Σύμφωνα με το formiche.net – Η τρίτη τριμερής συνάντηση Γαλλίας-Ιταλίας-Γερμανίας για την επανεκκίνηση της βιομηχανικής πολιτικής είναι μια ευκαιρία να αποτραπεί η μετατροπή της ΕΕ σε “υπαίθριο μουσείο”.
Γράφει ο Francesco De Palo
Τα λόγια του Ιταλού υπουργού επιβεβαιώνουν την προσέγγιση της κοινής εργασίας μεταξύ Ρώμης, Βερολίνου και Παρισιού
“Δεν θέλουμε η Ευρώπη να μετατραπεί από ήπειρο τεχνολογικής ανάπτυξης σε υπαίθριο μουσείο. Για να αποφύγουμε αυτή τη μοίρα και τη συνειδητοποίηση της δύναμης των ευρωπαϊκών λαών και εθνών, πρέπει να συνεργαστούμε”. Αυτή είναι η πορεία που υπέδειξε ο υπουργός Επιχειρήσεων και Made in Italy, Adolfo Urso, στο τέλος της τρίτης τριμερούς συνάντησης για την ευρωπαϊκή βιομηχανική πολιτική με τη Γαλλία και τη Γερμανία. Μια χρήσιμη ευκαιρία για τρεις τόσο σημαντικές χώρες να σκεφτούν τη βιομηχανική πολιτική για την επόμενη πενταετία, προκειμένου να συνεργαστούν “για να καταλάβουμε πώς μπορούμε να κατευθύνουμε τη νέα Ευρωπαϊκή Επιτροπή που θα επιλέξουν οι πολίτες”.
Τριμερής
Επαναβεβαίωση της ηγετικής θέσης της ΕΕ στην τεχνολογία, την ανταγωνιστικότητα και τη βιωσιμότητα, γνωρίζοντας ότι η ευρωπαϊκή διακυβέρνηση πρέπει να αντιμετωπίσει τόσο τον ανταγωνισμό των Ηνωμένων Πολιτειών, οι οποίες εφαρμόζουν την προστατευτική πολιτική τους, όσο και την τάση της Κίνας για ηγεμονία της παραγωγής στις παγκόσμιες αγορές.
Στην τριμερή συμμετείχαν ο Bruno Le Maire, Υπουργός Οικονομίας, Οικονομικών και Βιομηχανικής και Ψηφιακής Κυριαρχίας της Γαλλίας, ο Robert Habeck, Υπουργός Οικονομίας και Δράσης για το Κλίμα της Γερμανίας, και ο Urso, με επίκεντρο της συζήτησης τις προοπτικές ανάπτυξης των πράσινων και ψηφιακών τεχνολογιών υπό το πρίσμα της στρατηγικής ατζέντας του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για την περίοδο 2024-2029.
“Δεν θέλουμε η Ευρώπη από ήπειρος ανάπτυξης και τεχνολογίας να μετατραπεί σε υπαίθριο μουσείο”, δήλωσε ο Urso, έχοντας επίγνωση ότι “πρώτα η πανδημία και μετά ο πόλεμος της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας μας έκαναν να συνειδητοποιήσουμε ότι η θάλασσα είναι φουρτουνιασμένη και ότι πρέπει αναγκαστικά να αλλάξουμε πορεία, διατηρώντας όμως σταθερά το λιμάνι προσέγγισης, το οποίο παραμένει το ίδιο: να κάνουμε την Ευρώπη την πιο προηγμένη ήπειρο από άποψη περιβαλλοντικής, κοινωνικής και παραγωγικής βιωσιμότητας, από άποψη πολιτικών, πολιτικών και οικονομικών ελευθεριών και δικαιωμάτων.
Για τον λόγο αυτό προτείνει την υπεράσπιση της Ευρώπης από τη ρωσική απειλή και με τον τρόπο αυτό τη διασφάλιση της στρατηγικής αυτονομίας στον τομέα της ενέργειας και των πρώτων υλών: “Για να γίνει αυτό, είναι απαραίτητο να μεταβούμε από την οικονομία του καταναλωτή στην οικονομία του παραγωγού, προκειμένου να εγγυηθούμε τα κοινωνικά και περιβαλλοντικά πρότυπα στην ήπειρό μας”.
Γαλλική πρόταση
Στο παρασκήνιο βρίσκεται η γαλλική πρόταση για τη δημιουργία μιας Ευρωπαϊκής Κοινότητας ΤΝ, καθώς, όπως παρατήρησε ο Le Maire, η Ευρώπη “πρέπει να δείξει ότι είναι αποφασισμένη να υπερασπιστεί τις επιχειρήσεις της, τα εργοστάσιά της, το savoir-faire της, τις παραγωγικές της ικανότητες”: το μοντέλο που θα μπορούσε να ακολουθηθεί θα μπορούσε να είναι αυτό της Τσεχικής Δημοκρατίας, για την ενίσχυση της παραγωγικότητας και την αναθεώρηση των κανόνων για τις δημόσιες συμβάσεις “επιβεβαιώνοντας την ευρωπαϊκή διακόσμηση”. Ο Le Maire υποθέτει ότι όταν υπάρχει δημόσια προμήθεια, το 50% θα πρέπει να προορίζεται για την ευρωπαϊκή παραγωγή, όπως συμβαίνει για παράδειγμα στην Κίνα και τις ΗΠΑ. “Αν δεν αναθεωρήσουμε τους κανόνες για τις δημόσιες συμβάσεις, φοβάμαι ότι θα έχουμε μεγάλη δυσκολία να υπερασπιστούμε τη βιομηχανία μας.
Αλλά πώς θα γίνει η μεταρρύθμιση; Το σημείο εκκίνησης βρίσκεται σε μια στρατηγική που συνδυάζει την ad hoc στήριξη των στρατηγικών βιομηχανιών, χωρίς να αμβλύνεται ο ανταγωνισμός στην ενιαία αγορά και να μειώνονται τα γραφειοκρατικά βάρη, με την επιτάχυνση προς την κατεύθυνση της ευρωπαϊκής ιδιότητας ως βιομηχανικής δύναμης. Ένα βήμα στο οποίο οι τρεις υπουργοί συμφώνησαν να συνεχίσουν την προσέγγιση της Πράσινης Συμφωνίας, προκειμένου να οικοδομήσουν μια πενταετή ατζέντα ανάπτυξης.
Στόχοι και κατευθυντήριες γραμμές
Πρώτον, η κατάργηση εκείνων των επιβαρύνσεων που εμποδίζουν τις ευρωπαϊκές επιχειρήσεις να καινοτομήσουν. Δεύτερον, η απλούστευση των διαδικασιών, ιδίως όσον αφορά τα προγράμματα που απευθύνονται στις ΜΜΕ. Επιπλέον, η ενθάρρυνση των ιδιωτικών επενδύσεων παράλληλα με τις δημόσιες επενδύσεις, προκειμένου να επιτευχθεί η Ένωση Κεφαλαιαγορών, υποστηρίζοντας τις επιχειρήσεις στη διαδικασία μετάβασης.
Αλλά η κλιματική αλλαγή αναμειγνύεται επίσης με νέες γεωπολιτικές προκλήσεις, όπως ο πόλεμος στην Ουκρανία, η ενεργειακή κρίση μετά την εισβολή στην Ουκρανία και η τεχνητή νοημοσύνη.