Ένας συμβιβασμός είναι πιθανός, σύμφωνα με τον οποίο οι Ευρωπαίοι πιέζονται από τις ΗΠΑ να αποθηκεύσουν τα όπλα που προορίζονται για την Ουκρανία στην Πολωνία και τη Ρουμανία για ταχεία αποστολή μέσω των συνόρων, εάν οι εχθροπραξίες επαναληφθούν κάποια στιγμή μετά τη συμφωνία για κατάπαυση του πυρός, εκεχειρία ή συνθήκη ειρήνης.
Γράφει ο Andrew Korybko
Είμαι Αμερικανός πολιτικός αναλυτής με έδρα τη Μόσχα και ειδικεύομαι στην παγκόσμια συστημική μετάβαση προς την πολυπολικότητα.
Η επίσημη ανάγνωση του Κρεμλίνου από την πιο πρόσφατη τηλεφωνική επικοινωνία του Πούτιν με τον Τραμπ μοιράστηκε την απαίτηση του Πούτιν ότι «η πλήρης παύση της παροχής στο Κίεβο ξένης στρατιωτικής βοήθειας και πληροφοριών πρέπει να γίνει η βασική προϋπόθεση για την αποτροπή της κλιμάκωσης της σύγκρουσης και την επίτευξη προόδου προς την επίλυσή της». Η προσωρινή αναστολή της εν λόγω βοήθειας από τον Τραμπ αποδεικνύει ότι έχει την πολιτική βούληση να την διακόψει οριστικά, αν πάρει αυτό που θέλει από τις διαπραγματεύσεις με τον Πούτιν, αλλά οι Ευρωπαίοι είναι μια διαφορετική ιστορία.
Ο υπουργός Εξωτερικών Μάρκο Ρούμπιο είπε στον Τραμπ κατά τη διάρκεια συνεδρίασης του υπουργικού συμβουλίου τη Δευτέρα πριν από το τέλος των 12ωρων συνομιλιών Ρωσίας-ΗΠΑ στο Ριάντ εκείνη την ημέρα ότι «έχετε [προωθήσει παρά] παρά τα εμπόδια από άλλες χώρες», κάτι που αναμφισβήτητα ήταν ένας υπαινιγμός στην πολεμοκαπηλεία των Ευρωπαίων. Αν και σκόπιμα ασαφής, θα μπορούσε κάλλιστα να αναφερόταν στα σχέδια της ΕΕ και του Ηνωμένου Βασιλείου να συνεχίσουν να εξοπλίζουν την Ουκρανία παρά την απαίτηση του Πούτιν να σταματήσει αυτό ως μία από τις σημαντικότερες προϋποθέσεις για την ειρήνη.
Η Πολωνία, η Ρουμανία, και η Μαύρη Θάλασσα κατά φθίνουσα σειρά χρησιμεύουν ως σημεία εισόδου ξένων όπλων στην Ουκρανία, κανένα από τα οποία οι ΗΠΑ δεν έχουν πλήρη έλεγχο. Διαχειρίζονται από κοινού τον κόμβο εφοδιασμού Rzeszow στη νοτιοανατολική Πολωνία, μέσω του οποίου εκτιμάται ότι περνά το 90-95% όλων των όπλων που προορίζονται για την Ουκρανία, αλλά η εγκατάσταση αυτή μπορεί να συνεχίσει να λειτουργεί ακόμη και αν οι ΗΠΑ αποχωρήσουν. Η κατάσταση είναι παρόμοια με τη νεόκτιστη «λεωφόρο της Μολδαβίας» της Ρουμανίας για τη διευκόλυνση της αποστολής όπλων από ελληνικά λιμάνια στην Ουκρανία.
Ο αμερικανικός στρατός διαχειρίζεται μόνο από κοινού τις τοπικές λιμενικές εγκαταστάσεις στην Αλεξανδρούπολη, ενώ δεν έχει άμεση επιρροή στην «Λεωφόρο της Μολδαβίας», οι οποίες μπορούν επίσης να συνεχίσουν να λειτουργούν και χωρίς αυτήν. Όσον αφορά τη Μαύρη Θάλασσα, η νέα συμφωνία για τα σιτηρά που διαπραγματεύονται οι ΗΠΑ με τη Ρωσία θα μπορούσε είτε να οδηγήσει σε διεθνείς ελέγχους του φορτίου για τον εντοπισμό της διακίνησης όπλων είτε να δημιουργήσει μια εύλογη κάλυψη για το εμπόριο αυτό. Σε κάθε περίπτωση, όπως και στις δύο προηγούμενες, το θέμα είναι ότι και άλλοι, εκτός από τις ΗΠΑ, μπορούν να βασιστούν σε αυτή τη διαδρομή.
Ο Τραμπ είναι απίθανο να απειλήσει με οικονομικές κυρώσεις τους ονομαστικούς συμμάχους του ΝΑΤΟ, οι χώρες των οποίων συνεχίζουν να εξοπλίζουν την Ουκρανία, ακόμη και αν η δική του αποφασίσει να την διακόψει οριστικά στο πλαίσιο της σειράς πραγματιστικών συμβιβασμών που διαπραγματεύεται με τη Ρωσία για τον βιώσιμο τερματισμό της σύγκρουσης. Το μόνο σενάριο στο οποίο θα μπορούσε να συσπειρώσει το Κογκρέσο για να περάσει ένα άλλο πακέτο όπλων είναι αν η Ρωσία επεκτείνει σημαντικά την χερσαία εκστρατεία της πέρα από τις περιοχές που διεκδικεί ως δικές της, όπως συζητήθηκε εδώ.
Εφόσον αυτό δεν συμβεί, τότε η βοήθεια των ΗΠΑ της εποχής Μπάιντεν θα εξαντληθεί σύντομα και η Ουκρανία θα εξαρτηθεί τότε εξ ολοκλήρου από την ευρωπαϊκή βοήθεια, αλλά δεν είναι σαφές αν αυτή η δραστική περικοπή της βοήθειας (έχοντας επίσης κατά νου τα ήδη σημαντικά εξαντλημένα αποθέματά τους ) θα ήταν αρκετή για να σταματήσει η Ρωσία τις εχθροπραξίες. Ο Πούτιν μπορεί να συμφωνήσει σε αυτό ως μέρος της σειράς πραγματιστικών συμβιβασμών που διαπραγματεύεται με τον Τραμπ, ή θα μπορούσε ακόμα να στηριχθεί στον ομόλογό του για να ασκήσει μεγαλύτερη πίεση στους Ευρωπαίους να ακολουθήσουν τα βήματά του.
Τα χέρια του Τραμπ θα ήταν δεμένα στο δεύτερο σενάριο, όπως μόλις εξηγήθηκε, αλλά θα μπορούσε επίσης να ηγηθεί από μπροστά, προτείνοντας στους Ευρωπαίους να αποθηκεύσουν αντ’ αυτού τον εξοπλισμό που θέλουν να στείλουν στην Ουκρανία στην Πολωνία και τη Ρουμανία σύμφωνα με τις δεσμεύσεις τους για «εγγύηση ασφαλείας» προς το Κίεβο. Αυτές αναφέρονται στις διμερείς συμφωνίες που συνήφθησαν πέρυσι, σύμφωνα με τις οποίες μεγάλες χώρες όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γαλλία, η Πολωνία, η Ιταλία και οι ίδιες οι ΗΠΑ συμφώνησαν ουσιαστικά να επαναλάβουν το υφιστάμενο επίπεδο υποστήριξής τους προς την Ουκρανία σε περίπτωση επανεμφάνισης των εχθροπραξιών.
Όποια όπλα και αν εξακολουθούν να στέλνουν οι Ευρωπαίοι στην Ουκρανία δεν θα αντισταθμίσουν τη διακοπή της αμερικανικής βοήθειας, οπότε θα μεταφέρουν τον εξοπλισμό τους προς καταστροφή χωρίς άλλο σκοπό από το να καθυστερήσουν την αναπόφευκτη πολιτική επίλυση της σύγκρουσης, οπότε η Ρωσία θα μπορούσε να κερδίσει ακόμη περισσότερο έδαφος. Ο Πούτιν θα μπορούσε φυσικά να προτιμήσει το ΝΑΤΟ να μην αποθηκεύσει τίποτα κοντά στα σύνορα της Ουκρανίας για γρήγορη μεταφορά από εκεί σε περίπτωση συνέχισης του πολέμου, αλλά η Ρωσία δεν μπορεί να ελέγξει τι κάνουν στο έδαφός της.
Επομένως, ο Τραμπ και η ομάδα του καλά θα κάνουν να μεταφέρουν αυτά τα σημεία στους Ευρωπαίους προκειμένου να διευκολύνουν την ουκρανική ειρηνευτική διαδικασία. Ο Πούτιν μπορεί να μην συμφωνήσει σε κατάπαυση του πυρός ή ανακωχή όσο οι Ευρωπαίοι συνεχίζουν να εξοπλίζουν την Ουκρανία, κάτι που θα ήταν μάταιο από την πλευρά τους σε κάθε περίπτωση, ενώ θα σπαταλούσαν απλώς τα όπλα τους που θα μπορούσαν διαφορετικά να χρησιμοποιηθούν καλύτερα αν ξαναρχίσουν οι εχθροπραξίες και οι ΗΠΑ επαναφέρουν έτσι το προηγούμενο επίπεδο υποστήριξής τους προς την Ουκρανία. Αυτός ο προτεινόμενος συμβιβασμός θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια τομή.
Μεταφρασμένο από Sahiel.gr σε συνεργασία με korybko.substack.com