Ακριβώς όπως αυτές οι δύο Μεγάλες Δυνάμεις συγχρονίστηκαν νωρίτερα με την Ευρύτερη Ευρασιατική Εταιρική Σχέση της Ρωσίας και την Πρωτοβουλία Belt & Road της Κίνας , έτσι και τώρα είναι έτοιμες να συγχρονίσουν το Παγκόσμιο Επαναστατικό Μανιφέστο της πρώτης με τις παγκόσμιες πρωτοβουλίες της δεύτερης για την ανάπτυξη, την ασφάλεια και τον πολιτισμό, γεγονός που θα εδραιώσει την εκκολαπτόμενη συμμαχία τους και έτσι θα επιταχύνει πρωτοφανώς την παγκόσμια συστημική μετάβαση προς την πολυπολικότητα.
Η επικείμενη τριχοτόμηση των Διεθνών Σχέσεων θα έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία τριών de facto μπλοκ Νέου Ψυχρού Πολέμου: Το Χρυσό Δισεκατομμύριο της Δύσης υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, την Αντάντ Κίνας-Ρωσίας και τον Παγκόσμιο Νότο υπό την άτυπη ηγεσία της Ινδίας. Οι ατρόμητοι αναγνώστες μπορούν να ανατρέξουν στην προηγούμενη ανάλυση με υπερσυνδέσμους για να μάθουν περισσότερα για τις μεγάλες στρατηγικές δυναμικές πίσω από αυτή την τελευταία φάση της παγκόσμιας συστημικής μετάβασης, ενώ η παρούσα θα αναπτύξει εκείνες που συνδέονται ειδικότερα με τη ρωσοκινεζική στρατηγική εταιρική σχέση.
Αυτές οι δύο Ευρασιατικές Μεγάλες Δυνάμεις είχαν ήδη ευθυγραμμίσει στενά τις εξωτερικές και οικονομικές τους πολιτικές πολύ πριν η Ρωσία αναγκαστεί να ξεκινήσει την ειδική επιχείρησή της στην Ουκρανία πέρυσι, αφού το ΝΑΤΟ πέρασε κρυφά τις κόκκινες γραμμές του εκεί και αρνήθηκε να επιλύσει διπλωματικά το δίλημμα ασφαλείας τους. Αυτό οφειλόταν στο κοινό πολυπολικό τους όραμα, το οποίο με τη σειρά του είχε ως αποτέλεσμα η Μόσχα να συγχρονίσει την Ευρύτερη Ευρασιατική Εταιρική Σχέση (GEP) με την Πρωτοβουλία Belt & Road του Πεκίνου (BRI).
Ο σκοπός πίσω από αυτό ήταν να υπερφορτίσει τις πολυπολικές διαδικασίες σε ολόκληρη την υπερήπειρο με σκοπό να καταστήσει τις Διεθνείς Σχέσεις πιο δημοκρατικές, ισότιμες, δίκαιες και προβλέψιμες πολύ νωρίτερα από ό,τι θα περίμεναν ακόμη και οι πιο αισιόδοξοι παρατηρητές. Τίποτα από όλα αυτά δεν οφειλόταν σε αντιδυτική εχθρότητα, καθώς και οι δύο προέβλεπαν ότι η ΕΕ και οι ΗΠΑ θα έπαιζαν πραγματιστικούς ρόλους σε αυτή την αναδυόμενη παγκόσμια τάξη, γεγονός που αποδεικνύεται από την ενεργό εμπλοκή τους με την καθεμία από αυτές κατά τη διάρκεια των ετών.
Η Ρωσία ανέμενε ότι θα μπορούσε να επιλύσει διπλωματικά το δίλημμα ασφαλείας της με τις ΗΠΑ σχετικά με την επέκταση του ΝΑΤΟ, ταυτόχρονα με την ενθάρρυνση της ίδιας και της ΕΕ να πείσουν το Κίεβο να εφαρμόσει τις συμφωνίες του Μινσκ, τερματίζοντας έτσι τον τότε ουκρανικό εμφύλιο πόλεμο και βελτιστοποιώντας το δια-ευρασιατικό εμπόριο. Εν τω μεταξύ, πολλές χώρες της ΕΕ προσχώρησαν στην BRI και η Κίνα σύναψε ακόμη και ένα επενδυτικό σύμφωνο με το μπλοκ, ενώ παράλληλα προσπαθούσε να επιλύσει διπλωματικά το δικό της δίλημμα ασφαλείας με τις ΗΠΑ και να επεξεργαστεί μια νέα εμπορική συμφωνία μαζί τους.
Αν οι ΗΠΑ είχαν διαμορφώσει τη μεγάλη στρατηγική τους με γνώμονα αμοιβαία επωφελή οικονομικά αποτελέσματα, αντί να παραμείνουν υπό την επιρροή των διδασκαλιών του Μπρζεζίνσκι περί διαίρει και βασίλευε με μηδενικό άθροισμα, τότε όλα θα μπορούσαν να είχαν εξελιχθεί πολύ διαφορετικά. Αυτός ο παρακμάζων μονοπολικός ηγεμόνας θα μπορούσε με υπευθυνότητα να είχε χαράξει μια άνετη θέση στη νέα εποχή της παγκοσμιοποίησης που η Ρωσία και η Κίνα προσπαθούσαν από κοινού να πρωτοπορήσουν, εξασφαλίζοντας έτσι ότι η παγκόσμια συστημική μετάβαση θα προχωρούσε ομαλά προς την πολυπολικότητα.
Δυστυχώς, τα φιλελεύθερα-παγκοσμιοποιητικά μέλη της στρατιωτικής, μυστικής και διπλωματικής γραφειοκρατίας των ΗΠΑ (“βαθύ κράτος”) συνέχισαν να πιστεύουν ότι τα γεωστρατηγικά σχέδια του Μπρεζίνσκι θα μπορούσαν να ανατρέψουν επιτυχώς την προαναφερθείσα μετάβαση και έτσι να διατηρήσουν επ’ αόριστον την κυρίαρχη θέση της χώρας τους στις Διεθνείς Σχέσεις. Αυτό εξηγεί γιατί στη συνέχεια επιδίωξαν να “περιορίσουν” ταυτόχρονα τη Ρωσία και την Κίνα επιδεινώνοντας τις περιφερειακές διαφορές αντί να ανταποδώσουν τις προσπάθειες των δύο αυτών χωρών για την ειρηνική επίλυσή τους.
Τελικά αποφασίστηκε να δοθεί προτεραιότητα στην “ανάσχεση” της Ρωσίας έναντι της Κίνας με την προσδοκία ότι η πρώτη είτε θα συνθηκολογούσε στρατηγικά στην εκστρατεία εκβιασμού του ΝΑΤΟ είτε θα κατέρρεε γρήγορα λόγω κυρώσεων αν κατέφευγε σε στρατιωτική βία για την υπεράσπιση των κόκκινων γραμμών της στην Ουκρανία, καθιστώντας έτσι την επιτυχή “ανάσχεση” της Κίνας τετελεσμένο γεγονός σε αυτό το σενάριο και διατηρώντας έτσι την ηγεμονία των ΗΠΑ. Εκεί που όλα πήγαν στραβά ήταν ότι η Δύση δεν προετοιμάστηκε ποτέ για μια παρατεταμένη σύγκρουση στην Ουκρανία.
Η Ρωσία αποδείχθηκε πολύ πιο ανθεκτική από κάθε άποψη από ό,τι περίμεναν τα Χρυσά Δισεκατομμύρια, εξ ου και ο λόγος που πανικοβλήθηκαν ότι τα πάνω από 100 δισεκατομμύρια δολάρια που έχουν ήδη δώσει στους πληρεξουσίους τους στο Κίεβο δεν είναι ούτε κατά διάνοια αρκετά για να νικήσουν αυτή την Ευρασιατική Μεγάλη Δύναμη. Οι New York Times παραδέχτηκαν τον περασμένο μήνα ότι οι κυρώσεις απέτυχαν όπως απέτυχε και η εκστρατεία “απομόνωσής” τους, ενώ ο επικεφαλής του ΝΑΤΟ δήλωσε πρόσφατα “αγώνα δρόμου της εφοδιαστικής” και η Washington Post είπε επιτέλους την αλήθεια για το πόσο άσχημα τα πάνε οι δυνάμεις του Κιέβου.
Εν μέσω του περασμένου έτους των διεθνών εχθροπραξιών που προκάλεσε η ίδια η Δύση, το παγκοσμιοποιημένο σύστημα από το οποίο εξαρτιόταν η μεγάλη στρατηγική της Κίνας αποσταθεροποιήθηκε πρωτοφανώς από το μονομερές καθεστώς κυρώσεων που είναι υπεύθυνο για τις κρίσεις τροφίμων και καυσίμων σε όλο τον Παγκόσμιο Νότο. Αυτό επηρέασε τον πρόεδρο Σι να εξετάσει σοβαρά το ενδεχόμενο μιας “Νέας Αντίδρασης” με τις ΗΠΑ, την οποία ξεκίνησε κατά τη διάρκεια της Συνόδου Κορυφής της G20 στο Μπαλί τον περασμένο Νοέμβριο, αφού συναντήθηκε με τον Μπάιντεν και ένα σωρό άλλους δυτικούς ηγέτες.
Για να είμαστε απολύτως σαφείς, αυτή η καλοπροαίρετη προσπάθεια δεν είχε σκοπό να ανατρέψει οποιαδήποτε από την πολυπολική πρόοδο για την οποία ήταν υπεύθυνη η Κίνα κατά την τελευταία δεκαετία, αλλά καθαρά να επιδιώξει μια σειρά αμοιβαίων συμβιβασμών με στόχο την καθιέρωση μιας “νέας κανονικότητας” στις σχέσεις τους, ώστε να αποκατασταθεί η σταθερότητα στην παγκοσμιοποίηση. Με άλλα λόγια, επρόκειτο να κερδηθεί χρόνος ώστε οι δύο κορυφαίες οικονομίες του κόσμου να αναπροσαρμόσουν τις μεγάλες στρατηγικές τους, ιδανικά προς την κατεύθυνση της στενότερης συνεργασίας για το καλό όλων.
Οι συνομιλίες τους έληξαν απροσδόκητα στις αρχές Φεβρουαρίου, ωστόσο, μετά το γεγονός του μαύρου κύκνου που είναι γνωστό ως το περιστατικό με το μπαλόνι. Αυτό είδε τους αντι-κινεζικούς σκληροπυρηνικούς στις ΗΠΑ να ανεβαίνουν ξαφνικά στην ηγεσία της πολιτικής, καταδικάζοντας έτσι τη “Νέα Δίωξη”, γεγονός που είχε ως αποτέλεσμα η Κίνα να αναπροσαρμόσει την προσέγγισή της στον πόλεμο αντιπροσώπων ΝΑΤΟ-Ρωσίας σε σημείο που ο πρόεδρος Σι, ο υπουργός Εξωτερικών Τσιν και ο πρέσβης στην ΕΕ Φου κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι αποτελεί μέρος της αντι-κινεζικής στρατηγικής “ανάσχεσης” των ΗΠΑ.
Κάτω από αυτές τις νέες συνθήκες, οι ΗΠΑ εδραίωσαν την επιτυχώς επαναβεβαιωμένη ηγεμονία τους επί της ΕΕ, πείθοντας τη Γερμανία να συμφωνήσει με τις πολύ έντονα υπονοούμενες απειλές της Ουάσινγκτον ότι το Χρυσό Δισεκατομμύριο θα επιβάλει κυρώσεις στην Κίνα εάν αποφασίσει να εξοπλίσει τη Ρωσία, εάν η Μόσχα χρειαστεί τέτοια βοήθεια ως έσχατη λύση. Σε απάντηση, η Κίνα αισθάνθηκε υποχρεωμένη να εδραιώσει τη στρατηγική της εταιρική σχέση με τη Ρωσία σε σημείο που να τη μετατρέψει σε entente, εξ ου και ο σκοπός του ταξιδιού του προέδρου Σι για να επεξεργαστεί τις πιο λεπτές λεπτομέρειες αυτού.
Όπως οι δύο αυτές Μεγάλες Δυνάμεις συγχρονίστηκαν νωρίτερα με το GEP της Ρωσίας και το BRI της Κίνας, έτσι και τώρα είναι έτοιμες να συγχρονίσουν το Παγκόσμιο Επαναστατικό Μανιφέστο της πρώτης με τις παγκόσμιες πρωτοβουλίες της δεύτερης για την ανάπτυξη, την ασφάλεια και τον πολιτισμό. Η πρόβλεψη αυτή βασίζεται στα άρθρα που δημοσίευσαν οι πρόεδροι Πούτιν και Σι στα εθνικά μέσα ενημέρωσης ο ένας του άλλου την παραμονή του ταξιδιού του τελευταίου στη Μόσχα, τα οποία επιβεβαιώνουν ότι σκοπεύουν να συνεργαστούν στενότερα από ποτέ.
Συνεπώς, οι παρατηρητές μπορούν να αναμένουν ότι η σινο-ρωσική Entente θα παγιωθεί σε έναν από τους τρεις κορυφαίους πόλους επιρροής στον κόσμο ως αποτέλεσμα της επίσκεψης του Κινέζου ηγέτη, καθιστώντας την έτσι ορόσημο στον Νέο Ψυχρό Πόλεμο για την κατεύθυνση της παγκόσμιας συστημικής μετάβασης. Ο παγκόσμιος αγώνας μεταξύ αυτού του πόλου και του Χρυσού Δισεκατομμυρίου θα ενταθεί, ιδίως στον Παγκόσμιο Νότο, γεγονός που θα ενισχύσει τη σημασία της Ινδίας στο να βοηθήσει τα υπόλοιπα αναπτυσσόμενα κράτη να ισορροπήσουν μεταξύ των δύο πόλων και έτσι να επέλθει πραγματική τριπολικότητα.
(Η Μετάφραση του άρθρου έγινε από την ομάδα διαχείρισης του sahiel.gr)
Με πληροφορίες από korybko.substack.com
Ακολουθήστε το Sahiel.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.