Δύο εβδομάδες αφότου ισραηλινά πολεμικά αεροσκάφη βομβάρδισαν το ιρανικό προξενείο στη Δαμασκό, σκοτώνοντας αρκετούς ανώτερους διοικητές, η Τεχεράνη ανταπέδωσε εκτοξεύοντας εκατοντάδες μη επανδρωμένα αεροσκάφη και πυραύλους κατά του Ισραήλ, στοχεύοντας για πρώτη φορά απευθείας τη χώρα.
Οι ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γαλλία, η Ιορδανία, η Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα συνεισέφεραν στρατιωτικές δυνάμεις και πληροφορίες για να βοηθήσουν στην υπεράσπιση της αποικίας των εποίκων, η οποία εδώ και περισσότερο από έξι μήνες διαπράττει γενοκτονία στην Παλαιστίνη.
Τις πρώτες πρωινές ώρες της 19ης Απριλίου, το Ισραήλ απάντησε προφανώς με πολύ πιο ήπιο τρόπο, με την κατάρριψη αρκετών μη επανδρωμένων αεροσκαφών πάνω από την ιρανική πόλη Ισφαχάν. Δεν αναφέρθηκαν θύματα και το θέμα φαίνεται να έχει διευθετηθεί, τουλάχιστον προς το παρόν.
Όμως το γεγονός αυτό θα έχει σημαντικές και διαρκείς συνέπειες. Το Ισραήλ δεν είναι η παντοδύναμη και παντογνώστης δύναμη της περιοχής που προβάλλει ως τέτοια. Οι επιθέσεις της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου, ακολουθούμενες από τις άμεσες συναντήσεις του Ισραήλ με τη Χεζμπολάχ στο Λίβανο και τώρα τα άμεσα ιρανικά αεροπορικά πλήγματα, το έδειξαν αυτό στον κόσμο.
Το Ισραήλ είναι βαθιά ευάλωτο. Ως σιωνιστικό εγχείρημα, έχει αποτύχει θεαματικά στη δηλωμένη ιδεολογική του αποστολή να προστατεύσει τον εβραϊκό λαό. Στην πραγματικότητα, τους έχει καταστήσει πιο ευάλωτους από ποτέ.
Χρειάστηκε μια σειρά από χώρες για να προστατεύσουν το Ισραήλ από αυτή την εναρκτήρια δοκιμή του ιρανικού στρατού. Το αεροπορικό χτύπημα της Τεχεράνης άλλαξε το παιχνίδι, ανεξάρτητα από το πόσο πραγματικό ή υποτονικό ήταν το αντίποινο της 19ης Απριλίου. Η θεαματική επίδειξη δύναμης του Ιράν εναντίον του Ισραήλ ήταν εκτός του χαρακτήρα του, καθώς η Τεχεράνη δεν αντιδρά ποτέ άμεσα και αμέσως με τον προφανή τρόπο του «τι-για-τίποτα».
Χρειάζεται χρόνο για μια πιο μετρημένη και διακριτική απάντηση, όπως στην περίπτωση της δολοφονίας από τις ΗΠΑ του στρατιωτικού διοικητή Qassem Soleimani τον Ιανουάριο του 2020, που ακολουθήθηκε αργότερα το ίδιο έτος από τη δολοφονία από το Ισραήλ ενός κορυφαίου επιστήμονα πυρηνικής ενέργειας, του Mohsen Fakhrizadeh.
Υπολογιζόμενος κίνδυνος…
Για το Ιράν, η άμεση στόχευση του Ισραήλ ήταν ένα υπολογισμένο ρίσκο. Όπως ανέφεραν οι New York Times, τα χτυπήματα ανέτρεψαν την πεποίθηση του Ισραήλ σχετικά με την προθυμία του Ιράν να το πολεμήσει άμεσα: «Το Ισραήλ είχε συνηθίσει να στοχοποιεί Ιρανούς αξιωματούχους χωρίς μετωπικά αντίποινα από το Ιράν, μια υπόθεση που ανατράπηκε από τις επιθέσεις του Ιράν».
Το Ιράν έδωσε στο Ισραήλ μια γεύση από το δικό του φάρμακο, που χορηγείται εδώ και σχεδόν έναν αιώνα στους Παλαιστίνιους, τους Λιβανέζους, τους Σύριους και άλλα αραβικά έθνη – και τους έκανε να φαίνονται εκπληκτικά γελοίοι όταν μιλούσαν για το διεθνές δίκαιο.
Αυτό μας φέρνει στον συνασπισμό των ΗΠΑ, των Ευρωπαίων και των Αράβων συμμάχων που ενώθηκαν για να υπερασπιστούν το Ισραήλ. Αν η «Δύση» μπορεί να προστατεύσει το Ισραήλ από το Ιράν, γιατί δεν μπορεί να προστατεύσει τους Παλαιστίνιους από το Ισραήλ; Αντ’ αυτού, η συντονισμένη προσπάθεια να προστατευθεί το Ισραήλ από την επίθεση του Ιράν διασφάλισε αποτελεσματικά την εξελισσόμενη γενοκτονία στη Γάζα.
Μόλις ένα παιδί φέρεται να τραυματίστηκε από την ιρανική επίθεση, το οποίο είναι ένα παιδί παραπάνω. Εν τω μεταξύ, δεκάδες χιλιάδες παλαιστινιακά παιδιά έχουν σκοτωθεί και τραυματιστεί από το Ισραήλ από τον Οκτώβριο – και ούτε μία από αυτές τις χώρες δεν έχει κουνήσει το δάχτυλο για να υπερασπιστεί τους ανυπεράσπιστους Παλαιστίνιους.
Η Ιορδανία και ο υπόλοιπος αραβικός κόσμος παρακολουθούν αμέτοχοι να σφάζονται οι Άραβες συμπατριώτες τους, ενώ οι ΗΠΑ και η Ευρώπη διασφαλίζουν ότι το Ισραήλ έχει αρκετές βόμβες και σφαίρες για να σκοτώσει όσους Παλαιστίνιους θέλει, γεγονός που ισοδυναμεί με αυτό που παγκοσμίως θεωρείται γενοκτονία.
Το γεγονός είναι ότι τα διεφθαρμένα και δειλά αραβικά καθεστώτα που κυβερνούν, με επικεφαλής τη Σαουδική Αραβία, είναι πιο επιφυλακτικά απέναντι στο Ιράν από ό,τι απέναντι στο Ισραήλ, γιατί δεν πιστεύουν ότι κάποιος είναι ικανός να το νικήσει – και η δική τους ύπαρξη εξαρτάται από την υποστήριξη των ΗΠΑ.
Αλλά ένα ψυχολογικό εμπόδιο έχει ξεπεραστεί. Ο κόσμος είδε το Ισραήλ να δέχεται επίθεση και χρειάστηκε ένας συνασπισμός κρατών να ενώσει τις δυνάμεις του για να το υπερασπιστεί. Το σπάσιμο αυτού του φράγματος έχει τεράστιες γεωπολιτικές συνέπειες για την περιοχή.
Προειδοποίηση…
Το Ισραήλ έχει πλέον προειδοποιηθεί ότι δεν μπορεί να συνεχίσει να εκφοβίζει την περιοχή ενώ διαπράττει ατιμώρητα γενοκτονία στην Παλαιστίνη. Αυτό έρχεται σε μια στιγμή που οι ισραηλινοί στόχοι στη Γάζα έχουν αποτύχει παταγωδώς – γεγονός που ακόμη και το κύριο φερέφωνό του στις ΗΠΑ, οι New York Times, αναγκάστηκαν να παραδεχτούν.
Πρόκειται για μια επιτελική αλλαγή στους στρατιωτικούς και διπλωματικούς υπολογισμούς της περιοχής. Για πρώτη φορά, ένα κράτος της Μέσης Ανατολής έχει επιδείξει τα υλικά μέσα, την τεχνολογική ικανότητα και την πολιτική βούληση να πλήξει το Ισραήλ, αναγκάζοντας τις δυτικές και αραβικές δυνάμεις να διατηρήσουν τη γενοκτονική σιωνιστική κυριαρχία στην περιοχή.
Για να είμαστε σίγουροι, αυτή η επιτελική μετατόπιση είναι περισσότερο προς το στρατιωτικό και στρατηγικό πλεονέκτημα του Ιράν παρά προς όφελος των Παλαιστινίων. Το επεισόδιο αυτό δεν πρέπει να αποσπάσει την προσοχή από την υπόθεση της εθνικής απελευθέρωσης των Παλαιστινίων, με τον αγώνα να επικεντρώνεται πλέον στη Γάζα. Η σημαντικά αλλαγμένη γεωπολιτική της περιοχής θα σημαίνει ελάχιστα αν το Ισραήλ συνεχίσει να ακρωτηριάζει και να δολοφονεί κατά βούληση τους Παλαιστίνιους.
Συνοψίζοντας, το Ισραήλ χρειάζεται σαφώς ολόκληρο τον δυτικό στρατιωτικό μηχανισμό, καθώς και τους Άραβες συμμάχους του, για να το υπερασπιστεί. Χωρίς αυτή την υποστήριξη, η αποικία των εποίκων θα καταρρεύσει. Η Ιορδανία είναι αντιπροσωπευτική όλων των αραβικών καθεστώτων που έχουν χάσει τον αυτοσεβασμό και την αξιοπρέπειά τους, καθώς δεν μπορούν να σταθούν στο πλευρό των Παλαιστινίων.
Αυτά τα αραβικά κράτη παραλύουν από το φόβο τους για το Ισραήλ, εμφανιζόμενα πολύ πρόθυμα να συνεργαστούν με το γενοκτονικό σιωνιστικό καθεστώς εναντίον των «αραβικών αδελφών» τους, προκειμένου να διατηρήσουν τη δική τους εξουσία. Επομένως, η προσοχή του κόσμου πρέπει να παραμείνει εστιασμένη στη γενοκτονία των Παλαιστινίων, αντί να αποσπάται από το ισραηλινο-ιρανικό παρασκήνιο.
Ενώ η περιφερειακή γεωπολιτική έχει μεταβληθεί σημαντικά, το δράμα του παλαιστινιακού λαού και ο αγώνας του για την απελευθέρωση της πατρίδας του παραμένει ο ίδιος.
Πηγή: middleeasteye.net