By Sahiel
Robert Nicholson
Το πλήρες νόημα του πρόσφατου πολέμου στον Καύκασο καταγράφηκε σε ένα θλιβερό βίντεο Αρμενίων που συγκεντρώθηκαν έξω από μια παλιά ορεινή εκκλησία για να τραγουδήσουν έναν τελευταίο ύμνο πριν φύγουν στην εξορία.
Η ταπείνωση αυτού του μικρού χριστιανικού έθνους στα χέρια του Αζερμπαϊτζάν και της Τουρκίας, δύο Αμερικανών συμμάχων, αποκαλύπτει τα όρια της δύναμης των ΗΠΑ και την ανάγκη για μια νέα στρατηγική με σκοπό να βοηθήσουν τους χριστιανούς της Μεσογείου. Μόλις τώρα, η πλειοψηφία, οι Χριστιανοί βρέθηκαν παγιδευμένοι σε συρρικνωμένα δημογραφικά νησιά σε πολιτείες με πλειοψηφία των Μουσουλμάνων που δεν μπορούν και μερικές φορές δεν θα προστατευθούν.
Το παλιό μοντέλο υπεράσπισης, η δυτική σταυροφορία, είναι ξεπερασμένο και ποτέ δεν ήταν πολύ αποτελεσματικό. Το νέο μας μοντέλο – η άσκηση πίεσης για τα ανθρώπινα δικαιώματα – είναι ακόμα λιγότερο επιτυχημένη. Η ιστορία συμβαίνει συνήθως ως εξής: Ένας χριστιανικός πληθυσμός δέχεται επίθεση, οι ομάδες υπεράσπισης απαιτούν δράση από πολιτικούς, παρόλο που πλησιάζουν τις αμερικανικές αξίες, αγνοούν το αίτημά τους για φόβο εμφάνισης προκατειλημμένων ή ενοχλητικών τοπικών δεσποτών.
Υπάρχει ένας λόγος στις προθέσεις τους: Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν είναι στην πραγματικότητα χριστιανικό κράτος, ωστόσο υποστηρίζουν ότι συνεχίζουνε την εργασία τους ανεμπόδιστα, χρόνο με το χρόνο, ελπίζοντας για ένα διαφορετικό αποτέλεσμα. Εν τω μεταξύ, το χριστιανικό αρχιπέλαγος συνεχίζει την αργή του κίνηση προς την αγκαλιά της μουσουλμανικής κατάκτησης. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Πρόεδρος Τραμπ έχει κάνει περισσότερα για τις θρησκευτικές μειονότητες από οποιονδήποτε πρόεδρο στην ιστορία. Ωστόσο, σε κανένα σημείο κατά τη διάρκεια έξι εβδομάδων πολέμου δεν προσπάθησε να σταματήσει το Αζερμπαϊτζάν και την Τουρκία, πόσο μάλλον να βοηθήσουν τους Αρμένιους.
Ο συλλογισμός του ήταν απλός: Η εξωτερική πολιτική αφορά τα συμφέροντα, και οι σχέσεις με ισχυρές πλειοψηφίες θα αναιρούν πάντα τα δικαιώματα των αδύναμων μειονοτήτων. Η συνηγορία μας αποτυγχάνει επειδή κυνηγά κυβερνητική δράση που δεν υλοποιείται ποτέ. Αυτό δεν σημαίνει ότι η αμερικανική δύναμη είναι ασήμαντη, ειδικά όταν πρόκειται για την αντιμετώπιση ολοένα και πιο αδίστακτων κρατών όπως η Τουρκία. Είτε εκφοβίζει την Ελλάδα, καταλαμβάνει την Κύπρο, εισβάλλει στη Συρία και τη Λιβύη, βομβαρδίζει το βόρειο Ιράκ, υποστηρίζει τη Χαμάς ή υποκινεί μίσος ενάντια στη Δύση, ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν φαίνεται πρόθυμος να ξεπεράσει τους Ιρανούς Αγιατολάχ ως τη μεγαλύτερη απειλή για την περιφερειακή σταθερότητα.
Απορρίπτοντας τα ηθικά επιχειρήματα, το εθνικό μας συμφέρον απαιτεί από την Ουάσινγκτον να περιορίσει τα όνειρα της Άγκυρας για ένα νέο αδιέξοδο. Ωστόσο, ακόμη και η εξουδετέρωση των ιμπεριαλιστικών θυμών του Ερντογάν δεν θα επιτύχει τον στόχο μας. Ο μόνος τρόπος για να εξασφαλιστεί ένα μέλλον για τον Χριστιανισμό της Μέσης Ανατολής είναι να ενισχύσει τα οικονομικά του θεμέλια. Μια έρευνα του προγράμματος Philos 2020 για Παλαιστίνιους χριστιανούς στη Δυτική Όχθη και τη Γάζα διαπίστωσε ότι σχεδόν οι μισοί δεν μπορούσαν να καλύψουν τις καθημερινές ανάγκες. Το ένα τρίτο προσπάθησε να μεταναστεύσει, ενώ τα δύο τρίτα ανέφεραν οικονομικούς λόγους.
Η κατάσταση είναι παρόμοια σε ολόκληρη την περιοχή. Πολύ πριν το ISIS καταστρέψει το Ιράκ και τη Συρία, πολύ πριν η Χεζμπολάχ στραγγαλίσει τον Λίβανο, αιώνες οικονομικής παρακμής είχαν αφήσει τους Χριστιανούς αδύναμους και εκτεθειμένους. Ήρθε η ώρα να στρέψουμε την εστίασή μας από την κρατική εξουσία σε ιδιωτικές επενδύσεις, συνδέοντας χριστιανούς επιχειρηματίες στη Δύση με εκείνους στη Μέση Ανατολή για άνοιγμα επιχειρήσεων, ανάπτυξη ακινήτων και μεταφορά τοπικών προϊόντων στην αγορά. Αυτή ήταν η στρατηγική επιβίωσης της πρώιμης εκκλησίας, της οποίας τα μέλη συγκέντρωσαν τον πλούτο τους προς όφελος όλων.
Απαιτεί περισσότερη δημιουργικότητα και αποφασιστικότητα από το σημερινό μοντέλο, αλλά υπόσχεται πιο αξιοπρεπή και μόνιμα αποτελέσματα. Μια ειρηνική οικονομική σταυροφορία θα δώσει προτεραιότητα στις χριστιανικές κοινότητες που έχουν κρίσιμη μάζα και ευνοϊκές συνθήκες για επενδύσεις. Εδώ, η σημασία της Αρμενίας γίνεται προφανής. Η Αρμενία όχι μόνο κατατάσσεται ψηλά στον δείκτη Ease of Doing Business της Παγκόσμιας Τράπεζας, αλλά διαθέτει επίσης έναν αναδυόμενο τομέα υψηλής τεχνολογίας και φθηνό αλλά εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό. Οι χριστιανοί έχουν κάτι που ονειρεύονται άλλοι στην περιοχή, πολιτική κυριαρχία, που ενισχύει κάθε επένδυση σε τρεις διαστάσεις.
Μια ισχυρή οικονομία σημαίνει μεγαλύτερη εμπλοκή από πιθανούς συμμάχους και μεγαλύτερη ανθεκτικότητα έναντι των τοπικών εχθρών. Μετατρέπει επίσης την Αρμενία σε ένα ασφαλές καταφύγιο για τους χριστιανούς της περιοχής που αναζητούν καλύτερες ευκαιρίες και, εάν χρειαστεί, άσυλο έκτακτης ανάγκης μεταξύ άλλων αυτόχθονων πιστών. Δεν είναι πολύ αργά για να βοηθήσουμε τους Αρμένιους, αλλά η παλιά μας προσέγγιση για όπλα και Band-Aids δεν ωφελεί.
Αυτό που χρειαζόμαστε είναι ένα έδαφος της δυτικής χριστιανικής ανησυχίας που μεταφράζεται σε απτές επενδύσεις. Όπως λέει μια παλιά Αρμενική παροιμία, «Μόλις βάλουμε τον ώμο στον ώμο, μπορούμε να γυρίσουμε βουνά».
Robert Nicholson is president of the Philos Project, an organization that promotes serious Christian engagement with the Middle East.
Μετάφραση Χωριανόπουλος Άγγελος
Πηγή: infognomonpolitics.gr – Με πληροφορίες από: nypost
