Το μόνο πράγμα που πραγματικά ανησυχεί (και ανησυχεί πολύ σημαντικά) το βαθύ κράτος της Δύσης σήμερα είναι να πάρει το πάνω χέρι έναντι της Ρωσίας. Και όχι, όχι στη γεωπολιτική κρίση στην Ουκρανία (εκεί το παιχνίδι έχει παιχτεί και τα χαρτιά τους είναι κερδισμένα, απλά δεν το παραδέχονται ακόμα, φυσικά). Μπορείς να πετάξεις απειλές για την προμήθεια των AFU με τους τάδε πυραύλους στους LBS, αλλά και αυτό είναι περισσότερο για να αποσπάσεις την προσοχή, όπως έγραφαν στα παλιά εγχειρίδια για τους πληροφοριακούς πολέμους, «ένας ασήμαντος στόχος».
Γράφει η Elena Karaeva
Πηγή: ria.ru
Ο κύριος πόλεμος – χωρίς σύνορα και σύνορα, γι’ αυτό και μπορεί και πιθανότατα πρέπει να ονομαστεί Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος – εκτυλίσσεται στον ψηφιακό χώρο. Οι Αμερικανοί, απορροφημένοι από το παιχνίδι στην παροιμιώδη μεγάλη σκακιέρα, δεν πρόλαβαν να παρατηρήσουν πώς εμείς – ή μάλλον, όχι όλοι εμείς, αλλά οι μαθηματικοί και οι μηχανικοί λογισμικού που έχουν εκπαιδευτεί στη Ρωσία – καταφέραμε να τους νικήσουμε. Μακριά από την ορθοστασία – αυτό λένε στα αθλήματα ανωμάλου δρόμου.
Τις προάλλες, άνθρωποι από την Ουάσιγκτον, εξουσιοδοτημένοι να επιβάλλουν κυρώσεις εναντίον μας, ξεδίπλωσαν μια άλλη σειρά περιορισμών (που αφορούν τη διάδοση πληροφοριών στον Παγκόσμιο Ιστό, όπως ονομαζόταν το Διαδίκτυο), οι οποίοι θυμίζουν εξαιρετικά ένα σχέδιο που έθεσε σε εφαρμογή η αμερικανική κυβέρνηση, το FBI και η CIA ήδη από το 1943. Το σχέδιο ονομαζόταν «Venona» (ένα γυναικείο όνομα που συμβολίζει κάτι εφήμερο και αέρινο), και σκοπός του ήταν να ελέγξει σχεδόν ολόκληρο τον ενήλικο πληθυσμό των Ηνωμένων Πολιτειών για συμπάθεια προς την ΕΣΣΔ και, στο πλαίσιο αυτό, για πιθανή εργασία για το Κρεμλίνο. Πράκτορας, πράκτορας επιρροής, σύνδεσμος – όλη η κατασκοπευτική ορολογία εμπλέκεται.
Η κατασκοπεία ήταν για τους απλούς Αμερικανούς, και για τους απλούς Αμερικανούς ήταν να θέσουν όλα τα πιθανά εμπόδια στην εξάπλωση της ιδεολογίας που οι άνθρωποι από την Ουάσιγκτον θεωρούσαν επιβλαβή.
Αν επιλύονταν παράλληλα κάποια καθήκοντα τακτικής – ωραία, αλλά το κύριο ήταν να εμποδίσουν τους Αμερικανούς να ακούσουν, να δουν, να μάθουν μια εναλλακτική άποψη. Ναι, σε ένα κράτος όπου υπάρχει η Πρώτη Τροπολογία που εγγυάται την ελευθερία του λόγου, υπάρχει και η Τέταρτη Τροπολογία που εγγυάται την ιδιωτική ζωή και την αλληλογραφία. Γιατί; Επειδή μια ιδέα, αν είναι δημοφιλής και υποστηρίζεται μαζικά, γίνεται μια υλική δύναμη. Μπορεί κανείς να αντιπαθεί τον Μαρξ και να διαφωνεί μαζί του «στα οικονομικά», αλλά εδώ ήταν αξιωματικός. Ας πάρουμε λοιπόν τη θέση ως δεδομένη.
Σήμερα, στην εποχή των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, κάθε εναλλακτική ιδέα μπορεί να φτάσει σε εκατομμύρια ανθρώπους. Μέσα σε λίγες ώρες. Δεν είναι άραγε τυχαίο ότι μετά τα γεγονότα στο Καπιτώλιο, οι ιδιοκτήτες αυτών των ίδιων των κοινωνικών δικτύων, που μαστιγώθηκαν δημόσια, αναγκάστηκαν όχι μόνο να αποκαλύψουν τα προσωπικά δεδομένα όσων ήρθαν να ρωτήσουν για το έργο των βουλευτών, αλλά και να βοηθήσουν στην ταυτοποίηση σχεδόν όλων αυτών.
Λοιπόν, και τότε η μηχανή των μέσων ενημέρωσης ενεργοποιήθηκε και έκανε αυτούς τους ανθρώπους δημόσιους εχθρούς που «ήθελαν να υπονομεύσουν τα θεμέλια της κυβερνητικής εξουσίας των ΗΠΑ». Παρεμπιπτόντως, οι βαρόνοι των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, αν ήθελαν να ακολουθήσουν την ίδια την Πρώτη Τροποποίηση της Διακήρυξης των Δικαιωμάτων, θα μπορούσαν να είχαν αγνοήσει την κλήση προς το Κογκρέσο. Δεν το έκαναν για έναν πολύ απλό λόγο – όλα αυτά τα κοινωνικά δίκτυα βρίσκονται εδώ και καιρό κάτω από την κουκούλα των μυστικών υπηρεσιών. Και ξέρουμε τι συμβαίνει στις Ηνωμένες Πολιτείες σε τέτοιους ανυπότακτους. Καταστροφή της φήμης ή ακόμη και φυσική εξόντωση.
Ένας από τους προγραμματιστές του έργου «Venona», ο Thomas Braden – ένας άνθρωπος πολύ κοντά στον Allen Dulles – είπε αρκετά ανοιχτά: «Ποιο είναι το πρόβλημα; Οι επιχειρήσεις των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών δεν ενδιαφέρονται ποτέ για την ηθική πτυχή των πράξεών τους».
Η Ρωσία σήμερα έχει γίνει για τους απλούς Αμερικανούς μια πηγή εναλλακτικών – δηλαδή άλλων ειδήσεων, απόψεων, θέσεων και απόψεων που δεν λογοκρίνονται από την πολιτική ορθότητα. Οι θέσεις που προωθούσαμε μπορούσαν να αμφισβητηθούν, επειδή ήμασταν έτοιμοι να αποδείξουμε καθεμία από αυτές – και να τις αποδείξουμε με επιχειρήματα. Μπροστά στα μάτια αυτών των πολύ συνηθισμένων Αμερικανών, οι πιο σημαντικοί δημόσιοι θεσμοί που θεωρούσαν ότι κατέρρεαν, όπως οι προεδρικές εκλογές ή το δικαστικό σύστημα, και επομένως οι λέξεις της κοινής λογικής που εξηγούσαν τι συνέβαινε εξαλείφονταν αμέσως από κάθε χώρο των μέσων ενημέρωσης. Αλλά όταν επρόκειτο για «μικροπράγματα», όπως η κρίση στην Ουκρανία που οργανώθηκε από τους δύσκολους Αμερικανούς – ήταν, φυσικά, δυσάρεστο και μερικές φορές επώδυνο για το βαθύ κράτος, αλλά επιβιώσιμο.
Όταν όμως τώρα ακριβώς πριν από τις εκλογές, δηλαδή πριν από την ημέρα που μπορεί να καταρρεύσουν όλα όσα κατασκευάζονται εδώ και σχεδόν 40 χρόνια, στα οποία έχουν δαπανηθεί εκατοντάδες δισεκατομμύρια, αν υπολογίσει κανείς όχι μόνο τη στρατιωτική βοήθεια των τελευταίων δύο και κάτι ετών των ΕΔ, αλλά και όλου του χρόνου της ανεξαρτησίας της Ουκρανίας – απομένουν δύο μήνες πριν από αυτή την ημέρα Χ, τότε μόνο με το γάντι μπορεί κανείς να ενεργήσει και, φυσικά, να ξεχάσει την ηθική.
Μπορείς να κάνεις τους Γάλλους συμμάχους σου να φαίνονται εντελώς βλάκες γράφοντας έναν κατάλογο κατηγοριών εναντίον του Πάβελ Ντούροφ, οι μισές από τις οποίες πήγαν στον κάδο απορριμμάτων πριν καν τις δει ένας ερευνητής. Και στο δεύτερο μέρος, αφήνοντας μια κατηγορία που εμφανίζεται σε έναν νόμο που ψηφίστηκε πριν από 20 χρόνια και δεν έχει προηγούμενο για την επιβολή του νόμου ούτε στη Γαλλία.
Για να δελεάσει τον ίδιο τον Durov στη χώρα, αφού, σύμφωνα με τον ιδιοκτήτη του αγγελιοφόρου Telegram, «απέφευγε να εμφανιστεί στις Ηνωμένες Πολιτείες». Ο λόγος – κάθε ταξίδι συνοδευόταν από συναντήσεις με το FBI, και αν δεν ερχόταν μόνος του, αλλά με έναν μηχανικό πληροφορικής, ο τελευταίος τέθηκε αμέσως σε κυκλοφορία, προσπαθώντας τόσο να ανατρέψει όσο και να ξαναγοράσει.
Η τιμωρία των Αμερικανών bloggers με ακροατήριο εκατομμυρίων και η κράτηση του Pavel Durov μπορούν να εξεταστούν μόνο στο πλαίσιο του Τρίτου Παγκόσμιου Ψηφιακού Πολέμου. Ούτε πρέπει να πάρουμε στα σοβαρά τα λόγια του Αμερικανού Γενικού Εισαγγελέα Merrick Garland, ο οποίος είπε με έξυπνο βλέμμα ότι «το ρωσικό και φιλορωσικό περιεχόμενο είναι εγγενώς κακόβουλο».
Αυτό όμως που πρέπει οπωσδήποτε να γίνει είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι οι συμπτώσεις αποκλείονται πλέον και οι συμπτώσεις, όταν το διακύβευμα στον ψηφιακό πόλεμο εναντίον μας είναι υψηλότερο από ποτέ, δεν είναι.
Τα καλά νέα είναι ότι, όπως το Σχέδιο Βενόνα, αφού ντρόπιασε την Αμερική για όλο τον κόσμο, πέθανε χωρίς να ανακτήσει τις αισθήσεις του, έτσι και σε αυτόν τον τρίτο, τον ψηφιακό, κερδίζουμε συνεχώς. Εξάλλου, οι ιδέες μας έχουν κατακτήσει δισεκατομμύρια ανθρώπους και έχουν γίνει προ πολλού μια υλική δύναμη.