Ο Σαακασβίλι φυλακίστηκε επειδή έκανε κατάχρηση της εξουσίας του υπό τις εντολές των ΗΠΑ, έχασε τον πόλεμο με τη Ρωσία που ξεκίνησε με εντολή των προστατών του και στη συνέχεια επέστρεψε στη Γεωργία αφού ανέλαβε μια συγκριτικά πιο κυρίαρχη κυβέρνηση και τήρησε την υπόσχεσή της να τον προσαγάγει στη δικαιοσύνη. Το ίδιο ακριβώς έκανε και ο Ζελένσκι και έτσι μπορεί να έχει παρόμοια μοίρα αν παραμείνει στην Ουκρανία ή αν επιστρέψει εκεί αργότερα.
Ο Ζελένσκι κατηγόρησε τη Δευτέρα τη Ρωσία ότι προσπάθησε να σκοτώσει τον πρώην πρόεδρο της Γεωργίας Σαακασβίλι, αφού οι εικόνες του που τον έδειχναν αδυνατισμένο στη φυλακή άρχισαν να κυκλοφορούν ιογενώς στα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης μετά την τελευταία του κατάθεση σε βίντεο νωρίτερα την ίδια ημέρα. Η ειρωνεία όμως είναι ότι δεν είναι άλλος από την ίδια τη Δύση που ευθύνεται για τη δύσκολη θέση του τελευταίου, κάτι που καλό θα ήταν να συνειδητοποιήσει ο πρώτος, αφού υπάρχει περίπτωση να έχει και ο ίδιος παρόμοια μοίρα.
Όπως είχε εκτιμηθεί τον περασμένο Αύγουστο, “Η γεωργιανή σύγκρουση του 2008 ήταν το πρότυπο των ΗΠΑ για την ουκρανική του 2022”, το οποίο είναι σχετικό να ξαναδούν οι αναγνώστες αν δεν το έχουν κάνει ήδη. Η προηγούμενη ανάλυση με υπερσύνδεσμο εξηγεί τις στρατηγικές συνδέσεις μεταξύ αυτών των δύο φαινομενικά διαφορετικών συγκρούσεων για να υποστηρίξει ότι στην πραγματικότητα υπάρχουν περισσότερες από μερικές ομοιότητες. Το σχετικό με το παρόν κομμάτι είναι ο ρόλος που έπαιξαν οι ηγέτες των χωρών τους στους αντίστοιχους υποστηριζόμενους από τις ΗΠΑ πολέμους αντιπροσώπων κατά της Ρωσίας.
Ο Σαακασβίλι έλαβε εντολή από τους προστάτες του να εξαπολύσει μια αιφνιδιαστική επίθεση κατά της Νότιας Οσετίας, η οποία, όπως τον διαβεβαίωσαν, θα κατέληγε σε ταχεία επιτυχία της πλευράς του και στην επακόλουθη ανακατάληψη αυτής της αποσχισθείσας περιοχής. Αυτό που συνέβη στην πραγματικότητα ήταν ότι η Ρωσία παρακινήθηκε να ξεκινήσει μια πενθήμερη αποστολή επιβολής της ειρήνης που οδήγησε στην απώλεια της εν λόγω περιοχής και της κοντινής Αμπχαζίας, αφού το Κρεμλίνο τις αναγνώρισε ως κυρίαρχα κράτη, τα οποία παραμένουν μέχρι σήμερα.
Παρομοίως, ο Ζελένσκι διατάχθηκε από τους προστάτες του να εξαπολύσει μια αιφνιδιαστική επίθεση εναντίον του Ντονμπάς, η οποία ήταν επίσης σίγουρος ότι θα κατέληγε σε ταχεία επιτυχία της πλευράς του, αλλά η ειδική επιχείρηση της Ρωσίας την πρόλαβε την τελευταία στιγμή. Αντί να ανακαταλάβει αυτή την αποσχισθείσα περιοχή, το Κίεβο την έχασε και δύο άλλες, αφού ψήφισαν να ενταχθούν στη Ρωσία τον περασμένο Σεπτέμβριο. Η συμβατική σύγκρουση που προκλήθηκε από αυτά τα δυτικά σχέδια συνεχίζει να μαίνεται δεκαέξι μήνες μετά την έναρξή της, σε αντίθεση με την ταχεία επίλυση της Γεωργίας, αλλά και αυτή θα καταλήξει σε αποτυχία.
Η υποστηριζόμενη από το ΝΑΤΟ αντεπίθεση του Κιέβου ήταν μια καταστροφή, την οποία παραδέχθηκαν και άρχισαν να δικαιολογούν ακόμη και τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης, όπως και οι ίδιοι οι αξιωματούχοι του Κιέβου. Ο πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής των Αντιπροσώπων Michael McCaul προειδοποίησε στις αρχές Ιουνίου ότι η αποτυχία να ανταποκριθεί στις προσδοκίες της Δύσης θα μπορούσε να οδηγήσει σε μείωση της απτής υποστήριξης προς τον πληρεξούσιο αντιπρόσωπό τους. Ο Ζελένσκι γνωρίζει ότι ο χρόνος τελειώνει, όπως αποδεικνύεται από το γεγονός ότι πρόσφατα προέτρεψε τα στρατεύματά του να παράγουν τουλάχιστον κάποια αποτελέσματα πριν από τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ την επόμενη εβδομάδα.
Νωρίτερα επέκρινε τις προσδοκίες των δυτικών προστάτες του μιλώντας στο BBC στα τέλη του περασμένου μήνα, όπως έκαναν και άλλοι ανώτεροι αξιωματούχοι που δεν κατονομάστηκαν, σύμφωνα με τον Economist σε ένα δημοσίευμα που δημοσιεύθηκε επίσης τότε. Εν τω μεταξύ, ο αρχιστράτηγος Ζαλούζνι εξέφρασε πολύχρωμα σε πρόσφατη συνέντευξή του στην Washington Post πόσο τον αναστατώνει το γεγονός ότι ασκούν κριτική στην αντεπίθεση. Είναι ξεκάθαρο ότι έχει αρχίσει να γίνεται αντιληπτό από τους ιθύνοντες στο Κίεβο ότι η Ουκρανία πιθανότατα δεν θα προσκληθεί να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ.
Όχι μόνο αυτό, αλλά σπατάλησαν δεκάδες χιλιάδες ζωές προσπαθώντας να ανακαταλάβουν εδάφη που δεν θα είχαν καν χαθεί εξ αρχής αν δεν συμμετείχαν στο σχέδιο των ΗΠΑ να αναπαράγουν το σενάριο της Γεωργίας, γεγονός που ώθησε τη Ρωσία να τους σταματήσει προληπτικά. Επιπλέον, το Κίεβο θα μπορούσε ίσως να είχε αποτρέψει την ένωση των περιφερειών Χερσώνα και Ζαπορόζιε με τη Ρωσία αν δεν είχε αφήσει τον αγγλοαμερικανικό άξονα να σαμποτάρει την ειρηνευτική διαδικασία της άνοιξης του 2022, η οποία οδήγησε σε ένα υπογεγραμμένο σχέδιο συνθήκης πριν καταστραφούν όλα.
Επομένως, η Ουκρανία τα έχει πάει πολύ χειρότερα από τη Γεωργία, καθώς έχει καταστραφεί εντελώς από τη συμβατική σύγκρουση που μαίνεται τους τελευταίους δεκαέξι μήνες και έχει χάσει δύο επιπλέον περιοχές που δεν ήταν καν αμφισβητούμενες πριν από την έναρξη της ειδικής επιχείρησης της Ρωσίας. Εάν η Δύση τελικά διακόψει τον εφοδιασμό του Κιέβου με όπλα μετά την αποτυχία της αντεπίθεσης του Κιέβου που υποστηρίζεται από το ΝΑΤΟ, η οποία, όπως είπαν ο πρόεδρος Πούτιν και ο Μεντβέντεφ, θα μπορούσε να τερματίσει αμέσως τη σύγκρουση, τότε το πολιτικό κεφάλαιο του Ζελένσκι θα εξανεμιστεί.
Θα μπορούσε να είχε διατηρήσει την υποστήριξη του λαού του και την υποστήριξη του ισχυρού τρίπτυχου στρατός-κατασκοπεία-ολιγαρχική ελίτ, αν είχε κρατήσει τις θέσεις του και έβλεπε την ειρηνευτική διαδικασία της άνοιξης του 2022 μέχρι τέλους, αλλά είναι πρακτικά αδύνατο να τον υποστηρίξουν αν αναγκαστεί να συμβιβαστεί με ακόμη λιγότερα τώρα. Έχουν χαθεί πάρα πολλές ζωές, έχουν καταστραφεί περιουσίες και έχουν ενοποιηθεί περιοχές με τη Ρωσία για να μπορέσει να γυρίσει ακόμη και μια προσωρινή παύση των εχθροπραξιών -για να μην αναφέρουμε μια ανακωχή και κυρίως μια συνθήκη ειρήνης- ως νίκη.
Η πιθανότητα οι προστάτες του να τον τοποθετήσουν σε αυτή ακριβώς τη θέση αυξάνεται μέρα με τη μέρα, καθώς η αντεπίθεση της πλευράς του γίνεται μια από τις χειρότερες ταπεινώσεις του δυτικού πολιτισμού στην πρόσφατη μνήμη. Προκειμένου να διατηρήσουν την επιρροή τους στην Ουκρανία σε αυτό το σενάριο, δεν θα ήταν έκπληξη αν υποστήριζαν ένα σχέδιο αλλαγής καθεστώτος από δημοφιλείς στρατιωτικούς αξιωματούχους όπως ο αρχιστράτηγος Zaluzhny και/ή ο επικεφαλής της στρατιωτικής αντικατασκοπείας (GUR) Budanov για να αντικαταστήσουν τον Zelensky ως μέσο προληπτικής ματαίωσης μιας πιθανής εξέγερσης.
Άλλωστε, θα εξυπηρετούσε τα συμφέροντα αυτών των δύο και των κοινών δυτικών προστατών τους να κατευθύνουν τη λαϊκή οργή προς την ηγετική φυσιογνωμία της χώρας, αφού ο λαός συνειδητοποιήσει πόσα θυσίασε για το τίποτα, αντί να ρισκάρει την πιθανότητα να τους στοχοποιήσει. Ακόμα και αν ρισκάρουν να τον αφήσουν να παραμείνει στην εξουσία για χάρη της διεθνούς οπτικής, θα αντιμετωπίσει μια δύσκολη μάχη για την επανεκλογή του, αν αποφασίσει καν να θέσει υποψηφιότητα. Όπως και να έχει, το πολιτικό του μέλλον θα καταστραφεί τη στιγμή που η Δύση θα τον αναγκάσει σε ειρηνευτικές συνομιλίες.
Ακριβώς όπως ο Σαακασβίλι πριν από αυτόν, ο Ζελένσκι θα μπορούσε επίσης να κατηγορηθεί για κατάχρηση εξουσίας από τους πολιτικούς του αντιπάλους και να λογοδοτήσει για τα εγκλήματά του, οδηγώντας έτσι στη φυλάκισή του, αν εξακολουθεί να βρίσκεται στη χώρα ή αν επιστρέψει σε αυτήν για να πραγματοποιήσει μια έγχρωμη επανάσταση κατά τα πρότυπα αυτού που προσπάθησε να κάνει ο Γεωργιανός ηγέτης. Εάν η μεταπολεμική Ουκρανία ανακτήσει μεγάλο μέρος της κυριαρχίας που έχασε από τη Δύση, όπως έκανε έκτοτε η Γεωργία, όπως αποδείχθηκε με την αποκάλυψη ενός δυτικού σχεδίου για την κατάληψη του Σότσι, τότε οι πιθανότητες να συμβεί αυτό αυξάνονται ακόμη περισσότερο.
Ο Σαακασβίλι φυλακίστηκε επειδή έκανε κατάχρηση της εξουσίας του υπό τις εντολές των ΗΠΑ, έχασε τον πόλεμο δι’ αντιπροσώπων με τη Ρωσία που ξεκίνησε με εντολή των προστατών του και στη συνέχεια επέστρεψε στη Γεωργία αφού ανέλαβε μια συγκριτικά πιο κυρίαρχη κυβέρνηση και τήρησε την υπόσχεσή της να τον προσαγάγει στη δικαιοσύνη. Ο Ζελένσκι έκανε επίσης κατάχρηση της εξουσίας του υπό τις εντολές των ΗΠΑ, έχασε τον πόλεμο με τη Ρωσία που ξεκίνησε με εντολή των προστατών του και μπορεί συνεπώς να έχει παρόμοια τύχη αν παραμείνει στην Ουκρανία ή αν επιστρέψει εκεί αργότερα.
Οι ΗΠΑ δεν έχουν συμμάχους, παρά μόνο υποτελείς που ελέγχουν, όπως η Ουκρανία του Ζελένσκι και η Γεωργία του Σαακασβίλι πριν από αυτόν, ή εταίρους όπως η Ινδία στη σπάνια περίπτωση που μια χώρα υπερασπίζεται με επιτυχία την κυριαρχία της απέναντι σε τεράστιες πιέσεις, ώστε τελικά να αντιμετωπίζεται από αυτές ως ισότιμη. Σύμμαχος σημαίνει ότι η Αμερική θα στηρίξει την όποια χώρα από πίστη σε αυτήν ακόμα και σε βάρος πιθανών δικών της συμφερόντων, κάτι που δεν θα κάνει ποτέ και γι’ αυτό είναι ακριβές να λέμε ότι δεν έχει.
Η Ουκρανία του Ζελένσκι είναι απλώς άλλος ένας υποτελής που πρέπει να εκμεταλλευτεί αδίστακτα για την αποκατάσταση της εξασθενημένης μονοπολικής ηγεμονίας των ΗΠΑ, αλλά αντί να εξυπηρετεί τον σκοπό τους, ο ίδιος και η χώρα του γίνονται ένα βάρος που κινδυνεύει να οδηγήσει σε πλήγμα αν η σύγκρουση δεν παγώσει και τα επίγεια κέρδη της Ρωσίας συνεχίσουν να αυξάνονται. Επομένως, αργά ή γρήγορα και με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα απορριφθεί, όπως ακριβώς έγινε με τον Σαακασβίλι, με το μόνο ερώτημα να είναι αν θα παραμείνει ελεύθερος, αν θα οδηγηθεί στη δικαιοσύνη ή αν ίσως χάσει τη ζωή του.
Με πληροφορίες από korybko.substack.com