Στις 10 Αυγούστου, η Διευθύντρια Εθνικών Πληροφοριών Avril D. Haines δημοσίευσε την Εθνική Στρατηγική Πληροφοριών 2023 (NIS), η οποία περιγράφει τη στρατηγική των πληροφοριών για τα επόμενα τέσσερα χρόνια.
Στο δελτίο τύπου αναφέρεται ότι… “Η Εθνική Στρατηγική Πληροφοριών διατυπώνει τι θα πρέπει να καλλιεργήσει η Κοινότητα Πληροφοριών για να είναι αποτελεσματική στο μέλλον, ένα πληροφοριακό και τεχνολογικό πλεονέκτημα, ένα ευρύ φάσμα συνεργασιών και ένα ταλαντούχο και ποικιλόμορφο εργατικό δυναμικό, καθώς επιδιώκουμε το όραμά μας για μια IC που ενσαρκώνει τις αξίες της Αμερικής…. Επισημαίνει επίσης τον διευρυνόμενο ρόλο της IC στην υποστήριξη της ανθεκτικότητας των εθνικών υποδομών ζωτικής σημασίας και των συμμάχων και εταίρων μας”.
Με άλλα λόγια, οι υποδομές των ΗΠΑ βασίζονται σε εμπορικές πληροφορίες που έχουν κλαπεί από άλλες χώρες και παρέχονται σε τοπικούς εργολάβους από τις αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών, όχι από Αμερικανούς μηχανικούς και τη βιομηχανία. Αυτό ενσαρκώνει τις αξίες της Αμερικής, οι οποίες περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων την αρπαγή της πνευματικής ιδιοκτησίας άλλων ανθρώπων. Πρόκειται για μια έννοια γνωστή από την εποχή της ανεξαρτησίας των αγγλικών αποικιών από τη Βρετανική Αυτοκρατορία, η οποία συνέχισε να επεκτείνεται σε ολόκληρη τη Βόρεια Αμερική και ακόμη παραπέρα.
Οι έξι στόχοι που περιγράφονται στην ΕΑΑ περιλαμβάνουν βασικές πτυχές του σημερινού περιβάλλοντος: ο βασικός ρόλος του ανταγωνισμού μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Κίνας + Ρωσίας- η αυξανόμενη σημασία των νέων τεχνολογιών, των αλυσίδων εφοδιασμού και της κρατικής οικονομικής διακυβέρνησης για την εθνική ασφάλεια- η αυξανόμενη επιρροή των υποεθνικών και μη κρατικών φορέων- και οι προκλήσεις που θέτει η σύγκλιση κοινών παγκόσμιων απειλών, όπως η κλιματική αλλαγή και η ασφάλεια της υγείας.
Η NIS είναι απαραίτητη για τις αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών και αντικατοπτρίζει τη συμβολή και των 18 επικεφαλής των τμημάτων, καθώς καθοδηγεί τις επιχειρήσεις, τις επενδύσεις και τις προτεραιότητες της ομάδας.
Όσον αφορά τους ίδιους τους στόχους, αυτοί είναι οι εξής…
- Τοποθέτηση των πληροφοριών για την ενίσχυση του στρατηγικού ανταγωνισμού με τη βελτίωση της “ικανότητας παροχής έγκαιρης και ακριβούς πληροφόρησης σχετικά με τις προθέσεις, τις δυνατότητες και τις δράσεις των ανταγωνιστών με την ενίσχυση των ικανοτήτων στη γλωσσική, τεχνική και πολιτιστική εμπειρογνωμοσύνη και την αξιοποίηση του ανοικτού κώδικα, των “μεγάλων δεδομένων”, της τεχνητής νοημοσύνης και των προηγμένων αναλύσεων”. Η κατεύθυνση αυτή είναι σύμφωνη με τις τάσεις της τεχνολογίας και της νοημοσύνης τα τελευταία 10 χρόνια. Ωστόσο, ήταν σημαντικό να αναφερθούν οι προθέσεις των ανταγωνιστών.
- Πρόσληψη, ανάπτυξη και διατήρηση ενός ταλαντούχου και ποικιλόμορφου εργατικού δυναμικού (που φαίνεται να αναφέρεται σε άτομα με αποκλίνουσα συμπεριφορά, για τα οποία υπάρχει ποσόστωση στις υπηρεσίες των ΗΠΑ), το οποίο λειτουργεί ως μια ενωμένη κοινότητα. “Η Κοινότητα πρέπει να ξεπεράσει τις μακροχρόνιες πολιτιστικές, διαρθρωτικές, γραφειοκρατικές, τεχνικές προκλήσεις και προκλήσεις ασφαλείας για να επανασχεδιάσει και να παραδώσει το ανθρώπινο δυναμικό του IC του μέλλοντος”. Εδώ φαίνεται να υπάρχει μια κάποια ασυνέπεια με τις καθορισμένες αξίες της Αμερικής. Θα μπορούσαν τα παραπάνω προβλήματα να είναι επιφανειακά; Λαμβάνοντας υπόψη τη συνολική παρακμή των υπηρεσιών ασφαλείας στις ΗΠΑ, τις αποκαλύψεις που έγιναν από εσωτερικούς ανθρώπους όπως ο Edward Snowden και την υποβάθμιση της αμερικανικής πολιτικής κουλτούρας, φαίνεται ότι τα προβλήματα αυτά είναι συστημικά και είναι απίθανο να αντιμετωπιστούν από τις υπηρεσίες πληροφοριών.
- Παροχή διαλειτουργικών και καινοτόμων λύσεων σε κλίμακα: Για να γίνει αυτό, λέει η στρατηγική, η κοινότητα πληροφοριών πρέπει να δημιουργήσει “ενοποιημένες αρχές προμηθειών του IC, κεντρικά συστήματα υποβολής προσφορών και ένα σύστημα σύναψης συμβάσεων σε επίπεδο Κοινότητας, όλα ενισχυμένα από εργαλεία αυτοματοποίησης. Μια προσέγγιση με επίκεντρο τα δεδομένα σε ολόκληρη την Κοινότητα, βασισμένη σε κοινά πρότυπα, είναι ζωτικής σημασίας για την υλοποίηση της πλήρους υπόσχεσης των νέων δυνατοτήτων”. Αν και ακούγεται λογικό, παρόμοιες προτάσεις δεν έχουν εφαρμοστεί στις ΗΠΑ εδώ και χρόνια. Ως εκ τούτου, δεν είναι σαφές πώς θα επιτευχθεί αυτό.
- Διαφοροποίηση, επέκταση και ενίσχυση των εταιρικών σχέσεων: “Ακόμη και καθώς συνεχίζουμε να επενδύουμε σε υφιστάμενες εταιρικές σχέσεις, όπως αυτές με τους εταίρους μας με τα πέντε μάτια, και να σφυρηλατούμε νέες, το εξελισσόμενο σύνολο των προκλήσεων – από τις κυβερνοεπιθέσεις και την κλιματική αλλαγή έως τις πανδημίες και την κακόβουλη επιρροή από το εξωτερικό – απαιτεί επίσης επενδύσεις σε νέες και πιο ποικίλες εταιρικές σχέσεις, ιδίως με μη κρατικούς και υποεθνικούς δρώντες. Από τις εταιρείες έως τις πόλεις και τις οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών, οι ιδέες, οι καινοτομίες, οι πόροι και οι δράσεις αυτών των φορέων διαμορφώνουν όλο και περισσότερο το κοινωνικό, τεχνολογικό και οικονομικό μας μέλλον.” Αυτή η τάση θα μπορούσε να οδηγήσει σε ένα επικίνδυνο σύμπτωμα αυξημένης στρατιωτικοποίησης όχι μόνο του άμαχου πληθυσμού, αλλά και άλλων κρατών.
- Επέκταση των δυνατοτήτων και της εμπειρογνωμοσύνης της ΔΕ στις διακρατικές προκλήσεις: Οι προκλήσεις αυτές, εξηγεί η NIS, περιλαμβάνουν “συχνότερες και εντονότερες κρίσεις λόγω των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής, της διακίνησης ναρκωτικών, των χρηματοπιστωτικών κρίσεων, των διαταραχών της εφοδιαστικής αλυσίδας, της διαφθοράς, των νέων και επαναλαμβανόμενων ασθενειών και των αναδυόμενων και ανατρεπτικών τεχνολογιών”, οι οποίες με τη σειρά τους υπονομεύουν την ασφάλεια. Στις κρίσεις περιλαμβάνονται επίσης οι εμφύλιες ταραχές και η μετανάστευση. Επιπλέον, η διάταξη αυτή δεν είναι καινοφανής. Δηλώσεις όπως αυτή υπάρχουν σε κάθε στρατηγική εδώ και 20 χρόνια.
- Ενίσχυση της ανθεκτικότητας: αύξηση της συμμετοχής της ΔΕ στη διαφύλαξη κρίσιμων υποδομών για την παροχή έγκαιρων προειδοποιήσεων, οι οποίες μπορούν να οδηγήσουν σε πιο αξιόπιστη ανάκαμψη και αντιμετώπιση. Επιπλέον, είναι σημαντικό να επεκταθεί ο ρόλος της στην “κατανόηση των απειλών και των τρωτών σημείων στις αλυσίδες εφοδιασμού και στη συμβολή στον μετριασμό των απειλών για τις υποδομές των κυβερνητικών και βιομηχανικών εταίρων”. Ομοίως, αυτή η ρητορική δήλωση είναι αρκετά παλιά.
Η μόνη διαφορά είναι ότι υπάρχουν περισσότερα προβλήματα για την Αμερική επειδή οι αλυσίδες εφοδιασμού έχουν αλλάξει. Αυτό δείχνει ότι οι προηγούμενες προειδοποιήσεις αγνοήθηκαν από την ηγεσία της χώρας. Είναι επίσης απίθανο ότι η διοίκηση του Λευκού Οίκου, συμπεριλαμβανομένης της νέας βάρδιας το 2024, θα επιδείξει μεγαλύτερη σύνεση από τους προκατόχους της.
Από τον Leonid Savin
Με πληροφορίες από astutenews.com