Η Κατερίνα έκανε το σημάδι του σταυρού προς ένα λεωφορείο. Η μητέρα και ο πατέρας της επέβαιναν στο πλοίο, έτοιμοι να φύγουν από τη Βαρσοβία και να επιστρέψουν στην πατρίδα τους την Ουκρανία.
«Είναι το πιο φρικτό», μας είπε η Κατερίνα μέσα από τα δάκρυά της. «Θα μπορούσε να είναι η τελευταία φορά που βλέπω τους γονείς μου».
Η οικογένεια είχε μόλις περάσει από την πιο γλυκόπικρη επανένωση. Η Κατερίνα και η αδερφή της Αλίνα διέφυγαν από το Κίεβο πριν από λίγες μέρες.
Οι γονείς τους έκαναν διακοπές στην Κούβα όταν ξέσπασε ο πόλεμος και μόλις είχαν φτάσει στη Βαρσοβία.
Είχαν κανονίσει λοιπόν να δουν ο ένας τον άλλον, για λίγο, στο σταθμό των λεωφορείων – καθώς οι γονείς της Κατερίνας επιβιβάστηκαν σε ένα πούλμαν για να επιστρέψουν στο σπίτι τους στην Ουκρανία.
Είναι πολύ κακό να γυρνάς την πλάτη σου στο καταφύγιο και να επιστρέψεις πίσω στην κόλαση.

Μέσα από δάκρυα η μητέρα της Κατερίνας είπε αποφασιστικά: «Δεν θέλω να μείνω στην ασφάλεια της Πολωνίας. Θέλω να πάω σπίτι».
Ήταν ένα τόσο συγκινητικό θέαμα, αλλά όλα είχαν τελειώσει σε ένα λεπτό περίπου. Ούτε καιρός να μάθουμε τα ονόματα των γονιών της Κατερίνας. Μετά είχαν φύγει όλοι.
Άλλοι κατευθύνονταν προς τα λεωφορεία για να τους μεταφέρουν σε περισσότερες πολωνικές πόλεις και σε όλη την Ευρώπη. Ο πόλεμος του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν σκορπίζει κόσμο κοντά και μακριά.
Υπήρχαν τόσα πολλά λεωφορεία με πινακίδες στα παράθυρα για διάφορες χώρες της Ευρώπης, έτοιμα να πάρουν κόσμο.
Ένα πούλμαν μπήκε από την κεντρική Ουκρανία – οι επιβάτες του κατέβηκαν και περίμεναν να επιβιβαστούν σε ένα δεύτερο λεωφορείο για την Ισπανία. Κανένας από αυτούς δεν φαίνεται να έχει σχέση με την Ισπανία.
Ένα νεαρό αγόρι που περίμενε τριγύρω αναζήτησε την αγάπη της μητέρας του και στάθηκαν αγκαλιά και εκλαψαν.
Σίγουρα όταν μεγαλώσει θα το θυμάται αυτό – ποιος τους έκανε να τραπούν σε φυγή στην Ευρώπη που τους έκανε τη ζωή κόλαση.
Όμως η 15χρονη Μάρτα ήταν ήδη θυμωμένη.
“Αισθάνομαι κουρασμένη. Νιώθω πολύ κουρασμένη”, είπε. “Ξέρω ότι η Ισπανία είναι μια ασφαλής χώρα. Αλλά είμαι Ουκρανός. Θέλω να είμαι στο σπίτι με τη γάτα μου, τον σκύλο μου και την οικογένειά μου.”

Περιμένοντας να την καλέσουν για να επιβιβαστεί σε ένα λεωφορείο για την Εσθονία, η Kira στάθηκε με τη μητέρα της και το παιχνίδι της. Και οι δύο έδειχναν τόσο κουρασμένες. Και μητέρα της είπε: «Θέλω απλώς να τελειώσει ο πόλεμος».
Εντοπίσαμε ένα λεωφορείο με το Bournemouth στο μπροστινό μέρος. Αλλά σε αντίθεση με την ήπειρο της Ευρώπης, το Ηνωμένο Βασίλειο δεν δέχεται άτομα χωρίς βίζα. Μόνο άτομα με βίζα επιβιβάστηκαν στο λεωφορείο του Bournemouth και μόνο Ουκρανοί πρόσφυγες με οικογένεια στο Ηνωμένο Βασίλειο πήραν βίζα.
Ανάμεσα στους επιβάτες συναντήσαμε τη Marta Watzyk και τα παιδιά της Kristina και Matrij που επρόκειτο να μείνουν με φίλους στη Γαλλία.

Πάλεψαν πάνω από σπασμένες γέφυρες κάτω από πυρά για να ξεφύγουν από το Irpin κοντά στο Κίεβο. Είπε: “Ήταν πολύ δύσκολο να ξεφύγω από την Irpin. Τρέχαμε κάτω από τις σφαίρες.”
Η Μάρτα είπε ότι ο σύζυγός της φοβόταν τόσο πολύ για την οικογένειά του που τους ανάγκασε να φύγουν.
Είπε: “Μας έσπρωξε να πάμε. Γιατί όλοι κινδυνεύαμε. Και μας είπε ότι χρειαζόμασταν για να βγάλουμε τα παιδιά έξω. Δεν ήταν πια μέρος για να ζήσουμε.”
Χαμογέλασε με έναν τρόπο που κάνουν οι άνθρωποι όταν παραιτούνται από κάτι που ξέρουν ότι δεν μπορούν να το αλλάξουν.
Καθώς η Μάρτα μιλούσε, οι απαντήσεις της στις ερωτήσεις μας συνοδεύονταν από μουσική που ακουγόταν στο πούλμαν.
Είπε: «Δεν είμαι σίγουρη πώς ακριβώς είναι το όνομα του τραγουδιού. Αλλά ξέρω ότι είναι κάτι που παίζουν σε πούλμαν ή εστιατόρια ως μουσική υπόκρουση.

«Είναι χαρούμενο και κάτι που θα άκουγες σε ένα λεωφορείο στις διακοπές».
Είναι τόσο παράξενα αταίριαστο όσο το σκηνικό της αφήγησης της Μάρτα ότι έτρεξε για τη ζωή της με τα παιδιά της.
Καθώς οι πρόσφυγες αποβιβάζονταν από τα λεωφορεία από την Ουκρανία, ρωτήσαμε από πού κατάγονταν και ένας ένας αποκάλυψαν τα ονόματα των πόλεων και των πόλεων που είχαν γίνει γνωστές για να φέρουν τις βόμβες της Ρωσίας.
Η Νατάσια έφυγε από το Σούμι όπου δεν υπήρχε φαγητό, νερό ή ρεύμα. Την συνάντησαν φίλοι. Τη ρώτησα τι έκανε για τα προς το ζην και εκείνη μου απάντησε προσπαθώντας να μου εξηγήσει ότι είναι αισθητικός.
Ήταν μια ανάλαφρη στιγμή σε μια συζήτηση σαρκασμού και θυμού προς τον αρχιτέκτονα του πόνου όλων αυτών των ανθρώπων.
«Ο Πούτιν είναι στο καταφύγιό του», είπε σαρκαστικά. “Είναι καλά και χαμογελά. Αλλά ολόκληρο το έθνος της Ουκρανίας θα σταθεί εναντίον του.”
Πηγή: news.sky.com
Ακολουθήστε το Sahiel.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.