Οι αστρονόμοι εξακολουθούν να παρακολουθούν εκείνον τον αστεροειδή που η NASA χτύπησε με ένα διαστημόπλοιο τον Σεπτέμβριο, στην πρώτη δοκιμή που έγινε ποτέ για το κατά πόσον ένας αστεροειδής θα μπορούσε να αλλάξει σκόπιμα την πορεία του.
Σχεδόν αμέσως μετά την αποστολή της NASA Double Asteroid Redirection Test (DART) που έστειλε ένα διαστημικό σκάφος μεγέθους ενός αυτοκινήτου του γκολφ να πέσει πάνω σε έναν αστεροειδή που ονομάζεται Dimorphos, οι επιστήμονες το χαιρέτισαν ως μια τεράστια επιτυχία, και μια ισχυρή απόδειξη ότι η τροχιά ενός αστεροειδούς μπορεί να αλλάξει.
Ξέρουμε ότι αυτή η διαδικασία είναι πραγματικά πολύ αποτελεσματική, είναι ακόμη πιο αποτελεσματική από ό,τι πολλοί άνθρωποι είχαν αρχικά περιμένει, λέει ο Andy Cheng από το Εργαστήριο Εφαρμοσμένης Φυσικής του Πανεπιστημίου Johns Hopkins.
Το πείραμα ενίσχυσε την αυτοπεποίθηση των επιστημόνων, ότι αυτού του είδους η τεχνική εκτροπής θα μπορούσε πραγματικά να λειτουργήσει για την προστασία του πλανήτη, αν η Γη απειληθεί ποτέ από έναν επικίνδυνο εισερχόμενο διαστημικό βράχο.
Η σύγκρουση άλλαξε την πορεία του Dimorphos στο διάστημα, μειώνοντας το χρόνο που χρειάζεται για να τεθεί σε τροχιά γύρω από έναν άλλο, μεγαλύτερο αστεροειδή κατά 33 λεπτά, σύμφωνα με μια νέα ανάλυση στο περιοδικό Nature. Το περιοδικό δημοσίευσε μια μελέτη που περιγράφει λεπτομερώς τα αποτελέσματα αυτή την εβδομάδα, μαζί με τέσσερις επιπλέον επιστημονικές εκθέσεις σχετικά με αυτό το πρωτοφανές πείραμα εκτροπής αστεροειδούς.
Ο Dimorphos είναι εκατομμύρια μίλια μακριά και έχει περίπου το μέγεθος της Μεγάλης Πυραμίδας της Γκίζας στην Αίγυπτο. Οι αστρονόμοι τον είδαν για πρώτη φορά καλά τις τελευταίες στιγμές της αποστολής, καθώς το διαστημικό σκάφος DART πλησίαζε όλο και περισσότερο, στέλνοντας πίσω εικόνες ενός γκρίζου αστεροειδούς σε σχήμα αυγού, σπαρμένου με συντρίμμια.
Μόλις το διαστημικό σκάφος έφτασε στην επιφάνεια, εξαφανίστηκε και η ροή των εικόνων του σταμάτησε. Όμως τα τηλεσκόπια που παρακολουθούσαν το ζευγάρι των αστεροειδών είδαν ότι η σύγκρουση σήκωσε μια τεράστια ποσότητα σκόνης και βραχώδη συντρίμμια, φωτίζοντας τη σκηνή.
Είναι απλά ένα φωτεινό σύννεφο. Πολλή σκόνη βγήκε, και μείναμε έκπληκτοι. Ξέραμε αμέσως τότε ότι μπορούμε να κάνουμε καλή επιστήμη με αυτό, λέει ο Ariel Graykowski από το Ινστιτούτο SETI, ο οποίος συνεργάζεται με ένα παγκόσμιο δίκτυο τηλεσκοπίων.
Όλο το υλικό που εκτινάχθηκε από τον αστεροειδή λόγω της σύγκρουσης έδωσε στον αστεροειδή ένα επιπλέον λάκτισμα, λέει ο Cheng, με τον ίδιο τρόπο που η σφαίρα που βγαίνει από ένα όπλο κάνει το όπλο να κλωτσάει πίσω.
Αυτή είναι η δύναμη ανάκρουσης, μια επιπλέον δύναμη που ωθεί τον αστεροειδή, λέει ο Cheng, προσθέτοντας ότι αυτή η επιπλέον δύναμη ήταν στην πραγματικότητα πολύ μεγαλύτερη από την ώθηση που έδωσε το διαστημόπλοιο χτυπώντας τον αστεροειδή και ενσωματώνοντας τον εαυτό του στο εσωτερικό του.
Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble που βρισκόταν σε τροχιά γύρω από τη Γη βρισκόταν στη λάθος πλευρά της Γης όταν συνέβη η σύγκρουση, οπότε δεν μπόρεσε να παρακολουθήσει το γεγονός, αλλά ατένισε τον αστεροειδή αμέσως μετά και παρακολούθησε την αλλαγή του νέφους των συντριμμιών με την πάροδο του χρόνου.
Αυτό είναι κάτι πραγματικά συναρπαστικό να βλέπεις, λέει ο Jian-Yang Li, από το Ινστιτούτο Πλανητικής Επιστήμης, ο οποίος λέει ότι τελικά σχηματίστηκε μια ουρά που έμοιαζε με κομήτη και γινόταν όλο και μεγαλύτερη.
Έμοιαζε εντυπωσιακά με τις ουρές που κατά καιρούς παρατηρούνται σε άλλους αστεροειδείς, λέει. Ποτέ δεν ήταν σαφές τι δημιουργούσε αυτούς τους λεγόμενους “ενεργούς” αστεροειδείς, αν και ορισμένοι αστρονόμοι υποψιάζονταν ότι οι συγκρούσεις έπαιζαν ρόλο.
“Το DART είναι το πρώτο πείραμα που απέδειξε ότι η σύγκρουση μπορεί πράγματι να δημιουργήσει μια ουρά”, λέει.
Η ουρά που εκτοξεύεται από τον Dimorphos μπορεί ακόμη να ανιχνευθεί από τα τηλεσκόπια. “Ακόμα παρατηρούμε”, λέει η Cristina Thomas από το Πανεπιστήμιο της Βόρειας Αριζόνα, η οποία λέει ότι οι παρατηρήσεις θα πρέπει να ολοκληρωθούν αυτό το μήνα.
Το επόμενο έτος, ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος θα στείλει μια αποστολή με την ονομασία Hera, η οποία θα πρέπει να λάβει κοντινές εικόνες του αστεροειδούς, αποκαλύπτοντας το μέγεθος οποιουδήποτε κρατήρα έχει μείνει πίσω. Θα είναι επίσης σε θέση να προσδιορίσει τη μάζα του αστεροειδούς. Όλα αυτά θα βοηθήσουν τους αστρονόμους να καταλάβουν ακόμη περισσότερα για το πώς ωθούνται οι αστεροειδείς.
Ενώ οι αστρονόμοι λένε ότι δεν υπάρχουν μεγάλοι διαστημικοί βράχοι που είναι γνωστό ότι απειλούν τη Γη, πολλοί μικροί αλλά ακόμα επικίνδυνοι αστεροειδείς δεν έχουν ακόμη εντοπιστεί και οι υπερασπιστές του πλανήτη λένε ότι είναι καλό να είμαστε προετοιμασμένοι, για παν ενδεχόμενο.
Αποδείξαμε τώρα ότι έχουμε μια μέθοδο για να μετακινήσουμε έναν αστεροειδή, λέει ο Graykowski. Με κάνει να αισθάνομαι πολύ καλύτερα όταν βλέπω ότι λειτούργησε και ότι λειτούργησε τόσο καλά.
Ακολουθήστε το Sahiel.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.