από τον Marco Corno
Η κατανόηση του πώς θα μπορούσε να εξελιχθεί το ευρωπαϊκό σενάριο κατά τη διάρκεια και μετά τον πόλεμο μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας είναι πολύ δύσκολη και περίπλοκη. Ωστόσο, ας προσπαθήσουμε να αναλύσουμε τι θα μπορούσε να συμβεί εάν η Φινλανδία και η Σουηδία ξεκινούσαν επίσημα τη διαδικασία ένταξης στο ΝΑΤΟ.
Ο πόλεμος μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας κλονίζει τις ισορροπίες ολόκληρης της Ευρώπης και είχε ως αποτέλεσμα την απόφαση της Φινλανδίας και της Σουηδίας να ενταχθούν στην Ατλαντική Συμμαχία στη Σκανδιναβική χερσόνησο μετά από χρόνια όπου και οι δύο χώρες συμμετείχαν στις συνεδριάσεις του Συμβουλίου Atlantico ως ειδικοί προσκεκλημένοι.
Ωστόσο, η επιλογή του Ελσίνκι να γίνει μέλος της Ατλαντικής Συμμαχίας προκειμένου να εγγυηθεί την υπεράσπιση του Άρθρου 5 κινδυνεύει να έχει ισχυρές επιπτώσεις στο μέλλον του ΝΑΤΟ και στις σχέσεις μεταξύ Ρωσίας και Δύσης. Η φινλανδική ουδετερότητα ήταν πάντα ένα πολύ σημαντικό σημείο αναφοράς, το οποίο, κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, κατέστησε δυνατή τη διατήρηση της ισορροπίας μεταξύ του δυτικού και του σοβιετικού μπλοκ, ευνοώντας πολλές φορές την άμβλυνση μεταξύ των ΗΠΑ και της ΕΣΣΔ. Αυτή η πολύ σημαντική ουδετερότητα, αναγνωρισμένη και σεβαστή και από τις δύο πλευρές, θα μπορούσε τώρα να διακυβευτεί και το φινλανδικό κράτος, που θα μπορούσε να διαδραματίσει θεμελιώδη ρόλο στη μεσολάβηση μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας για αποκλιμάκωση, θα μπορούσε να «διολισθήσει» προς μια σύγκρουση που θα ήθελε να αποφύγει.
Η πιθανή ένταξη δύο κρατών τόσο υψηλού διαμετρήματος θα ήταν σίγουρα μια ιστορική αλλαγή για ολόκληρη την ατλαντική κοινότητα, η οποία θα προκαλούσε και εσωτερικές γεωπολιτικές αλλαγές μεγάλης σημασίας. Στην πραγματικότητα, το στρατηγικό δόγμα της Συμμαχίας είχε πάντα ως περιοχή ενδιαφέροντος την Ανατολική Ευρώπη και τώρα μια υποθετική είσοδος του Ελσίνκι και της Στοκχόλμης θα άλλαζε τον γεωπολιτικό της προσανατολισμό, εστιάζοντάς το κυρίως στην περιοχή της Βαλτικής που θα γινόταν ο νέος γεωπολιτικός πυρήνας. μόνο του ΝΑΤΟ αλλά και της ευρωπαϊκής ισορροπίας. Θα μπορούσαμε να γίνουμε μάρτυρες της γέννησης ενός πραγματικού «Βαλτικού ΝΑΤΟ» εντός της ίδιας Συμμαχίας που σχηματίστηκε από τη Νορβηγία, τη Φινλανδία, τη Σουηδία, την Πολωνία, τη Λετονία, την Εσθονία και τη Λιθουανία και το Ηνωμένο Βασίλειο.
Ωστόσο, ένα τέτοιο γεγονός μπορεί να είναι απαράδεκτο για τη Ρωσία.
Μια περαιτέρω επέκταση της Ατλαντικής Συμμαχίας σε ένα τόσο ευαίσθητο πλαίσιο θα εκλαμβανόταν από τη Μόσχα ως πρόκληση, αλλά και ως απειλή, δεδομένου ότι το ΝΑΤΟ με τη συμπερίληψη της Στοκχόλμης και του Ελσίνκι θα επεκτείνει τα εδαφικά του όρια με τη Ρωσία και θα προσέγγιζε γεωγραφικά τη Ρωσία. πόλη της Αγίας Πετρούπολης, απλώς το σενάριο που η ρωσική διανόηση θα ήθελε να αποφύγει.
Τα σημάδια ενός πιθανού πολέμου εκδηλώνονται ήδη: το Κρεμλίνο έχει ήδη αναπτύξει στρατεύματα στα σύνορα για μερικές εβδομάδες μετά τις δηλώσεις του Φινλανδού πρωθυπουργού, σημάδι ότι κάτι θα συμβεί εάν το Ελσίνκι δεν αντιστρέψει την πορεία. Σε περίπτωση κλιμάκωσης, η Μόσχα, αντί να ξεκινήσει μια μεγάλης κλίμακας στρατιωτική επιχείρηση, θα εξαπολύσει έναν πόλεμο μεσαίου και μεγάλου βεληνεκούς με αεροπορικές επιδρομές και πυραυλικές επιθέσεις στο φινλανδικό έδαφος, χρησιμοποιώντας όπλα μαζικής καταστροφής για να συντομεύσει τους χρόνους των εχθροπραξιών ενώ ο στρατός θα «περιοριζόταν» στην προεδρία των συνόρων, υπερασπίζοντας το ρωσικό έδαφος από πιθανές επιθέσεις του εχθρικού στρατού.
Ο στόχος της στρατιωτικής δράσης της Ρωσίας θα ήταν να εδραιώσει χειροκίνητα την αποτροπή με τη Φινλανδία και να πείσει τα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ να μην επεκτείνουν περαιτέρω τη Συμμαχία σε κράτη που συνορεύουν με το Κρεμλίνο.
Το πιο αισιόδοξο σενάριο, από την άλλη, θα μπορούσε να είναι η στρατιωτικοποίηση των συνόρων της Βαλτικής μέσω της ανάπτυξης πυρηνικών όπλων μεταξύ Ρωσίας και ΝΑΤΟ μετά την ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, εάν το Κρεμλίνο αποφασίσει να αποδεχθεί το τετελεσμένο γεγονός.
Ωστόσο, ακόμη και αυτή η υπόθεση θα παρουσίαζε πολύ σημαντικούς κινδύνους. Ένα ΝΑΤΟ με τη Σουηδία και τη Φινλανδία θα κινδύνευε να γίνει ένας οργανισμός που υποφέρει από υπερέκταση τη στιγμή που οι Ηνωμένες Πολιτείες θα ήθελαν να συγκεντρώσουν τις δυνάμεις τους περισσότερο στον Ινδο-Ειρηνικό χώρο με αντικινεζική λειτουργία. το οποίο αντίθετα θα ανάγκαζε την Ουάσιγκτον να εκτρέψει δυνάμεις προς την Ευρώπη για να προεδρεύσει σε μια Συμμαχία που χρειάζεται ακόμη μεγαλύτερη υποστήριξη των ΗΠΑ λόγω της στενής της γειτνίασης με τη Ρωσία τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα, αν και η Φινλανδία ιδιαίτερα έχει ακόμη στρατό και πιθανώς αξιόλογο πόλεμο .
Η εξέλιξη του πολέμου στην Ουκρανία τους επόμενους μήνες θα είναι θεμελιώδης, αλλά είναι σαφές ότι η απόφαση του Ελσίνκι και της Στοκχόλμης θα μπορούσε να αποδειχθεί μπούμερανγκ. Το σοκ της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία έχει σκορπίσει συλλογικούς φόβους στους σκανδιναβικούς λαούς που επηρεάζουν τις πολιτικές επιλογές των δικών τους καγκελαρίων. Μια απόφαση που λαμβάνεται με βάση τον φόβο και όχι τη λογική κινδυνεύει να είναι μοιραίο λάθος.
Πηγή: geopolitica.info
Ακολουθήστε το Sahiel.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.