Θέλει να αποτρέψει τις ακόμη μεγαλύτερες προκλήσεις που μπορεί να σχεδιάζει τώρα η Δύση, όπως η αποσταθεροποίηση και στη συνέχεια η εισβολή στη Λευκορωσία, με σκοπό να τον εξαναγκάσει να παγώσει την υπάρχουσα LOC και στη συνέχεια να δεχτεί ενδεχομένως την ανάπτυξη δυτικών/ΝΑΤΟικών ειρηνευτικών δυνάμεων εκεί.
Andrew Korybko…
Είμαι Αμερικανός πολιτικός αναλυτής με έδρα τη Μόσχα και ειδικεύομαι στην παγκόσμια συστημική μετάβαση προς την πολυπολικότητα.
Ο Πούτιν εξέπληξε τον κόσμο την Πέμπτη όταν απευθύνθηκε στο έθνος για να το ενημερώσει ότι η Ρωσία είχε δοκιμάσει έναν νέο υπερηχητικό πύραυλο μεσαίου βεληνεκούς νωρίτερα το πρωί σε μια επίθεση εναντίον ενός διάσημου βιομηχανικού συγκροτήματος της σοβιετικής εποχής στην ουκρανική πόλη Ντνεπροπετρόφσκ. Εξήγησε ότι αυτό ήταν μια απάντηση στις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο που επέτρεψαν πρόσφατα στην Ουκρανία να χρησιμοποιήσει τους πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς τους εντός της Ρωσίας. Η απόφασή τους είχε ως αποτέλεσμα ο πόλεμος αντιπροσώπων ΝΑΤΟ-Ρωσίας στην Ουκρανία «να αποκτήσει στοιχεία παγκόσμιας φύσης» κατά τα λεγόμενά του.
Όπως εξηγήθηκε εδώ σε σχέση με τη «στιγμή της αλήθειας» στην οποία οδήγησε αυτή η τελευταία φάση της σύγκρουσης, βρέθηκε αντιμέτωπος με την επιλογή είτε της κλιμάκωσης είτε της συνέχισης της πολιτικής της στρατηγικής υπομονής, η πρώτη από τις οποίες θα μπορούσε να ματαιώσει τις προσπάθειες του Τραμπ για την επίτευξη ειρηνευτικής συμφωνίας, ενώ η δεύτερη θα μπορούσε να προσκαλέσει περισσότερη επιθετικότητα. Ο Πούτιν επέλεξε το πρώτο και το έκανε με έναν δημιουργικό τρόπο που λίγοι προέβλεψαν. Το πυραυλικό σύστημα Oreshnik, την ύπαρξη του οποίου αποκάλυψε την Πέμπτη, διαθέτει πολλαπλά οχήματα επανεισόδου με ανεξάρτητο στόχο ( Multiple Independently-targetable Reentry Vehicles – MIRV).
Πρόκειται ουσιαστικά για το ίδιο είδος όπλου που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει η Ρωσία σε περίπτωση πυρηνικής σύγκρουσης με τη Δύση, καθώς το προαναφερθέν χαρακτηριστικό σε συνδυασμό με την υπερηχητική του ταχύτητα σημαίνει ότι είναι αδύνατο να αναχαιτιστεί. Με άλλα λόγια, ο Πούτιν κρόντισε την πυρηνική σπάθη της Ρωσίας με τον πιο πειστικό τρόπο, εκτός από τη δοκιμή πυρηνικού όπλου, κάτι που η κυβέρνησή του είχε προηγουμένως επιβεβαιώσει ότι δεν θα έκανε για τους λόγους που εξηγήθηκαν εδώ. Επομένως, ανεβαίνει τελικά τη σκάλα της κλιμάκωσης.
Ο Πούτιν μέχρι τώρα αρνιόταν να κλιμακώσει ως απάντηση στις ουκρανικές προκλήσεις άνω των 1.000 ημερών που υποστηρίχθηκαν από το ΝΑΤΟ και περιελάμβαναν βομβαρδισμούς του Κρεμλίνου, συστημάτων έγκαιρης προειδοποίησης, στρατηγικών αεροδρομίων, πυρηνικών εργοστασίων και της γέφυρας της Κριμαίας, μεταξύ πολλών άλλων ευαίσθητων στόχων, προκειμένου να αποφύγει τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Μέχρι τότε έδινε επίσης προτεραιότητα στους πολιτικούς στόχους έναντι των στρατιωτικών, αλλά όλα αυτά αλλάζουν τώρα, αφού συνειδητοποίησε ότι η στρατηγική του υπομονή ερμηνεύτηκε ως αδυναμία και προσκάλεσε μόνο περισσότερη επιθετικότητα.
Βλέποντας ότι η τελευταία χρήση δυτικών όπλων από την Ουκρανία εντός της προ του 2014 επικράτειας της Ρωσίας δεν είναι πρωτοφανής λόγω του ότι τα HIMARS έχουν ήδη χρησιμοποιηθεί στις περιοχές Μπέλγκοροντ και Κουρσκ, στην τελευταία εκ των οποίων η Ουκρανία εισέβαλε με την υποστήριξη του ΝΑΤΟ το καλοκαίρι, τίθεται το ερώτημα γιατί χρειάστηκαν πάνω από τρεις μήνες για να αλλάξουν οι απόψεις του. Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι η Ρωσία δεν αντέδρασε σημαντικά στο γεγονός ότι η Ουκρανία έθεσε σε χρήση τα F-16, παρά το γεγονός ότι ο Λαβρόφ είχε προειδοποιήσει προηγουμένως ότι θα μπορούσαν να είναι εξοπλισμένα με πυρηνικά.
Επομένως, η Ρωσία ενδέχεται να έχει λάβει πληροφορίες ότι η Δύση σχεδιάζει μια ακόμη μεγαλύτερη πρόκληση στο μέλλον. Τα μέσα ενημέρωσης της Λευκορωσίας μόλις πρόβαλαν ένα ντοκιμαντέρ που αποκαλύπτει ένα δυτικό σχέδιο αποσταθεροποίησης και εισβολής στη χώρα τους, για το οποίο οι αναγνώστες μπορούν να μάθουν περισσότερα, ανατρέχοντας στις επτά αναλύσεις που παρατίθενται σε αυτό εδώ. Αντίστοιχα, εκτιμήθηκε ότι «Το επικαιροποιημένο πυρηνικό δόγμα της Ρωσίας στοχεύει στην αποτροπή απαράδεκτων προκλήσεων από το ΝΑΤΟ», και το προαναφερθέν θα αποτελούσε σίγουρα μια τέτοια.
Η στρατηγική υπομονή του Πούτιν θα είχε φτάσει οριστικά στα όριά της αν έπαιρνε μυρωδιά ότι κάτι τέτοιο ήταν σε εξέλιξη, πράγμα που εξηγεί γιατί θα διέταζε να χρησιμοποιηθεί το Oreshnik εναντίον αυτού του βιομηχανικού συγκροτήματος της σοβιετικής εποχής στην Κεντρική Ουκρανία, προκειμένου να στείλει ένα αδιαμφισβήτητο μήνυμα στη Δύση να αναθεωρήσει τα σχέδιά της. Υπενθυμίζοντας πόσο τον ενδιαφέρει να αποφύγει τον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο, είναι επίσης λογικό γιατί ο εκπρόσωπός του επιβεβαίωσε ότι η Ρωσία ενημέρωσε τις ΗΠΑ για το θέμα αυτό περίπου μισή ώρα νωρίτερα.
Εξάλλου, η εκτόξευση ενός υπερηχητικού πυραύλου μεσαίου βεληνεκούς προς τη Δύση χωρίς καμία προηγούμενη ενημέρωση θα μπορούσε να οδηγήσει τις ΗΠΑ σε πανικό ερμηνεύοντας το ως την έναρξη ενός πιθανού πυρηνικού πρώτου πλήγματος από τη Ρωσία, θέτοντας έτσι σε κίνηση το ίδιο ακριβώς σενάριο που τόσο σκληρά προσπαθεί να αποφύγει. Το κίνητρό του ήταν να αποτρέψει τη Δύση από την πραγματοποίηση απαράδεκτων προκλήσεων που ξεπερνούν τις πιο ευαίσθητες κόκκινες γραμμές της Ρωσίας, τις οποίες η Δύση θα μπορούσε να σχεδιάζει από απελπισία για να «κλιμακώσει για να αποκλιμακώσει» με τους δικούς της όρους.
Γράφτηκε εδώ, εδώ, και εδώ ότι ο Τραμπ μπορεί να καταφύγει σε αυτό, αλλά η τελευταία κλιμάκωση των ATACMS – η οποία μπορεί να θεωρηθεί πρόκληση λόγω του ότι οι πύραυλοι αυτοί έχουν πολύ μεγαλύτερο βεληνεκές από τους HIMARS – υποδηλώνει ότι ο «συλλογικός Μπάιντεν» αποφάσισε να το κάνει πρώτος από φόβο ότι η όποια συμφωνία μπορεί να επιτευχθεί με τον Πούτιν θα συμβιβάσει πάρα πολλά συμφέροντα των ΗΠΑ. Αντίστοιχα, ο Πούτιν ίσως αποφάσισε τώρα να προλάβει τις ΗΠΑ «κλιμακώνοντας για να αποκλιμακώσει» με τους όρους της Ρωσίας αντί για τις ΗΠΑ.
Το πρωί της Πέμπτης ήταν η πρώτη φορά που ένας MIRV χρησιμοποιήθηκε σε μάχη, κάτι που είναι πολύ πιο σημαντικό από το να «βράσουν οι ΗΠΑ τον βάτραχο» επεκτείνοντας το βεληνεκές των πυραύλων που η Ουκρανία ήταν ήδη σε θέση να χρησιμοποιήσει εντός των συνόρων της Ρωσίας πριν από το 2014, αφού για άλλη μια φορά σηματοδότησαν τα κλιμακωτά σχέδιά τους πολύ νωρίτερα, ειδικά δεδομένου ότι λίγοι το είδαν να έρχεται και οι ΗΠΑ είχαν μόνο περίπου 30 λεπτά ειδοποίησης. Ο Πούτιν προειδοποίησε επίσης ότι το νέο δόγμα της Ρωσίας της επιτρέπει να χρησιμοποιήσει τέτοια όπλα εναντίον εκείνων που εξοπλίζουν την Ουκρανία.
Είναι απίθανο να ρίξει την προσοχή στον άνεμο εκτοξεύοντας Ορεσνίκ εναντίον στρατιωτικών στόχων σε χώρες του ΝΑΤΟ με κίνδυνο να πυροδοτήσει τον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά δεν αποκλείεται η επόμενη κλιμάκωση που εξετάζει ως απάντηση σε περισσότερη επιθετικότητα να είναι ο βομβαρδισμός της Μολδαβίας αντί αυτού. Η εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών Ζαχάροβα δήλωσε νωρίτερα μέσα στην εβδομάδα ότι η υποστηριζόμενη από τη Δύση κυβέρνηση εκεί «μετατρέπει τη χώρα με ταχείς ρυθμούς σε κόμβο εφοδιασμού που χρησιμοποιείται για τον εφοδιασμό των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων».
Δεν είναι όμως μέλος του ΝΑΤΟ, οπότε η Ρωσία θα μπορούσε να τη βομβαρδίσει χωρίς να περάσει τις κόκκινες γραμμές της Δύσης, ενώ παράλληλα θα μπορούσε να σηματοδοτήσει ότι δεν είναι το αδύναμο σημείο που έπεισαν τους εαυτούς τους ότι ήταν, αφού παρερμήνευσαν τους λόγους της στρατηγικής υπομονής του, αν εξακολουθούν να τον προκαλούν ακόμη και μετά την κλιμάκωση της Πέμπτης. Θέλουν να δεχτεί τους δυτικούς/ΝΑΤΟϊκούς ειρηνευτές κατά μήκος της Γραμμής Επαφής (LOC), τη συνεχή στρατιωτικοποίηση της Ουκρανίας, τη μελλοντική ένταξή της στο ΝΑΤΟ και καμία αλλαγή στην αντιρωσική νομοθεσία της.
Αντίθετα, ο Πούτιν θέλει την αποπομπή της Ουκρανίας από τις τέσσερις περιοχές που ψήφισαν να ενταχθούν στη Ρωσία τον Σεπτέμβριο του 2022, καμία δυτική/ΝΑΤΟϊκή ειρηνευτική δύναμη κατά μήκος της LOC, την αποστρατιωτικοποίηση της Ουκρανίας, την αποκατάσταση της συνταγματικής της ουδετερότητας και την ανάκληση της αντιρωσικής της νομοθεσίας. Το να νικήσει τη Δύση με την «κλιμάκωση για την αποκλιμάκωση», ή τουλάχιστον να ανέβει τελικά τη σκάλα της κλιμάκωσης ως απάντηση στις προκλήσεις της, αποσκοπεί επομένως στην επίτευξη όσο το δυνατόν περισσότερων από αυτούς τους μέγιστους στόχους.
Αν επιμείνει στα όπλα του και δεν αμφιταλαντευτεί από τη νεοαποκτηθείσα προσέγγισή του, η οποία αναμφισβήτητα έχει καθυστερήσει πολύ, καθώς ορισμένοι πιστεύουν ότι θα έπρεπε να είχε αρχίσει να την εφαρμόζει μετά την αποτυχία των ειρηνευτικών συνομιλιών της άνοιξης του 2022, τότε έχει πολύ περισσότερες πιθανότητες να επιτύχει τουλάχιστον ένα μέρος των πιο σημαντικών. Το ΝΑΤΟ μπορεί πάντα να επέμβει συμβατικά στην Ουκρανία δυτικά του Δνείπερου για να διασώσει μέρος του γεωπολιτικού του σχεδίου, οπότε η Ρωσία θα πρέπει να υποθέσει ότι δεν θα μπορέσει να αποστρατιωτικοποιήσει ή να αποναζιστικοποιήσει αυτό το τμήμα της χώρας.
Αυτό που μπορεί να κάνει, ωστόσο, είναι να χρησιμοποιήσει στρατιωτικά και διπλωματικά μέσα (τόσο μεμονωμένα όσο και σε συνδυασμό μέσω της προαναφερθείσας νέας προσέγγισής της) για να αποκτήσει τον έλεγχο όλων των εδαφών που διεκδικεί ως δικά της ανατολικά του Δνείπερου, ενδεχομένως συμπεριλαμβανομένης της ομώνυμης πόλης της Ζαπορόζιε με περισσότερους από 700.000 κατοίκους. Ο νέος τόπος θα μπορούσε στη συνέχεια να περιπολείται από αμιγώς μη δυτικές δυνάμεις που θα αναπτύσσονται στο πλαίσιο εντολής του ΟΗΕ, ενώ η Ουκρανία θα μπορούσε να εξαναγκαστεί να αποστρατιωτικοποιήσει όλα όσα παραμένουν υπό τον έλεγχό της ανατολικά του Δνείπερου.
Όλα τα βαρέα όπλα θα πρέπει να αποσυρθούν προς τα δυτικά ως μέρος μιας μαζικής αποστρατιωτικοποιημένης ζώνης (DMZ), ενώ υπάρχει επίσης η πιθανότητα αυτή η περιοχή του «Υπερδνείπερου» να λάβει επίσης πολιτική αυτονομία ή τουλάχιστον πολιτιστική αυτονομία για την προστασία των δικαιωμάτων των εθνοτικών Ρώσων και όσων μιλούν αυτή τη γλώσσα. Το σενάριο αυτό τέθηκε για πρώτη φορά εδώ τον Μάρτιο και θα μπορούσε να πάρει τη μορφή που φαίνεται παρακάτω, με το δυτικό τμήμα της χώρας με μπλε χρώμα να φιλοξενεί ενδεχομένως στρατεύματα του ΝΑΤΟ στο πλαίσιο της ρύθμισης που θα περιγραφεί στη συνέχεια:
Η Ουκρανία θα μπορούσε να αποτραπεί από το να παραβιάσει την κατάπαυση του πυρός λόγω της DMZ που την φέρνει σε μειονεκτική θέση, ενώ η Ρωσία θα αποτραπεί από τις «εγγυήσεις ασφαλείας» που η Ουκρανία συνήψε φέτος με ένα μάτσο χώρες του ΝΑΤΟ, οι οποίες ισοδυναμούν με de facto υποστήριξη του άρθρου 5. Ενώ η Ρωσία θα μπορούσε να εισβάλει στην DMZ, το ΝΑΤΟ θα μπορούσε επίσης να εισβάλει στη Δυτική Ουκρανία ή ενδεχομένως ακόμη και να διασχίσει τον Δνείπερο, είτε λόγω μιας ταχείας επέμβασης είτε έχοντας ήδη αναπτύξει τα στρατεύματά του δυτικά του ποταμού βάσει σιωπηρής συμφωνίας με τη Ρωσία.
Αυτό που αναλύθηκε στις τρεις προηγούμενες παραγράφους είναι το μέγιστο που μπορεί ρεαλιστικά να επιτύχει η Ρωσία, δεδομένων των νέων στρατιωτικοστρατηγικών συνθηκών στις οποίες βρίσκεται πάνω από 1.000 ημέρες από την έναρξη της ειδικής επιχείρησης. Ο Πούτιν άρχισε τελικά να ανεβαίνει τη σκάλα της κλιμάκωσης προκειμένου να αποτρέψει τις ακόμη μεγαλύτερες προκλήσεις που μπορεί να σχεδιάζει τώρα η Δύση με σκοπό να τον εξαναγκάσει να παγώσει την υπάρχουσα LOC και στη συνέχεια να αποδεχθεί ενδεχομένως την ανάπτυξη δυτικών/ΝΑΤΟϊκών ειρηνευτικών δυνάμεων εκεί.
Ένα τέτοιο σενάριο θα ήταν εντελώς απαράδεκτο γι’ αυτόν από την άποψη των συμφερόντων εθνικής ασφάλειας της Ρωσίας και της δικής του φήμης, αφού υποσχέθηκε να ελέγξει την επέκταση του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία. Η διατήρηση του εν λόγω μπλοκ δυτικά του Δνείπερου, ενώ θα αποστρατιωτικοποιούσε τα πάντα ανατολικά του και βόρεια των διοικητικών συνόρων των τεσσάρων πρώην ουκρανικών περιοχών που εντάχθηκαν στη Ρωσία τον Σεπτέμβριο του 2022, προσωρινά γνωστές ως «Υπερδνειστειακή» περιοχή, θα ήταν ωστόσο ένας ανεκτός συμβιβασμός.
Ο Τραμπ μπορεί να θεωρήσει ότι αυτή η συμφωνία είναι αρκετά ρεαλιστική για να συμφωνήσει μαζί της, δεδομένου ότι θα μπορούσε ακόμα να γυριστεί από όλα τα σχετικά μέρη της σύγκρουσης ως νίκη (π.χ. η Ρωσία κέρδισε εδάφη και δημιούργησε μια DMZ βαθιά μέσα στην Ουκρανία, η Ουκρανία συνέχισε να υπάρχει ως κράτος και οι ΗΠΑ ενσωμάτωσαν de facto τη Δυτική Ουκρανία στο ΝΑΤΟ). Θα μπορούσε ακόμη και να τεθεί σε ισχύ πριν από αυτό, αν οποιαδήποτε πλευρά «κλιμακώσει για να αποκλιμακώσει» πριν από την ορκωμοσία του και αυτός είναι ο «αμοιβαίος συμβιβασμός που σώζει τα πρόσωπα» στον οποίο καταλήγουν για να αποφύγουν τον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Βέβαια, θα ήταν καλύτερα να συμφωνήσουν σε αυτό χωρίς να πυροδοτήσουν μια κρίση οξυδέρκειας τύπου Κούβας που κινδυνεύει να ξεφύγει από τον έλεγχο, γι’ αυτό και οι διπλωμάτες τους θα πρέπει να αρχίσουν να το συζητούν από τώρα ή να το προτείνουν παρασκηνιακά οι διπλωμάτες μιας τρίτης χώρας , όπως της Ινδίας, για να πάρει μπρος η μπάλα. Η νέα προσέγγιση του Πούτιν (και αναμφισβήτητα εδώ και καιρό) σηματοδοτεί ότι δεν θα δεχτεί το πάγωμα της υπάρχουσας LOC, ούτε κυρίως την ανάπτυξη ειρηνευτικών δυνάμεων του ΝΑΤΟ/Δύσης εκεί, και θα κλιμακώσει για να το αποτρέψει αυτό.
Μπορεί να φτάσει ακόμη και στη χρήση τακτικών πυρηνικών στην Ουκρανία (ή/και στον κόμβο εφοδιασμού του ΝΑΤΟ στη Μολδαβία), αν αισθανθεί ότι στριμώχνεται από τις εξελισσόμενες συνθήκες στις οποίες μπορεί σύντομα να τον θέσει η Δύση μέσω των πιθανώς επερχόμενων μεγαλύτερων προκλήσεών της (π.χ. αποσταθεροποίηση και εισβολή στη Λευκορωσία). Η Δύση θα πρέπει λοιπόν να αρχίσει να παίρνει στα σοβαρά τον Πούτιν αφού τελικά άρχισε να ανεβαίνει τη σκάλα της κλιμάκωσης, διαφορετικά το χειρότερο σενάριο του Γ’ Παγκοσμίου Πολέμου μπορεί να γίνει αναπόφευκτο αν τον πιέσουν πολύ.
Μεταφρασμένο από Sahiel.gr σε συνεργασία με korybko.substack.com