσαχάλ ισοπέδωσε τον 12όροφο Πύργο Al-Shourouk στο κέντρο της Γάζας χρησιμοποιώντας διεισδυτικές βόμβες. Στέγαζε, μεταξύ άλλων, το τηλεοπτικό κανάλι της Χαμάς, το Al-Aqsa . Ήταν η απάντηση του Ισραήλ στο μήνυμα του Χανίγια. Η Χαμάς (υποστηριζόμενη από την Τουρκία και το Κατάρ) και το Ισλαμικό Τζιχάντ (υποστηριζόμενο από το Ιράν) απάντησαν με μια βροχή ρουκετών στο Τελ Αβίβ, αλλά και στο Ashdod, το Ashkelon και στα όρια της Ιερουσαλήμ.
Η σκόπιμη καταστροφή ενός τηλεοπτικού καναλιού αποτελεί έγκλημα πολέμου. Επομένως, παραπέμφθηκε στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, το οποίο έχει αυτοκηρυχθεί αρμόδιο για τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν στα Παλαιστινιακά Εδάφη.
Το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών συνεδρίασε δύο φορές μέσω τηλεδιάσκεψης και κεκλεισμένων των θυρών. Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν αντιταχθεί σε οποιαδήποτε επίσημη δήλωση σε αυτό το στάδιο, υποστηρίζοντας ότι οι απελάσεις παλαιστινιακών οικογενειών στην Ανατολική Ιερουσαλήμ ήταν «εσωτερική ισραηλινή υπόθεση», θέση την οποία αμφισβητούν όλα τα άλλα μέλη του Συμβουλίου.
O Αραβικός Σύνδεσμος, εν τω μεταξύ, ισχυρίστηκε ότι αυτή η υπόθεση δεν είχε καμία σχέση με μια διαφορά για ακίνητα και ότι μόνο εκείνοι που έχουν μνήμη δεν κάνουν λάθος.
Η Ρωσία ζήτησε μια άμεση συνάντηση του Κουαρτέτου (ΟΗΕ, Ρωσία, ΕΕ, ΗΠΑ).
Τέσσερα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας εξέδωσαν ανακοίνωση ελλείψει θέσης του Συμβουλίου: η Γαλλία, η Εσθονία, η Ιρλανδία και η Νορβηγία κάλεσαν το Ισραήλ «να σταματήσει τις δραστηριότητες εποικισμού, κατεδάφισης και εξώσεων, συμπεριλαμβανομένης στην Ανατολική Ιερουσαλήμ».
Ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος προμηθεύει τη Χαμάς με όπλα, κατήγγειλε την αδράνεια του Συμβουλίου Ασφαλείας και κάλεσε «να δοθεί ένα μάθημα στο Ισραήλ».
Για πρώτη φορά, συγκρούσεις σημειώθηκαν σε μικτές πόλεις (μουσουλμανικές, χριστιανικές και εβραϊκές), ιδίως στην εργατικής πόλη της Λοντ, όπου ένας νεαρός Ισραηλινός μουσουλμάνος πατέρας λιντσαρίστηκε από οπλισμένους Εβραίους συμπατριώτες του. Ο πρόεδρος Reuven Rivlin το κατήγγειλε ως αντι-μουσουλμανικό «πογκρόμ». Ο πρωθυπουργός Μπέντζαμιν Νετανιάχου καταδίκασε έντονα αυτό το έγκλημα και κήρυξε κατάσταση έκτακτης ανάγκης στη Λοντ. Κατά τη διάρκεια της κηδείας του θύματος, σκηνές ανταρτοπόλεμου έλαβαν χώρα σε 18 μικτές πόλεις. Μιλάμε από τώρα και στο εξής όχι μόνο για πόλεμο μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων, αλλά και για πιθανό εμφύλιο πόλεμο στο Ισραήλ μεταξύ Εβραίων και μη Εβραίων (γκογίμ).
Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν πολλαπλασιάσει τις επαφές με το Ισραήλ για να ζητήσουν αποκλιμάκωση, χωρίς αποτέλεσμα. Φαίνεται ότι η Ουάσινγκτον ετοιμαζόταν να ξανασυνδεθεί επίσημα με το Ιράν – μετά την εκλογή του επόμενου προέδρου του και την υπογραφή νέας πυρηνικής συμφωνίας – κατά της γνώμης του Τελ Αβίβ, δεν θα ασκήσει περισσότερη πίεση στο Ισραήλ. Ελπίζοντας, ωστόσο, να επιτύχουν κάτι, οι Ηνωμένες Πολιτείες αντιτάχθηκαν σε τρίτη συνάντηση του Συμβουλίου Ασφαλείας μέσω τηλεδιάσκεψης προκειμένου να τις δώσουν χρόνο. Σύμφωνα με τους κανόνες του συμβουλίου, η εκ περιτροπής προεδρία, αυτόν τον μήνα η Κίνα, έχει τη δύναμη να επιβάλει μια συνάντηση με φυσικές παρουσίες, αλλά το Πεκίνο απείχε.
Ανάλυση της σύγκρουσης
Όλοι οι ουδέτεροι παρατηρητές συμφωνούν ότι η ισραηλινή πολιτική εποικισμού, κατεδάφισης και απελάσεων παραβιάζει το διεθνές Δίκαιο και τα ψηφίσματα του ΟΗΕ. Στην πραγματικότητα πρόκειται για εδαφική κατάκτηση, όχι με στρατιωτικά μέσα, αλλά με την εφαρμογή μιας πλημμελούς νομοθεσίας.
Ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου, γιος του ιδιωτικού γραμματέα του ιδρυτή του Ρεβιζιονιστικού Κόμματος Βλαντιμίρ Γιαμποτίνσκι, ενσαρκώνει το σχέδιο του Μεγάλου Ισραήλ από τον Νείλο έως τον Ευφράτη (Eretz Israel). Διεκδικεί μια μορφή εβραϊκής μοναδικότητας και υπεροχής. Σίγουρα δεν έχει πλέον τη πλειοψηφία στη χώρα του, αλλά εξακολουθεί να είναι πρωθυπουργός.
Ομοίως, όλοι συμφωνούν ότι η εκτόξευση ρουκετών στην τύχη σε κατοικημένες περιοχές είναι εγκλήματα πολέμου εναντίον αμάχων.
Η Χαμάς δεν αμφισβητεί τον αποικισμό της Παλαιστίνης, σε αντίθεση με τη Φατάχ, αλλά μόνο το γεγονός ότι Εβραίοι κυβερνούν μια μουσουλμανική γη. Διεκδικεί μια μορφή μουσουλμανικής υπεροχής. Επιπλέον, αυτό το «παλαιστινιακό τμήμα των Αδελφών Μουσουλμάνων» (όπως το επισήμαινε η σημαία του πριν από λίγο καιρό) δημιουργήθηκε από τον σεΐχη Αχμέτ Γιασίν με τη βοήθεια του Ισραήλ για να αποδυναμώσει τη Φατάχ του Γιάσερ Αραφάτ.
Μόλις συνειδητοποιούμε ότι το Λίκουντ και η Χαμάς διεκδικούν ιδεολογίες από άλλη εποχή και έχουν εγκληματικές πρακτικές, δεν διαθέτουμε ακόμη προοπτικές ειρήνης που να επιτρέπουν οι δύο να ζουν μαζί.
Όλα τα κράτη μέλη των Ηνωμένων Εθνών, εκτός από το Ισραήλ, αναγνωρίζουν το «αναφαίρετο δικαίωμα» των Παλαιστινίων, όχι να ξαναβρούν τα σπίτια από τα οποία εκδιώχθηκαν το 1948, αλλά να επιστρέψουν στη γη τους ως πολίτες πλήρων δικαιωμάτων. Με αυτόν τον τρόπο, όλοι αντιτίθενται θεωρητικά στη «λύση δύο Κρατών» που η Δύση υποστηρίζει από το 2007. Διατηρώντας αυτήν την αντίφαση, η Δύση είναι υπεύθυνη για τη διαιώνιση της σύγκρουσης.
Οι τρέχουσες συγκρούσεις γίνονται όλες στη γεωγραφική Παλαιστίνη (δηλαδή, τόσο στο κράτος του Ισραήλ όσο και στην Παλαιστίνη). Αλλά δεν πρέπει να λησμονούμε ότι, στο παρελθόν, οι Παλαιστίνιοι ηγέτες παραιτήθηκαν από την διεκδίκηση τους να ζουν στη γη τους, όταν προσπαθήσαν να κατακτήσουν την Ιορδανία («Μαύρος Σεπτέμβριος») και μετά τον Λίβανο (ο «εμφύλιος πόλεμος»). Με αυτόν τον τρόπο, διέπραξαν άλλα εγκλήματα και αποκλείστηκαν από τα νόμιμα δικαιώματα τους .
Η μόνη λύση στη σύγκρουση είναι το δυ-εθνικό κράτος που προβλέπεται στο τέλος του Β ’Παγκοσμίου Πολέμου από τα Ηνωμένα Έθνη. Αυτό θα τερμάτιζε το απαρτχάιντ που ασκεί το Ισραήλ, όπως έγραψε ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζίμι Κάρτερ πριν από 15 χρόνια [4], και θα εγγυόταν το δικαίωμα επιστροφής για τους Παλαιστινίους. Εκτός του, ότι σήμερα δεν υπάρχουν Ισραηλινοί και Παλαιστίνιοι που να μπορούν να παίξουν το ρόλο των Φρέντερικ ντε Κλάρκ και Νέλσον Μαντέλα (για τη κατάργηση του απαρτχάιντ στη Νότια Αφρική). Επιπλέον, οι ενδοκοινοτικές συγκρούσεις που έλαβαν χώρα στις μικτές πόλεις του Ισραήλ καθιστούν αυτή τη λύση όλο και πιο δύσκολη.
Επεξηγηματική υπόθεση
Είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι το πέρασμα του χρόνου εξηγεί μόνο τις ενδοκοινοτικές συγκρούσεις. Οι Ισραηλινοί και οι Παλαιστίνιοι φιλοδοξούν να συνυπάρχουν ειρηνικά, τουλάχιστον εκείνοι που δεν ανήκουν ούτε στο Λίκουντ ούτε στη Χαμάς. Ως εκ τούτου, θέτω μια υπόθεση σχετικά με την περιοχή που καλείται από τους Αμερικανούς στρατηγικούς ως «ευρύτερη Μέση Ανατολή».
Το περιστατικό που έγινε στις 14 Μαΐου στη Γιάφα, όπου ταραξίες έριξαν ένα κοκτέιλ Μολότοφ σε ένα αραβικό σπίτι, καίγοντας σοβαρά ένα παιδί 12 ετών, προκαλει ερωτηματικά. Προκάλεσε περίπου εκατό αντι-εβραϊκές ενέργειες στην πόλη, οι οποίες με τη σειρά τους πυροδότησαν αντι-αραβικές δράσεις. Ωστόσο, σύμφωνα με την αστυνομία, το αρχικό περιστατικό δεν πραγματοποιήθηκε από εξτρεμιστικούς Εβραίους, αλλά από δύο Άραβες. Έτσι, τίθεται ένα ερώτημα: ήταν ανόητοι που πήγαν σε λάθος σπίτι και χτύπησαν το δικό τους στρατόπεδο, ή μισθοφόροι που διέπραξαν επιχείρηση υπό ψεύδη σημαία;
Από τις 11 Σεπτεμβρίου 2001 (με εξαίρεση την παρένθεση Τραμπ), το Πεντάγωνο εφαρμόζει το δόγμα Rumsfeld/Cebrowski. Πρόκειται για την προσαρμογή του στρατού των ΗΠΑ στις απαιτήσεις του χρηματοοικονομικού καπιταλισμού και της παγκοσμιοποίησης του εμπορίου. Καταρχάς, το Γενικό Επιτελείο των ΗΠΑ έχει θέσει ως στόχο να καταστρέψει όλες τις κρατικές δομές σε αυτήν την περιοχή, εκτός από εκείνες του Ισραήλ, του Λιβάνου και της Ιορδανίας, έτσι ώστε οι πολυεθνικές να μπορούν να εκμεταλλευτούν τους φυσικούς πόρους τους χωρίς να αντιμετωπίσουν κανένα πολιτικό εμπόδιο. Έτσι, ήμασταν θεατές αυτής της διαδοχικής καταστροφής στο Αφγανιστάν, το Ιράκ, τη Λιβύη, τη Συρία και την Υεμένη. Όλοι αυτοί οι πόλεμοι πουλήθηκαν σε εμάς ως «επαναστάσεις», αλλά κανένας από αυτούς τους πολέμους δεν ήταν. Έπρεπε να διαρκέσουν μερικές εβδομάδες, αλλά κανένας δεν ήταν. Έπρεπε να διαρκέσουν μερικές εβδομάδες αλλά κανένας δεν τελείωσε (ο «ατελείωτος πόλεμος»). Μας τους πωλούν τώρα ως «εμφύλιους πόλεμους». Για δύο χρόνια, η ίδια διαδικασία βρίσκεται σε εξέλιξη στο Λίβανο, αλλά αυτή τη φορά χωρίς άμεση προσφυγή στα όπλα. Επομένως, ο χάρτης του Γενικού Επιτελείου των ΗΠΑ, που δημοσιεύθηκε το 2005, τροποποιήθηκε. Είναι λοιπόν θεμιτό να θεωρήσουμε ότι αυτή η πανούκλα εξαπλώθηκε στο Ισραήλ.
Σύμφωνα με τον ναύαρχο Arthur Cebrowski, η κύρια δυσκολία στην εφαρμογή του δόγματος του είναι να συγκρατήσεις τη φωτιά. Αυτός είναι ο λόγος που οραματίστηκε την περιοχή της «ευρύτερης Μέσης Ανατολής» που δεν βασίζεται στους πόρους της, αλλά στον πολιτισμό των κατοίκων της. Έτσι ήταν δυνατόν να δυναμιτιστούν όλα τα κράτη αυτής της περιοχής, είτε οι κυβερνήσεις τους ήταν φιλικές είτε εχθρικές, χωρίς να αγγίξει τη γεωγραφική Παλαιστίνη;
Αυτή η υπόθεση μπορεί να υπάρξει με δύο παραλλαγές: στην πρώτη η μόλυνση του Ισραήλ είναι το αποτέλεσμα των λαών που οδηγούνται από το πάθος τους, στη δεύτερη, είναι η θέληση του Πενταγώνου. Εν πάση περιπτώσει, εάν η ακολουθία των γεγονότων τους επόμενους μήνες επιβεβαιώσει αυτήν την υπόθεση, αυτό που συμβαίνει τώρα αλλάζει τη φύση της σύγκρουσης και την παρατείνει αόριστα.
Το Πεντάγωνο είχε αντιταχθεί στην εξωτερική πολιτική του προέδρου Τραμπ. Ορισμένοι στρατηγοί υπερηφανεύονται ακόμη ότι τον εξαπάτησαν και εμπόδισαν την απόσυρση των αμερικανικών στρατευμάτων από τη Συρία. Δεν δέχθηκαν ότι αυτήν η χώρα τους ξεφύγει και τίθεται υπό την προστασία της Ρωσίας. Ξανα-εφαρμόζουν το δόγμα Rumsfeld/Cebrowski στο Λίβανο ενάντια στη γνώμη του προέδρου Τραμπ. Έπαιξαν με τις εσωτερικές αντιπαλότητες ενώ απέφυγαν να χρησιμοποιήσουν ανοιχτά τα στρατεύματά τους. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, το Δημοκρατικό Κόμμα στρέφεται κατά του Ισραήλ υπό την επήρεια των βουλευτών της ομάδας των Rashida Tlaib, Ilhan Omar, Cori Bush, Ayanna Pressley και Alexandria Ocasio-Cortez. Το Πεντάγωνο, το οποίο θεωρεί το Ισραήλ από το 2001 ως σύμμαχο που έγινε πολύ ανεξάρτητο για τα γούστα του, θα βρει εκδίκηση με την καταστροφή του
Σε λίγες μέρες και ειδικά μετά τον βομβαρδισμό των ισραηλινών γραφείων του Associated Press στη Γάζα, ο αμερικανικός τύπος έχει μεταβεί από φιλο-ισραηλινή σε φιλο-παλαιστινιακή, μια τόσο ξαφνική αναστροφή που αφήνει τους ανθρώπους σκεπτόμενους.
Τιερί Μεϊσάν
Μετάφραση – Κριστιάν Άκκυριά
Πηγή: Ινφογνώμων Πολιτικά (Ελλάδα)