Η υπόθεση ότι ο αγγλοσαξονικός άξονας είναι κομβικός για τον πόλεμο δι’ αντιπροσώπων στην Ουκρανία κατά της Ρωσίας είναι μόνο εν μέρει αληθής. Η Γερμανία είναι στην πραγματικότητα ο δεύτερος μεγαλύτερος προμηθευτής όπλων της Ουκρανίας, μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ο καγκελάριος Όλαφ Σολτς υποσχέθηκε στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βίλνιους ένα νέο πακέτο όπλων αξίας 700 εκατομμυρίων ευρώ, συμπεριλαμβανομένων πρόσθετων αρμάτων μάχης, πυρομαχικών και συστημάτων αεράμυνας Patriot, θέτοντας το Βερολίνο, όπως είπε, στην πρώτη γραμμή της στρατιωτικής υποστήριξης της Ουκρανίας.
Ο Γερμανός υπουργός Άμυνας Μπόρις Πιστόριους τόνισε: “Με τον τρόπο αυτό συμβάλλουμε σημαντικά στην ενίσχυση της παραμονής της Ουκρανίας”. Ωστόσο, η παντομίμα που παίζεται μπορεί να έχει πολλαπλά κίνητρα.
Βασικά, το κίνητρο της Γερμανίας εντοπίζεται στη συντριπτική ήττα από τον Κόκκινο Στρατό και έχει ελάχιστη σχέση με την Ουκρανία ως τέτοια. Η κρίση στην Ουκρανία παρείχε το πλαίσιο για την επιτάχυνση της στρατιωτικοποίησης της Γερμανίας. Εν τω μεταξύ, τα ρεβανσιστικά αισθήματα σηκώνουν κεφάλι και υπάρχει μια “διακομματική συναίνεση” μεταξύ των κορυφαίων κεντρώων κομμάτων της Γερμανίας – CDU, SPD και Πράσινο Κόμμα – στο θέμα αυτό.
Σε συνέντευξή του το Σαββατοκύριακο, ο κορυφαίος εμπειρογνώμονας του CDU σε θέματα εξωτερικής πολιτικής και άμυνας Ρόντερικ Κιζεβέτερ (πρώην συνταγματάρχης, ο οποίος ήταν επικεφαλής του Συνδέσμου Εφέδρων της Bundeswehr από το 2011 έως το 2016) πρότεινε ότι αν οι συνθήκες το δικαιολογούν στην κατάσταση στην Ουκρανία, το ΝΑΤΟ θα πρέπει να εξετάσει το ενδεχόμενο “να αποκόψει το Καλίνινγκραντ από τις ρωσικές γραμμές ανεφοδιασμού. Βλέπουμε πώς αντιδρά ο Πούτιν όταν βρίσκεται υπό πίεση”. Το Βερολίνο εξακολουθεί να πονάει κάτω από την παράδοση της αρχαίας πρωσικής πόλης του Königsberg τον Απρίλιο του 1945.
Ο Στάλιν διέταξε 1,5 εκατομμύριο σοβιετικούς στρατιώτες, υποστηριζόμενους από αρκετές χιλιάδες άρματα μάχης και αεροσκάφη, να επιτεθούν στις σπασμένες ναζιστικές μεραρχίες Panzer που είχαν οχυρωθεί βαθιά στο Königsberg. Η κατάληψη του βαριά οχυρωμένου προπυργίου του Königsberg από τον σοβιετικό στρατό γιορτάστηκε στη Μόσχα με ένα πυροβολικό σάλπισμα από 324 κανόνια που έριχναν από 24 βλήματα το καθένα.
Προφανώς, τα σχόλια του Ρόντερικ Κιζεβέτερ δείχνουν ότι τίποτα δεν ξεχνιέται ή συγχωρείται στο Βερολίνο ακόμη και μετά από 8 δεκαετίες. Έτσι, η Γερμανία είναι ο στενότερος σύμμαχος της κυβέρνησης Μπάιντεν στον πόλεμο κατά της Ρωσίας. Η γερμανική κυβέρνηση έχει δηλώσει την κατανόησή της για την αμφιλεγόμενη απόφαση της κυβέρνησης Μπάιντεν να προμηθεύσει την Ουκρανία με πυρομαχικά διασποράς. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος σχολίασε στο Βερολίνο: “Είμαστε βέβαιοι ότι οι Αμερικανοί φίλοι μας δεν πήραν την απόφασή τους ελαφρά τη καρδία, να παραδώσουν αυτού του είδους τα πυρομαχικά”.
Ο πρόεδρος Φρανκ-Βάλτερ Σταϊνμάγερ σημείωσε: “Στην παρούσα κατάσταση, δεν πρέπει να εμποδίζει κανείς τις ΗΠΑ”. Μάλιστα, το κορυφαίο στέλεχος του CDU Kiesewetter πρότεινε σε συνέντευξή του στην εφημερίδα “taz”, που πρόσκειται στο κόμμα των Πρασίνων, ότι όχι μόνο θα πρέπει να δοθούν στην Ουκρανία “εγγυήσεις, και αν χρειαστεί, ακόμη και να της παρασχεθεί πυρηνική βοήθεια, ως ενδιάμεσο βήμα προς την ένταξη στο ΝΑΤΟ”.
Ταυτόχρονα με τη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βίλνιους (11-12 Ιουλίου), η Rheinmetal, η μεγάλη γερμανική εταιρεία κατασκευής όπλων με ιστορία 135 ετών, αποκάλυψε ότι ανοίγει ένα εργοστάσιο παραγωγής τεθωρακισμένων οχημάτων στη δυτική Ουκρανία, σε άγνωστη τοποθεσία, μέσα στις επόμενες δώδεκα εβδομάδες. Αρχικά, θα κατασκευάζονται και θα επισκευάζονται γερμανικά τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού Fuchs, ενώ υπάρχουν σχέδια για την κατασκευή πυρομαχικών και ενδεχομένως ακόμη και συστημάτων αεράμυνας και αρμάτων μάχης.
Ο διευθύνων σύμβουλος της Rheinmetall δήλωσε στο CNN τη Δευτέρα ότι, όπως και άλλα ουκρανικά εργοστάσια όπλων, το νέο εργοστάσιο θα μπορούσε να προστατεύεται από ρωσική αεροπορική επίθεση. Η Γερμανία έχει υπερδιπλασιάσει το 2022 το κονδύλι των 2 δισεκατομμυρίων ευρώ για την αναβάθμιση των ενόπλων δυνάμεων της Ουκρανίας. Τώρα αγγίζει περίπου τα 5,4 δισ. ευρώ με περαιτέρω σχέδια για αύξηση στα 10,5 δισ. ευρώ.
Τώρα, όλα αυτά αφορούν τη Ρωσία; Η Γερμανία δεν μπορεί να αγνοεί ότι η Ουκρανία δεν έχει απλά καμία ελπίδα στη γη να νικήσει στρατιωτικά τη Ρωσία. Η Γερμανία παίζει το μακροπρόθεσμο παιχνίδι. Δημιουργεί ίδια κεφάλαια στη δυτική Ουκρανία, όπου δεν είναι η Ρωσία αλλά η Πολωνία ο αντίπαλός της. Από τότε που ο τσαρικός στρατός προέλασε στη Γαλικία το 1914, η Ρωσία έχει μια δύσκολη ιστορία με τους Ουκρανούς εθνικιστές. Αν ο σημερινός πόλεμος στην Ουκρανία επεκταθεί στη δυτική Ουκρανία, αυτό δεν μπορεί να είναι επιλογή της Ρωσίας αλλά από κάποια αναγκαιότητα που της επιβάλλεται.
Η σοβιετική νίκη στην Ουκρανία τον Οκτώβριο του 1944, η κατοχή της ανατολικής Ευρώπης από τον Κόκκινο Στρατό και η συμμαχική διπλωματία είχαν ως αποτέλεσμα την επαναχάραξη των δυτικών συνόρων της Πολωνίας με τη Γερμανία και της Ουκρανίας με την Πολωνία. Με απλά λόγια, με την αποζημίωση των γερμανικών εδαφών στα δυτικά, η Πολωνία συμφώνησε στην παραχώρηση της Βολυνίας και της Γαλικίας στη δυτική Ουκρανία- μια αμοιβαία ανταλλαγή πληθυσμών δημιούργησε για πρώτη φορά μετά από αιώνες ένα σαφές εθνοτικό, καθώς και πολιτικό, πολωνο-ουκρανικό σύνορο.
Είναι απολύτως πιθανό ότι ο συνεχιζόμενος πόλεμος στην Ουκρανία θα αλλάξει ριζικά τα εδαφικά όρια της Ουκρανίας στα ανατολικά και τα νότια. Ενδεχομένως, μπορεί να ανοίξει εκ νέου τη μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο διευθέτηση όσον αφορά και τη δυτική Ουκρανία. Η Ρωσία έχει επανειλημμένα προειδοποιήσει ότι η Πολωνία στοχεύει να ανατρέψει την εκχώρηση της Βολυνίας και της Γαλικίας στη δυτική Ουκρανία. Μια τέτοια τροπή των γεγονότων θα φέρει σίγουρα στο προσκήνιο το ζήτημα των γερμανικών εδαφών που αποτελούν σήμερα μέρος της Πολωνίας.
Ίσως, εν αναμονή των επερχόμενων αναταράξεων, τον περασμένο Οκτώβριο, οκτώ μήνες μετά την έναρξη της ρωσικής επέμβασης τον Φεβρουάριο, η Βαρσοβία απαίτησε από το Βερολίνο αποζημιώσεις για τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο -ένα ζήτημα που η Γερμανία λέει ότι διευθετήθηκε το 1990- ύψους 1,3 τρισεκατομμυρίων ευρώ.
Σύμφωνα με τη Διάσκεψη του Πότσνταμ (1945), τα “πρώην ανατολικά εδάφη της Γερμανίας” που αποτελούν σχεδόν το ένα τέταρτο (23,8%) της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης με την πλειοψηφία να παραχωρείται στην Πολωνία. Το υπόλοιπο, αποτελούμενο από τη βόρεια Ανατολική Πρωσία, συμπεριλαμβανομένης της γερμανικής πόλης Königsberg (που μετονομάστηκε σε Kaliningrad), παραχωρήθηκε στη Σοβιετική Ένωση.
Μην κάνετε κανένα λάθος σχετικά με τη σημασία των ανατολικών συνόρων για τη γερμανική κουλτούρα και πολιτική. Πράγματι, υπάρχει πάντα κάτι ασταθές σε μια “ανάπηρη” Μεγάλη Δύναμη όταν εμφανίζεται μια εντελώς νέα ένταση στις πολιτικές, οικονομικές και ιστορικές συνθήκες, η οποία ωθεί τους κυβερνώντες να μετατρέψουν τις ιδέες σε πραγματικότητα, και οι ρεβανσιστικοί και ιμπεριαλιστικοί λόγοι που έρρεαν αθόρυβα αλλά σταθερά κάτω από την επιφάνεια των προσεκτικά μελετημένων διπλωματικών προσπαθειών αρχίζουν να ανιχνεύουν την παν-εθνικιστική επέκταση.
Εκ των υστέρων, δεν πρέπει να λησμονείται ο διαβολικός ρόλος της Γερμανίας – και ιδιαίτερα του τότε υπουργού Εξωτερικών και νυν προέδρου Σταϊνμάγερ – να ευθυγραμμιστεί η Γερμανία με τα νεοναζιστικά στοιχεία κατά την αλλαγή καθεστώτος στο Κίεβο το 2014 και η επακόλουθη γερμανική δολιότητα στην εφαρμογή της Συμφωνίας του Μινσκ (“φόρμουλα Σταϊνμάγερ”), όπως παραδέχθηκε πρόσφατα τον Φεβρουάριο η πρώην καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ.
Αρκεί να πούμε ότι, ακόμη και όταν η Ρωσία κερδίζει τον πόλεμο στην Ουκρανία, η ανησυχία των Γερμανών υπευθύνων της εξωτερικής πολιτικής αντιμετωπίζει για άλλη μια φορά την ανάγκη επαναπροσδιορισμού του τι ήταν γερμανικό. Έτσι, ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι μόνο το μέσο για ένα σκοπό. Πρόσφατες αναφορές δείχνουν ότι το Βερολίνο μπορεί να κινείται, επιτέλους, προς την ικανοποίηση της εκκρεμούς απαίτησης της Ουκρανίας για πυραύλους Κρουζ- Taurus με βεληνεκές που υπερβαίνει τα 500 χιλιόμετρα και μοναδική “πολεμική κεφαλή πολλαπλών αποτελεσμάτων” που μπορεί να αλλάξει τη δυναμική της μάχης στο πεδίο της μάχης και να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για τη νίκη.
Εξίσου, οι Γερμανοί στρατιώτες αποτελούν ήδη περίπου το ήμισυ της ομάδας μάχης του ΝΑΤΟ που είναι ήδη παρούσα στη Λιθουανία. Ο υπουργός Άμυνας Μπόρις Πιστόριους δήλωσε πριν από δύο εβδομάδες κατά την επίσκεψή του στο Βίλνιους ότι η Γερμανία προετοιμάζει την υποδομή για τη μόνιμη εγκατάσταση 4.000 στρατιωτών (“μια ισχυρή ταξιαρχία”) στη Λιθουανία, ώστε να έχει τη δυνατότητα να διατηρεί στρατιωτική ευελιξία στην ανατολική πτέρυγα. Η απόφαση έχει την υποστήριξη τόσο του κυβερνητικού συνασπισμού της Γερμανίας όσο και της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Ο εμπειρογνώμονας εξωτερικής πολιτικής του CDU και μέλος της Bundestag ο Ρόντερικ Κιζεβέτερ, χαρακτήρισε την ιδέα της δημιουργίας γερμανικής βάσης στη Βαλτική “απόφαση λογικής και αξιοπιστίας”. Πράγματι, υπήρξαν στο παρελθόν, ιστορικά μιλώντας, προσπάθειες δημιουργίας γερμανικής κυριαρχίας στη Βαλτική με βάση αναθεωρητικές αξιώσεις προς τα νέα κράτη της Εσθονίας, της Λετονίας και της Λιθουανίας, όπου είχαν εγκατασταθεί Γερμανοί άποικοι ήδη από τον 12ο και 13ο αιώνα.
Με πληροφορίες από orientalreview.org