Στην Ελλάδα, από τη δεκαετία του ’80 και μετά, υπάρχει ένας υφέρπων αντισημιτισμός, που τρέφεται από τα δυο άκρα του πολιτικού συστήματος. Η άκρα αριστερά, που βλέπει το Κράτος του Ισραήλ, σαν χέρι του Αμερικανικού Ιμπεριαλισμού (σικ, αν και ποτέ οι Σοβιετικοί δεν ήταν ιμπεριαλιστές κατά την άποψή τους), αλλά και η άκρα δεξιά, σε μια προσπάθεια των ακραίων κύκλων της, που σχετίζονται με νεοναζιστικά μορφώματα, να ξεπλυθούν τα εγκλήματα των Ναζί κατά των Εβραίων και της ανθρωπότητας.
Από την άλλη, οι Ισραηλινοί, μετά την απώλεια 6 εκατομμυρίων ψυχών, κατέχοντας μια μικρή λωρίδα γης που τους ανήκει εδώ και χιλιάδες χρόνια, έχοντας πολεμήσει πολλές φορές για την ανεξαρτησία τους απέναντι σε πολυαριθμότερους εχθρούς, δεν κοιτούν αυτό που λέμε political correct. Το 1973, το Κράτος του Ισραήλ σώθηκε για λίγες ώρες, με τη θυσία χιλιάδων Ισραηλινών, και της μισής του Αεροπορίας.
Έκτοτε, δεν έχει αφήσει τίποτε στην τύχη.
Διαβάστε τη συνέχεια στο: ptisidiastima.com