Από τον Απόστολο Αποστόλου
Τι τύχη μπορεί να έχει μια πολιτική που εξαντλείται σε πρόσθετες εξουσίες, σε τιμωρητικές πρακτικές, σε υγειονομικούς πανικούς, σε φτωχοποιήσεις του πληθυσμού και σε ανακατανομή πλούτου ολιγαρχικών φίλων;
Απολύτως καμία.
Αυτή η πολιτική αποτελεί το σύνολο της αποτυχίας και εξαντλεί όλες τις αδυνατότητες να διεκδικήσει εξουσία. Κατά βάση είναι πολιτική που βρίσκεται σε μια εκκρεμή κίνηση ανεξέλεγκτων υποθέσεων που θεωρεί όμως ότι μπορεί να τις τιθασεύσει μέσα από εφαρμοσμένες πρακτικές του υπέρτατου δικαιοκρίτη Αυτοκράτορα Λουδοβίκου ΙΔ’ στην προκειμένη περίπτωση Κυριάκου Μητσοτάκη.
Ωστόσο όλα κατατρύχονται από λάθη και έλλειψη λύσεων. Πανδημία, πληθωρισμός, ενεργειακή και οσονούπω επισιτιστική κρίση, όλα τα διαχειρίζεται ο αυτοκράτορας Μητσοτάκης κάτω από την επίδραση της αποτυχίας. Η αποτυχία συνακόλουθα αποτελεί το βασικό όρο της πολιτικής του.
Αποστασιοποιημένος από την κοινωνία και απομακρυσμένος από την τύρβη και τριβή της καθημερινότητας επαφίεται στα συνταγολόγια των «Μεγάλων Επανεκκινήσεων» και καταλήγει σε εξοργιστικές, επιθετικές και παρακμιακές πολιτικές.
Η βασική έγνοια (του κ. Μητσοτάκη) είναι να προωθηθεί μια συσσωρευτική λογική της προσαρμογής κάτω από μια μοναδική συνάρθρωση μεταξύ νεοφιλελευθερισμού και απολυταρχικού κρατισμού. Μάλιστα ο κρατισμός καθίσταται το υποβλητικό της δυναμικής των επιχειρηματικών ιδιωτικών συμφερόντων. Αρκεί να δει κανείς πως μοιράστηκε η πίτα των 520 εκατομμυρίων. TERNA, ABAΞ, INTRAKAT, MYTILINEOS. Επιπλέον ας δούμε την υποδειγματική προστασία από την κυβέρνηση της ΝΔ των ιδιωτών
εταιρειών που οφείλουν 600 εκατομμύρια στη ΔΕΗ επιτρέποντας στις ιδιωτικές εταιρείες-παρόχους τη διευκόλυνση να καταθέσουν εγγυητικές επιστολές για τη ρύθμιση των χρεών εντός 8 με 10 μηνών. Τα χρήματα βέβαια οι συγκεκριμένες εταιρείες τα έχουν εισπράξει από τους καταναλωτές.
Γίνεται κατανοητό πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης δοκιμάζει ένα νέο μοντέλο πολιτικής διαχείρισης. Η σχέση του διαζεύγματος μεταξύ κράτους και αγοράς, κατευθύνεται μονομερώς στην οικονομική ενίσχυση των ιδιωτικών οικονομικών δραστηριοτήτων. Μ’ άλλα λόγια τα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα γίνονται κρατικοδίαιτα και το βλέπουμε από τους μεγάλους επιχειρησιακούς ομίλους που ενισχύονται από την τσέπη του λαού και παίρνουν όλες τις δουλειές του δημοσίου, έως τα μπουκωμένα με το χρήμα Πέτσα ιδιωτικά ΜΜΕ. Αλλά και στο διάζευγμα μεταξύ πολιτών και κράτους, ο πολίτης αποσταθεροποιείται πλήρως από τα δικαιώματά του. Παραδείγματα αποτελούν τόσο η πανδημία όσο και η κακοκαιρία, που απέδειξαν ότι το κράτος μπορεί και ακυρώνει τις προϋποθέσεις του κράτους δικαίου αλλά και του κράτους πρόνοιας.
Η πολιτική του Κυριάκου Μητσοτάκη απέδειξε ότι ο πολίτης αντιμετωπίζεται ως υπήκοος που δεν μπορεί να θέσει αξιώσεις δικαίου και πολιτικής. Και αυτό γιατί η κρατική αυθεντία έχει αποθεσμοποιήσει τους ρόλους της προστασίας του πολίτη (κράτος πρόνοια) και επίσης γιατί έχει αποδημοκρατικοποιήσει το αστικό κράτος ως παραδοχή της συνταγματικής νομιμοποίησης (κράτος δικαίου).
Η πολιτική κορυφώνεται στο επίπεδο της πραγμάτωσης της θεσμικής συμπεριφοράς, αλλά κάτι τέτοιο η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη το αποφεύγει όπως ο διάβολος το λιβάνι. Το κράτος πρόνοιας έγινε στις μέρες της κακοκαιρίας μια ρητορική πολυάριθμων κοινωνικών εγγυήσεων που δεν αφορούσε όμως τους ταλαιπωρημένους. Αλλά και το κράτος δικαίου κατά την πανδημία, με τις αναστολές, τα πρόστιμα των ηλικιωμένων, έγινε στεγανό διαχωρισμού της μη αναλογικότητας και της αναξιόπιστης θεσμικής συμπεριφοράς όπου το κριτήριο επιτέλεσης της ιστορικής λειτουργίας των συνταγματικών θεσμών ακυρώθηκε πλήρως.
Η αποτυχημένη κυβερνητική διαχείριση και διοίκηση του κ. Μητσοτάκη συμπληρώνεται και από τον ναρκισσιστικό του παροξυσμό, όπου η πολιτική του δεν βρίσκεται μέσα στην πολιτική αλλά είναι διάχυτη στο περιθώριο της προσωπικής του εικόνας.
Για παράδειγμα το εμμονικό του πείσμα ώστε να μην δηλώνει υποχώρηση από τις αρχικές του επιλογές και αποφάσεις των κυβερνητικών κατευθύνσεων του και των συνεργατών του, τον οδηγεί σε μια αμεταποίητη κατευθυντική πολιτική εργολαβία που φαντάζει ως στάση του Miles Gloriosus της ρωμαϊκής κωμωδίας.
Και αυτό είναι κάτι που συζητείται και στην εκλογική βάση και των οπαδών της ΝΔ, αλλά και ολόκληρου του εκλογικού σώματος. Η μεγαλοπρέπεια του ύφους του, η προβολή των ανύπαρκτων θριάμβων του, συνυφαίνονται μαζί με την αναποτελεσματικότητά του και την αυταρχικότητας του. Όλο αυτό λοιπόν γίνεται γκροτέσκο που αποδοκιμάζεται από τους πολίτες.
Πέραν τούτο δεν καταφέρνει ο κ. Μητσοτάκης αυτό που κάποιοι πολιτικοί μπόρεσαν να κάνουν, που είχαν δηλαδή κατορθώσει να δημιουργήσουν μια αντανάκλαση της δυσκολίας για το τι είναι πολιτική και τι δεν είναι, στη συνείδηση του ψηφοφόρου και έτσι δικαιολογούσαν τη διαχειριστική τους ανεπάρκεια. Αλλά ο κ. Μητσοτάκης είναι ελλιποβαρής ακόμη και εκεί και ως εκ τούτου θα υποστεί μια μεγάλη και απρόβλεπτη εκλογική ήττα.
Απόστολος Αποστόλου. Καθηγητής Φιλοσοφίας
Ακολουθήστε το Sahiel.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.