Τα λόγια αυτού του αξιότιμου εμπειρογνώμονα ακούγονται αληθινά αφού το Κίεβο δεν σημείωσε απτή πρόοδο όσον αφορά την ένταξη στο ΝΑΤΟ παρά τη διαφημιστική εκστρατεία που οδήγησε στη σύνοδο κορυφής αυτής της εβδομάδας. Οι de facto στρατιωτικοπολιτικές σχέσεις της με το μπλοκ απλώς επισημοποιήθηκαν, ενώ τα μέλη επανέλαβαν επιφανειακά τη ρητορική τους ότι θα μπορούσε να ενταχθεί μια μέρα όταν πληρούνται ασαφείς προϋποθέσεις και συμφωνηθούν από όλους. Η πραγματιστική παράταξη της γραφειοκρατίας χάραξης πολιτικής των ΗΠΑ ξεπέρασε ξεκάθαρα την ιδεολογική που ήθελε η Ουκρανία να γίνει μέλος αμέσως.
Γράφει ο Andrew Korybko
Ο διευθυντής του προγράμματος Valdai Club Timofei Bordachev δημοσίευσε ένα άρθρο στο RT την Τετάρτη σχετικά με το «γιατί οι ΗΠΑ σχεδόν σίγουρα δεν θα επιτρέψουν στην Ουκρανία να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ». Ο υπότιτλος δηλώνει ότι «Το Κίεβο πρέπει να αντιμετωπίσει κάποια άσχημα νέα – για πρώτη φορά, η διεύρυνση του ΝΑΤΟ έχει γίνει απειλή για την ίδια την Ουάσιγκτον». Αυτός ο αξιότιμος εμπειρογνώμονας εξήγησε τις σχέσεις πληρεξουσίου-προστάτη των ΗΠΑ με τα μέλη του ΝΑΤΟ λεπτομερώς στο μεγαλύτερο μέρος του άρθρου του προτού καταλήξει στην ακόλουθη σημείωση:
«Η πρόσκληση του Κιέβου να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ θα μπορούσε να σημαίνει κάτι εντελώς νέο για την αμερικανική εξωτερική πολιτική – μια προθυμία να πολεμήσει έναν ομοτίμου αντίπαλο όπως η Ρωσία. Καθ’ όλη τη διάρκεια της ιστορίας τους, οι Αμερικανοί αποφεύγουν αυτό, χρησιμοποιώντας άλλους παίκτες ως κριάρια που είναι πρόθυμοι να θυσιαστούν και να υποφέρουν για τα αμερικανικά συμφέροντα.
Αυτό συνέβη τόσο στον Πρώτο όσο και στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Το πιο πιθανό σενάριο, επομένως, είναι ότι οι ΗΠΑ θα περιοριστούν στο να υποσχεθούν ότι θα αντιμετωπίσουν το ζήτημα της Ουκρανίας και του ΝΑΤΟ αφού το καθεστώς του Κιέβου έχει επιλύσει τα προβλήματά του με τη Ρωσία με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Εν τω μεταξύ, θα της υποσχεθούν μόνο ορισμένοι «ειδικοί» όροι σε διμερή βάση».
Τα λόγια του είναι αληθινά αφού το Κίεβο δεν σημείωσε απτή πρόοδο όσον αφορά την ένταξη στο ΝΑΤΟ παρά τη διαφημιστική εκστρατεία που οδήγησε στη σύνοδο κορυφής αυτής της εβδομάδας. Οι de facto στρατιωτικοπολιτικές σχέσεις της με το μπλοκ απλώς επισημοποιήθηκαν, ενώ τα μέλη επανέλαβαν επιφανειακά τη ρητορική τους ότι θα μπορούσε να ενταχθεί μια μέρα όταν πληρούνται ασαφείς προϋποθέσεις και συμφωνηθούν από όλους. Η πραγματιστική παράταξη της γραφειοκρατίας χάραξης πολιτικής των ΗΠΑ ξεπέρασε ξεκάθαρα την ιδεολογική που ήθελε η Ουκρανία να γίνει μέλος αμέσως.
Η πρώτη αυξάνει την επιρροή της και επιστρέφει στον ηγετικό της ρόλο της εποχής Τραμπ τους τελευταίους δεκαεπτά μήνες αφότου η προβλεπόμενη παγκόσμια τάξη του δεύτερου απέτυχε να καρποφορήσει, παρά το γεγονός ότι προσπαθούσαν να την αναγκάσουν να υπάρξει καθ’ όλη τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Χρειάστηκε λίγος χρόνος για να επιστρέψουν οι πραγματιστές στο προσκήνιο της εξέχουσας θέσης στη χάραξη πολιτικής, και δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι θα παραμείνουν εκεί, αλλά ο θρίαμβος αυτής της εβδομάδας ήταν προβλέψιμος αφού κατάφεραν να βαθμονομήσουν εκ νέου την πολιτική των ΗΠΑ έναντι της Ινδίας τον περασμένο μήνα.
Πριν από το ταξίδι του Πρωθυπουργού Μόντι στις ΗΠΑ, οι ιδεολόγοι είχαν πραγματοποιήσει μια έντονη εκστρατεία πίεσης εναντίον της χώρας του με στόχο να την εξαναγκάσουν να καταδικάσει και να επιβάλει κυρώσεις στη Ρωσία, αν και αυτό απέτυχε θεαματικά αφού η Ινδία τους αψήφησε δημόσια κάθε φορά που προσπαθούσαν. Κινδύνεψε ακόμη και να είναι αντιπαραγωγικό, καθώς η εμπιστοσύνη των ΗΠΑ με την Ινδία διαβρωνόταν γρήγορα ως αποτέλεσμα, γεγονός που ώθησε πραγματιστές όπως ο Ashely J. Tellis να αναλάβουν δράση πριν από δύο μήνες.
Δημοσίευσε ένα σημαντικό άρθρο στο επίσημο περιοδικό Foreign Affairs του Συμβουλίου για τις Εξωτερικές Σχέσεις (CFR), υποστηρίζοντας ότι οι ΗΠΑ πρέπει να σεβαστούν τη στρατηγική αυτονομία της Ινδίας για να σώσουν την πολιτική τους στον Ινδο-Ειρηνικό που βρισκόταν στο χείλος της καταστροφής. δικό του χέρι λόγω αυτής της εκστρατείας πίεσης. Ένα μήνα αργότερα, στις αρχές Ιουνίου, ο Βοηθός Υπουργός Άμυνας για Υποθέσεις Ασφάλειας Ινδο-Ειρηνικού, Έλι Ράτνερ, επιβεβαίωσε κατά τη διάρκεια εκδήλωσης δεξαμενής σκέψης ότι το άρθρο του Τέλις συζητήθηκε ευρέως μεταξύ των υπευθύνων χάραξης πολιτικής.
Εκ των υστέρων, οδήγησε άμεσα στην επαναβαθμονόμηση της πολιτικής των ΗΠΑ έναντι της Ινδίας, η οποία με τη σειρά της αντιπροσώπευε τη σημαντικότερη νίκη της πραγματιστικής παράταξης μέχρι εκείνο το σημείο. «Οι ΗΠΑ συνειδητοποίησαν επιτέλους τη ματαιότητα της προσπάθειας να εξαναγκάσουν την Ινδία να γίνει υποτελής», αν και «Τα λόγια του Ομπάμα για τη βαλκανοποίηση της Ινδίας δείχνουν ότι οι Φιλελεύθεροι-Παγκοσμιοποιητές εξακολουθούν να αποτελούν απειλή». Ωστόσο, οι πραγματιστές απέδειξαν ότι μπορούν να κάνουν τους πολιτικούς να αλλάξουν ταχύτητα μετά την αποτυχία της πολιτικής των ιδεολογικών αντιπάλων τους απέναντι σε αυτή τη Μεγάλη Δύναμη.
Όπως γράφτηκε προηγουμένως, δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι θα παραμείνουν στην πρώτη θέση της χάραξης πολιτικής, αλλά το αθώο αποτέλεσμα της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ αυτής της εβδομάδας υποδηλώνει έντονα ότι θα είναι πολύ δύσκολο για τους ανταγωνιστές τους να τους απομακρύνουν από αυτή τη θέση σύντομα. Οι πραγματιστές άδραξαν αμέσως τη δυναμική χάραξης πολιτικής από τη νίκη τους στην επαναβαθμονόμηση της πολιτικής των ΗΠΑ έναντι της Ινδίας για να υποστηρίξουν επιτακτικά ότι έχει καθυστερήσει πολύ και οι ΗΠΑ να επανεξετάσουν την προσέγγισή τους απέναντι στη Ρωσία.
Αυτό φάνηκε επίσης σε ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε την περασμένη εβδομάδα στο CFR’s Foreign Affairs λέγοντας στους διαμορφωτές πολιτικής «Μην αφήνετε την Ουκρανία να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ», το οποίο χρησίμευσε ως το δεύτερο εξέχον παράδειγμα πραγματιστών που ανακάλυψαν τη νέα επιρροή τους για να διαμορφώσουν τη συζήτηση για μεγάλα γεωπολιτικά ζητήματα. Η συμβουλή που μοιράστηκαν οι Justin Logan και Joshua Shifrinson του Ινστιτούτου Cato εισακούστηκαν εκ των υστέρων, όπως αποδείχθηκε από το ΝΑΤΟ που αρνήθηκε να προσκαλέσει την Ουκρανία να ενταχθεί στο μπλοκ παρά την προσδοκία ορισμένων για το αντίθετο.
Αν και ο Bordachev του Valdai Club και οι τρεις αναφερόμενοι εμπειρογνώμονες του CFR υποστηρίζουν τα συμφέροντα της Ρωσίας και των ΗΠΑ αντίστοιχα, μοιράζονται μια παρόμοια ρεαλιστική άποψη για τις Διεθνείς Σχέσεις και τις σχετικές συμβουλές που μοιράζονται με τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής της χώρας τους. Ο καθένας υποστηρίζει μια νεορεαλιστική προσέγγιση που λαμβάνει ειλικρινά υπόψη τις αμφισβητούμενες πραγματικότητες και τα όρια που αυτές θέτουν στην πολιτική, γι’ αυτό και οι δύο εθνικές παραλλαγές αυτής της σχολής αντιτίθενται στην ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ.
Σωστά προβλέπουν ότι θα κινδύνευε απερίσκεπτα τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο λόγω του τρόπου με τον οποίο αυτό το σενάριο αυξάνει την πιθανότητα μιας άμεσης σύγκρουσης μεταξύ Ρωσίας και ΗΠΑ. Μολονότι το άρθρο 5 δεν επιβάλλει τη χρήση ένοπλης δύναμης αλλά μόνο «όσες ενέργειες [κράτος μέλος] κρίνει αναγκαία» για να βοηθήσουν όσους υφίστανται επίθεση, η Ρωσία θα πρέπει να υποθέσει ότι η προληπτική αποτροπή επικείμενων απειλών που προέρχονται από την Ουκρανία ή η απάντηση σε επίθεση από εκεί θα οδηγούσε σε πόλεμο με τις ΗΠΑ.
Αντίστοιχα, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής μπορεί να αποφασίσουν να χτυπήσουν πρώτα αυτή τη χώρα και τα ευρωπαϊκά περιουσιακά της στοιχεία προκειμένου να μετριάσουν συγκριτικά τη ζημιά που αναμένεται να προκαλέσουν στη Ρωσία σύμφωνα με την ερμηνεία του Άρθρου 5 από τη Μόσχα σε αυτό το σενάριο, καθιστώντας έτσι τον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο αναπόφευκτο. Αυτή η αλληλουχία γεγονότων θα μπορούσε να αποφευχθεί κρατώντας την Ουκρανία έξω από το ΝΑΤΟ και έτσι μειώνοντας τις πιθανότητες μιας άμεσης σύγκρουσης μεταξύ αυτών των πυρηνικών υπερδυνάμεων, ανεξάρτητα από το πόσο έντονος είναι ο πόλεμος αντιπροσώπων τους σε αυτή τη χώρα.
Ήταν σοφό για αυτό το μπλοκ να μην σημειώσει καμία απτή πρόοδο όσον αφορά την ένταξη της Ουκρανίας κατά τη διάρκεια της συνόδου κορυφής αυτής της εβδομάδας, υπό το φως του τρόπου με τον οποίο η Ρωσία αξιολογεί επίσημα την αποστολή των αμερικανικών πυρομαχικών διασποράς στο Κίεβο και την προγραμματισμένη απόκτηση F-16. Ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου, Ντμίτρι Πεσκόφ, περιέγραψε τον πρώτο ως «μια αλλαγή του παιχνιδιού [που θα αναγκάσει σίγουρα τη Ρωσία να λάβει συγκεκριμένα μέτρα ως απάντηση» ενώ ο υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ προειδοποίησε ότι «η Ρωσία δεν μπορεί να αγνοήσει την ικανότητα αυτών των αεροσκαφών να μεταφέρουν πυρηνικά όπλα. ”
Αυτές οι κλιμακώσεις οδηγούνται από την απελπισία της Δύσης να κρατήσει ζωντανή την αποτυχημένη αντεπίθεση του Κιέβου μέχρι τον χειμώνα, σε μια ύστατη προσπάθεια ο πληρεξούσιός τους να κερδίσει κάποιο έδαφος πριν από τη φαινομενικά αναπόφευκτη επανέναρξη των ρωσο-ουκρανικών συνομιλιών που αναμένεται να συμβεί περίπου εκείνη την περίοδο, όπως εξηγείται εδώ . Έχουν ήδη εξαντλήσει τα αποθέματά τους, επομένως πλέον βασίζονται σε όλο και πιο προκλητικές εξαγωγές, όπως οι προαναφερθείσες, και προμήθειες από εταίρους όπως το Πακιστάν για τον σκοπό αυτό.
Ακόμα κι έτσι, ο πόλεμος αντιπροσώπων ΝΑΤΟ-Ρωσίας στην Ουκρανία παραμένει πολύ πιο διαχειρίσιμος από ό,τι αν αυτή η χώρα ήταν μέλος του ΝΑΤΟ με τις εγγυήσεις ασφαλείας του άρθρου 5, γι’ αυτό είναι προς το συμφέρον των ΗΠΑ να μην ενταχθούν ακριβώς όπως ο Μπορντάτσεφ και οι ειδικοί του CFR από το Ινστιτούτο Cato υποστήριξε. Εφόσον δεν υπάρχει αξιόπιστη πιθανότητα οι ΗΠΑ να υποστηρίξουν το Κίεβο με ένοπλη δύναμη, τότε ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος δεν είναι τόσο πιθανός, αν και όλα θα μπορούσαν να αλλάξουν ξαφνικά εάν οι ιδεολόγοι ανακτήσουν την επιρροή χάραξης πολιτικής σε αυτό το ζήτημα.
Με πληροφορίες από korybko.substack.com