Ο Τραμπ βρίσκεται σε τροχιά πολέμου από την ορκωμοσία του και εξουδετερώνει πολιτικά όλους τους εχθρούς του στο εσωτερικό, οπότε ο Ζελένσκι θα έπρεπε να γνωρίζει καλύτερα από το να γίνει ο νέος εχθρός του Τραμπ στο εξωτερικό και να ρισκάρει την οργή του.
Γράφει ο Andrew Korybko
Είμαι Αμερικανός πολιτικός αναλυτής με έδρα τη Μόσχα και ειδικεύομαι στην παγκόσμια συστημική μετάβαση προς την πολυπολικότητα.
Ο Τραμπ ξέσπασε εναντίον του Ζελένσκι σε μια ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης την Τετάρτη, όπου τον κατηγόρησε ότι είναι ένας αντιλαϊκός δικτάτορας που δεν θέλει εκλογές, ότι χειραγωγεί την Αμερική «σε έναν πόλεμο που δεν μπορεί να κερδηθεί» και ότι πιθανώς έχει κλέψει βοήθεια αξίας δεκάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων από το 2022. Αυτό ακολούθησε τον Ζελένσκι που τον κατηγόρησε ότι εκτοξεύει «ρωσική παραπληροφόρηση », αφού ο Τραμπ ισχυρίστηκε νωρίτερα ότι το ποσοστό αποδοχής του Ουκρανού ηγέτη ήταν μόλις 4%, όταν εξηγούσε γιατί δεν θα κάνει εκλογές.
Οι εντάσεις μεταξύ των δύο αυτών ανδρών υπάρχουν ήδη εδώ και αρκετό καιρό και μπορούν να εντοπιστούν στο πώς οι Δημοκρατικοί εκμεταλλεύτηκαν ένα από τα τηλεφωνήματά τους από την πρώτη θητεία του Τραμπ ως πρόσχημα για την παραπομπή του σε δίκη. Ο Τραμπ είχε καλέσει τον Ζελένσκι για να ρωτήσει σχετικά με στοιχεία που η κυβέρνησή του μπορεί να είχε στην κατοχή της και αποδείκνυαν την υποτιθέμενη διαφθορά της οικογένειας Μπάιντεν στην Ουκρανία. Αυτή η εμπειρία άφησε στον Τραμπ μια πολύ κακή αλλά μόνιμη εντύπωση για την Ουκρανία γενικά και τον Ζελένσκι ειδικότερα.
Αυτή ενισχύθηκε σταδιακά, καθώς η κυβέρνηση Μπάιντεν συμμάχησε ανοιχτά με τους Ζελένσκι καθ’ όλη τη διάρκεια της Ουκρανικής Σύγκρουσης και ακόμη περισσότερες φήμες έπεφταν στο τραπέζι για άλλες διεφθαρμένες συμφωνίες. Αξιόπιστες εικασίες για υπεξαιρεθέντα ή και χαμένα κεφάλαια άρχισαν να εξοργίζουν τον Τραμπ, όπως και το προφανές εκείνων της αμοιβαίας απροθυμίας τους να παγώσουν τουλάχιστον τις εχθροπραξίες με τη Ρωσία. Όλα έγιναν προσωπικά μόλις ο Ζελένσκι άφησε τον εαυτό του να χρησιμοποιηθεί ως προεκλογικό στήριγμα από τους Δημοκρατικούς στην Πενσυλβάνια τον περασμένο Σεπτέμβριο.
Η απάντησή του στην ιστορική εκλογή του Τραμπ περίπου έξι εβδομάδες αργότερα ήταν να προσπαθήσει να προσελκύσει τον εγωισμό του με ανειλικρινή επαίνους και ακόμη και να τον εξαγοράσει προσφέροντας μια αόριστη συμφωνία για τα σπάνια ορυκτά της Ουκρανίας, τα οποία το Κίεβο έπεισε τον Λίντσεϊ Γκράχαμ το καλοκαίρι ότι αξίζουν ένα επιβλητικό ποσό 10-12 τρισεκατομμυρίων δολαρίων. Ο Ζελένσκι απέρριψε αργότερα ένα σχέδιο συμφωνίας από τον Τραμπ, το οποίο σύμφωνα με δημοσιεύματα «θα ανερχόταν σε υψηλότερο ποσοστό του ουκρανικού ΑΕΠ από τις αποζημιώσεις που επιβλήθηκαν στη Γερμανία με τη Συνθήκη των Βερσαλλιών», αν γινόταν δεκτό.
Στη συνέχεια,το Bloomberg ανέφερε νωρίτερα αυτή την εβδομάδα ότι η Ουκρανία διαθέτει ελάχιστα ορυκτά σπάνιων γαιών, υποδηλώνοντας έτσι ότι ο Ζελένσκι προσπαθούσε να χειραγωγήσει τον Τραμπ ώστε να παράσχει στην Ουκρανία περισσότερη βοήθεια με το ψευδές πρόσχημα ότι οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να αποκομίσουν τεράστια απόδοση από την επένδυσή τους μέσω αυτών των ανύπαρκτων πόρων. Για να γίνουν τα πράγματα ακόμη χειρότερα, αυτό έγινε λίγο μετά τον φόβο που εξέφρασε ο Ζελένσκι τη Δευτέρα ότι η Ουκρανία μπορεί να μετατραπεί σε Αφγανιστάν 2.0 αν ο Τραμπ τερματίσει βιαστικά και αυτή τη σύγκρουση, κάτι που είχε ως στόχο να μπει στο πετσί του.
Δεν ήταν μόνο αυτό, αφού ο Ζελένσκι είχε επίσης εξουσιοδοτήσει τις δυνάμεις του να βομβαρδίσουν εν μέρει πετρελαϊκές υποδομές που ανήκουν στις ΗΠΑ στη Ρωσία νωρίτερα εκείνη την ημέρα, κάτι που έγινε ακριβώς πριν από τον πρώτο γύρο των συνομιλιών Ρωσίας– ΗΠΑ για την Ουκρανία, από τις οποίες στη συνέχεια παραπονέθηκε ότι αποκλείστηκε. Τα σχόλια αυτά ώθησαν τον Τραμπ να δηλώσει πόσο «απογοητευμένος» ήταν με τον Ζελένσκι. Αντί να κλείσει το στόμα του και να εργαστεί μανιωδώς στο παρασκήνιο για να αποκαταστήσει τις διαταραγμένες σχέσεις του με τον Τραμπ, ο Ζελένσκι τον κατηγόρησε ότι συνεργάζεται με τη Ρωσία.
Ο αντιπρόεδρος Βανς προειδοποίησε γρήγορα τον Ζελένσκι ότι το να «κακολογεί» τον Τραμπ θα γυρίσει μπούμερανγκ, ενώ ο σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας Γουόλτς παραπονέθηκε ότι οι δεσμοί των δύο αυτών ηγετών «πήγαιναν σαφώς προς τη λάθος κατεύθυνση». Όπως γίνεται αντιληπτό, η φαύλη ρήξη τους οφείλεται εξ ολοκλήρου στην αχαλίνωτη αλαζονεία του Zelensky που πίστευε ότι θα μπορούσε να χειραγωγήσει τον deal-master Trump με ψεύτικες υποσχέσεις για πλούτο σπάνιων γαιών και στη συνέχεια περίμενε ανεξήγητα ότι οι δημόσιες προσβολές θα τον εκφοβίσουν επιτυχώς, τα οποία είναι και τα δύο τεράστια σφάλματα κρίσης.
Αν ο Ζελένσκι είχε δαγκώσει τη γλώσσα του ακόμη και μετά την ατάκα του για το Αφγανιστάν τη Δευτέρα, τότε θα μπορούσε τουλάχιστον να είχε προσπαθήσει να ισχυριστεί άγνοια για τον στρατιωτικό βομβαρδισμό του εν μέρει πετρελαϊκών υποδομών που ανήκουν στις ΗΠΑ στη Ρωσία και να κατηγορήσει τους συμβούλους του ότι τον παραπληροφόρησαν για τον πλούτο σπάνιων γαιών της Ουκρανίας, αλλά αντ’ αυτού έσκαψε τον εαυτό του ένα λάκκο. Το να παραπονιέται ότι αποκλείστηκε από τις συνομιλίες Ρωσίας-ΗΠΑ, να κακολογεί τον Τραμπ και να υπονοεί την εγκατάλειψη από τις ΗΠΑ και στη συνέχεια να κατηγορεί τον Τραμπ ότι εκτοξεύει «ρωσική παραπληροφόρηση» ήταν λάθη.
Ο Ζελένσκι είναι τελικά δικός του άνθρωπος και πρέπει να αναλάβει την ευθύνη των πράξεών του. Είναι αδιάφορο ποιοι μπορεί να τον συμβούλευσαν εικαστικά λάθος, αφού εξακολουθεί να συμμορφώνεται με ό,τι θα μπορούσαν να προτείνουν, παρά τη φήμη του Τραμπ ότι δεν συνθηκολογεί ποτέ με όσους τον πιέζουν και κυρίως τον προσβάλλουν. Ο Τραμπ βρίσκεται σε πολεμικό μονοπάτι από την ορκωμοσία του και εξουδετερώνει πολιτικά όλους τους εχθρούς του στο εσωτερικό, οπότε ο Ζελένσκι θα έπρεπε να γνωρίζει καλύτερα από το να γίνει ο νέος εχθρός του Τραμπ στο εξωτερικό και να ρισκάρει την οργή του.
Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς οποιαδήποτε αποκατάσταση των εγκάρδιων εργασιακών σχέσεων μεταξύ του Ζελένσκι και του Τραμπ μετά από αυτό που μόλις συνέβη. Στην πραγματικότητα, ο Τραμπ μπορεί να μην θέλει καν να μιλήσει ποτέ πια με τον Ζελένσκι, αλλά μπορεί να χρειαστεί να το κάνει στο πλαίσιο της ειρηνευτικής διαδικασίας. Ο μόνος τρόπος για να αποφευχθεί η αμηχανία που θα συνεπαγόταν αυτό θα ήταν είτε να παραιτηθεί ο Ζελένσκι, είτε να αντικατασταθεί μετά την επιτέλους διεξαγωγή των εκλογών που σκανδαλωδώς ανέβαλε πέρυσι, είτε να καθαιρεθεί με κάποιο άλλο μέσο.
Στο μεσοδιάστημα, ο Τραμπ θα μπορούσε να βασιστεί σε υφισταμένους του, όπως ο ειδικός απεσταλμένος Κιθ Κέλογκ, για να μεταφέρει τα μηνύματα μεταξύ τους από εδώ και πέρα, εκτός αν στο απίθανο σενάριο ο Ζελένσκι εξευτελιστεί με μια ειλικρινή συγγνώμη και στη συνέχεια συμφωνήσει να κάνει ό,τι του ζητήσει ο Τραμπ. Δεδομένου ότι αυτό δεν είναι προβλέψιμο, δεδομένης της αχαλίνωτης αλαζονείας του, η οποία αναμφισβήτητα συνδέεται με το «σύμπλεγμα του θεού» που του καλλιέργησαν οι Δημοκρατικοί και οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί τους από τις αρχές του 2022, θα πρέπει να αρκεστούν οι διαμεσολαβητές.
Ωστόσο, ο Ζελένσκι ενδέχεται να μην έχει πολύ χρόνο για να αποφασίσει τι θα κάνει, αφού ήδη πατάει σε λεπτό πάγο, δεδομένης της αντικειμενικής αντιδημοτικότητάς του (η οποία μπορεί να μην είναι τόσο κακή όσο ισχυρίζεται ο Τραμπ, αλλά εξηγεί γιατί είναι αντίθετος με τη διεξαγωγή εκλογών) και του αυξανόμενου αριθμού αντιπάλων του στο εσωτερικό. Καθώς η κατάσταση κατά μήκος του μετώπου επιδεινώνεται και οι δεσμοί με τις ΗΠΑ συνεχίζουν να επιδεινώνονται, τόσο σε προσωπικό όσο και σε εθνικό επίπεδο, ενδέχεται σύντομα να φτάσουμε σε ένα σημείο καμπής όπου θα ξεκινήσει μια διαδικασία αλλαγής καθεστώτος κάποιου είδους.
Το αν αυτή θα λάβει τη μορφή παραίτησης, διεξαγωγής τελικά εκλογών (στις οποίες μπορεί να συμφωνήσει ακόμη και να μην είναι υποψήφιος), πίεσης για να κάνει ένα από τα παραπάνω από διαδηλώσεις μεγάλης κλίμακας (οι οποίες μπορεί να πάρουν το περίγραμμα μιας υποστηριζόμενης από τις ΗΠΑ Χρωματικής Επανάστασης), ή εκθρονισμού του μέσω πραξικοπήματος, κανείς δεν μπορεί να το φανταστεί. Υπάρχει επίσης η πιθανότητα να μη συμβεί κάτι δραματικό, αλλά αυτό μοιάζει απίθανο δεδομένης της σφοδρότητας της ρήξης του με τον Τραμπ και της εκδικητικής διάθεσης του Αμερικανού ηγέτη μετά από όλα όσα έχει περάσει.
Για τον λόγο αυτό, οι παρατηρητές δεν θα πρέπει να θεωρούν δεδομένη την κυριαρχία του Ζελένσκι στην Ουκρανία, καθώς κάτι μπορεί να συμβεί ξαφνικά, είτε αυτό είναι φυσικό γεγονός, είτε αποτέλεσμα της εντολής του Τραμπ στις μυστικές υπηρεσίες του να «τακτοποιήσουν» τον Ζελένσκι, είτε ένα μείγμα αυτών σε περίπτωση διαδηλώσεων ή απόπειρας πραξικοπήματος με την υποστήριξη των ΗΠΑ. Ο Βανς θα δικαιωθεί λοιπόν πιθανότατα στην προειδοποίηση ότι η «κακολογία» του Ζελένσκι προς τον Τραμπ θα γυρίσει μπούμερανγκ. αλλά μένει να δούμε ποια μορφή θα πάρει αυτό και αν θα καταφέρει να προχωρήσει η ειρηνευτική διαδικασία.
Μεταφρασμένο από Sahiel.gr σε συνεργασία με korybko.substack.com