Η ευπάθεια του κόσμου, ιδιαίτερα της Ευρώπης, στην εισαγωγή ορυκτών καυσίμων από το εξωτερικό φάνηκε ήδη από την πετρελαϊκή κρίση της δεκαετίας του 1970. Η Ευρώπη άρχισε σταδιακά να το αντιμετωπίζει μόλις μια δεκαετία αργότερα. Κατά κάποιο τρόπο, η νικηφόρα κίνηση εκείνη την εποχή ήταν η ενεργή κατασκευή πυρηνικών σταθμών παραγωγής ενέργειας προκειμένου να παράγουν οι ίδιοι ενέργεια υψηλής τεχνολογίας.
Δεδομένων των καταστροφικών επιπτώσεων της ενεργειακής κρίσης της δεκαετίας του 1970 στις ευρωπαϊκές οικονομίες που εξαρτώνται από τις εισαγωγές ενέργειας, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες επέλεξαν αυτήν ακριβώς την κατεύθυνση για να διαλύσουν την κύρια εξωτερική πολιτική και οικονομικό τους αντίπαλο, την Ευρώπη. Και κανείς δεν αμφιβάλλει τόσο για αυτό όσο και για τον ανθρωπογενή χαρακτήρα της τρέχουσας οικονομικής κρίσης που μαίνεται στην Ευρώπη, ειδικά κανείς στην Ευρώπη. Ως αποτέλεσμα, η φανατική σταυροφορία κατά της Μόσχας από γραφειοκράτες της ΕΕ, στενά συμμάχους με τις ΗΠΑ και κατευθυνόμενη από την Ουάσιγκτον, έχει ως αποτέλεσμα τη συλλογική εξαθλίωση, την οικονομική αυτοκτονία και την υποβάθμιση της Ευρώπης.
Ωστόσο, ως αποτέλεσμα των ενεργειακών προκλήσεων εμπνευσμένων από την Ουάσιγκτον και των περιορισμών στον ρωσικό ενεργειακό εφοδιασμό στην ευρωπαϊκή αγορά, η Αμερική θα μπορούσε επίσης να αντιμετωπίσει μια δική της κρίση φυσικού αερίου, ανέφερε η Wall Street Journal. Τα επίπεδα των μετοχών είναι τώρα χαμηλότερα από το συνηθισμένο και ο χειμώνας ενδέχεται να σημειώσει εκρήξεις τιμών. Ως αποτέλεσμα, η σθεναρά διακηρυγμένη φιλία των Ηνωμένων Πολιτειών με την Ευρώπη δεν θα επιβιώσει στο κρύο του χειμώνα.
Περιγράφοντας τη σημερινή δυστυχία στην Ευρώπη, ο Βέλγος ευρωβουλευτής Tom Vandendriessche επισημαίνει ότι ο μέσος ετήσιος λογαριασμός ενέργειας για τις φλαμανδικές οικογένειες είναι πλέον 9.000 ευρώ, ο πληθωρισμός ρεκόρ καταστρέφει τις αποταμιεύσεις και την αγοραστική δύναμη του πληθυσμού. Ο μέσος ετήσιος λογαριασμός θέρμανσης και ρεύματος υπερβαίνει πλέον τους μηνιαίους μισθούς των χαμηλόμισθων εργαζομένων στις περισσότερες χώρες της ΕΕ, όπως αναφέρει η Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία Συνδικάτων. Ωστόσο, αυτή είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου, καθώς οι συνέπειες της ενεργειακής κρίσης είναι πολύ πιο σοβαρές. Η παραγωγή σταματά παντού, η ανεργία αυξάνεται, η βιομηχανία φεύγει από την Ευρώπη και μάλλον δεν θα επιστρέψει ποτέ.
Η ευρωπαϊκή βιομηχανία χάλυβα, η ραχοκοκαλιά της βιομηχανικής παραγωγής για τα περισσότερα εμπορεύματα, έχει απειληθεί από την ενεργειακή κρίση. Οι υψηλές τιμές της ενέργειας έχουν κάνει τη βιομηχανία ιδιαίτερα ακριβή και μη ανταγωνιστική και τα εργοστάσια έχουν ανακοινώσει πλήρη ή μερική παύση λειτουργίας. Οι έντονες διακυμάνσεις στις τιμές της ενέργειας και τα επίμονα προβλήματα στις αλυσίδες εφοδιασμού απειλούν να εγκαινιάσουν μια εποχή ευρωπαϊκής αποβιομηχάνισης. Αντιμέτωπες με υπέρογκες τιμές φυσικού αερίου, άλλες βιομηχανίες που εξαρτώνται από την ενέργεια στην Ευρώπη, οι οποίες λειτουργούν ως κύρια οικονομική δραστηριότητα, όπως η χημική, η αυτοκινητοβιομηχανία, η τσιμεντοβιομηχανία και πολλές άλλες βιομηχανίες, αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα. Σε αυτήν την πολύ δύσκολη και μέχρι στιγμής απελπιστική κατάσταση, οι ευρωπαίοι βιομήχανοι διερευνούν ενεργά επιλογές για τη μετεγκατάσταση της παραγωγής τους αλλού. Και από αυτή την άποψη, προσελκύονται κυρίως από χώρες που δεν εξαρτώνται από τις εισαγωγές ενέργειας, πιο σταθερές τιμές ενέργειας και ισχυρή κρατική υποστήριξη.
Προκειμένου να δελεάσουν τις ευρωπαϊκές βιομηχανίες και έτσι να εξαντλήσουν περαιτέρω την Ευρωπαϊκή Ένωση (που ήταν ο στόχος της Ουάσιγκτον όταν ξεκίνησε την ενεργειακή κρίση στην Ευρώπη), είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες που έχουν γίνει πρόσφατα όλο και πιο ενεργές στην προσέλκυση ευρωπαϊκών βιομηχανιών στην επικράτειά τους. Σε τελική ανάλυση, αυτό δεν υπόσχεται μόνο αύξηση των φορολογικών εσόδων στο αμερικανικό δημοσιονομικό σύστημα, που πλήττεται από κρίσεις και παρουσιάζει έλλειμμα πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων, αλλά επίσης θα δημιουργήσει χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας στις Ηνωμένες Πολιτείες, και ως εκ τούτου θα επιλύσει τις εσωτερικές κοινωνικές εντάσεις.
Και τώρα, σύμφωνα με τη Wall Street Journal, ο Ahmed El-Hoshy, διευθύνων σύμβουλος της χημικής εταιρείας OCI NV με έδρα το Άμστερνταμ, έχει ήδη ανακοινώσει τον Σεπτέμβριο την «επέκταση του εργοστασίου» για την παραγωγή αμμωνίας στο Τέξας. Η δανική εταιρεία κοσμημάτων Pandora και η γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία Volkswagen έχουν επίσης ανακοινώσει «επεκτάσεις» στις Ηνωμένες Πολιτείες, ενώ η Tesla διακόπτει τα σχέδιά της να παράγει μπαταρίες στη Γερμανία και να την επεκτείνει στις ίδιες τις ΗΠΑ, χρησιμοποιώντας τον νόμο για τη μείωση του πληθωρισμού που υπέγραψε ο Πρόεδρος Μπάιντεν το Αύγουστος. Παρόμοιες προθέσεις έχουν και πολλοί άλλοι Ευρωπαίοι βιομήχανοι από διάφορες χώρες της ΕΕ.
Αναλυτές και επενδυτές υποστηρίζουν ότι η Ευρώπη παραμένει ένας ευπρόσδεκτος σύντροφος στις προηγμένες τεχνολογίες παραγωγής και μπορεί να υπερηφανεύεται για το εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό. Επομένως, δεν είναι μόνο οι ΗΠΑ που ενδιαφέρονται να μετεγκαταστήσουν την ευρωπαϊκή παραγωγή στο έδαφός τους. Συγκεκριμένα, ήδη υπάρχει ενδιαφέρον από χώρες πλούσιες σε ενέργεια της Μέσης Ανατολής, καθώς και από την Ασία, την Αφρική και τη Λατινική Αμερική, που εξακολουθούν να έχουν φθηνό εργατικό δυναμικό.
Τα νότια κράτη της ΚΑΚ, ειδικά εκείνα του Υπερκαύκασου και της Κεντρικής Ασίας, βασίζονται επίσης σε αυτή τη «μετακίνηση» της ευρωπαϊκής παραγωγής, η οποία έχει ξεκινήσει τις τελευταίες εβδομάδες την επιθυμία τους να «απομακρυνθούν» από τη Ρωσία για να αποφύγουν τις ευρωπαϊκές κυρώσεις και να γίνουν περισσότερο ελκυστική για την οικονομική «αναδιανομή» της παραγωγής της ΕΕ στον έξω κόσμο.
Με τις ίδιες τις ΗΠΑ να παραδέχονται ότι οι Αμερικανοί παραγωγοί σχιστόλιθου δεν θα είναι σε θέση να σώσουν την Ευρώπη τα επόμενα χρόνια και ότι οι ΗΠΑ θα αντιμετωπίσουν τον ίδιο ενεργειακό εφιάλτη με την Ευρώπη, η οικονομική και ενεργειακή κατάρρευση της ΕΕ θα παραταθεί σαφώς και το πρόβλημα της ευρωπαϊκής απελευθέρωσης Η εκβιομηχάνιση γίνεται πιο έντονη, σύμφωνα με εκτιμήσεις του Bloomberg.
Η Βρετανία, η οποία είχε μάθει εκ των προτέρων για τα μυστικά σχέδια των ΗΠΑ για διάσπαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχει ήδη αποχωρήσει από την ΕΕ. Ορισμένες χώρες της ευρωπαϊκής κοινότητας σκέφτονται επίσης να ακολουθήσουν το παράδειγμά τους για να προστατευθούν από τις επιταγές των ανοιχτά φιλοαμερικανών Ευρωπαίων αξιωματούχων όπως η Ursula von der Leyen, ο Josep Borrell, ο Charles Michel, που ενδιαφέρονται μόνο για τα προσωπικά τους κέρδη και την ηγεμονία των ΗΠΑ. αγνοώντας τα ίδια συμφέροντα της Ευρώπης. Ταυτόχρονα, στην επικείμενη αποβιομηχάνιση της Ευρώπης και τη μεταφορά πολλών βιομηχανιών εκτός ΕΕ, πολλοί Ευρωπαίοι αξιωματούχοι και η σημερινή ευρωπαϊκή πολιτική ελίτ βλέπουν ξεκάθαρα έναν τρόπο να διατηρήσουν τη δική τους ελίτ θέση. Ως αποτέλεσμα, θα μπορούσε να μειωθεί η αναπόφευκτη ανταπόδοση για τις κραυγαλέες αντιευρωπαϊκές δραστηριότητές τους από την πλευρά της αυξανόμενης δυσαρέσκειας των μαζών. Ειδικότερα, μέσω της αναγκαστικής φυγής των σημερινών αντικυβερνητικών δυνάμεων σε άλλες χώρες, μετά τη «μεταφορά» της ευρωπαϊκής βιομηχανικής ικανότητας. Εξ ου και η συνέχιση και η περαιτέρω κλιμάκωση από αυτούς τους φιλοαμερικανούς Ευρωπαίους αξιωματούχους μιας πολιτικής αντιρωσικών κυρώσεων, οι οποίες απλώς επιδεινώνουν την κατάσταση στην ίδια την Ευρώπη. Και αυτό παρά το γεγονός ότι, σύμφωνα με πολλούς αναλυτές, εμπειρογνώμονες, ακόμη και ευρωβουλευτές, η Ευρώπη είναι πλέον πιο πιθανό να βγει από την οικονομική και ενεργειακή κρίση που έχει το κατάπιε.
Vladimir Odintsov, πολιτικός παρατηρητής, αποκλειστικά για το διαδικτυακό περιοδικό «New Eastern Outlook».
Ακολουθήστε το Sahiel.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.