Η Ρουμανία και η Μολδαβία, όπου η Γαλλία έχει ήδη στρατεύματα και μόλις υπέγραψε σύμφωνο ασφαλείας που μπορεί σύντομα να οδηγήσει στο ίδιο, θα μπορούσαν εύκολα να χρησιμεύσουν ως ορμητήριο της Οδησσού.
Γράφει ο Andrew Korybko
Είμαι Αμερικανός πολιτικός αναλυτής με έδρα τη Μόσχα και ειδικεύομαι στην παγκόσμια συστημική μετάβαση προς την πολυπολικότητα.
Ο επικεφαλής της ρωσικής εξωτερικής κατασκοπείας Ναρίσκιν προειδοποίησε την Τρίτη ότι η Γαλλία ετοιμάζεται να στείλει 2.000 στρατιώτες στην Ουκρανία μετά τον ισχυρισμό του Μακρόν τον περασμένο μήνα ότι δεν μπορεί να αποκλειστεί μια συμβατική επέμβαση του ΝΑΤΟ. Η δήλωση αυτή συνέπεσε επίσης με την επιβεβαίωση του κορυφαίου στρατηγού της Γαλλίας ότι οι δυνάμεις του είναι έτοιμες να αναπτυχθούν όπου χρειαστεί, γεγονός που απαξίωσε τον χαρακτηρισμό του υπουργείου Άμυνας της προειδοποίησης του Naryshkin ως “παραπληροφόρηση”, καθώς υπάρχει κάποια αντικειμενικά υπαρκτή αλήθεια σε αυτά που είπε.
Ενώ πολλά μέλη της κοινότητας των Alt-Media χλεύασαν τον ισχυρισμό του Μακρόν τον περασμένο μήνα, ένας διάσημος Ρώσος εμπειρογνώμονας μόλις τον επιβεβαίωσε σε συνέντευξή του στο Sputnik. Ο Alexander Mikhailov, ο οποίος είναι επικεφαλής του Γραφείου Στρατιωτικοπολιτικής Ανάλυσης της δεξαμενής σκέψης στη Ρωσία, δήλωσε στο εν λόγω μέσο την Τρίτη ότι “ο Μακρόν έχει αναμφίβολα πρόσβαση τόσο στο προσωπικό όσο και στους πόρους για να στείλει στρατεύματα στην Ουκρανία”. Επομένως, δεν είναι απίθανο να φανταστεί κανείς ότι η Γαλλία θα μπορούσε να επέμβει συμβατικά εκεί.
Αν συμβεί αυτό, τότε θα είναι είτε προληπτική είτε αντιδραστική και είτε μονομερώς είτε στο πλαίσιο ενός “συνασπισμού των προθύμων”. Όσον αφορά την πρώτη επιλογή, η Γαλλία θα μπορούσε να προσπαθήσει να το δικαιολογήσει με το πρόσχημα ότι θα αποκτήσει προβάδισμα πριν η Ρωσία επιτύχει μια διάρρηξη στη Γραμμή Επαφής (LOC), ή θα μπορούσε απλώς να περιμένει μέχρι να συμβεί αυτό το “γεγονός που θα πυροδοτήσει”. Όσον αφορά τη δεύτερη επιλογή, θα το κάνει είτε μόνη της, είτε, το πιθανότερο, σε συνεργασία με το Ηνωμένο Βασίλειο, την Πολωνία και τις χώρες της Βαλτικής, με πιθανή γερμανική συμμετοχή.
Ανεξάρτητα από το πρόσχημα και όποιος άλλος μπορεί να συμμετάσχει, η Γαλλία είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα επιδιώξει να διασφαλίσει τις ακτές της Ουκρανίας στη Μαύρη Θάλασσα, αν επέμβει συμβατικά. Έχει ήδη αρκετές εκατοντάδες στρατιώτες στη Ρουμανία από τις αρχές του 2022, οι οποίοι μπορούν να αυξηθούν εν όψει αυτής της κίνησης, και μόλις υπέγραψε ένα σύμφωνο ασφαλείας με τη Μολδαβία νωρίτερα αυτό το μήνα που θα μπορούσε ενδεχομένως να οδηγήσει στη φιλοξενία στρατευμάτων και σε αυτήν. Τα “Ανατολικά Βαλκάνια”, τα οποία εμπίπτουν στη “σφαίρα επιρροής” της Γαλλίας, μπορούν έτσι να γίνουν ένα γαλλικό ορμητήριο προς την Ουκρανία.
Η Ρουμανία και η Μολδαβία συνορεύουν ήδη με την ουκρανική περιφέρεια της Οδησσού, η ομώνυμη πρωτεύουσα της οποίας είναι τόσο στρατηγικής όσο και συμβολικής σημασίας. Είναι το κορυφαίο λιμάνι αυτής της πρώην Σοβιετικής Δημοκρατίας, αλλά και μια ιστορικά ρωσική πόλη. Η διασφάλισή της από τον έλεγχο της Μόσχας με την αποστολή εκεί στρατευμάτων της Γαλλίας, μέλους του ΝΑΤΟ, ως το λεγόμενο “αποτρεπτικό μέσο” σε περίπτωση που η ΛΟΚ καταρρεύσει ή εμφανιστεί στα πρόθυρα της κατάρρευσης, είναι επομένως διπλά σημαντική για τη Δύση.
Τα ναυτικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη θα μπορούσαν να συνεχίσουν να απειλούν τον ρωσικό στόλο σε αυτό το σενάριο, ενώ οι υποστηρικτές της χώρας αυτής θα μπορούσαν να αποθαρρυνθούν αφού συνειδητοποιήσουν ότι η επανένωση με την Οδησσό θα ήταν σχεδόν αδύνατη χωρίς να πυροδοτηθεί ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος, εάν η πόλη αυτή τεθεί υπό τον de facto έλεγχο του ΝΑΤΟ μέσω της Γαλλίας. Δεδομένου ότι ο Δνείπερος έχει ήδη αποδειχθεί τρομερό εμπόδιο για τις δυνάμεις και των δύο πλευρών τα τελευταία δύο χρόνια, είναι πολύ πιθανό η Γαλλία να επεκτείνει τη ζώνη ελέγχου της κατά μήκος της ακτής της Μαύρης Θάλασσας μέχρι τη Χερσώνα.
Αυτό θα είχε τότε ως αποτέλεσμα η ρωσο-ουκρανική LOC να μετατραπεί σε ρωσο-ΝΑΤΟική, και θα μπορούσε ακόμη και να επεκταθεί προς τα βόρεια μέχρι τον Δνείπερο μέχρι τον πυρηνικό σταθμό Ζαπορόζιε, αλλά οι γαλλικές δυνάμεις θα μπορούσαν να είναι απρόθυμες να διασχίσουν τον ποταμό μέχρι το Ζαπορόζιε και πέραν αυτού, προκειμένου να μην επεκτείνουν υπερβολικά τη στρατιωτική τους υλικοτεχνική υποδομή. Επιπλέον, δεδομένου ότι αυτό το σενάριο επέμβασης θα συνδεόταν με μια πιθανή ρωσική διάρρηξη, η Γαλλία ίσως να μην ήθελε να διακινδυνεύσει να έρθει σε σύγκρουση με τη Ρωσία στην ανατολική πλευρά του Δνείπερου.
Όσο πρωτοφανώς επικίνδυνη και αν είναι αυτή η ακολουθία γεγονότων, λόγω του πολύ υψηλού κινδύνου να πυροδοτηθεί ο Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος από λάθος υπολογισμό, το θετικό είναι ότι θα μπορούσε ενδεχομένως να παγώσει τις θέσεις κάθε πλευράς τουλάχιστον κατά μήκος του νότιου μετώπου και έτσι να θέσει τη μερική βάση για μια κατάπαυση του πυρός. Τα ουκρανικά στρατεύματα θα μπορούσαν επίσης να διαφύγουν προς τα δυτικά μέσω του Δνείπερου αν η Ρωσία διασπάσει το LOC και να γνωρίζουν ότι οι εχθροί τους πιθανώς δεν θα τους ακολουθήσουν από φόβο μήπως πυροδοτήσουν τον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο συγκρουόμενοι με τα στρατεύματα του ΝΑΤΟ.
Αυτό θα μπορούσε να επιτρέψει στη Ρωσία να εξασφαλίσει την προβλεπόμενη από τον πρόεδρο Πούτιν “υγειονομική ζώνη/ζώνη ασφαλείας” για την οποία μίλησε κατά την ομιλία του για την επανεκλογή του, θέτοντας έτσι τις βάσεις για την ασύμμετρη διαίρεση της Ουκρανίας μεταξύ του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας με μια “ζώνη απομόνωσης” στη βορειοανατολική-ανατολική Ουκρανία. Ειλικρινά μιλώντας, η ακτή της Μαύρης Θάλασσας της Ουκρανίας είναι για τη Γαλλία, αλλά μόνο αν το Παρίσι έχει την πολιτική βούληση να το επιδιώξει και ο λαός της δεν εξεγερθεί από τις τεράστιες απώλειες που θα μπορούσαν να ακολουθήσουν από τη Ρωσία (πιθανότατα μέσω πυραυλικών επιθέσεων).
Απόδοση στα ελληνικά Sahiel.gr σε συνεργασία με korybko.substack.com