Ο μοναχός Χριστοφόρος Παναγιωτόπουλος, γνωστός ως “Παπουλάκος”, κατέχει μια ξεχωριστή θέση στην ιστορία της Ορθοδοξίας και της Ελλάδας. Πρόσφατα, το Οικουμενικό Πατριαρχείο ανακοίνωσε την κατατάξη του στο αγιολόγιο της Εκκλησίας, αναγνωρίζοντας τη συμβολή του στη θρησκευτική ζωή και την πνευματική αφύπνιση του λαού.
Γεννημένος το 1770 στον Άρμπουνα των Καλαβρύτων, ο Παπουλάκος ξεκίνησε ως απλός κρεοπώλης, προτού αφιερωθεί στη μοναχική ζωή στο Μέγα Σπήλαιο. Ως μοναχός, επέδειξε βαθιά πίστη και αφοσίωση στην Ορθοδοξία, αντιμετωπίζοντας τις προκλήσεις που έφεραν οι πολιτικές και θρησκευτικές αναταράξεις της εποχής μετά την απελευθέρωση από την Τουρκοκρατία.
Το κήρυγμά του διαδόθηκε ευρέως, καλύπτοντας την Πελοπόννησο και τα κοντινά νησιά, και ενόχλησε την εκσυγχρονιστική εξουσία. Παρά τις διώξεις, τη φυλάκιση και τις κατηγορίες για στάση, ο Παπουλάκος κέρδισε την αγάπη του λαού, με το μήνυμά του να παραμένει ζωντανό. Χρησιμοποιώντας τη διδασκαλία του για την καταπολέμηση της αδικίας, της φτώχειας και της κοινωνικής ανισότητας, ο Παπουλάκος κατέστη σύμβολο ηθικής και πνευματικής αναγέννησης.
Μία από τις πιο ιδιαίτερες πτυχές της ζωής του ήταν η ευαισθησία του για τις αρνητικές συνέπειες της τεχνολογικής προόδου, όπως η χρήση ατμοπλοίων, κάτι που σήμερα ερμηνεύεται ως πρόνοια για τις οικολογικές επιπτώσεις. Με το πρόσφατο ενδιαφέρον για την κλιματική αλλαγή και τις περιβαλλοντικές κρίσεις, οι προειδοποιήσεις του φαντάζουν πιο επίκαιρες από ποτέ.
Η μνήμη του Αγίου Παπουλάκου εορτάζεται κάθε χρόνο στις 18 Ιανουαρίου, υπενθυμίζοντας την προσφορά του στην Εκκλησία και την κοινωνία. Ο απλός και ταπεινός μοναχός αποτελεί φάρο για τους πιστούς, δείχνοντας ότι η αφοσίωση στην πίστη μπορεί να εμπνεύσει αλλαγές ακόμα και στις πιο δύσκολες συνθήκες.
Όπως έχει γράψει ο μακαριστός Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης:
“Πολέμησε ολόψυχα ξένες επιδράσεις, δυτικές παραδόσεις, ξένες προς την ορθόδοξη παράδοση. Καυτηρίασε τον ετερόδοξο μονάρχη, που έκλεισε πολλά μοναστήρια και γκρέμισε βυζαντινούς ι. ναούς. Για τα φλογερά κηρύγματά του, διώχθηκε, ταλαιπωρήθηκε, εξορίσθηκε και φυλακίσθηκε. Οι τότε εκσυγχρονιστές τον κατηγόρησαν ως αγύρτη, γιατί τους ενοχλούσαν τα λόγια του. Ο λαός ακολουθούσε τον άδολο μαχητή, τον ακέραιο ιεροκήρυκα, τον ακτήμονα μοναχό, τον ομολογητή ρασοφόρο.”
Στις μετά τη σπατάλη ισχνές και δύσκολες ημέρες μας ξαναχρειάζεται εγερτήριο σάλπισμα προς μετάνοια, ανόρθωση, ανασυγκρότηση και ορθοστασία. Η εκκοσμίκευση κούρασε, ο μιμητισμός ταλαιπώρησε, ο εκδυτικισμός αλλοίωσε, ο συγκρητισμός εξαπάτησε, ο οικουμενισμός αστόχησε. Χρειάζονται απαραίτητα γενναίες φωνές, ηρωικό φρόνημα, ομολογία πίστεως, πίστη θερμή ως του οσίου Παπουλάκου.”
Ας έχουμε την ευχή του κι ας εμπνεόμαστε από τους αγώνες του.
Πηγή: xristianiki.gr