[δημοσιεύτηκε 15:22-05/04/23, ανανεώθηκε 16:12-06/04/23] Σε προηγούμενα άρθρα μας (09/01/2022 και 19/12/2022) παρουσιάσαμε στοιχεία που αποδεικνύουν ότι οι παράνομες τουρκικές άδειες για έρευνα και εκμετάλλευση σε περιοχές της Ανατολικής Μεσογείου, συμπίπτουν με τις προβλέψεις του γνωστού χάρτη Μπάιντεν, ο οποίος βρίσκεται ήδη στη δεύτερη φάση υλοποίησής του.
Ο χάρτης έχουμε εξηγήσει ότι σχεδιάστηκε σύμφωνα με τουρκικές υποδείξεις και διεκδικήσεις, οι οποίες εισακούστηκαν από τον «αρχιτέκτονά» του, τον πρώην Ειδικό Απεσταλμένο και νυν Ανώτερο Σύμβουλο Ενεργειακής Ασφάλειας του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Άμος Χόκσταϊν.
Ο ίδιος ο Χόκσταϊν ομολόγησε ότι: «Από το 2015-2017 [περίοδο κατά την οποία ο γνωστός χάρτης Μπάιντεν παρουσιάστηκε στον Ερντογάν και τους Ε/κ ενώ χρησιμοποιήθηκε ως δέλεαρ κατευνασμού μετά την ισραηλοτουρκική κρίση του Μαβί Μαρμαρά] υπήρχε πολιτική δραστηριότητα για να υποστηρίξουμε μια λύση στο κυπριακό πρόβλημα και η ενέργεια ήταν νέο αντικείμενο για τη διαπραγμάτευση και την ειρηνευτική διαδικασία επί του εδάφους. Αν υπήρχε επιτυχής κατάληξη, θα υπήρχε η προοπτική να εμπλακεί και η Τουρκία. Δυστυχώς η Τουρκία δεν επιθυμούσε να ολοκληρώσει τη συμφωνία και εκείνο το παράθυρο έκλεισε».
Δηλαδή την περίοδο 2015-2017 γινόταν παρασκηνιακά προσπάθειες επίλυσης του Κυπριακού (φυσικά με τη σύμφωνη γνώμη και συνέργεια του Φόρεϊν Όφις) με όχημα την ενέργεια και με απώτερο σκοπό τον διαμοιρασμό των θαλασσίων ζωνών/ορυκτού πλούτου της Ανατολικής Μεσογείου, χωρίς όμως την εμπλοκή της Ελλάδας. Παλαιότερα θέσαμε το ερώτημα: Είναι απαξίωση ή συναίνεση το γεγονός ότι η Ελλάδα ωθείται εκτός νυμφώνος της Ανατολικής Μεσογείου;
Παρακάτω σταχυολογούνται γεγονότα που εγείρουν σοβαρά ερωτήματα για την στάση των ελληνικών κυβερνήσεων, ειδικά από το 2010 και μετέπειτα. Παραθέτοντας λοιπόν χρονολογικά επίμαχες δηλώσεις πολιτικών προσώπων αλλά και εξελίξεις που αφορούν στο Αιγαίο και κυρίως στην Αν. Μεσόγειο, θα επιχειρήσουμε να ρίξουμε φως στο παρασκήνιο που δεν είναι ευρύτερα γνωστό.
Ο πρώτος σταθμός που θα αναφερθούμε είναι η επίσημη επίσκεψη του Ρ.Τ. Ερντογάν στην Αθήνα τον Μάιο του 2010 για διερευνητικές επαφές με τον τότε πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου. Ο Ερντογάν προέβη σε δηλώσεις υιοθετώντας πρώτη φορά τον όρο «win-win» τον οποίο είχε εισάγει στο δημόσιο διάλογο ο Γ. Παπανδρέου. Συγκεκριμένα, λίγη ώρα μετά την αναχώρησή του από την Αθήνα (στις 16/05/2010) ο Ερντογάν είπε ότι: «Τόσο για το θέμα της υφαλοκρηπίδας όσο και για το θέμα του εναέριου χώρου μπορούμε να πάμε στη Χάγη. Μπορούμε να φτάσουμε σε ένα αποτέλεσμα με την αντίληψη του win-win».
Σημειώνεται ότι εκ των υστέρων ο Γ. Παπανδρέου αποκάλυψε ότι ο ίδιος πρότεινε στον Ερντογάν την ιδέα να εκμεταλλευθούν την ενέργεια για την επίλυση του Κυπριακού (σε πλήρη σύμπνοια με τις προθέσεις των Αμερικανών και των Βρετανών όπως προαναφέρθηκε από τον Α. Χόκσταϊν) και πρόσθεσε ότι και το Αιγαίο μπορεί να έχει «αποθέματα μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας» κλείνοντας το μάτι και προκρίνοντας την «συνεκμετάλλευση».
Ένα χρόνο περίπου αργότερα, στις 22/08/2011, η Ελλάδα έκανε ένα σημαντικό βήμα για την κατοχύρωση των δικαιωμάτων της και προσδιόρισε ότι διεκδικεί συγκεκριμένες θαλάσσιες ζώνες με τον Νόμο Μανιάτη (Ν.4001/2011, ΦΕΚ Α’179/22.8.2011) εφαρμόζοντας την αρχή της μέσης γραμμής, σύμφωνα με τις καθόλα νόμιμες προβλέψεις του Δίκαιου της Θάλασσας. Το πρόβλημα όμως ήταν ότι το ανατολικό όριο των θαλασσίων ζωνών που διεκδικήθηκαν σταματούσε στην Κρήτη (Χάρτης-2). Μόνο εικασίες μπορούμε να κάνουμε για τους λόγους αυτής της επιλογής η οποία όμως -όπως θα δούμε παρακάτω- ενδέχεται να μην ήταν αθώα, χωρίς αυτό να καταλογίζεται απαραίτητα στον εμπνευστή του νόμου.
Στις 04/03/2013, κατά τη διάρκεια του «2ου Ανώτατου Συμβούλιου Συνεργασίας Ελλάδας-Τουρκίας», στην Κωνσταντινούπολη, επί πρωθυπουργίας Α. Σαμαρά και Ρ.Τ. Ερντογάν, ο Τούρκος τότε πρωθυπουργός επανέλαβε την παραπάνω δήλωσή του και ανέφερε ότι «μοιραστήκαμε την κοινή πεποίθηση στηριζόμενοι στην αρχή της αμοιβαίας επωφελούς λύσης, «καζάν-καζάν», ότι πρέπει να γίνουν από κοινού βήματα για την ΑΟΖ στην Ανατ. Μεσόγειο».
Τον Μάρτιο του 2019 ο πρώην ΥΠΕΞ της κυβέρνησης Αλ. Τσίπρα, Ν. Κοτζιάς, δήλωσε: «Αν αρχίσεις και γίνεσαι στις διεθνείς σχέσεις μοναχοφάης, λέγοντας «όλα δικά μου», «όλα στον έλεγχο μου», «όλα μόνος μου», τότε είσαι κι εσύ μέρος του προβλήματος. Αυτό που πρέπει να κάνεις και που προσπάθησα να κάνω είναι και να εξασφαλίσεις την ασφάλεια […] και να δώσεις μια προοπτική ότι η Τουρκία, όχι στην κυπριακή ΑΟΖ αλλά στη Μεσόγειο συνολικά, θα συμμετάσχει σε αυτή την οικονομική ανάπτυξη. […] Αν νομίζεις, όπως κάνουν μερικοί στην Ελλάδα ότι η Τουρκία με χιλιάδες μίλια δεν έχει ΑΟΖ, δεν έχει τίποτα και όλη η ΑΟΖ είναι ξέρω ‘γω το Καστελόριζο, έχει το 100% έχει όλη την περιοχή […], δεν είναι έτσι. Τα πράγματα θέλουν προσοχή, φιλική πολιτική, διεθνές δίκαιο και να τον βάζεις και τον άλλο στο παιχνίδι, για να κατευνάζεις».
Στις 05/06/2019 αποδεσμεύεται για πρώτη φορά ο χάρτης Μπάιντεν (Χάρτης-1) από το mcclatchydc.com και όπως αναφέραμε σε προηγούμενες αναλύσεις, εμφανίζει διάφορες «παραδοξότητες» ενώ έχει «προφητικά» αποτυπωμένες όλες τις εξελίξεις στην Αν. Μεσόγειο -παρότι δημιουργήθηκε το 2015 και συνέχισε να εμπλουτίζεται μέχρι το 2017 καθ’ υπόδειξη των Τούρκων (1 και 2)- με λεπτομέρειες που δεν μπορεί να θεωρηθούν τυχαίες (όπως θα εξηγηθεί παρακάτω).
Στις 27/11/2019 η Τουρκία υπογράφει -παρανόμως- με την μεταβατική κυβέρνηση της Τρίπολης το τουρκολιβυκό ψευδομνημόνιο το οποίο εν συνεχεία κατέθεσε στον ΟΗΕ (A/74/757) στις 18/03/2020. Αμφισβητεί εμπράκτως την δικαιοδοσία της Ελλάδας ανατολικά της Κρήτης, με μια δική της αυθαίρετη προσέγγιση περί διαμοιρασμού των θαλασσίων ζωνών, η οποία δεν δίνει στα νησιά -ακόμη και στην Κρήτη- επήρεια στην ΑΟΖ, καταπατώντας κατάφορα το Δίκαιο της Θάλασσας και τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα στην περιοχή.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το τουρκολιβυκό ψευδομνημόνιο αφορούσε μόνο δύο σημεία (τα οποία προστέθηκαν στον χάρτη Μπάιντεν στον Χάρτη-3, με κόκκινη γραμμή τα σημεία Α,Β). Παρά ταύτα η Τουρκία εκμεταλλευόμενη την παράνομη συμφωνία με την κυβέρνηση της Τρίπολης, κατέθεσε στον ΟΗΕ τα όρια του Χάρτη-4 (Χάρτης-4: Τα όρια της υφαλοκρηπίδας που διεκδικεί με κόκκινη γραμμή τα σημεία A,B,C,D,E,F,G) διεκδικώντας -όπως πάντα- την μερίδα του λέοντος στην Ανατολική Μεσόγειο.
Αυτό που πρέπει να τονισθεί όμως είναι ότι η Τουρκία «σεβάστηκε» τα όρια του χάρτη Μανιάτη (Χάρτης-4: Με γκρι/πράσινο καρό τα ελληνικά βυθοτεμάχια του νόμου Μανιάτη του Χάρτη-2) κατά τη σύναψη του τουρκολιβυκό ψευδομνημονίου αλλά και στα όρια που κατέθεσε στον ΟΗΕ (Χάρτης-4: Με κόκκινη γραμμή τα σημεία A,B,C,D,E,F,G). Το γεγονός αυτό από μόνο του, κινεί υποψίες για υπόγειες διεργασίες οι οποίες ενδεχομένως να πηγαίνουν πίσω στο 2011 (χρονολογία δημοσίευσης Νόμου Μανιάτη) ή και νωρίτερα.
Στις 09/12/2019, η Τουρκία δημοσιεύει εκ νέου (πρώτη δημοσίευση 27/05/2019) τις παράνομες αδειοδοτήσεις της TPAO (του 2009, 2011 και 2012) με την υποτιθέμενη τουρκική υφαλοκρηπίδα η οποία αγνοεί την επήρεια του Συμπλέγματος Μεγίστης και σταματά στον 28ο Μεσημβρινό ο οποίος τέμνει την Ρόδο (Χάρτης-5).
Διαβάστε τη συνέχεια στο i-epikaira.blogspot.com
Ακολουθήστε το Sahiel.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.