Ανακαλύφθηκε το 1811 από τον Γάλλο Bernard Courtois. Ανήκει στην ομάδα των αλογόνων και στον τομέα p του περιοδικού συστήματος. Είναι μη μεταλλικό και έχει ένα ιώδες χρώμα. Είναι λιγότερο δραστικό από άλλα αλογόνα, αλλά έχει μερικές μεταλλικές ιδιότητες όπως η ιδιότητά του να διαλύεται εύκολα.
Το ιώδιο στο σώμα
Το κύριο όργανο που χρησιμοποιεί ιώδιο είναι ο θυρεοειδής αδένας. Το 70-80% του ιωδίου του σώματος είναι αποθηκευμένο εκεί. Το ιώδιο βρίσκεται επίσης σε μικρότερες ποσότητες στους μύες, το αίμα και τις ωοθήκες. Τα χαμηλά επίπεδα του ιωδίου προκαλούν υποθυρεοειδισμό. Η ανεπάρκεια του ιωδίου μπορεί να προκαλέσει διεύρυνση του θυρεοειδή αδένα και ένας εξαιρετικά διογκωμένος θυρεοειδής αδένας ονομάζεται βρογχοκήλη. Αντίστοιχα βρογχοκήλη μπορεί να προκαλέσει και η πολύ μεγάλη ποσότητα ιωδίου.
Οι χρήσεις του ιωδίου
Το ιώδιο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να καθαρίσει το νερό, καθώς είναι ιδιαίτερα κατάλληλο για καθαρισμό πληγών. Ετσι αρκετές αλοιφές για το δέρμα περιέχουν ιώδιο. Aκόμα, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να μειώσει τη βλεννογονίτιδα όταν χρησιμοποιείται ως στοματικό διάλυμα, ειδικά μετά τη χημειοθεραπεία. Η προσθήκη ιωδίου στο ντους μπορεί να μειώσει τη φλεγμονή του κόλπου. Οι γυναίκες με ινοκυστικούς μαστούς θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν ιώδιο για να μειώσουν την ευαισθησία. Μετά την έκθεση σε ακτινοβολία, μπορεί να ληφθεί από το στόμα ιωδιούχο κάλιο, προκειμένου να αντλήσει το ιώδιο από τον θυρεοειδή αδένα. Η συνιστώμενη ημερήσια πρόσληψη ιωδίου για τους ενήλικες είναι 150 μικρογραμμάρια την ημέρα, ενώ οι έγκυες γυναίκες χρειάζονται 200 μικρογραμμάρια την ημέρα.
Φυσικές πηγές ιωδίου
Το ιώδιο βρίσκεται στα οστρακοειδή, τα λευκά ψάρια που βρίσκονται στα βαθιά νερά, καθώς και στα φύκια, ιδιαίτερα στα καφέ φύκια. Φυτικές πηγές περιλαμβάνουν τα φασόλια, το σκόρδο, το σουσάμι, το σπανάκι, τη σόγια, τα σέσκουλα και τα γογγύλια.
Το πολύ ιώδιο βλάπτει
Οι υψηλές δόσεις ιωδίου μπορεί να προκαλέσουν υποθυρεοειδισμό και το υπερβολικό ιώδιο μπορεί να οδηγήσει στη νόσο του Hashimoto, τη νόσο του θυρεοειδούς και σε καρκίνους του Grave. Για τα άτομα με νεφρική νόσο ή φυματίωση, δόσεις πάνω από 2.000 μικρογραμμάρια θα μπορούσαν να είναι τοξικές.
Αλληλεπιδράσεις με άλλα φάρμακα
Το ιώδιο μπορεί να αλληλεπιδράσει με αντιθυρεοειδικά φάρμακα, όπως και με το λίθιο. Τα άτομα που παίρνουν φάρμακα για την πίεση του αίματος, θα πρέπει να συμβουλευτούν το γιατρό τους για την πρόσληψη ιωδίου. Τα καλιοσυντηρητικά διουρητικά δεν συνιστώνται αν παίρνει κανείς και ιωδιούχο συμπλήρωμα, καθώς πολλά συμπληρώματα ιωδίου περιέχουν ήδη κάλιο. Το ιωδιούχο κάλιο έχει αποδειχθεί ότι μειώνει την αποτελεσματικότητα της βαρφαρίνης (αντιπηκτικό φάρμακο για την πρόληψη της απόφραξης αρτηριών).
[ΠΗΓΗ]
Ακολουθήστε το Sahiel.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.