Η επικείμενη αποστασιοποίηση της Αρμενίας από την CSTO δεν θα είναι ουσιαστική αν το ΝΑΤΟ δεν εξασφαλίσει αξιόπιστη πρόσβαση σε αυτήν μέσω της Γεωργίας, αλλά οι αρχές της τελευταίας δεν αναμένεται να συμφωνήσουν. Γι’ αυτό και μαγειρεύεται άλλος ένας γύρος ταραχών της Εγχρωμης Επανάστασης με το πρόσχημα της “διαμαρτυρίας” για τη διαδικασία καθαίρεσης του φιλελεύθερου-παγκοσμιοποιητή προέδρου.
Γράφει ο Andrew Korybko
Ο πρόεδρος του γεωργιανού κοινοβουλίου απαίτησε εξηγήσεις από τις ΗΠΑ μετά την αποκάλυψη από τις υπηρεσίες ασφαλείας ενός σχεδίου αλλαγής καθεστώτος που χρηματοδοτείται από την USAID στην πρωτεύουσα Τιφλίδα. Τρεις Σέρβοι από την CANVAS, την οργάνωση που ήταν υπεύθυνη για την οργάνωση της “Επανάστασης των μπουλντόζων” στη χώρα τους το 2000, συνελήφθησαν στα τέλη της περασμένης εβδομάδας ως ύποπτοι ότι δίδασκαν στους ντόπιους λεγόμενους “ακτιβιστές” πώς να ανατρέψουν την κυβέρνηση. Έφυγαν για το εξωτερικό μετά την ανάκριση, αλλά το σκάνδαλο υποδηλώνει μια νέα προσπάθεια αποσταθεροποίησης εκεί.
Πριν από αυτό το τελευταίο περιστατικό, η Γεωργία κατηγόρησε την Ουκρανία ότι σχεδίαζε αναταραχές εναντίον των αρχών της, κάτι που το Κίεβο φυσικά αρνήθηκε. Κατά σύμπτωση, ωστόσο, ο Ουκρανός βουλευτής Aleksey Goncharenko έγραψε στο Telegram το Σαββατοκύριακο ότι “είμαστε έτοιμοι να είμαστε σύμμαχοι των ΗΠΑ σε όλες τις στρατιωτικές επιχειρήσεις πιο ισχυροί από τη Βρετανία”. Αυτό ακολούθησε τις αναφορές ότι η Ουκρανία πραγματοποίησε επιθέσεις με μη επανδρωμένα αεροσκάφη εναντίον υποτιθέμενων υποστηριζόμενων από τη Ρωσία Σουδανών ανταρτών, προφανώς κατ’ εντολή των ΗΠΑ, αν αληθεύει.
Λαμβάνοντας υπόψη αυτό το πλαίσιο, οι ισχυρισμοί των υπηρεσιών ασφαλείας περί ουκρανικής συνενοχής στην τελευταία ίντριγκα αλλαγής καθεστώτος της χώρας τους είναι αξιόπιστοι, παρόλο που το Κίεβο δεν εμπλέκεται άμεσα στο σκάνδαλο της περασμένης εβδομάδας. Ως εκ τούτου, τίθεται φυσικά το ερώτημα γιατί η Γεωργία στοχοποιείται εξ αρχής, δεδομένου ότι πρόκειται για μια φιλοδυτική χώρα που θέλει επισήμως να ενταχθεί τόσο στην ΕΕ όσο και στο ΝΑΤΟ. Αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι στην πραγματικότητα η δεύτερη φάση της ίδιας διαδικασίας που τέθηκε σε κίνηση πριν από μισό χρόνο.
Τον Μάρτιο, οι ΗΠΑ επιχείρησαν να ανατρέψουν την εκεί κυβέρνηση με το σκεπτικό ότι η προτεινόμενη νομοθεσία της για τους ξένους πράκτορες, που είχε ως πρότυπο τη δική της Αμερικής, υποτίθεται ότι ήταν ενδεικτική μιας μυστικής επιθυμίας για στροφή προς τη Ρωσία. Δεν υπήρχε καμία αλήθεια σε αυτόν τον ισχυρισμό, αλλά χρησίμευσε για να προκαλέσει μια τελικά αποτυχημένη Χρωματική Επανάσταση που είχε ως στόχο να ανοίξει ένα δεύτερο μέτωπο πολέμου με αντιπροσώπους στον Νέο Ψυχρό Πόλεμο. Οι αναλύσεις που ακολουθούν περιγράφουν λεπτομερώς τις στρατηγικές μηχανορραφίες που διαδραματίστηκαν και αποκαλύπτουν το ψευδές πρόσχημα πίσω από αυτή τη συνωμοσία:
* “Η Ρωσία κατηγόρησε τις ΗΠΑ για διπλά πρότυπα απέναντι σε Γεωργία-Μολδαβία & Βοσνία-Σερβία”
Η συντηρητική-εθνικιστική κυβέρνηση της Γεωργίας έχει μια εκπληκτικά ρεαλιστική πολιτική απέναντι στη Ρωσία, παρά το γεγονός ότι επισήμως εξακολουθεί να επιθυμεί να ενταχθεί στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, σε τέτοιο βαθμό που αρνήθηκε να επιβάλει κυρώσεις εναντίον της ή να κάνει σπαζοκεφαλιές για την Αμπχαζία και τη Νότια Οσετία. Για το λόγο αυτό, η Δύση άρχισε να προετοιμάζει τους φιλελεύθερους-παγκοσμιοποιητικούς εντολοδόχους της για να εξεγερθούν ως τιμωρία με σκοπό είτε να τους πιέσει να αλλάξουν τη στάση τους είτε να τους αντικαταστήσει με πιο πειθήνιες μαριονέτες, αν εξακολουθούν να αρνούνται να το πράξουν.
Η εκστρατεία αυτή αναγκάστηκε να αναλάβει δράση πρόωρα ως απάντηση στην επικείμενη νομοθεσία της κυβέρνησης που θα τους επέτρεπε να διαχειριστούν καλύτερα αυτές τις αυξανόμενες φιλελεύθερες-παγκοσμιοποιητικές απειλές και έτσι τελικά να τις εξουδετερώσουν με τον καιρό. Η Δύση αισθάνθηκε ότι το παράθυρο ευκαιρίας για το άνοιγμα ενός δεύτερου μετώπου κατά της Ρωσίας μέσω της Γεωργίας έκλεινε γρήγορα, γι’ αυτό και έδωσε την εντολή για την έναρξη των εχθροπραξιών του Υβριδικού Πολέμου τον Μάρτιο.
Η κρίση αυτή έληξε σχεδόν αμέσως μόλις ξεκίνησε, αφού η κυβέρνηση απέσυρε αμέσως το νομοσχέδιο και συνεπώς αφαίρεσε τη βάση πάνω στην οποία οι εν λόγω φιλελεύθερες-παγκοσμιοποιητικές ομάδες ζητούσαν την παραίτησή τους. Το τελικό αποτέλεσμα ήταν ότι τέθηκε σε εφαρμογή ένα είδος κατάπαυσης του πυρός, με την οποία όλοι συμφώνησαν άτυπα να παγώσουν την κατάσταση προς το παρόν από αμοιβαία εξυπηρέτηση. Ο λόγος για τον οποίο όλα ξεπάγωσαν τον τελευταίο μήνα έχει να κάνει με έναν συνδυασμό εγχώριων και περιφερειακών εξελίξεων.
Στο εσωτερικό μέτωπο, η συντηρητική-εθνικιστική κυβέρνηση ξεκίνησε διαδικασία μομφής κατά του φιλελεύθερου-παγκοσμιοποιητή προέδρου της χώρας τους, την οποία η αντιπολίτευση που υποστηρίζεται από τη Δύση θεώρησε ως παιχνίδι εξουσίας που παραβιάζει την άτυπη κατάπαυση του πυρός από την άνοιξη. Ταυτόχρονα, η φιλελεύθερη-παγκοσμιοποιητική κυβέρνηση της γειτονικής Αρμενίας άρχισε να στρέφεται αποφασιστικά από τη Ρωσία προς τη Δύση, γεγονός που αντιπροσώπευε ένα περιφερειακό παιχνίδι εξουσίας που έθεσε ακούσια τέλος στη Σύγκρουση του Καραμπάχ, όπως εξηγείται παρακάτω:
* “Η τεχνητά κατασκευασμένη “εθνοκάθαρση” του Καραμπάχ είναι ένα πολιτικό τέχνασμα της Διασποράς”
* “Το Κρεμλίνο αντέδρασε στους ψευδείς ισχυρισμούς για την κατάσταση στο Καραμπάχ”
Μετά την αποτυχία της Δύσης να ανοίξει ένα δεύτερο μέτωπο κατά της Ρωσίας στον Νότιο Καύκασο μέσω της Γεωργίας, το μπλοκ αυτό στράφηκε προς το “σχέδιο Β” του, επιχειρώντας να το κάνει μέσω της Αρμενίας, προκαλώντας μια νέα σύγκρουση στο Καραμπάχ, η οποία θα μπορούσε να παρασύρει το Κρεμλίνο σε μια περιφερειακή πυρκαγιά, αν δεν ήταν προσεκτικό. Αφού απέτυχε και αυτό το σχέδιο, η Δύση τότε αμέσως φοβήθηκε για “εθνοκάθαρση” και “γενοκτονία”, γεγονός που χρησίμευσε για να τρομάξει περίπου 100.000 Αρμένιους του Καραμπάχ ώστε να μετακινηθούν εθελοντικά στην Αρμενία.
Ο σκοπός πίσω από την πρόκληση αυτής της μεγάλης κλίμακας πληθυσμιακής ροής ήταν να χρησιμοποιηθούν αυτά τα λεγόμενα “όπλα μαζικής μετανάστευσης” για να πιεστεί η αρμενική κυβέρνηση είτε να ολοκληρώσει τη φιλοδυτική αντιρωσική στροφή της, αφού φαινόταν να ψυχορραγεί, είτε να την αντικαταστήσει με μια έγχρωμη επανάσταση, αν αρνηθεί. Το σχέδιο αυτό βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη, αλλά σε περίπτωση που εφαρμοστεί επιτυχώς και δεν αντισταθμιστεί από μια πραγματικά πατριωτική-πολυπολική επανάσταση, τότε η Αρμενία πιθανότατα θα αποχωρήσει από τη ρωσικής ηγεσίας CSTO.
Ο υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ έχει ήδη συμφιλιωθεί με αυτό το σενάριο, αφού πρόσφατα το χαρακτήρισε ως “κυρίαρχη επιλογή” της χώρας αυτής, αλλά οι περιφερειακές συνέπειες θα παραμείνουν διαχειρίσιμες όσο το ΝΑΤΟ δεν έχει αξιόπιστη πρόσβαση στην Αρμενία στη συνέχεια. Σε αυτό έγκειται η ανανεωμένη στρατηγική σημασία της Γεωργίας, καθώς η ρεαλιστική συντηρητική-εθνικιστική κυβέρνησή της είναι απίθανο να διευκολύνει το παιχνίδι εξουσίας του εν λόγω μπλοκ, εξ ου και ο λόγος για τον οποίο στοχοθετείται προς απομάκρυνση για άλλη μια φορά και μάλιστα σε αυτή τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή.
Εν κατακλείδι, η επικείμενη αποστασία της Αρμενίας από την CSTO δεν θα μπορέσει να είναι ουσιαστική αν το ΝΑΤΟ δεν εξασφαλίσει αξιόπιστη πρόσβαση σε αυτήν μέσω της Γεωργίας, αλλά οι κατεστημένες αρχές της τελευταίας δεν αναμένεται να συμφωνήσουν. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο μαγειρεύεται ένας νέος γύρος ταραχών της Χρωματικής Επανάστασης με το πρόσχημα της “διαμαρτυρίας” για τη διαδικασία καθαίρεσης του φιλελεύθερου-παγκοσμιοποιητή προέδρου. Αν η Δύση κερδίσει, τότε ένα δεύτερο μέτωπο κατά της Ρωσίας θα μπορούσε να ανοίξει στον Νότιο Καύκασο, γι’ αυτό και είναι επιτακτική ανάγκη να αποτύχει αυτό το τελευταίο παιχνίδι εξουσίας.
Με πληροφορίες από korybko.substack.com
Ακολουθήστε το Sahiel.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
Ακολουθήστε το Sahiel.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
Ακολουθήστε το Sahiel.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.