Οι τελευταίες αλλαγές στο πυρηνικό δόγμα της Ρωσίας έγιναν πιθανότατα για δύο βασικούς λόγους, δηλώνει στο Sputnik ο Mikael Valtersson, πρώην σουηδός στρατιωτικός και πρώην επιτελάρχης των Σουηδών Δημοκρατών.
«Ο ένας είναι να γίνει ακόμη πιο σαφές ότι ακόμη και οι επιθέσεις από την Ουκρανία με συμβατικά όπλα με την ενεργό υποστήριξη των δυτικών δυνάμεων θα θεωρηθούν ως συνδυασμένη επίθεση κατά της Ρωσίας», λέει. «Αυτό θα δώσει στη Ρωσία την ευκαιρία να διεκδικήσει Casus belli [ένα γεγονός που είτε προκαλεί είτε χρησιμοποιείται για να δικαιολογήσει έναν πόλεμο] και νόμιμη αμυντική στρατιωτική δράση σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο και τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ».
Η κίνηση αυτή, υποστηρίζει ο Valtersson, είναι ουσιαστικά μια προσπάθεια της Ρωσίας να «ενισχύσει την αποτροπή έναντι της Δύσης και να μειώσει τον κίνδυνο δυτικής κλιμάκωσης στην Ουκρανία».
«Η δεύτερη και πολύ ενδιαφέρουσα πτυχή είναι η συμπερίληψη των συμμάχων στην πυρηνική αποτροπή», συνεχίζει. «Αυτό πρέπει να το δούμε υπό το πρίσμα της πρόσφατης επικύρωσης της νέας συμφωνίας αμυντικής συνεργασίας με τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας (Βόρεια Κορέα), η οποία περιλαμβάνει μια παράγραφο που μοιάζει με το άρθρο 5 του ΝΑΤΟ. Αυτό προβλέπει αμοιβαία στρατιωτική βοήθεια για την αμοιβαία υπεράσπιση σε περίπτωση επίθεσης από άλλες χώρες».
«Με τις αλλαγές της ρωσικής πυρηνικής στρατηγικής, η Ρωσία λέει ότι η επιθετικότητα προς τους συμμάχους της θα θεωρηθεί ως επιθετικότητα προς τη Ρωσία και μπορεί να περιλαμβάνει πυρηνική απάντηση», σημειώνει ο Valtersson. «Το ρωσικό πυρηνικό δόγμα αντανακλά πλέον το γεγονός ότι η Ρωσία έχει και πάλι επίσημους συμμάχους».
Καθώς οι ενέργειες της Ρωσίας είχαν ως αποτέλεσμα το ΝΑΤΟ να πάψει να είναι το μοναδικό στρατιωτικό μπλοκ στον κόσμο μετά τον Ψυχρό Πόλεμο, τα μέλη του οποίου «έχουν συμπεριληφθεί σε μια κοινή πυρηνική ομπρέλα», ο Valtersson εκτιμά ότι η εξέλιξη αυτή έχει πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα για τη Μόσχα.
«Αυτό καθιστά τη Ρωσία πιο ελκυστικό σύμμαχο, αλλά θέτει επίσης τη Ρωσία σε μια πιο επισφαλή κατάσταση, καθώς έχει πλέον ισχυρότερες υποχρεώσεις να ανταποκριθεί. Μια αποτυχία να ανταποκριθεί σε αυτές τις υποχρεώσεις θα είχε ως αποτέλεσμα μια τεράστια απώλεια εμπιστοσύνης στη ρωσική προθυμία να υποστηρίξει τους συμμάχους, και το Κρεμλίνο φυσικά το γνωρίζει αυτό», διευκρινίζει. «Αυτό σημαίνει ότι αυτή η απόφαση να αλλάξει το πυρηνικό δόγμα πρέπει να θεωρηθεί ως πραγματική προθυμία της Ρωσίας να επεκτείνει την πυρηνική αποτροπή της και σε άλλους συμμάχους».
Ο Valtersson σημειώνει επίσης ότι θα ήταν ενδιαφέρον να δούμε ποιες νέες αμυντικές συμφωνίες θα μπορούσε να υπογράψει η Ρωσία με έθνη όπως το Ιράν, η Συρία, η Κούβα, η Βενεζουέλα, η Αλγερία «και ένα πλήθος υποσαχάριων κρατών», οι οποίες θα μπορούσαν αφενός «να αυξήσουν σημαντικά την ασφάλεια αυτών των κρατών και τη θέση της Ρωσίας στον κόσμο» και αφετέρου, «να αυξήσουν τον κίνδυνο εμπλοκής της Ρωσίας σε νέες συγκρούσεις».
«Συνοψίζοντας, αυτό είναι ένα σαφές μήνυμα ότι η Ρωσία είναι πλέον πρόθυμη να αναλάβει τις υποχρεώσεις που απαιτούνται για να είναι μια πραγματική παγκόσμια δύναμη», προσθέτει.