Ο συγγραφέας είναι ειδικός στη σύγχρονη παγκόσμια ιστορία, διδάσκει στο Διεθνές Πανεπιστήμιο του Σεράγεβο (IUS) και στο Τμήμα Διεθνών Σχέσεων και Διπλωματίας στη Σχολή Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Σεράγεβο.
Η Βοσνία-Ερζεγοβίνη αντιμετωπίζει «τη μεγαλύτερη υπαρξιακή απειλή της μεταπολεμικής περιόδου», ήταν λόγια που είπε ο σημερινός Ύπατος Εκπρόσωπος Christian Schmidt στα τέλη του περασμένου έτους και αυτή η ακριβής περιγραφή της κατάστασης θα πρέπει να αντηχεί στη διεθνή κοινότητα σε καθημερινή βάση. Ο κ. Schmidt ως έμπειρος πολιτικός και κάποιος που έχει σημαντικές εκτελεστικές εξουσίες (οι πιο αποτελεσματικοί είναι οι εξουσίες της Βόννης που δόθηκαν στο Γραφείο του Ύπατου Εκπροσώπου το 1997), πιθανότατα προσπάθησε να αφυπνίσει τους ευρωπαίους ηγέτες και τους παγκόσμιους συμμάχους τους να αναλάβουν σοβαρή πολιτική δράση πριν προλάβει. να είναι πολύ αργά.
Πράγματι, θα μπορούσαν να παρουσιαστούν τόσοι πολλοί λόγοι για να υποστηρίξουν αυτήν την κατάσταση επείγοντος. Ωστόσο, οι ιστορικές αναμνήσεις πρέπει να είναι αρκετές. Ο Σέρβος τρομοκράτης Gavrilo Princip, ο οποίος δολοφόνησε τον αρχιδούκα Franz Ferdinand στο Σεράγεβο (1914), ήταν μια σπίθα που πυροδότησε τον Μεγάλο Πόλεμο. Η πτώση του κομμουνισμού στην Ανατολική Ευρώπη στα τέλη του 20ου αιώνα είχε θανατηφόρες συνέπειες στην πρώην Γιουγκοσλαβία με μαζικές θηριωδίες (και γενοκτονίες) που διαπράχθηκαν κυρίως από σερβικές δυνάμεις στη Βοσνία. Το κάπως μικρό κράτος της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης σηματοδότησε την αρχή και το τέλος του προηγούμενου αιώνα με πολύ αρνητικό τρόπο, και είναι επαρκής λόγος για να πάρουμε στα σοβαρά μια πρόσφατη κρίση.
Εκτός από αυτούς, υπάρχουν και άλλοι λόγοι ανησυχίας. Η ευρωπαϊκή ασφάλεια, που κινδυνεύει από τη σταθερή στάση της Ρωσίας απέναντι στην Ουκρανία και την πιθανή της διεύρυνση στο ΝΑΤΟ, ισορροπεί ολόκληρη την ήπειρο στο «Θουκυδιδαίο χείλος». Το όλο πλαίσιο μοιάζει με μια νέα σύγκρουση μεταξύ της Δύσης και της φιλελεύθερης, δημοκρατικής τάξης της ενάντια στην Ανατολή και την απολυταρχία της. Επιπλέον, έχει επικίνδυνο αντίκτυπο σε πρώην κομμουνιστικά κράτη σε μια ευρεία ζώνη από τη Βαλτική έως τις χώρες της Κεντρικής, Ανατολικής και Νοτιοανατολικής Ευρώπης λόγω της αυξανόμενης κινεζικής επιρροής από την επενδυτική πολιτική. Το ευρασιατικό μπλοκ, κυρίως η Ρωσία και η Κίνα πραγματοποιούν τακτικές κινήσεις για να αποπροσανατολίσουν την ΕΕ, χρησιμοποιώντας επίσης την ενέργεια ως πολιτικό εργαλείο σε αυτόν τον αγώνα.
Οι εντάσεις μπορεί να οδηγήσουν σε παγκόσμια κρίση
Υπό αυτή την έννοια, οι πολιτικές εντάσεις στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη έχουν την ικανότητα να εξελιχθούν σε παγκόσμια κρίση. Αυτό το «ευρωπαϊκό hotspot» έχει τόσα πολλά πιθανά επεξηγηματικά μοτίβα που οποιοσδήποτε ερευνητής μπορεί να βασιστεί στη γνώμη του, η οποία θα κοινοποιηθεί στο κοινό. Η ευαισθητοποίηση σχετικά με τη σημασία της αφηγηματικής πλαισίωσης για και έναντι της εύθραυστης κοινωνίας είναι απαραίτητη. Από πολιτιστική και θρησκευτική άποψη, για παράδειγμα, η Βοσνία αντιπροσωπεύει το σημείο συνάντησης μονοθεϊστικών πίστεων και παραδόσεων, πράγματι ότι οποιαδήποτε εχθρότητα θα επηρεάσει τις σχέσεις μεταξύ Ισλάμ και Χριστιανισμού.
Εάν κάποιος θα ήθελε να το εξηγήσει μέσα από τους φακούς του σύγχρονου κράτους, θα πρέπει να συμπεριληφθεί η περιεκτική αναφορά για την εθνοτική ποικιλομορφία, την άνοδο του εθνικισμού τις παραμονές της παρακμής των οικουμενικών αυτοκρατοριών (Αυστροουγγρικής, Οθωμανικής, Ρωσικής) και πρόσφατες πολιτικές ιδέες . Αυτή η αναφορά θα πρέπει να ασχολείται με την ιστορία των Δυτικών Βαλκανίων τον 19ο και τον 20ό αιώνα, όχι μόνο με την τρέχουσα αναταραχή στη Βοσνία. Διαφορετικά, το κοινό πιθανότατα θα παραπληροφορούσε.
Πιθανότατα, μια διατεταγμένη γνώμη δημοσιεύεται στο www.antiwar.com από τον Doug Bandow, ανώτερο συνεργάτη στο Cato Institute (Ουάσιγκτον, ΗΠΑ). Αναλογιζόμενος τη Βοσνιακή Κρίση, ο κ. Μπάντοου παρερμήνευσε εντελώς τη σερβική επίθεση στη βοσνιακή κυριαρχία με επικεφαλής τον Μίλοραντ Ντόντικ, μέλος της Βοσνιακής Προεδρίας, βάζοντάς την στις εσωτερικές της διαμάχες για την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ. Η ελευθεριακή υπεράσπιση προς τον μη παρεμβατικό χρησιμοποιείται για να τονίσει τις κακές πλευρές των στρατιωτικών επιχειρήσεων τη δεκαετία του ’90, όπως συνέβαινε στην κυβέρνηση Κλίντον. Είναι δυνατόν χωρίς παρατήρηση ουσιωδών θεμάτων όπως η δικαιοσύνη, τα ανθρώπινα δικαιώματα, το δικαίωμα στην υπεράσπιση κ.λπ.; Αυτά τα θέματα ανεστάλησαν εντελώς από το καθεστώς Μιλόσεβιτς και τους συνεργάτες του στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, τους εγκληματίες πολέμου Karadžić, Krajišnik, Mladić και δεκάδες άλλους.
Οι διεθνείς θεσμοί αποτυγχάνουν
Η αποτυχία προστασίας των ευάλωτων εθνών σε όλο τον κόσμο είναι ντροπή για τον ΟΗΕ και όλες τις άλλες παγκόσμιες συμμαχίες. Γνωρίζουμε ότι οι ΗΠΑ είναι ηγέτης στην προώθηση της διεθνούς ασφάλειας ανεξάρτητα από το ποια πολιτική επιλογή, Ρεπουμπλικάνοι ή Δημοκρατικοί, ήταν στην εξουσία. Συνδέεται όμως και με το αίσθημα της δικαιοσύνης, όπου η προστασία των αδυνάτων χρειάζεται δράση και πάνω από πολιτικά παιχνίδια και στρατηγικές εξωτερικής πολιτικής. Ωστόσο, όπως στην περίπτωση των Ροχίνγκια και των Ουιγούρων, βλέπουμε πλέον ότι το θέμα της προστασίας των ευάλωτων δεν αποτελεί πλέον προτεραιότητα.
Μια διαφορετική άποψη, η υπεράσπιση συγκεκριμένων ιδεών είναι κάτι παραπάνω από θεμιτή, αλλά χρειάζεται επίσης να επιχειρηματολογηθεί. Αυτό δεν συμβαίνει με τον Bandow. Ο αποσχισμός του Ντόντικ δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό ως μη απειλητικό και ενάντια στον ιμπεριαλισμό. Αντίθετα, η υποστήριξη της απόσχισης του τμήματος της Βοσνίας όπου διαπράχθηκαν φρικτά εγκλήματα, συμπεριλαμβανομένου του εγκλήματος της γενοκτονίας στην περιοχή της Σρεμπρένιτσα, μαρτυρεί ότι η απειλή της Μεγάλης Σερβίας θα οδηγούσε αναπόφευκτα σε ένοπλες συγκρούσεις, αλλά και ότι η επιθυμία του Βελιγραδίου να εδραιώσει την ηγεμονία του σε ολόκληρη την περιοχή είναι ζωντανή. Οι μικροί ιμπεριαλισμοί είναι τόσο επικίνδυνοι όσο και οι μεγάλοι.
Οι Αμερικανοί απομονωτιστές, σε αυτή την περίπτωση, πρέπει να λειτουργήσουν με σαφείς δείκτες. Οι περίπλοκες σχέσεις στα Δυτικά Βαλκάνια ήταν προϊόν επιρροής πολλών μεγάλων δυνάμεων μακροπρόθεσμα, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών. Η αποχώρηση από την περιοχή δεν μπορεί να βασίζεται στην αρχή του να σηκώσει κανείς τα χέρια και να φύγει. Η δικαιοσύνη θα πρέπει να αποδίδεται από αυτούς που την πρεσβεύουν δηλωτικά. Δικαιοσύνη θα ήταν ο σεβασμός της απόφασης του βοσνιακού κράτους να γίνει μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, αλλά και η διαγραφή των αποτελεσμάτων της γενοκτονίας. Σε αυτή την περίπτωση, πολλές διαφορές θα διευθετούνταν και η πραγματική συνεργασία σε περιφερειακό επίπεδο θα αποκτούσε ένα σαφές πλαίσιο. Όλες οι χώρες, Μαυροβούνιο, Σερβία, Βόρεια Μακεδονία, Κόσοβο και Αλβανία, θα είχαν χώρο να βρουν λύσεις μεταξύ τους, χωρίς τη μεσολάβηση ή την επιβολή αποφάσεων από διεθνείς παράγοντες.
**Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι του συγγραφέα και δεν αντικατοπτρίζουν απαραίτητα τη συντακτική πολιτική του Sahiel.gr.
Πηγή: aa.com
Ακολουθήστε το Sahiel.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
