Ο ρόλος της Γερμανίας ως ο προτιμώμενος εταίρος των ΗΠΑ στην ΕΕ που θα “ηγηθεί από πίσω” θα γίνει πιο εμφανής στον απόηχο της κατάληψης της Αβντέεβκα από τη Ρωσία, ο οποίος θα λάβει τη μορφή της σύνδεσης της “στρατιωτικής Σένγκεν” με το αναβιωμένο Τρίγωνο της Βαϊμάρης, προκειμένου να επιταχυνθεί η κατασκευή της “Ευρώπης-Φρούριο”.
Γράφει ο Andrew Korybko
Η Ρωσία κατέλαβε τελικά την ουκρανική πόλη-φρούριο Avdeevka μετά από μια παρατεταμένη μάχη που κατέληξε στη χαοτική υποχώρηση του Κιέβου και την εγκατάλειψη των τραυματισμένων στρατευμάτων του. Η χρονική συγκυρία έλαβε χώρα καθώς η δυτική ελίτ συναντήθηκε στη Γερμανία για τη φετινή Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου το Σαββατοκύριακο, γεγονός που τους επέτρεψε βολικά να σχεδιάσουν τις επόμενες κινήσεις τους σε αυτόν τον πόλεμο δι’ αντιπροσώπων. Ωστόσο, δεν αναμένεται σημαντική οικονομική ή στρατιωτική βοήθεια, παρά τα πρόσφατα κλεισμένα σύμφωνα ασφαλείας της Ουκρανίας με τη Γερμανία και τη Γαλλία.
Αντίθετα, όπως εξηγήθηκε εδώ νωρίτερα μέσα στο μήνα, όταν αναλύθηκε η τελευταία Σύνοδος Κορυφής Μπάιντεν-Σολτς στην Ουάσιγκτον, η Δύση θα επικεντρωθεί στη μακροπρόθεσμη ανάσχεση της Ρωσίας στην Ευρώπη πέρα από τα σύνορα της πρώην Σοβιετικής Δημοκρατίας. Για το σκοπό αυτό, ο ρόλος της Γερμανίας ως προτιμώμενου εταίρου των ΗΠΑ “Lead From Behind” στην ΕΕ θα γίνει πιο εμφανής, ο οποίος θα λάβει τη μορφή της σύνδεσης της “στρατιωτικής Σένγκεν” με το αναβιωμένο Τρίγωνο της Βαϊμάρης, προκειμένου να επιταχυνθεί η κατασκευή της “Ευρώπης-Φρούριο”.
Οι τρεις προηγούμενες αναλύσεις με υπερσύνδεσμο εξηγούν τις έννοιες αυτές σε μεγαλύτερο βάθος καθώς και τη σχέση τους, αλλά μπορούν να συνοψιστούν ως η Γερμανία που εκμεταλλεύεται τη συνολική υποταγή της στην Πολωνία για να επανέλθει στην τροχιά της χαμένης από καιρό υπερδύναμης μετά από ένα διάλειμμα σχεδόν οκτώ δεκαετιών. Ο λόγος για τον οποίο η προσοχή της Δύσης θα στραφεί προς την επιτάχυνση αυτής της γεωστρατηγικής μετατόπισης αντί να επιμένει στον πόλεμο δι’ αντιπροσώπων κατά της Ρωσίας μέσω της Ουκρανίας μετά την Αβντέεβκα είναι επειδή είναι πλέον σαφές ότι η τελευταία είναι χαμένη υπόθεση.
Η Ρωσία έχει ήδη κερδίσει την “κούρσα της εφοδιαστικής”/”πόλεμο φθοράς” με το ΝΑΤΟ που κήρυξε ο Γενικός Γραμματέας Στόλτενμπεργκ σχεδόν ακριβώς πριν από ένα χρόνο, όπως αποδεικνύεται από την αποτυχία της αντεπίθεσης και την επακόλουθη αντιστροφή της δυναμικής αυτής της σύγκρουσης, με την οποία η Ουκρανία βρίσκεται τώρα και πάλι σε θέση άμυνας. Ο αντικαταστάτης του πρώην Αρχηγού Ζαλούζνι, ο Σύρσκι, το παραδέχθηκε ρητά την περασμένη εβδομάδα πριν από την καταστροφική υποχώρηση από την Αβντέεβκα, η οποία θεωρείται το τελευταίο σημαντικό οχυρό του Κιέβου στο Ντονμπάς.
Το σκηνικό είναι τώρα έτοιμο για μια επερχόμενη ρωσική επίθεση που θα μπορούσε να διατρέξει με ατμό το υπόλοιπο αυτής της περιοχής στην καλύτερη περίπτωση από την πλευρά της Μόσχας και στη χειρότερη από την πλευρά της Δύσης. Αυτό δεν σημαίνει ότι αυτό θα συμβεί πράγματι, διότι η λεγόμενη “ομίχλη του πολέμου” καθιστά αδύνατο να διακρίνει κανείς με ακρίβεια τις πλήρεις αμυντικές δυνατότητες της Ουκρανίας πίσω από τη Γραμμή Επαφής (LOC), αλλά δεν είναι άσκοπο που η Δύση πανικοβλήθηκε και ο Ζελένσκι αποφάσισε να τους κατηγορήσει για την τελευταία του ήττα.
Παραπονέθηκε ότι ευθύνεται η λεγόμενη “τεχνητή έλλειψη οπλισμού” σε μια αναφορά στο αδιέξοδο του Κογκρέσου για περισσότερη βοήθεια στην Ουκρανία, με την οποία συμφώνησε ο Μπάιντεν για να πιέσει τους πολιτικούς του αντιπάλους. Ο απροσδόκητος θάνατος του Ναβάλνι την Παρασκευή αξιοποιήθηκε από τα αντιρωσικά γεράκια για να απαιτήσουν από τη Βουλή να περάσει το νομοσχέδιο της Γερουσίας για τη χρηματοδότηση του πολέμου μέσω αντιπροσώπων, όταν επαναλάβει τη συνεδρίασή της αργότερα αυτό το μήνα, αλλά ακόμη και αν εγκριθεί, το πρόβλημα είναι ότι οι ΗΠΑ έχουν ήδη εξαντλήσει τα αποθέματά τους.
Αν και είναι πιθανό ότι θα μπορούσαν να καταφύγουν σε αυτά τα αποθέματα που έχουν αποταμιεύσει για την κάλυψη των αναγκών της εθνικής τους ασφάλειας και να εξαναγκάσουν τους υποτελείς τους να πράξουν το ίδιο, το γεγονός είναι ότι η αποτυχία της αντεπίθεσης παρά την πολύ μεγαλύτερη βοήθεια που δόθηκε στο Κίεβο μέχρι τότε υποδηλώνει ότι αυτό δεν θα κάνει τη διαφορά. Ό,τι μπορεί να σταλεί θα χρησιμοποιηθεί αποκλειστικά και μόνο για να κρατηθεί το LOC όσο το δυνατόν περισσότερο και να αποτραπεί μια ρωσική διάρρηξη, προκειμένου να διαιωνιστεί το αδιέξοδο που ο Ζαλούζνι ήταν ο πρώτος που παραδέχτηκε ότι είχε δημιουργηθεί από το φθινόπωρο.
Η αλήθεια είναι ότι η περιγραφή αυτή ήταν ανακριβής, καθώς η LOC συνεχίζει σταδιακά να κινείται προς τα δυτικά και ο ρυθμός μπορεί να επιταχυνθεί μετά την κατάληψη της Avdeevka από τη Ρωσία. Ο πρόεδρος Πούτιν έχει ήδη σηματοδοτήσει ότι δεν θα σταματήσει μέχρι να ικανοποιηθούν τα αιτήματά του για εγγυήσεις ασφαλείας με στρατιωτικά ή διπλωματικά μέσα, αφού πρόσφατα εξέφρασε τη λύπη του που δεν διέταξε την έναρξη της ειδικής επιχείρησης νωρίτερα και δήλωσε την Κυριακή μετά την πτώση αυτής της ουκρανικής πόλης-φρούριο ότι η νίκη είναι “ζήτημα ζωής και θανάτου” για τη Ρωσία.
Παραμένει ασαφές το πότε και με ποιους όρους θα λήξει η σύγκρουση, αλλά η γραφή είναι στον τοίχο και διαβάζει ξεκάθαρα ότι τα αιτήματα της Ρωσίας για εγγυήσεις ασφαλείας θα ικανοποιηθούν σε κάποιο βαθμό ή σε κάποιο άλλο, ergo γιατί η Δύση σχεδιάζει τώρα μια “αντιπαράθεση” δεκαετιών με τη Ρωσία σύμφωνα με τα λόγια του ίδιου του Στόλτενμπεργκ. Εκεί έγκειται η σημασία της γεωστρατηγικής μετατόπισης που εντοπίστηκε νωρίτερα σε αυτή την ανάλυση σχετικά με το ρόλο της Γερμανίας ως κορυφαίου εταίρου των ΗΠΑ “Lead From Behind” για τον περιορισμό της Ρωσίας στην Ευρώπη.
Για την προώθηση αυτού του στόχου, οι ασκήσεις “Steadfast Defender 2024” του ΝΑΤΟ σε επίπεδο ηπείρου – οι μεγαλύτερες από το τέλος του παλαιού Ψυχρού Πολέμου – θα αποσκοπούν στη βελτιστοποίηση της μερικής εφαρμογής της “στρατιωτικής Σένγκεν” μεταξύ της Γερμανίας, της Πολωνίας και της Ολλανδίας, στην οποία αναμένεται να ενταχθεί σύντομα και η Γαλλία. Πιθανότατα θα συμμετάσχουν και οι Βαλτικές χώρες, δεδομένου ότι χρειάζονται υποστήριξη για την οικοδόμηση της λεγόμενης “γραμμής άμυνας της Βαλτικής”, η οποία θα μπορούσε να επεκταθεί μέχρι την Αρκτική, εάν συμμετάσχει και η Φινλανδία, όπως αναμένεται.
Το αναβιωμένο τρίγωνο της Βαϊμάρης μπαίνει στο παιχνίδι, καθώς η Γερμανία χρειάζεται τη γαλλική υποστήριξη, επειδή το Βερολίνο δεν μπορεί ρεαλιστικά να τα κάνει όλα αυτά μόνο του, γεγονός που με τη σειρά του κατέστησε αναγκαία τη στρατιωτική υποταγή της Πολωνίας στον δυτικό της γείτονα μέσω του προαναφερθέντος μεταξύ τους συμφώνου διοικητικής μέριμνας. Ένας στρατιωτικός διάδρομος από τη Γαλλία προς την Εσθονία, ο οποίος θα μπορούσε να φτάσει στη Φινλανδία μέσω Δανίας-Σουηδίας (η δεύτερη εκ των οποίων είναι υποψήφια για το ΝΑΤΟ και αναμένεται να ενταχθεί σε αυτή τη νέα “Σένγκεν”), διαμορφώνεται λοιπόν μπροστά στα μάτια του κόσμου.
Η κατάληψη της Αβντέεβκα από τη Ρωσία θα έχει επομένως αντίκτυπο σε ολόκληρη την Ευρώπη επιταχύνοντας την εφαρμογή αυτών των μακροπρόθεσμων σχεδίων περιορισμού, βλέποντας πως ο πόλεμος του ΝΑΤΟ μέσω αντιπροσώπων εναντίον της μέσω της Ουκρανίας είναι προφανώς μια χαμένη υπόθεση μετά την πτώση της τελευταίας πόλης-φρούριο αυτής της πρώην Σοβιετικής Δημοκρατίας. Είναι αυτή η γεωστρατηγική δυναμική στην οποία οι παρατηρητές θα πρέπει να δώσουν μεγαλύτερη προσοχή από οτιδήποτε άλλο, δεδομένου ότι η επανάληψη της χαμένης από καιρό τροχιάς της Γερμανίας ως υπερδύναμης είναι μια εξέλιξη παγκόσμιας σημασίας.
Απόδοση στα ελληνικά Sahiel.gr σε συνεργασία με korybko.substack.com