Από τον Απόστολο Αποστόλου
Πώς ένας ιός μπορεί να εργαλειοποιηθεί τόσο, ώστε να καταστεί εδώ και δύο και πλέον χρόνια ο απόλυτος διαχειριστής της ζωής; Ένας ιός ο οποίος αφέθηκε χωρίς ουσιαστική θεραπεία αν και η φαρμακευτική υποστήριξη ήταν εφικτή δεδομένου ότι φάρμακα υπήρχαν, αλλά όλες οι προσπάθειες στηρίχθηκαν αποκλειστικά στη πρόληψη (εμβόλιο) και όχι στο φάρμακο.
Παράλληλα λειτούργησε η μαζική ύπνωση του πλήθους μέσα από έναν ανίκητο φόβο και από μια μυστικοποιημένη εικόνα για αυτό που υπάρχει ως ανίκητη ασθένεια.
Κάτω από το κράτος της σχεδιοποιημένης χειραγώγησης του ανθρώπου όλα έπαιρναν μια μορφή ενός ολοκληρωτισμού. Τα Νέα Διευθυντήρια στα δύο χρόνια ήταν υγειονομικά και πολιτικά που έπλαθαν νέες στάσεις ζωής, νέες νόρμες και νέες δομές. Και ένα πρωτόγνωρο απρόσωπο στοιχείο απόλυτης εξουσιαστικότητας λειτουργούσε και απλώθηκε ως μαζική ψύχωση.
Όλοι έγιναν ξαφνικά ιολόγοι, επιδημιολόγοι, ειδικοί και υγειονομικοί προφήτες. Η αλήθεια για τον ιό δεν πέρασε ποτέ μπροστά μας σ’ αυτά τα δύο χρόνια. Πέρασαν μπροστά μας όμως τα αφηγήματα του φόβου, οι τακτικές του τρόμου, οι απειλές, οι υπερβολές, αλλά η αλήθεια δεν πέρασε.
Μετά από τον εμβολιασμό στο Δυτικό Ημισφαίριο (τουλάχιστον του 90% των δυτικών πολιτών) ακούστηκαν επίσημες φωνές που είπαν ότι τελικά η πρόληψη, η ανοσοποίηση, (δηλαδή το εμβόλιο) αποτελεί μια ψευδή αίσθηση προστασίας.(Εκτίμηση του Υπουργείου Υγείας του Ισραήλ).
Γιατί τα φάρμακα θεραπείας έμειναν στο ράφι; Γιατί θρηνήσαμε παγκοσμίως τόσους νεκρούς χωρίς χορήγηση αποτελεσματικής θεραπείας που υπήρχε; Ερωτήματα δίχως απάντηση, αλλά τα παραπάνω ερωτήματα βρήκαν μπόλικες ανόητες δικαιολογίες από ειδικούς της μεροληπτικής μονομέρειας.
Για πρώτη φορά στην ιστορία ο εμβολιασμός, δηλαδή η πρόληψη, η ανοσοποίηση, έπαιρνε μια τόσο μεγάλη διάσταση, και όχι η φαρμακευτική θεραπεία.
Έμοιαζε περισσότερο με ένα παγκόσμιο στοίχημα για το πόσο θα συναινούσαν οι πολίτες του κόσμου στην πρόληψη (και ανοσοποίηση) η οποία ακόμη ήταν και εξακολουθεί να είναι υπό δοκιμή και παράλληλα απαξιώθηκε πλήρως ένα πρόγραμμα θεραπευτικής λειτουργίας.
Μήπως η ανοσοποίηση λειτουργεί ολωσδιόλου με τα συμφέροντα κάποιων μηχανισμών καταστρατήγησης και ομηρίας, ενώ η φαρμακευτική θεραπεία δίνει έκταση στην απελευθέρωση από υποχρεωτικούς ελέγχους;
Δυστυχώς μόνο ερωτήματα τίθενται και οι απαντήσεις είναι ανύπαρκτες. Εκείνο όμως που φαίνεται παράξενο είναι ότι επιθυμούν να επιτευχθεί κάτι που μέχρι τώρα ποτέ δεν επιτεύχθη. Και αυτό το κάτι έχει να κάνει με ολικές συναινέσεις και ελέγχους.
Ωστόσο ας το καταλάβουν ότι η ολική συναίνεση δεν μπορεί να επιτευχθεί ποτέ. Κάποιοι όμως δεν παίρνουν μαθήματα από την ιστορία. Ο Γάλλος πολιτικός φιλόσοφος Αντρέ Γκλύκσμαν είχε γράψει: «Πάντοτε θα υπάρχει ένα υπόλοιπο που δεν θα εξουσιάζεται, ένα υπόλοιπο που δεν θα γίνει αντικείμενο στοχασμού, αντικείμενο εξουσία, και αντικείμενο ελέγχου».
Τι συμβαίνει λοιπόν, μήπως υπήρχε ένας φόβος ανυπακοής από την πλέμπα που κάποιοι το έβλεπαν ως απειλή και έπρεπε νε το τεστάρουν; Ο Μισέλ Φουκώ μας έχει δώσει πολλές αναλύσεις που μας βοηθάνε να εξετάσουμε το ζήτημα και πιο συγκεκριμένα το γιατί επιθυμούν οι εξουσιαστικοί μηχανισμοί μια απόλυτη κατεξουσιαστικότητα της πλέμπας.
Μας έχει πει λοιπόν τα εξής: «η έννοια πλέμπα δεν παραπέμπει μονομερώς σε μια κοινωνιολογική πραγματικότητα. Υπάρχει ως κοινωνικό σώμα μέσα στις τάξεις, στις κοινωνικές ομάδες, που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο ξεφεύγει από τις σχέσεις εξουσίας. Υπάρχει στην πλέμπα μια φυγόκεντρη δύναμη μια δυναμική που αντιπαλεύει το κατεστημένο… Είναι εκείνο το «πλεμπιστικό» που ξεφεύγει… Εκείνο που σε κάθε επίθεση της εξουσίας υψώνει μια αντίσταση, μια άρνηση, μια δυναμική, και αντιπαλεύει τους μηχανισμούς κατεξουσιαστικότητας…. Η πλέμπα χειραγωγείται με 3 τρόπους. Με κανονική καταπίεση, με εκμετάλλευση, – τακτικές των περασμένων αιώνων – ή με τη διάλυση της ίδιας της στρατηγικής της».
Τα παραπάνω μας θέτουν υποψίες και νέα ερωτήματα. Αλλά και πάλι στις ερωτηματοθεσίες μόνο υποθέσεις μπορείς να αναζητήσεις και να βρεις απαντήσεις στο το γιατί η παγκόσμια υγειονομική και πολιτική διαχείριση δοκίμασε στην περίπτωση του ιού να επιβάλλει μια πρόληψη και όχι μια φαρμακευτική θεραπεία με γρήγορα αποτελέσματα και χωρίς απώλειες ανθρωπίνων ζωών.
Το Υγειονομικό και Πολιτικό Διευθυντήριο θέλει να διώξει όλες τις υποψίες αλλά δεν τα καταφέρνει γιατί σύρεται σε μηρυκασμούς και σε απροσμέτρητες αβελτηρίες που τις βαφτίζει επιστημονισμό. Και όπως λέει ο Αντρέ Γκλυκσμάν, «όταν διώχνεις την υποψία και το παράδοξο από την πόρτα τότε εκείνα εισβάλουν από το παράθυρο. Και όταν κάποιος προσποιείται ότι ερευνά αποκλειστικά και μόνο εκείνο που δίνει λύσεις και απαντήσεις, τότε η υποψία και το παράδοξο αποτελούν ζωντανές αποδείξεις αλλά και το αποτέλεσμα ότι δεν μπορεί να υπάρξει αποφασιστική απάντηση».
Ας ξανασυναντήσουμε λοιπόν τη σκέψη για να διώξουμε τα σκοτάδια.
Απόστολος Αποστόλου. Καθηγητής φιλοσοφίας.
Ακολουθήστε το Sahiel.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
