Οι ΗΠΑ συνεχίζουν να εξελίσσουν την πολιτική τους απέναντι στη σύγκρουση προς την κατεύθυνση της μεγαλύτερης κλιμάκωσης για να αντισταθμίσουν το γεγονός ότι δεν επιτρέπουν στην Ουκρανία να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ σύντομα.
Γράφει ο Andrew Korybko
Είμαι Αμερικανός πολιτικός αναλυτής με έδρα τη Μόσχα και ειδικεύομαι στην παγκόσμια συστημική μετάβαση προς την πολυπολικότητα.
Το CNN επικαλούμενο τέσσερις ανώνυμες πηγές της κυβέρνησης αναφέρει αποκλειστικά ότι οι ΗΠΑ εξετάζουν το ενδεχόμενο να επιτρέψουν ανοιχτά σε αμερικανικούς ιδιώτες στρατιωτικούς εργολάβους (PMC) να εργαστούν στην Ουκρανία με τη μισθοδοσία του Πενταγώνου με το πρόσχημα της συντήρησης και επισκευής στρατιωτικού εξοπλισμού εκεί. Ο Πολωνός πρωθυπουργός Τουσκ παραδέχθηκε ήδη στα τέλη Μαΐου ότι “υπάρχουν εκεί (στην Ουκρανία) κάποια στρατεύματα, εννοώ στρατιώτες. Υπάρχουν κάποιοι στρατιώτες εκεί. Παρατηρητές, μηχανικοί”, οπότε αυτή η εξέλιξη δεν θα ήταν κάτι καινούργιο από μόνη της.
Αυτό που είναι προβληματικό σε αυτή την πρόταση όμως είναι ότι ισοδυναμεί με μια μερική συμβατική επέμβαση που κινδυνεύει να εξομαλύνει την ολοένα και πιο ανοιχτή εμπλοκή των δυτικών δυνάμεων στο εσωτερικό της Ουκρανίας. Ο Γάλλος πρόεδρος Μακρόν απέσυρε πρόσφατα τη ρητορική του σχετικά με την έγκριση της δικής του συμβατικής επέμβασης εκεί, πιθανότατα σε μια προσπάθεια να κερδίσει πίσω τους ψηφοφόρους εν όψει των επερχόμενων πρόωρων εκλογών, αλλά αυτή η τελευταία είδηση δείχνει ότι οι ΗΠΑ έχουν πλέον αρχίσει να φλερτάρουν με αυτό το σενάριο αντ’ αυτού.
Ρώσοι αξιωματούχοι έχουν επανειλημμένα υποσχεθεί να στοχεύσουν όλες τις ξένες δυνάμεις εκεί, και η πιθανότητα να σκοτωθεί σύντομα ένας μεγάλος αριθμός Αμερικανών PMCS, όπως ακριβώς η Ρωσία εξουδετέρωσε αρκετές δεκάδες Γάλλους τον Ιανουάριο, θα μπορούσε να αξιοποιηθεί από τις ΗΠΑ ως πρόσχημα για περαιτέρω κλιμάκωση. Από τη μία πλευρά, ο πρόεδρος Πούτιν είναι απρόθυμος να κλιμακώσει, όπως αποδεικνύεται από τη χλιαρή αντίδρασή του στον πρόσφατο βομβαρδισμό των λουόμενων στην παραλία της Ουκρανίας με την υποστήριξη των ΗΠΑ, αλλά από την άλλη, δεν θα μπορούσε να κάθεται άπραγος καθώς αυτά τα PMC θέτουν σε κίνδυνο τα ρωσικά στρατεύματα.
Επομένως, θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο ότι πιθανότατα θα αποτελέσουν στόχους προτεραιότητας, έστω και μόνο για λόγους “γοήτρου”, καθώς και για την ελπίδα που έχουν ορισμένοι Ρώσοι πολιτικοί παράγοντες ότι ο πιθανώς πολύ προβεβλημένος θάνατός τους θα ασκήσει μεγαλύτερη πίεση στις ΗΠΑ να αλλάξουν την πολιτική τους απέναντι στη σύγκρουση. Οι Δημοκρατικοί πιθανότατα δεν θα καθόντουσαν άπραγοι καθώς η Ρωσία σκοτώνει τα PMCs της χώρας τους, ούτε θα ήταν πιθανό να ανακαλέσουν αυτή την πολιτική τόσο σύντομα μετά τη διακήρυξή της, εξ ου και αναμένεται κλιμάκωση.
Οι παρατηρητές μπορούν μόνο να εικάσουν ποια μορφή θα μπορούσε να πάρει, αλλά το θέμα είναι ότι η προώθηση της πρότασης να επιτραπεί ανοιχτά σε αμερικανικές PMC να εργαστούν στην Ουκρανία με τη μισθοδοσία του Πενταγώνου, εξυπηρετώντας αμερικανικό εξοπλισμό που προορίζεται να σκοτώσει Ρώσους, αντιπροσωπεύει ένα νέο επίπεδο εμπλοκής στη σύγκρουση. Η “καταστροφήτης Ρωσίαςστο Ντέιρ εζ-Ζορ”, όπου οι ΗΠΑ φέρεται να εκπαίδευσαν δεκάδες PMCs του Wagner στις αρχές του 2018, συνέβη πριν η σχέση της ομάδας αυτής με το Υπουργείο Άμυνας παραδεχθεί επίσημα και από τους δύο.
Κατά συνέπεια, το σκηνικό ήταν έτοιμο για την αποκλιμάκωση της Ρωσίας με το να μην αισθάνεται πιεσμένη να ανταποκριθεί σε αυτό που συνέβη, αλλά αυτό δεν θα συνέβαινε αν η Ρωσία σκότωνε Αμερικανούς PMCs στην Ουκρανία, οι οποίοι είναι επίσημα στο μισθολόγιο του Πενταγώνου, αφού η διοίκηση αλλάξει επίσημα την πολιτική της απέναντι σε αυτό το ευαίσθητο θέμα. Έχοντας αυτό κατά νου, οι ΗΠΑ προφανώς γνωρίζουν σε τι μπλέκουν, αλλά η γερακίσια παράταξη που βρίσκεται πίσω από αυτή την πρόταση συνεχίζει να την προωθεί ως έναν τρόπο να δείξει περαιτέρω αλληλεγγύη με τον νέο σύμμαχο της χώρας τους.
Στα μέσα Ιουνίου εξηγήθηκε ότι “Το σύμφωνο ασφαλείας των ΗΠΑ με την Ουκρανία είναι παρηγοριά για τη μη έγκριση της ένταξής της στο ΝΑΤΟ”, και στη συνέχεια, μια εβδομάδα αργότερα, ότι “Περισσότερες αεροπορικές άμυνες & διασυνοριακές επιθέσεις δεν θα αλλάξουν τη δυναμική της ουκρανικής σύγκρουσης”. Για να συνοψίσουμε προς διευκόλυνση του αναγνώστη, τα σχετικά συμπεράσματα ήταν ότι οι ΗΠΑ συνεχίζουν να εξελίσσουν την πολιτική τους απέναντι στη σύγκρουση προς την κατεύθυνση της μεγαλύτερης κλιμάκωσης για να αντισταθμίσουν το γεγονός ότι δεν επιτρέπουν στην Ουκρανία να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ σύντομα.
Ούτε η αποστολή περισσότερων αντιαεροπορικών συστημάτων, η έγκριση διασυνοριακών χτυπημάτων οπουδήποτε εντός της Ρωσίας με το πρόσχημα της προληπτικής αποτροπής ή αντιμετώπισης των απειλών από το εν λόγω έθνος, ούτε η ανοιχτή αποστολή πληρωμένων από το Πεντάγωνο PMCs στη ζώνη σύγκρουσης θα έχει σημαντική επίδραση στη δυναμική της. Η Ρωσία έχει ήδη νικήσει κατά πολύ το ΝΑΤΟ στον “αγώνα της εφοδιαστικής”/”πόλεμο φθοράς”, σε τέτοιο βαθμό που το Sky News ανέφερε στα τέλη Μαΐου ότι η Ρωσία παράγει τρεις φορές περισσότερα βλήματα από το ΝΑΤΟ στο ένα τέταρτο της τιμής.
Το μόνο που κάνουν αυτές οι κινήσεις είναι να προκαλέσουν τη Ρωσία να εγκαταλείψει την αγία αυτοσυγκράτησή της και να απαντήσει επιτέλους σε αυτές τις προκλήσεις, κάτι που θα μπορούσε στη συνέχεια να χρησιμεύσει για να δικαιολογήσει τα πιθανώς προσχεδιασμένα κλιμακωτά μέτρα των ΗΠΑ, τα οποία θα μπορούσαν εύκολα να εξελιχθούν σε μια κρίση που μοιάζει με την κρίση της Κούβας και την οποία θέλουν τα γεράκια. Η πιο πρόσφατη από αυτές τις κινήσεις είναι η πιο επικίνδυνη από όλες, λόγω της πιθανότητας η Ρωσία να σκοτώσει σύντομα δεκάδες Αμερικανούς και έτσι να ενεργοποιήσει το τριπλό καλώδιο των ΗΠΑ για “αμοιβαία” κλιμάκωση (όπως θα μπορούσε να διαμορφώσει την απάντησή της).
Η γενική τάση είναι ότι ο πόλεμος αντιπροσώπων ΝΑΤΟ-Ρωσίας στην Ουκρανία πρόκειται επομένως να ενταθεί περαιτέρω κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, ειδικά εάν αυτή η προτεινόμενη πολιτική εξαγγελθεί, διακινδυνεύοντας έτσι τον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο λόγω λανθασμένου υπολογισμού στην περίπτωση που οι ΗΠΑ χτυπήσουν στη συνέχεια απευθείας τις ρωσικές δυνάμεις στη ζώνη σύγκρουσης. Βέβαια, η συγκριτικά πιο ρεαλιστική παράταξη των ΗΠΑ μπορεί τελικά να επικρατήσει και είτε να ματαιώσει αυτή την πολιτική είτε να φροντίσει να μην αντιδράσουν οι ΗΠΑ με αυτόν τον τρόπο αν αυτό συμβεί, αλλά αυτό δεν μπορεί να θεωρηθεί δεδομένο.
Μεταφρασμένο από Sahiel.gr σε συνεργασία με korybko.substack.com