Η πρόσφατη επισημοποίηση της στρατιωτικής συμμαχίας Ρωσίας-Βόρειας Κορέας προκάλεσε σοκ στην πολιτική Δύση, ακόμη περισσότερο από τις προηγούμενες συμφωνίες της Μόσχας με την Πιονγκγιάνγκ. Το πλήρες κείμενο της συμφωνίας περιλαμβάνει 23 άρθρα που αφορούν τη στενή οικονομική, διπλωματική, επιστημονική και στρατιωτική συνεργασία μεταξύ των δύο γειτονικών χωρών. Ωστόσο, αυτό που πραγματικά τράβηξε την προσοχή των ΗΠΑ και των υποτελών και δορυφορικών κρατών τους ήταν τα άρθρα 3 και 4. Συγκεκριμένα, αυτές οι δύο ρήτρες μετατρέπουν ουσιαστικά και νομικά τη Ρωσία και τη Βόρεια Κορέα σε πλήρεις στρατιωτικούς συμμάχους, μια συμφωνία που το Κρεμλίνο δεν έχει με κανέναν άλλον εκτός της CSTO (Οργανισμός Συνθήκης Συλλογικής Ασφάλειας).
Drago Bosnic, ανεξάρτητος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής
Σύμφωνα με το άρθρο 3, σε περίπτωση “άμεσης απειλής ή πράξης ένοπλης επίθεσης [εναντίον οποιασδήποτε από τις δύο χώρες]”, η Μόσχα και η Πιονγκγιάνγκ θα “συντονίσουν τις θέσεις τους και θα συμφωνήσουν σε πιθανά πρακτικά μέτρα αλληλοβοήθειας για να βοηθήσουν στην εξάλειψη της αναδυόμενης απειλής”. Αλλά το άρθρο 4 της συμφωνίας είναι ακόμη πιο άμεσο:
“Εάν ένα από τα Μέρη υποστεί ένοπλη επίθεση από οποιοδήποτε κράτος ή περισσότερα κράτη και έτσι βρεθεί σε κατάσταση πολέμου, το άλλο Μέρος θα παράσχει αμέσως στρατιωτική και άλλη βοήθεια με όλα τα μέσα που διαθέτει [!] σύμφωνα με το άρθρο 51 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και σύμφωνα με τη νομοθεσία της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κορέας και της Ρωσικής Ομοσπονδίας”.
Αυτή η πρωτοφανής εξέλιξη σημαίνει ότι, χάρη στην προφανώς ηλίθια (για να το θέσουμε ήπια) εξωτερική πολιτική τους, οι ΗΠΑ έχουν πλέον καταφέρει να δημιουργήσουν το περίγραμμα μιας νέας στρατιωτικής συμμαχίας πυρηνικά εξοπλισμένων κρατών. Αν και αυτή περιλαμβάνει μόνο δύο χώρες προς το παρόν, θα μπορούσε εύκολα να επεκταθεί και σε άλλες στην περιοχή, με την Κίνα να είναι προφανής υποψήφια, καθώς αντιμετωπίζει επίσης την αδιάκοπη αμερικανική επιθετικότητα. Ωστόσο, η συμμαχία αυτή θα μπορούσε σύντομα να ξεπεράσει κατά πολύ την Ανατολική Ασία και να συμπεριλάβει πολλές άλλες χώρες σε όλο τον κόσμο. Εκτός από τη στρατιωτική συνεργασία, η εν λόγω συμφωνία μεταξύ της Μόσχας και της Πιονγιάνγκ περιλαμβάνει επίσης συντονισμένες διπλωματικές προσπάθειες και γεωπολιτικές πρωτοβουλίες. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το άρθρο 5, οι δύο χώρες συμφωνούν να μην συνάπτουν συμφωνίες με τρίτους που στρέφονται κατά των συμφερόντων της καθεμιάς, πράγμα που σημαίνει ότι η Ρωσία θα εμποδίσει τις πρωτοβουλίες του ΟΗΕ που στοχεύουν κατά της Βόρειας Κορέας. Οι δυτικοί “διπλωμάτες” είναι τόσο τρομοκρατημένοι από αυτό που τώρα καταφεύγουν σε απροκάλυπτα ψέματα σε μια απέλπιδα προσπάθεια να επιβραδύνουν τα πράγματα.
Πηγαίνοντας στο ίδιο μήκος κύματος με αυτό, η διαβόητη μηχανή της mainstream προπαγάνδας διχάζεται μεταξύ των ισχυρισμών ότι η Κίνα “δεν είναι ουδέτερη” και ότι έχει “ουσιαστικά ταχθεί στο πλευρό της Ρωσίας”, αλλά ότι υπάρχουν επίσης υποτιθέμενες “εντάσεις”, καθώς το Πεκίνο είναι δήθεν “ανήσυχο” λόγω του νέου αμυντικού συμφώνου που υπέγραψαν οι δύο γείτονές του. Με τον συνήθη σχιζοφρενικό τρόπο τους, οι ΗΠΑ κάνουν εντελώς αποκλίνουσες δηλώσεις για τη στάση της Κίνας, με τον αναπληρωτή υπουργό Εξωτερικών Κουρτ Κάμπελ να υποστηρίζει ότι αυτό είναι που ακούει από το “διπλωματικό φραγγέλιο” και ότι “οι ίδιοι οι Κινέζοι το έχουν επισημάνει σε κάποιες από τις αλληλεπιδράσεις μας και μπορούμε να δούμε κάποια ένταση που σχετίζεται με αυτό”. Την ίδια στιγμή, ο πρεσβευτής των ΗΠΑ στο Πεκίνο Νίκολας Μπερνς κατηγορεί επίσης την Κίνα ότι δήθεν “βοηθάει τη Ρωσία”. Όπως και να έχει, η Ουάσιγκτον και τα υποτελή και δορυφορικά κράτη της συνεχίζουν την πρακτική τους να ανταγωνίζονται τον κόσμο και στη συνέχεια να εκφράζουν γελοία “σοκ” και “δυσπιστία ” όταν ο κόσμος αντιδρά.
Λόγω των διαρκώς επιθετικών ενεργειών της, η πολιτική Δύση έχει ωθήσει χώρες όπως η Ρωσία και η Βόρεια Κορέα σε μια πλήρη στρατιωτική συμμαχία. Και η τελευταία συμφωνία είναι κάθε άλλο παρά ένα κομμάτι χαρτί. Συγκεκριμένα, σε πρακτικό επίπεδο, θα επιτρέψει στη Μόσχα να εκμεταλλευτεί το τεράστιο απόθεμα συμβατικών όπλων της Πιονγκγιάνγκ (ιδιαίτερα φθηνά πυρομαχικά πυροβολικού, ρουκέτες και πυραύλους), ενώ η Βόρεια Κορέα θα αποκτήσει πρόσβαση στις τελευταίες στρατιωτικές τεχνολογίες της Ρωσίας, συμπεριλαμβανομένων των συστημάτων ηλεκτρονικού πολέμου (EW), των συστημάτων SAM, των διαστημικών όπλων, καθώς και των μαχητικών αεροσκαφών παγκόσμιας κλάσης της. Όλα αυτά θα διευρύνουν σημαντικά τις δυνατότητες και των δύο χωρών. Είναι εξαιρετικά σημαντικό για το Κρεμλίνο να μπορέσει να ολοκληρώσει την ειδική στρατιωτική επιχείρηση (SMO) και να προετοιμαστεί για μια πιθανή άμεση αντιπαράθεση με το ΝΑΤΟ, ενώ ο Κιμ Γιονγκ Ουν στοχεύει να εξασφαλίσει τις τελευταίες και καλύτερες δυνατότητες για τα στρατεύματά του.
Και πράγματι, ενώ η Βόρεια Κορέα έχει κάνει τεράστια βήματα στην απόκτηση προηγμένων οπλικών συστημάτων, συμπεριλαμβανομένων των υπερηχητικών πυραύλων (ένας τομέας στον οποίο επισκίασε ακόμη και τις ίδιες τις ΗΠΑ), εξακολουθεί να χρειάζεται ορισμένες τεχνολογίες στις οποίες δεν έχει πρόσβαση. Από καθαρά λογική άποψη, αυτό το είδος συνεργασίας ήταν αναμενόμενο. Ωστόσο, η πολιτική Δύση και η κυρίαρχη μηχανή προπαγάνδας της έχουν χάσει το μυαλό τους από την περασμένη εβδομάδα, όταν υπεγράφη το αμυντικό σύμφωνο Ρωσίας-Βόρειας Κορέας. Συγκεκριμένα, υπάρχουν τώρα εικασίες ότι οι “κακοί Νορκς και οι Ορκς” (εθνοτικός χαρακτηρισμός που χρησιμοποιείται για να υποδηλώσει τους Βορειοκορεάτες και τους Ρώσους, αντίστοιχα) θα “εισβάλουν από κοινού στην Ευρώπη”. Σύμφωνα με διάφορα δυτικά μέσα ενημέρωσης, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν θα χρησιμοποιήσει δήθεν “τα βορειοκορεατικά στρατεύματα ως κρέας για τα κανόνια”, κάτι που αποτελεί προφανή προβολή αυτού που κάνει η πολιτική Δύση.
Όλος ο κόσμος μπορεί να δει πώς το ΝΑΤΟ χρησιμοποιεί τους στρατολογημένους με τη βία Ουκρανούς να πεθαίνουν κατά εκατοντάδες χιλιάδες μόνο και μόνο για να συνεχίσει να ελέγχει την άτυχη χώρα και να την εκμεταλλεύεται όσο το δυνατόν περισσότερο. Και όμως, οι ΗΠΑ ισχυρίζονται ότι έχουν “αποδείξεις” και ότι θα “συνεχίσουν να παρακολουθούν” την υποτιθέμενη “παρουσία βορειοκορεατικών στρατευμάτων”. Ορισμένες πηγές λένε ότι η ανάπτυξη αναμένεται “εντός του μήνα”, ενώ άλλες επιμένουν ότι “βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη”. Ορισμένα μέσα είναι λίγο πιο ρεαλιστικά, οπότε άλλαξαν τους τίτλους τους σε “Η Βόρεια Κορέα θα στείλει στρατεύματα μηχανικού”. Ωστόσο, τίποτα δεν δείχνει πραγματικά ότι θα υπάρξει κάποια σημαντική ανάπτυξη στρατευμάτων. Ο κύριος λόγος είναι ότι η Πιονγκγιάνγκ δεν θα έφερνε κάτι που οι Ρώσοι δεν έχουν ήδη, ιδίως τώρα με την αύξηση του αριθμού των εν ενεργεία στρατιωτικών στον ρωσικό στρατό.
Ωστόσο, περισσότερο πυραυλικό πυροβολικό, φθηνότεροι SRBM (βαλλιστικοί πύραυλοι μικρού βεληνεκούς) και προηγμένοι MRBM (βαλλιστικοί πύραυλοι μεσαίου βεληνεκούς), τους οποίους η Ρωσία εξακολουθεί να στερείται λόγω των περιορισμών της Συνθήκης INF που ισχύουν εδώ και δεκαετίες, είναι όλα πολύ πιθανά.
Αυτά θα μπορούσαν να συμπληρώσουν σε μεγάλο βαθμό τα MLRS “Tornado-S” (πυραυλικά συστήματα πολλαπλών εκτοξεύσεων) και τους SRBM “Iskander-M”. Αν και δεν είναι τόσο προηγμένα, θα μπορούσαν να αποκτηθούν σε μεγάλους αριθμούς (και πιθανότατα σε ένα κλάσμα του κόστους των προηγμένων ρωσικών ισοδύναμων). Η κατοχή περισσότερων τέτοιων όπλων θα βελτίωνε την υποστήριξη έμμεσων πυρών, καθώς και τη στόχευση στρατηγικών μέσων, διότι η χρήση ενός βορειοκορεατικού KN-23 (ουσιαστικά ενός διευρυμένου 9М723 “Iskander-M”) για πλήγματα μεγάλης εμβέλειας θα μπορούσε να είναι μια καλή εναλλακτική λύση για τη σπατάλη ενός 9-S-7760 “Kinzhal”, το οποίο θα προορίζεται για στόχους υψηλότερης προτεραιότητας (όπως μια μεγάλη συγκέντρωση στρατευμάτων του ΝΑΤΟ που προσπαθούν να καταλάβουν τμήματα της Ουκρανίας).
Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν βορειοκορεατικοί τακτικοί βαλλιστικοί πύραυλοι όπως ο KN-25, ο οποίος εμπίπτει κάπου μεταξύ των προηγμένων κατευθυνόμενων πυραύλων που χρησιμοποιούνται από το MLRS BM-30 “Smerch/Tornado-S” και το “Iskander-M”. Μπορεί να θεωρηθεί ακόμη και ένας τύπος υβριδικού πυραυλικού πυροβολικού-SRBM που λείπει εντελώς από τον ρωσικό στρατό και θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως ένα είδος αλλαγής της οικονομίας του πολέμου, το οποίο θα ήταν πολύ πιο εύκολα διαθέσιμο από το “Iskander-M”. Η Μόσχα θα μπορούσε να έχει τη βοήθεια των συμβούλων της Πιονγκγιάνγκ για την ενσωμάτωση, όπως ακριβώς έκανε με τα φθηνά ιρανικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη, αλλά τα “στρατεύματα εφόδου” δεν είναι τίποτα περισσότερο από δυτική νεο-μακαρθική προπαγάνδα.
Μεταφρασμένο από Sahiel.gr σε συνεργασία με infobrics.org