Γράφει ο D’ Angelis
Το πολύ περίπλοκο πλαίσιο των Διασκέψεων των μερών του ΟΗΕ, το οποίο μέχρι τώρα αναδεικνύει περισσότερα από ένα προβλήματα και είναι ένα κουβάρι συγκρούσεων συμφερόντων, αποχαιρετά την COP28 του επόμενου έτους. Που Οργάνωσε το Ντουμπάι, ΗΑΕ, μια άλλη μονάδα παραγωγής πετρελαίου. Θα προβληθεί ξανά η ίδια ταινία;
Αν «τα όνειρα πεθαίνουν την αυγή», στην αφρικανική αυγή του Σαρμ ελ Σέιχ, η ολομέλεια της εικοστή έβδομης Διάσκεψης των Μερών του ΟΗΕ για την αλλαγή του κλίματος, αφού αντικατέστησε γρήγορα, στις τέσσερις το πρωί, τη νυχτερινή μπιβουάκ στην αίθουσα πολυθρόνες ή στο πάτωμα, ανάμεσα σε μερικά παρατεταμένα χειροκροτήματα και μηδενικά χαμόγελα, διακήρυξε το όνειρο της έναρξης της παγκόσμιας μάχης για το κλίμα για να μπορέσει να περιορίσει την αντίστροφη μέτρηση του πιο ακραίου σεναρίου που προβλέπει πολύ πιο σοβαρές βαθιές επιπτώσεις σε πληθυσμούς και τα οικοσυστήματα. Το τελικό έγγραφο, το οποίο επεξεργαζόταν συνεχώς μετά από ένα επιπλέον έγγραφο που παρέτεινε το κλείσιμο κατά δύο ημέρες, συνθηκολόγησε με ένα νούμερο στόχο, δηλαδή ενέργειες για τον μετριασμό της υπερθέρμανσης του πλανήτη με αύξηση 1,5 μοιρών σε σύγκριση με τα προβιομηχανικά επίπεδα, κλείνοντας τη σύνοδο κορυφής με γενικές φράσεις και χωρίς καμιά ανακοίνωσις. δεσμεύσεις.
Ευθυγράμμισαν τις φιλοδοξίες τους όχι με τον παγκόσμιο στόχο περιορισμού της υπερθέρμανσης του πλανήτη, αλλά με τη χρηματοδότηση των συνεχιζόμενων καταστροφικών ζημιών, που προκαλούνται από καταιγίδες και πλημμύρες, ξηρασίες και λιμούς και από την άνοδο της στάθμης των ωκεανών και των θαλασσών, που κοστίζουν 75 δισεκατομμύρια δολάρια μόνο στην Μόνο τους πρώτους 6 μήνες του 2022, όπως υπολογίζεται από το Swiss Re Institute, με αύξηση 22% σε σχέση με τον μέσο όρο των τελευταίων 10 ετών και με μόνο 35 δισεκατομμύρια ζημιές που καλύπτονται από ασφαλιστήρια συμβόλαια. Το αποτέλεσμα που επιτεύχθηκε είναι η ανακοίνωση της χρηματοδότησης για ζημιές και ζημιές, το ταμείο που δεν έχει ακόμη δημιουργηθεί και τεθεί σε λειτουργία με στόχο την επισκευή και την αντιστάθμιση απωλειών και ζημιών στις αναπτυσσόμενες χώρες.
Ήταν μια επιτυχία στο φωτογραφικό φινίρισμα των χωρών με τα χαμηλότερα εισοδήματα και εκείνων που επλήγησαν περισσότερο από την κλιματική έκτακτη ανάγκη, αλλά λιγότερο υπεύθυνες και λιγότερο βιομηχανοποιημένες. Είναι σίγουρα ένα γεγονός της παγκόσμιας κλιματικής αναποφασιστικότητας, αλλά είναι η μόνη επιλογή, ωστόσο οφειλόμενη, που αναγνωρίζει τουλάχιστον τις συνέπειες της κλιματικής κρίσης και το δικαίωμα αποζημίωσης. Αν ο καλός υπουργός κλίματος του Πακιστάν, Sherry Rehman, εξ ονόματος της ευάλωτης ομάδας G77+China εξήγησε ότι «δεν είναι φιλανθρωπία, αλλά μια επένδυση στο μέλλον και στην κλιματική δικαιοσύνη», το τέλος, ωστόσο, μοιάζει πολύ με τους αλαζονικούς και πολύ λυπηρό «S’ils n’ont plus de pain, qu’ils mangent de la brioche» της Μαρίας Αντουανέτας των Αψβούργων-Λωρραίνης, μια φράση αφιερωμένη στον πεινασμένο λαό της. Οι μεγάλοι της Γης είναι πρόθυμοι να αποζημιώσουν αλλά όχι να αποτρέψουν και να προσπαθήσουν να μειώσουν τις καταστροφές.
Ο αποκλεισμός των βιομηχανικών χωρών σε όλο το CO2, από τα «πετρελαιοφόρα» της Αιγύπτου και της Σαουδικής Αραβίας μέχρι τους μεγάλους ρύπους όπως η Κίνα, η Ινδία, οι ΗΠΑ, η ΕΕ, η Ρωσία, η Ιαπωνία με τις πιο ρυπογόνες οικονομίες – με το 49,2% του πληθυσμού του κόσμου καταναλώνει το 66,4% των ορυκτών καυσίμων και παράγει το 67,8% των παγκόσμιων εκπομπών CO2 ορυκτών καυσίμων, έχοντας ακόμα την ευθύνη να ανταποκριθεί στις υποσχεθείς περικοπές του 45% έως το 2030 με καθαρό μηδενικό στόχο έως το 2050, έχει εισέλθει ξανά στο απόρθητο όρυγμα των αμυντικών πυρηνικών καυσίμων όπως ο άνθρακας, το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο.
Κατά τη διάρκεια της τελευταίας νύχτας των διαπραγματεύσεων, μπλόκαρε επίσης την πρόταση που έγινε από 80 χώρες για μείωση όλων των ορυκτών καυσίμων με «σταδιακά» μέτρα, ορίζοντας την κορυφή των εκπομπών το 2025. Ωστόσο, αυτά θα εξακολουθήσουν να παραμένουν χωρίς όρια και χωρίς σαφή επικύρωση των στόχων μετριασμού , και έτσι από το τρέχον συν 1,2 βαθμούς η παγκόσμια θερμοκρασία αυξάνεται στους +1,7 °C. και πάνω από 2 βαθμούς σύμφωνα με τις ζοφερές προβλέψεις του μοντέλου IPCC, με συγκέντρωση CO2 στην ατμόσφαιρα ήδη στα 415,95 μέρη ανά εκατομμύριο, παγκόσμια μέση θερμοκρασία πάνω από τον μέσο όρο των τελευταίων αιώνων και του 20ου αιώνα, την προοδευτική τήξη των παγετώνων και η θερμότητα των ωκεανών και των θαλασσών είναι υψηλότερη από τις προηγούμενες μέσες τιμές με τη Μεσογειακή μας θέρμανση περισσότερο από κάθε άλλη, με αρνητικές επιπτώσεις στα θαλάσσια οικοσυστήματα.
Ωστόσο, στην πολύκροτη ομιλία του, ο Τζο Μπάιντεν προειδοποίησε επίσης για τον κίνδυνο άλματος στη γραμμή πυρός άνω των 2 μοιρών στο τέλος του αιώνα, διευκρινίζοντας ότι είναι δυνατό να φτάσουμε στο «σημείο χωρίς επιστροφή» και πρέπει να αποφεύγεται. Αλλά η διεθνής γεωπολιτική κατάσταση είναι αυτή που είναι, και η επιθετικότητα της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας έχει στρέψει σαφώς τις ενεργειακές πολιτικές πολλών χωρών προς τα ορυκτά καύσιμα, συμπεριλαμβανομένης της Ιταλίας, η οποία εδώ και μήνες ανταγωνίζεται να αντικαταστήσει και να αναπληρώσει την έλλειψη φυσικού αερίου ανοίγοντας ξανά μονάδες με άνθρακα και σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής με καύση, αγορά μετοχών φυσικού αερίου ή κατασκευή νέων υποδομών για την εξόρυξη και την εκμετάλλευσή του από κοιτάσματα. Η απότομη διακοπή των διαδικασιών απαλλαγής από τις ανθρακούχες εκπομπές που θα έπρεπε να είχαν ξεκινήσει με τη συμφωνία του Παρισιού είναι προφανής και είναι η αντίφαση που έχει επιβαρύνει πολύ τις διαπραγματεύσεις και κινδυνεύει να παραμείνει ένα μακροπρόθεσμο πλεονέκτημα .
Εν ολίγοις, η συγκλονιστική αποτυχία πριν από ένα χρόνο στη Γλασκόβη δεν ήταν αρκετή για τους παγκόσμιους διαπραγματευτές, έκλεισε με τα ειλικρινή δάκρυα γεμάτα συγγνώμη και ντροπή του Alok Sharma, του πρώην υπουργού Εξωτερικών της Μεγάλης Βρετανίας και Προέδρου του Cop26, για το At the επιτυχής δολιοφθορά των χωρών με επικεφαλής κυρίως την Ινδία και την Κίνα, οι οποίες είχαν εκδώσει το έγγραφο “μπλα μπλα μπλα”, όπως το είχε απορρίψει η Γκρέτα Τάμπεργκ, ή το “χριστουγεννιάτικο γράμμα” όπως το θεώρησαν πολλοί εκπρόσωποι, ακυρώνοντας το αναμενόμενο αίσιο τέλος. Ο Σαρμ ξεκίνησε ξανά από εκείνη την αποτυχία.
Και ένα χρόνο αργότερα, η βεβαιότητα είναι η αδυναμία, μέχρι σήμερα, μιας ξεκάθαρης πορείας προς την τιτάνια μείωση των παγκόσμιων εκπομπών άνθρακα κατά 45% έως το 2030, δυνατή μόνο με ριζική μείωση των μονάδων με καύση άνθρακα και επιδοτήσεις για ορυκτά καύσιμα, πράσινη οικονομία και την εφαρμογή των σχεδίων που προβλέπονται για την εκμετάλλευση του φάσματος των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και σε φτωχές χώρες. Οι τεχνολογίες δέσμευσης CO2 με βάση τον άνθρακα εξακολουθούν να παραμένουν σχεδόν ανύπαρκτες, καθώς και η περικοπή των επιδοτήσεων ορυκτών καυσίμων και η επαλήθευση των κρατικών δεσμεύσεων για επιτάχυνση του οδικού χάρτη για τη μείωση ή τη σταδιακή κατάργηση της χρήσης ορυκτών καυσίμων. Η τάση αύξησης των εκπομπών, από την άλλη πλευρά, είναι εμφανής, με αύξηση το 2021 και το 2022 κυρίως για την κατανάλωση άνθρακα που καταγράφεται στην Ινδία και επίσης στην ΕΕ (+7%), και παρά τη μείωση κατά 3% στην Κίνα.
Πολλά σκοτεινά πρόσωπα έμειναν από το Σαρμ. Όπως αυτό του Franz Timmermans, του αντιπροέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που είχε επίσης προσπαθήσει να συνδέσει τη συμφωνία για τα κεφάλαια ζημιών και ζημιών με τον μετριασμό και τον στόχο του 1,5°C, και ο οποίος εξηγεί ότι δέχτηκε το τελικό έγγραφο «με απροθυμία, γιατί εμείς έχουν χάσει μια ευκαιρία και πολύ χρόνο εδώ για μειώσεις εκπομπών, σε σύγκριση με το Cop26 στη Γλασκόβη. Βρισκόμαστε στους 1,2 βαθμούς θέρμανσης και έχουμε ακούσει τις τελευταίες μέρες τι επιπτώσεις έχει ήδη αυτό».
Δεν χρειάστηκαν όμως ούτε τα πολύ σκληρά λόγια του γενικού γραμματέα του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες, ο οποίος για πολλοστή φορά ζήτησε αλλαγή στον αγώνα κατά της κλιματικής αλλαγής και επανέλαβε ότι «ο πλανήτης μας βρίσκεται ακόμα στα επείγοντα. Πρέπει να μειώσουμε δραστικά τις εκπομπές τώρα, και αυτό είναι ένα ζήτημα που δεν έχει αντιμετωπίσει η COP27. Η κόκκινη γραμμή που δεν πρέπει να ξεπεραστεί είναι αυτή του ορίου θερμοκρασίας του 1,5 βαθμούς. Για να έχουμε οποιαδήποτε ελπίδα να διατηρήσουμε το 1,5, πρέπει να επενδύσουμε σε μεγάλο βαθμό στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και να τερματίσουμε την εξάρτησή μας από τα ορυκτά καύσιμα. Το COP27 ολοκληρώνεται με πολλές εργασίες και λίγο χρόνο».
Το πολύ περίπλοκο πλαίσιο των Διασκέψεων των μερών του ΟΗΕ, το οποίο μέχρι τώρα αναδεικνύει περισσότερα από ένα προβλήματα και είναι ένα κουβάρι συγκρούσεων συμφερόντων, αποχαιρετά την COP28 του επόμενου έτους. Που Οργάνωσε το Ντουμπάι, ΗΑΕ, μια άλλη μονάδα παραγωγής πετρελαίου. Θα προβληθεί ξανά η ίδια ταινία;
[ΠΗΓΗ]
Ακολουθήστε το Sahiel.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.