By Sahiel
Η παχυσαρκία είναι μια νόσος που τις τελευταίες δεκαετίες αυξάνεται με αλματώδεις ρυθμούς παγκοσμίως. Ο σύγχρονος τρόπος ζωής δημιουργεί ένα «τοξικό περιβάλλον» το οποίο δεν αφήνει τον σημερινό άνθρωπο των δυτικών κοινωνιών να διαχειριστεί το βάρος του με αποτέλεσμα τα ποσοστά παχυσαρκίας να αυξάνονται ραγδαία σε παιδιά και ενήλικες. Οι επιπτώσεις της παχυσαρκίας είναι πολλές, τόσο στην σωματική υγεία, όσο και στην σφαίρα της ψυχικής υγείας. Στο παρόν άρθρο θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε τους κυριότερους διατροφικούς «εχθρούς», καθώς και τρόπους να τους αντιμετωπίσουμε. Οι κυριότεροι «εχθροί» δεν είναι άλλοι από το επεξεργασμένο φαγητό, το άγχος και την έλλειψη φυσικής δραστηριότητας.
Επεξεργασμένα Τρόφιμα
Όταν μιλάμε για επεξεργασμένα τρόφιμα, εννοούμε όλα τα τρόφιμα που έχουν επεξεργαστεί βιομηχανικά και στα οποία έχουν προστεθεί υλικά όπως αλάτι, ζάχαρη, υδρογονωμένα λίπη, τεχνητά χρώματα-αρώματα, συντηρητικά, σταθεροποιητές, βελτιωτικά γεύσης κ.ά. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι τα μπισκότα, τα επεξεργασμένα δημητριακά, τα αρτοσκευάσματα, τα αναψυκτικά, τα συσκευασμένα κέικ, τα αλμυρά ή γλυκά σνακ κ.ά.
Στις δυτικές λεγόμενες κοινωνίες οι άνθρωποι καταναλώνουν περίπου 500 θερμίδες περισσότερες την ημέρα από ό, τι το 1970. Περίπου το 85-90 % των επιπλέον αυτών θερμίδων προέρχεται από δημητριακά, πρόσθετα λίπη και πρόσθετα σάκχαρα. Μόνο το 2% προέρχεται από την κατανάλωση περισσότερων φρούτων και λαχανικών.
Τι άλλαξε τόσο; Η βιομηχανία του τροφίμου. Με νέες τεχνολογίας, η παραγωγή και η κατανάλωση γλυκιάς ύλης (ζάχαρη, σιρόπι καλαμποκιού (High-fructose corn syrup), απογειώθηκε και προστέθηκε σχεδόν σε όλα τα τρόφιμα. Το σιτάρι άρχισε να αλέθεται και έτσι να αφαιρούνται όλα τα θρεπτικά συστατικά. Τα φυτικά λιπαρά παράγονται φθηνά και καταναλώνονται σε μεγαλύτερες ποσότητες από ποτέ. Το ίδιο ισχύει και για το αλάτι, το οποίο είναι σχεδόν παντού με αποτέλεσμα το 75% του αλατιού που καταναλώνεται να είναι κρυμμένο και όχι στην αλατιέρα του τραπεζιού.
Πως λειτουργεί το ανθρώπινο σώμα όμως; Το πόσο θα φάμε ρυθμίζεται από χημικούς άλλα και μηχανικούς μηχανισμούς. Τρώμε μέχρι να ‘’τεντώσει’’ το στομάχι μας και όχι μέχρι να φτάσουμε έναν καθορισμένο αριθμό θερμίδων. Δεδομένου ότι τα μεταποιημένα τρόφιμα έχουν συμπυκνωμένες τις θερμίδες και είναι πολύ χαμηλά σε φυτικές ίνες, καταναλώνουμε περισσότερες θερμίδες προτού αισθανθεί το στομάχι μας γεμάτο.
Επιπλέον, σταματάμε να τρώμε με βάση και την ποιότητα. Φτωχή τροφή μας οδηγεί να τρώμε ακόμα περισσότερο για να λάβουμε τα θρεπτικά συστατικά που χρειαζόμαστε. Δεν σταματάει όμως εκεί. Η ζάχαρη και τα λιπαρά προκαλούν υπερδιέγερση του κέντρου ανταμοιβής στον εγκέφαλό μας, κυρίως μέσω της έκκρισης ντοπαμίνης. Και ο αρχέγονος εγκέφαλος μας πώς να το διαχειριστεί; Τα παλιά τα χρόνια, τόσο γλυκό ήταν μόνο το μέλι, το οποίο ήταν διαθέσιμο μόνο εποχιακά. Το λίπος το παίρναμε κυρίως από τα ζώα, που τότε δεν ήταν και τόσο λιπαρά. Και το αλάτι ήταν διαθέσιμο μόνο στο νερό. Τι έκανε λοιπόν η βιομηχανία τροφίμου; Έφτιαξε τρόφιμα που συνδυάζουν την τέλεια αναλογία λίπους, ζάχαρης και αλατιού για να σας κάνει ευτυχισμένους. Αυτή η τέλεια αναλογία και υφή προκαλεί έκρηξη ντοπαμίνης και καθιστά κάποια τρόφιμα ακαταμάχητα.
Έτσι, κανείς δεν μπορεί να φάει μόνο ένα! Ο εγκέφαλος μας δεν είναι έτοιμος γενετικά για να το διαχειριστεί όλο αυτό.. Έγιναν αυτά πολύ γρήγορα. Η αποφυγή τους είναι ένα από τα πιο σημαντικά βήματα που μπορείτε να κάνετε για να διατηρήσετε την υγεία σας.
Διαβάστε τη συνέχεια στο: mednutrition.gr
