Όποιος περίμενε ότι η ΕΕ θα κήρυττε τον πόλεμο στην Τουρκία, ή έστω θα εξαντλούσε όλο το οπλοστάσιό εναντίον της, ασφαλώς θα απογοητεύτηκε…
Πρέπει να προσδιορίσουμε επακριβώς το επίπεδο των προσδοκιών μας… που έχουμε βάλει τον πήχυ, στο τι αναμένουμε από μια Ένωση που δεν έχει φτάσει ακόμη στο στάδιο της πολιτικής ολοκλήρωσης και παραμένει κατ΄ουσίαν ένας οικονομικός οργανισμός. Από μια ένωση ανεξαρτήτων κρατών…
Το ότι η Τουρκία εγκαλείται ονομαστικά ως υπαίτια της κατάστασης που έχει δημιουργηθεί στην Αν. Μεσόγειο και στις σχέσεις μας,και ότι τίθεται υπό καθεστώς παρακολούθησης και αέναης αξιολόγησης είναι επιτυχία της Ελληνικής διπλωματίας. Νοσταλγoύμε μήπως τα παλιά καλά ευχολόγια,για “αυτοσυγκράτηση των δύο μερών και για ειρηνική επίλυση των διαφορών” που αποσπούσαμε τα προηγούμενα χρόνια;
Να το ξαναθέσω το ζήτημα,να γίνει κατανοητό,λοιπόν… Να ξέρουμε τί μπορούμε να ζητάμε,τί μπορούμε να περιμένουμε…. Γιατί πιθανόν θα δοκιμάσουμε και άλλες απογοητεύσεις….
Από αυτήν την Ένωση, την Ευρωπαϊκή Ένωση, το καλύτερο που μπορούμε να περιμένουμε και να “απαιτούμε” είναι η διασφάλιση,η εγγύηση του status quo στην περιοχή…. το “Μή πόλεμος” …Να προστρέξει σε βοήθεια όταν τίθεται σε κίνδυνο η Εθνική μας ανεξαρτησία, η Εθνική ακεραιότητα… η εδαφική ακεραιότητα (έστω και βραχονησίδας)…. Και με την προϋπόθεση ότι θα ευρισκόμαστε σε άμυνα,και η πρώτη σφαίρα δεν ήταν δική μας…. Αν μπορούσε να μας διασφαλίσει,έστω αυτό,θα ήταν πολύ σημαντικό…
Φαίνεται από την μέχρι τώρα στάση της, ότι εκεί έχει χαράξει την “κόκκινη γραμμή” της.
Για τα άλλα,τα δικαιώματά μας,τα Εθνικά μας συμφέροντα(όπως τα ονομάζουμε), υφαλοκρηπίδα, ΑΟΖ, κλπ, η προάσπισή τους και προώθησή τους μπορεί και πρέπει να γίνει με πολλούς άλλους τρόπους… Διεθνή δικαστήρια,διμερείς διακρατικές συμφωνίες,διμερή ή περιφερειακά αμυντικά σύμφωνα,ενίσχυση με εξοπλισμούς της αμυντικής μας ικανότητας,κλπ…
Και πάντα συνεκτιμώντας το γεγονός ότι και οι άλλοι έχουν “Εθνικά συμφέροντα” στην περιοχή,τα οποία ασφαλώς δεν θα θυσιάσουν εύκολα για να εξυπηρετηθούν ανέξοδα τα δικά μας…
Να μη ταυτίζεται ο ρεαλισμός με τον ενδοτισμό,γιατί κάποιοι έχουν “αντιπολιτευτικές” υποχρεώσεις ή φιλοδοξούν να αναδειχθούν οπλαρχηγοί σε ένα μικρό Σώμα Ατάκτων του Πατριωτικού χώρου…
KON MAR
Πηγή: k-magazino
