Παρά τις συνεχιζόμενες προόδους στην Ουκρανία, οι αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών ανέφεραν ότι ο ρωσικός στρατός επιδιώκει να ενισχύσει τη θέση του στον συνεχιζόμενο πόλεμο με την απόκτηση drones από την Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν.
Αν και το Ιράν αμέλησε να καταψηφίσει την καταδίκη της ρωσικής στρατιωτικής δράσης στην Ουκρανία στα Ηνωμένα Έθνη, οι δυο τους έχουν ιστορικό στενής στρατιωτικής συνεργασίας από τα μέσα της δεκαετίας του 2010 καθώς οι δυνάμεις τους ενσωματώθηκαν στενά μαζί με εκείνες της Συρίας για κοινές επιχειρήσεις κατά της εξέγερσης στη χώρα.
Ενώ η Κίνα απέφυγε αυστηρά από τις πωλήσεις όπλων σε κάθε πλευρά του Ρωσο-Ουκρανικού Πολέμου, το Ιράν μαζί με τη Βόρεια Κορέα παραμένει η μόνη χώρα με σημαντικό αμυντικό τομέα εκτός της δυτικής σφαίρας επιρροής που είναι ικανή να συμβάλει ουσιαστικά στη ρωσική πολεμική προσπάθεια με όπλα προμήθειες.
Αν και ο αμυντικός τομέας του Ιράν απέχει πολύ από την τελευταία λέξη της τεχνολογίας συνολικά σε σύγκριση με αυτόν της ίδιας της Ρωσίας, τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη παραμένουν η κορυφαία ιρανική δύναμη και μια περιοχή που έχει παραμεληθεί σε μεγάλο βαθμό από τον ρωσικό στρατό.
Τα ιρανικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη έχουν δοκιμαστεί εκτενώς στη Συρία και το Ιράκ, εκτελώντας χιλιάδες αποστολές, χρησιμοποιώντας κυρίως πιο συντηρητικά σχέδια που δεν είναι stealth, όπως το Shahed 129 – ένα ανάλογο του αμερικανικού Predator και του κινεζικού Wing Loong II.
Η εξάρτηση της Ρωσίας από πολύ μεγάλα και δαπανηρά μαχητικά, με ελαφρά ή και μεσαίου βάρους αεροσκάφη ικανά να εκτοξεύουν χτυπήματα ακριβείας, σημαίνει ότι η πρόσβαση σε drones χαμηλού κόστους με προηγμένες ικανότητες θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως πολλαπλασιαστής δύναμης για την αεροπορική της εκστρατεία.
Το Ιράν έχει μεγαλύτερη εμπειρία στην ανάπτυξη stealth drones υψηλών επιδόσεων στη μάχη από οποιαδήποτε άλλη χώρα, με αυτά να αντιπροσωπεύουν ένα πλεονέκτημα που μόνο οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Κίνα διαθέτουν ισοδύναμο, και εάν αυτά τα αεροσκάφη και η συνοδευτική εκπαίδευση και εμπειρία μεταφερθούν στη Ρωσία, το αποτέλεσμα θα μπορούσε να είναι ιδιαίτερα αλλαγή παιχνιδιού για το ουκρανικό θέατρο. Η πολυπλοκότητα του αεροσκάφους σημαίνει ότι δεν μπορεί να αποκλειστεί ότι το ιρανικό προσωπικό μπορεί να συμμετάσχει σε επιχειρήσεις, όπως η ίδια η Ρωσία κατά τη σοβιετική εποχή ανέπτυξε προσωπικό σε όλο τον κόσμο για να επανδρώσει περίπλοκο στρατιωτικό υλικό για τους συμμάχους τους στον τρίτο κόσμο, από τη Λιβύη τη δεκαετία του 1980 έως την Κίνα. στη δεκαετία του 1950.
Μια σειρά από σημαντικές προόδους για την ανάπτυξη ιρανικών drone ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του 2010, μετά από μια επιτυχημένη ιρανική ηλεκτρονική επίθεση σε ένα μη επανδρωμένο αεροσκάφος Lockheed Martin RQ-170 Sentinel stealth που λειτουργεί από τη CIA πάνω από τον εναέριο χώρο του το 2011, που οδήγησε στην ανάκτηση του αεροσκάφους και στη χρήση του ως τη βάση για μια σειρά από ιπτάμενα φτερά stealth drones.
Το RQ-170 μπορεί κάλλιστα να ήταν το πιο stealthi στρατιωτικό αεροσκάφος στον κόσμο εκείνη την εποχή, αν και ιρανικές πηγές ισχυρίστηκαν ότι τα εγχώρια παράγωγά τους ξεπέρασαν το πρωτότυπο των ΗΠΑ. Το αναγνωριστικό αεροσκάφος Saegheh και το επιθετικό αεροσκάφος Shahed 171 ήταν προηγούμενα σχέδια πτέρυγας με βάση το RQ-170, με το πρώτο να αποδεικνύεται εξαιρετικά επιβιώσιμο σε μερικά από τα πιο πυκνά περιβάλλοντα αεράμυνας στον πλανήτη όταν διείσδυσε στον ισραηλινό εναέριο χώρο τον Φεβρουάριο του 2018.
Το αεροσκάφος απέφυγε πολλαπλές προσπάθειες από τις μπαταρίες πυραύλων Patriot, κατασκευής των ΗΠΑ, του Ισραήλ για να τον εξουδετερώσουν και χρειάστηκε να καταρριφθεί με πυροβολισμούς από κοντινή απόσταση, όπου οι δυνατότητές του stealth δεν παρείχαν προστασία.
Ο πρώην επικεφαλής της Μοσάντ Ντάνι Γιατόμ δήλωσε σχετικά με το περιστατικό: «Ήταν μια πολύπλοκη επιχείρηση. Το UAV ήταν σχεδόν ένα ακριβές αντίγραφο του αμερικανικού drone που έπεσε στο έδαφός τους. Αν είχε εκραγεί κάπου στο Ισραήλ, ίσως να μην ήταν δυνατό να αναγνωριστεί ως ιρανικής κατασκευής drone».
Από την άρση του εμπάργκο όπλων του ΟΗΕ στο Ιράν τον Οκτώβριο του 2020, η εξαγωγή κάθε είδους συμβατικών όπλων από τη χώρα ήταν απολύτως νόμιμη, αν και η απώλεια του κύρους του αμυντικού τομέα της Ρωσίας θα μπορούσε να υποστεί από τις αγορές του ιρανικού υλικού από τον στρατό της μπορεί να έχει παράσχει κάποια αιτία για δισταγμούς από τη Μόσχα.
Η δυνατότητα μεταφοράς ιρανικής τεχνολογίας για την υποστήριξη της ανάπτυξης μη επανδρωμένων αεροσκαφών από τη Ρωσία, δυνητικά παρόμοια με εκείνη μεταξύ Ισραήλ και Ρωσίας μετά από σύμβαση παραγωγής άδειας χρήσης drone το 2009, παραμένει επίσης σημαντικά.
Η Ρωσία θα μπορούσε επίσης να αντισταθμίσει το κόστος των νέων πόρων παρέχοντας στρατιωτικό υλικό στο Ιράν, με τις συμβατικές δυνάμεις της Ισλαμικής Δημοκρατίας να είναι απαρχαιωμένες εδώ και δεκαετίες σε ένα ευρύ φάσμα τομέων, από επανδρωμένη πολεμική αεροπορία έως τεθωρακισμένο πόλεμο.
Τα συστήματα αεράμυνας S-400, τα μαχητικά Su-30SM ή Su-35 και τα παράκτια αμυντικά συστήματα Bastion είναι μεταξύ των πόρων για τα οποία έχει αναφερθεί εδώ και καιρό ότι το Ιράν ενδιαφέρεται.
Τα νεότερα stealth drones του Ιράν, κυρίως οι πλατφόρμες κρούσης Shahed 181 και Shahed 191, θα μπορούσαν να αποδειχθούν ιδιαίτερα προβληματικές για τις ουκρανικές άμυνες, οι οποίες είναι πολύ λιγότερο πυκνές ή εξελιγμένες από αυτές πάνω από το Ισραήλ.
Το Ιράν παραμένει η μόνη χώρα που είναι γνωστό ότι έχει δοκιμάσει πολεμικά τέτοια ιπτάμενα stealth drones και η πρόσβαση στην τεχνογνωσία και τις τεχνολογίες του θα μπορούσε ενδεχομένως να αλλάξει σημαντικά την πορεία του πολέμου στην Ουκρανία, ενισχύοντας επίσης τη θέση της Ρωσίας έναντι άλλων αντιπάλων.
Η πώληση θα μπορούσε επίσης να συμβάλει σημαντικά στο κύρος των προγραμμάτων drone του Ιράν και να αυξήσει το ξένο ενδιαφέρον για εξαγορές.
Πηγή: militarywatchmagazine.com
Ακολουθήστε το Sahiel.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
Ακολουθήστε το Sahiel.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
Ακολουθήστε το Sahiel.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
Ακολουθήστε το Sahiel.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.