Η απόφαση του Ζελένσκι να κρατήσει όμηρο την υποψηφιότητα του Μπάιντεν για επανεκλογή, απειλώντας να εξαπολύσει μια τεράστια οικονομική κρίση ως εκδίκηση για το αδιέξοδο του Κογκρέσου σχετικά με τη βοήθεια προς την Ουκρανία, μπορεί να είναι η πτώση του. Δεν δαγκώνει μόνο το χέρι που ταΐζει το καθεστώς του με τα λεφτά των φορολογουμένων, αλλά απειλεί και τα αντικειμενικά εθνικά συμφέροντα των ΗΠΑ.
Γράφει ο Andrew Korybko
Είμαι Αμερικανός πολιτικός αναλυτής με έδρα τη Μόσχα και ειδικεύομαι στην παγκόσμια συστημική μετάβαση προς την πολυπολικότητα.
Το CNN δημοσίευσε την Τρίτη ένα λεπτομερές κομμάτι για το πώς “τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη της Ουκρανίας με τεχνητή νοημοσύνη προσπαθούν να διαταράξουν την ενεργειακή βιομηχανία της Ρωσίας. Μέχρι στιγμής, τα καταφέρνουν”. Παρόλο που μια ανώνυμη πηγή κοντά στο πρόγραμμα τους είπε ότι “Οι πτήσεις καθορίζονται εκ των προτέρων με τους συμμάχους μας και τα αεροσκάφη ακολουθούν το σχέδιο πτήσης για να μπορέσουμε να χτυπήσουμε στόχους με ακρίβεια μέτρων”, υπάρχουν λόγοι να πιστεύουμε ότι οι ΗΠΑ είναι ενάντια σε τέτοιου είδους επιθέσεις. Δεν είναι λιγότερο από αυτούς αυτό που το ίδιο το CNN ανέφερε στο ίδιο κομμάτι.
Σύμφωνα με αυτά, “τα ουκρανικά πλήγματα σε διυλιστήρια έχουν προκαλέσει αύξηση των παγκόσμιων τιμών του πετρελαίου, με το αργό τύπου Brent να έχει αυξηθεί σχεδόν 13% φέτος, αφήνοντας τους πολιτικούς στις Ηνωμένες Πολιτείες να ανησυχούν για τις πιθανές οικονομικές επιπτώσεις τους σε μια σημαντική εκλογική χρονιά”. Επικαλέστηκαν επίσης έναν εμπειρογνώμονα που υποστήριξε: “Αυτή ήταν η συμφωνία με την Ουκρανία: Θα σας δώσουμε χρήματα, θα σας δώσουμε όπλα, αλλά μείνετε μακριά από τις εγκαταστάσεις εξαγωγής , μείνετε μακριά από τη ρωσική ενέργεια, γιατί δεν θέλουμε μια μαζική ενεργειακή κρίση”.
Το εν λόγω άτομο πρόσθεσε αναφερόμενο στο αδιέξοδο του Κογκρέσου σχετικά με τη βοήθεια προς την Ουκρανία ότι “αν δεν παίρνουν τα όπλα και τα χρήματα που τους υποσχέθηκαν, ποιο είναι το κίνητρό τους να τηρήσουν τη συμφωνία με την Ουάσιγκτον;”. Αυτό ευθυγραμμίζεται με αυτό που ο ίδιος ο Ζελένσκι άφησε να εννοηθεί σε συνέντευξή του στην Washington Post στα τέλη του περασμένου μήνα, όταν αποκάλυψε ότι “Η αντίδραση των ΗΠΑ δεν ήταν θετική στο [να επιτεθούμε στα ρωσικά διυλιστήρια πετρελαίου]…(αλλά) Χρησιμοποιήσαμε τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη μας. Κανείς δεν μπορεί να μας πει ότι δεν μπορείτε να το κάνετε”.
Ο υπουργός Εξωτερικών Μπλίνκεν επανέλαβε αυτό το συναίσθημα σε κοινή συνέντευξη Τύπου με τον Γάλλο ομόλογό του την Τρίτη, όταν απάντησε σε ερώτηση σχετικά με αυτές τις επιθέσεις στα διυλιστήρια πετρελαίου ότι “δεν υποστηρίξαμε ούτε επιτρέψαμε τις επιθέσεις της Ουκρανίας εκτός του εδάφους της”. Τον ρώτησαν σχετικά μετά την επίθεση ουκρανικού μη επανδρωμένου αεροσκάφους με στόχο το τρίτο μεγαλύτερο διυλιστήριο της Ρωσίας στη Δημοκρατία του Ταταρστάν, το οποίο βρίσκεται στην ενδοχώρα της χώρας, 800 ολόκληρα μίλια μακριά από τις γραμμές του μετώπου.
Αν αναλογιστεί κανείς τη δήλωση του Μπλίνκεν, το ρεπορτάζ του CNN και τα προηγούμενα λόγια του Ζελένσκι, φαίνεται σίγουρα ότι οι ΗΠΑ δεν θέλουν η Ουκρανία να χτυπήσει τα ρωσικά διυλιστήρια πετρελαίου από φόβο ότι η μαζική ενεργειακή κρίση που θα μπορούσε να προκαλέσει αυτό θα ανατρέψει την υποψηφιότητα του Μπάιντεν για επανεκλογή. Αν πράγματι αυτή είναι η θέση της, τότε τίθεται το ερώτημα ποιοι σύμμαχοι καθορίζουν τις διαδρομές πτήσης αυτών των μη επανδρωμένων αεροσκαφών και γιατί ο Ζελένσκι θα διακινδύνευε την επιστροφή του Τραμπ στην εξουσία, όταν αυτός είναι πολύ λιγότερο φιλο-ουκρανικός από ό,τι ο Μπάιντεν.
Θα μπορούσε κάλλιστα να ισχύει ότι αναδύονται διαιρέσεις στο ΝΑΤΟ σχετικά με αυτές τις επιδρομές, όπως ακριβώς έγραψε το RT στο κύριο άρθρο του, όταν επέστησε την προσοχή στο πώς ο Γάλλος ομόλογός του Μπλίνκεν φάνηκε να υποστηρίζει τις τελευταίες επιθέσεις στην απάντησή του στην ερώτηση που τους τέθηκε κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου της Τρίτης. Επομένως, η Γαλλία θα μπορούσε να παράσχει αυτού του είδους τη βοήθεια, η οποία θα μπορούσε επίσης να συμπληρωθεί από τη συμπληρωματική συμβολή του Ηνωμένου Βασιλείου και άλλων χωρών, είτε μεμονωμένα είτε στο πλαίσιο μιας κοινής προσπάθειας.
Όσο για το γιατί ο Ζελένσκι θα ήθελε να ταράξει τον Μπάιντεν και να διακινδυνεύσει την επιστροφή του Τραμπ, μπορεί να έχει “σύνδρομο θεού” μετά την τόσο έντονη προβολή του ως εκκλησιαστικού ηγέτη τα τελευταία δύο χρόνια, η οποία θα μπορούσε να έχει γίνει μέρος της ταυτότητάς του, παρά το γεγονός ότι τα μέσα ενημέρωσης τον ξένισαν από το περασμένο καλοκαίρι. Στο μυαλό του, ο Μπάιντεν θα εκτελέσει τις εντολές του, ώστε να πείσει με κάποιον τρόπο τους Ρεπουμπλικάνους να εγκρίνουν περισσότερη βοήθεια για την Ουκρανία, υπό τον πόνο ότι θα εξαπολύσει μια τεράστια ενεργειακή κρίση με την αφαίρεση περισσότερων δυνατοτήτων διύλισης και εξαγωγής της Ρωσίας.
Ο Μπάιντεν θα είχε ήδη πείσει τους Ρεπουμπλικανούς να το κάνουν αυτό, αν ήταν σε θέση να το κάνει, οπότε είναι αυταπάτη για τον Ζελένσκι να φαντάζεται ότι η ομηρία της υποψηφιότητάς του για επανεκλογή θα κάνει θετική διαφορά. Αν μη τι άλλο, η ευρύτερη ευαισθητοποίηση των Ρεπουμπλικανών για τις τραμπούκικες τακτικές του θα μπορούσε να εδραιώσει ακόμη περισσότερο την αντίστασή τους στην έγκριση περισσότερης βοήθειας προς την Ουκρανία, αφού ο Ζελένσκι δεν κρατά σε ομηρία μόνο την υποψηφιότητα επανεκλογής του Μπάιντεν, αλλά και ολόκληρη την αμερικανική οικονομία και επομένως απειλεί και τα αντικειμενικά εθνικά συμφέροντα των ΗΠΑ.
Σε περίπτωση που εγκρίνει μια σειρά χτυπημάτων που θα καταλύσει τη μαζική ενεργειακή κρίση που φοβάται η κυβέρνηση Μπάιντεν, τότε η πιο γερακίσια αντιρωσική φράξια του βαθέος κράτους που είναι υπεύθυνη για την τεχνητή διαιώνιση αυτής της σύγκρουσης μπορεί να χάσει την επιρροή που ασκεί στους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής. Οι συγκριτικά λιγότερο γερακίσιοι αντίπαλοί τους θα μπορούσαν να αντικαταστήσουν τον κυρίαρχο ρόλο τους σε αυτό το σενάριο και ενδεχομένως να πείσουν την κυβέρνηση Μπάιντεν να συμφωνήσει τελικά σε έναν ρεαλιστικό συμβιβασμό για τον τερματισμό της σύγκρουσης.
Η απόφαση του Ζελένσκι να κρατήσει όμηρο την υποψηφιότητα του Μπάιντεν για επανεκλογή απειλώντας να εξαπολύσει μια μαζική οικονομική κρίση ως εκδίκηση για το αδιέξοδο του Κογκρέσου σχετικά με τη βοήθεια προς την Ουκρανία μπορεί να είναι η πτώση του. Δεν δαγκώνει μόνο το χέρι που ταΐζει το καθεστώς του με τα χρήματα των φορολογουμένων, αλλά απειλεί και τα αντικειμενικά εθνικά συμφέροντα των ΗΠΑ. Η απελπισία που νιώθουν οι δυνάμεις του στο πεδίο της μάχης τον ωθεί να “αποστατήσει”, αλλά οι προστάτες του μπορεί σύντομα να κουραστούν από αυτό και να αποφασίσουν να τον αντικαταστήσουν μετά τη λήξη της θητείας του στις 21 Μαΐου.
Πηγή: korybko.substack.com