Αποδεχόμενος την αδυναμία της Ρωσίας να εγκαταλείψει την αμοιβαία επωφελή συνεργασία της με την Κίνα και αναγνωρίζοντας ότι η άρση των κυρώσεων πιθανότατα δεν θα συμβεί, οι υπόλοιπες προτάσεις του θα μπορούσαν να αποτελέσουν τις παραμέτρους μιας πιθανής ρωσοαμερικανικής συμφωνίας για τον τερματισμό του πολέμου τους στην Ουκρανία.

Γράφει ο Andrew Korybko

Ο πόλεμος αντιπροσώπων ΝΑΤΟ-Ρωσίας στην Ουκρανία τείνει προς ένα αδιέξοδο από τις αρχές του έτους, αφού η αυξανόμενη υπεροχή της Μόσχας στην “κούρσα της εφοδιαστικής”/”πόλεμο φθοράς” εξασφάλισε ότι δεν θα ηττηθεί. Ωστόσο, ούτε το ΝΑΤΟ είναι πιθανό να ηττηθεί, αφού πιθανότατα θα επέμβει άμεσα -είτε στο σύνολό του είτε μέσω μιας αποστολής υπό πολωνική ηγεσία που θα επιστρατεύσει το μπλοκ μέσω του άρθρου 5- για να παγώσει τη Γραμμή Επαφής σε περίπτωση που η Ρωσία επιτύχει ένα πέρασμα και απειλήσει να σαρώσει την Ουκρανία.

Η θεαματική αποτυχία της αντεπίθεσης και το επακόλουθο φαύλο παιχνίδι ευθυνών μεταξύ των ΗΠΑ και της Ουκρανίας υποδηλώνουν έντονα ότι οι συνομιλίες με τη Ρωσία θα επαναληφθούν μέχρι το τέλος του έτους για το πάγωμα της σύγκρουσης. Πριν συμβεί αυτό, αυτοί οι σύμμαχοι σε καιρό πολέμου προσπαθούν μανιωδώς να πείσουν τους αντίστοιχους λαούς τους ότι ο άλλος είναι υπεύθυνος για αυτή την αποτυχία, ταυτόχρονα με τη διατύπωση ενός ελκυστικού οράματος για το μέλλον μετά τη σύγκρουση. Το πρώτο εξυπηρετείται από το φαύλο παιχνίδι κατηγοριών τους, ενώ το δεύτερο θα συζητηθεί τώρα.

Ο υποψήφιος των Ρεπουμπλικανών για την προεδρία Vivek Ramaswamy, ο οποίος βρίσκεται τώρα στην τρίτη θέση των δημοσκοπήσεων μετά τη νίκη του στο ντιμπέιτ της περασμένης εβδομάδας και είχε προσελκύσει νωρίτερα τεράστια προσοχή από τα μέσα ενημέρωσης για την ευθύτητά του σε ευαίσθητα θέματα, μόλις δημοσίευσε το “Δόγμα του βιώσιμου ρεαλισμού και της αναγέννησης” σε άρθρο του στο The American Conservative. Σχετικό με το παρόν άρθρο είναι το σχέδιό του για τον τερματισμό του πολέμου δι’ αντιπροσώπων ΝΑΤΟ-Ρωσίας. Οι φιλελεύθεροι-παγκοσμιοποιητές υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής και οι σύμμαχοί τους στα μέσα ενημέρωσης αντέδρασαν με οργή, και δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς γιατί.

Ο Ramaswamy περιγράφει τη σύγκρουση ως έναν “πόλεμο χωρίς νίκη” που εξάντλησε άσκοπα τα δυτικά αποθέματα προς όφελος της Κίνας. Με στόχο την αποτελεσματικότερη ανάσχεση της Λαϊκής Δημοκρατίας στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού, προτείνει, επομένως, τον απεγκλωβισμό των ΗΠΑ από τον πόλεμο αντιπροσώπων τους με τη Ρωσία το συντομότερο δυνατό. Για τον σκοπό αυτό, προτείνει να αναγνωριστούν οι νέες εδαφικές πραγματικότητες στην Ανατολική Ευρώπη, να σταματήσει η επέκταση του ΝΑΤΟ, να αρνηθεί να δεχτεί την Ουκρανία στο μπλοκ, να άρει τις κυρώσεις και να αναλάβει η Ευρώπη το βάρος της δικής της ασφάλειας.

Ο ρητός στόχος είναι να “κάνει τον Πούτιν να παρατήσει τον Σι”, και γι’ αυτό λέει ότι το αντάλλαγμα είναι “η Ρωσία να εγκαταλείψει τη στρατιωτική της συμμαχία με την Κίνα”. Ο Ramaswamy είναι πεπεισμένος ότι το σχέδιό του θα “αναβαθμίσει τη Ρωσία ως στρατηγικό έλεγχο στα σχέδια της Κίνας στην Ανατολική Ασία” αν εφαρμοστεί στην πράξη, αλλά το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει τέτοια “στρατιωτική συμμαχία” μεταξύ αυτών των δύο. Επιπλέον, είναι μη ρεαλιστικό να φανταστεί κανείς ότι οι ΗΠΑ θα “κάνουν τον Πούτιν να παρατήσει τον Σι”, καθώς είναι καλοί φίλοι και οι χώρες τους είναι στρατηγικοί εταίροι.

Αφού το ξεκαθαρίσαμε αυτό, το σχέδιο αυτό έχει τα πλεονεκτήματά του. Από ρωσικής πλευράς, διασφαλίζει τα αντικειμενικά συμφέροντα εθνικής ασφάλειας της χώρας αυτής και της δίνει την ευκαιρία να στηριχθεί στην ΕΕ για την προληπτική αποτροπή της δυνητικά δυσανάλογης οικονομικής εξάρτησης από την Κίνα μετά την άρση των κυρώσεων. Στο εσωτερικό μέτωπο, το σχέδιο του Ramaswamy απευθύνεται στη ρεαλιστική παράταξη χάραξης πολιτικής, η επιρροή της οποίας βρίσκεται σε άνοδο, όπως αποδεικνύεται από την επιτυχία που σημείωσε κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού η πολιτική της έναντι της Ινδίας, η οποία αναλύθηκε εδώ.

Η χρονική συγκυρία δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερη. Οι ΗΠΑ αναζητούν έναν τρόπο “διάσωσης του προσώπου” για την επανέναρξη των ειρηνευτικών συνομιλιών, όπως εξηγήθηκε προηγουμένως, και η αυξανόμενη επιρροή των πραγματιστών διαμορφωτών πολιτικής θα μπορούσε να τους οδηγήσει στο να παρακάμψουν τις αντιρρήσεις των φιλελεύθερων-παγκοσμιοποιητών σε αυτό, αν και οι αντίπαλοί τους θα μπορούσαν ακόμη να προσπαθήσουν να το σαμποτάρουν. Η τεράστια προσοχή των μέσων ενημέρωσης που έχει ήδη προκαλέσει ο Ramaswamy, για να μην αναφέρουμε αυτό που λαμβάνει τώρα ως αποτέλεσμα της πρότασής του, θα μπορούσε να αναδιαμορφώσει τον εθνικό διάλογο σχετικά με το τελικό παιχνίδι του πολέμου δι’ αντιπροσώπων.

Οι Αμερικανοί έχουν αρχίσει να κουράζονται με αυτή τη σύγκρουση, αλλά κανείς δεν είχε ακόμη διατυπώσει μέχρι τώρα ένα ελκυστικό όραμα για το μέλλον μετά τη σύγκρουση. Ανεξάρτητα από το πολιτικό μέλλον του Ramaswamy, το σχέδιό του χρησιμεύει για να πυροδοτήσει μια ευρύτερη συζήτηση σε όλα τα επίπεδα σχετικά με τον ρεαλισμό του συμβιβασμού με τη Ρωσία προκειμένου να απελευθερωθούν οι ΗΠΑ για τον αποτελεσματικότερο περιορισμό της Κίνας στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού. Αυτό μπορεί με τη σειρά του να διευκολύνει την επανέναρξη των συνομιλιών με τη Ρωσία, ιδίως αν ενθαρρύνει τους ρεαλιστές πολιτικούς των ΗΠΑ.

Το φαύλο παιχνίδι κατηγοριών μεταξύ των ΗΠΑ και της Ουκρανίας για την αποτυχία της αντεπίθεσης οδηγεί στο αναπόφευκτο παιχνίδι για το ποιος είναι υπεύθυνος για την ήττα αυτού του πολέμου δι’ αντιπροσώπων, με όλα αυτά να προηγούνται της διατύπωσης από την Αμερική ενός ελκυστικού οράματος για το μέλλον μετά τη σύγκρουση τόσο για τον λαό της όσο και για τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής. Η πρώτη δυναμική εντείνεται διαρκώς και γίνεται μέρα με τη μέρα όλο και περισσότερο πρωτοσέλιδο, ενώ η δεύτερη εκτυλίσσεται επίσης επί του παρόντος, αλλά ως επί το πλείστον στη σιωπή, και σε αυτή τη δυναμική συμβάλλει το σχέδιο του Ramaswamy.

Αποδεχόμενος την αδυναμία της Ρωσίας να εγκαταλείψει την αμοιβαία επωφελής συνεργασία της με την Κίνα και αναγνωρίζοντας ότι η άρση των κυρώσεων πιθανότατα δεν θα συμβεί επίσης, οι υπόλοιπες προτάσεις του θα μπορούσαν να αποτελέσουν τις παραμέτρους μιας πιθανής ρωσοαμερικανικής συμφωνίας για τον τερματισμό του πολέμου των αντιπροσώπων τους στην Ουκρανία. Αυτή η πρώην Σοβιετική Δημοκρατία δεν θα ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, ούτε το μπλοκ αυτό θα επεκταθεί περαιτέρω, και η Δύση θα αναγνωρίσει de facto τα νέα επίγεια δεδομένα στην Ανατολική Ευρώπη, ενώ η ΕΕ θα φέρει το βάρος για την ασφάλειά της.

Η Ρωσία θα έπρεπε προφανώς να συμφωνήσει σε κάποιους περιφερειακούς συμβιβασμούς επίσης σε αυτό το σενάριο, όπως η προνομιακή μετασυγκρουσιακή σχέση της Ουκρανίας με το ΝΑΤΟ και οι σκληρές εγγυήσεις ασφαλείας που πιθανώς θα παρέχει ο αγγλοαμερικανικός άξονας, αλλά αυτά θα μπορούσαν να γίνουν αποδεκτά εάν ικανοποιούνται τα άλλα συμφέροντά της. Αν υπάρξει κάποια κίνηση προς αυτή την κατεύθυνση, τότε δεν θα πρέπει να εκληφθεί κακόβουλα ως συνωμοσία της Ρωσίας που διευκολύνει τον περιορισμό της Κίνας από τις ΗΠΑ, αλλά να ιδωθεί ως αυτό που πραγματικά είναι: Η Ρωσία θέτει τα συμφέροντά της σε προτεραιότητα.

Με πληροφορίες από korybko.substack.com

Share.
Ακολουθήστε τις τελευταίες τάσεις στη Γεωστρατηγική, Πολιτική, Οικονομία και Υγεία με το Sahiel.gr για μια ενημερωμένη άποψη.
Ακολουθήστε τις τελευταίες τάσεις στη Γεωστρατηγική, Πολιτική, Οικονομία και Υγεία με το Sahiel.gr για μια ενημερωμένη άποψη.
Ακολουθήστε τις τελευταίες τάσεις στη Γεωστρατηγική, Πολιτική, Οικονομία και Υγεία με το Sahiel.gr για μια ενημερωμένη άποψη.